Παρουσιαστήκαμε στον αρμόδιο Εισαγγελέα Προσδιορισμού Αθηνών και ζητήσαμε να έχουμε πρόσβαση στο με αριθμ. 1562/2001 Απαλλακτικό Βούλευμα που αφορά το Γεώργιο (ή Κυριάκο) Σεφερτζή του Δημητρίου.
Ο Σεφερτζής, όπως ήδη γνωρίζετε από τις αναρτήσεις του blog, αμέσως μόλις ο νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας ανέλαβε (ασυμβίβαστα) και καθήκοντα Συντονιστή Ανασυγκρότησης του ΠΑΣΟΚ, προσελήφθη κρυφά ως αργόμισθος σύμβουλος επικοινωνίας στη νομαρχία Πειραιά με υπογραφή του νομάρχη.
Πρόκειται για τον ίδιο δημόσιο σήμερα υπάλληλο που είχε απασχολήσει την Ποινική Δικαιοσύνη σε σχέση με μεγαλοκομπίνα στην εισηγμένη εταιρεία ΕΣΚΙΜΟ στην οποία ήταν μέτοχος.
Ο γνωστός, κυρίως ως επικοινωνιολόγος, Σεφερτζής είχε διωχθεί βάσει αιτιολογημένης μηνυτήριας αναφοράς των Χρηματιστηριακών Αρχών και είχε προφυλακιστεί μάλιστα με συμφωνία του εισαγγελέα Καραΐσκου και του ανακριτή της υπόθεσης Καλούση.
Ο Καλούσης όμως, που σήμερα είναι κάτοικος των φυλακών Κορυδαλλού, αλλάζει ξαφνικά άποψη με αποτέλεσμα να αποφυλακιστεί ο Σεφερτζής με εγγύηση και περιοριστικούς όρους.
Στη συνέχεια, απαλλάχθηκε πλήρως των κατηγοριών με το Βούλευμα στο οποίο εμείς ζητήσαμε να έχουμε πρόσβαση.
Η εμπλοκή και αιφνίδια αλλαγή συμπεριφοράς του ανακριτή Ευάγγελου Καλούση που έχει καταδικαστεί σε κάθειρξη λόγω της συμμετοχής του στο παραδικαστικό κύκλωμα, με την κατηγορία ότι χρηματιζόταν για να προτείνει την απαλλαγή των κατηγορουμένων, αφήνει υπόνοιες ότι ο Καλούσης δεν άλλαξε αφιλοκερδώς γνώμη και εισήγηση σχετικά με την υπόθεση Σεφερτζή που χειριζόταν.
Θέλουμε λοιπόν να διαπιστώσουμε τη νομική βάση στην οποία στηρίχθηκε η απαλλακτική απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών και η οποία προτάθηκε από τον Καλούση.
Το Απαλλακτικό Βούλευμα είναι μεν ισχυρό και ο Σεφερτζής είναι σήμερα ελεύθερος. Είναι όμως και νόμιμο;
Είναι δικαίωμα κάθε πολίτη να έχει πληροφόρηση για τη διαχείριση των κοινών θεμάτων και ειδικά για τους Έλληνες ο έλεγχος τήρησης των δημοκρατικών αρχών αποτελεί και καθήκον "Πατριωτισμού" σύμφωνα με το Σύνταγμά μας.
Όχι μόνον λοιπόν έννομο συμφέρον έχουμε, που θα μπορούσαμε να το επικαλεστούμε ακόμη και αν ο Σεφερτζής ερχόταν ως ενοικιαστής στο γειτονικό μας σπίτι, αλλά θεμελιώδες δικαίωμα προστατευόμενο από το Σύνταγμα.
Άστοχη και αβάσιμη, κατά τη γνώμη μας λοιπόν, η άρνηση του Εισαγγελέα Προσδιορισμού στην Αθήνα να μας επιτρέψει την πρόσβαση στο επίμαχο κείμενο του Βουλεύματος.
Καμία προστασία άλλων δικαιωμάτων με την επίκληση των Προσωπικών Δεδομένων δεν χωρεί όταν στρέφεται κατά του πυρήνα των θεμελιωδών δικαιωμάτων του πολίτη.
Εξάλλου η πλήρης απαγόρευση στην πρόσβαση δεν προστατεύει κατά αναλογικό τρόπο όλα τα δικαιώματα των εμπλεκομένων.
Θα μπορούσε η Εισαγγελία να διαγράψει από το αντίγραφο του Βουλεύματος που θα μας παραχωρούσε προσωπικά και ευαίσθητα δεδομένα, αν ενδεχομένως υπάρχει τέτοιο θέμα, αφήνοντας πάντως τα νομικά ερείσματα της δικαστικής κρίσης ελεύθερα στην πρόσβαση όλων.
Τώρα κινδυνεύει να κατηγορηθεί η δικαστική εξουσία για φόβο και πιθανόν σκοπιμότητα.
Εμείς θα ζητήσουμε και γραπτά με αιτιολογημένη αίτησή μας την πρόσβαση στο Βούλευμα που αφορά το Σεφερτζή και θα σας παρουσιάσουμε την απάντηση που θα λάβουμε.
Έχουμε όμως τη γνώμη ότι ήδη εδώ και πολύ καιρό, θα έπρεπε να έχει συσταθεί επιτροπή που θα διερευνήσει όλες τις τουλάχιστον πρόσφατες υποθέσεις στις οποίες έχουν εμπλακεί οι καταδικασμένοι δικαστικοί και να ελέγξει τη νομιμότητά τους.
Δεν πιστεύουμε να θεωρεί κανείς με αφέλεια ότι με τη φυλάκιση για παράδειγμα του Καλούση έκλεισε και το παραδικαστικό.
Εξάλλου, από τη μια μεριά ο Καλούσης και οι λοιποί προσδοκούν σε μια αλλαγή της νομοθεσίας που θα τους απαλλάξει από τη φυλακή και από την άλλη πρόσωπα που είχαν απασχολήσει εμφανίζονται προκλητικά πάλι στη δημοσιότητα και μάλιστα από πόστα δημόσιου χαρακτήρα και ενδιαφέροντος.
Αν είχατε μια επιχείρηση και συλλαμβάνατε το λογιστή σας να μαγειρεύει τα βιβλία για ίδιον όφελος δεν θα κάνατε έναν έλεγχο σε όλες τις υποθέσεις που ο λογιστής αυτός έχει εμπλακεί;
Γιατί λοιπόν αυτό που θεωρείται αυτονόητο όταν αφορά ιδιωτικό χρήμα είναι περιττό όταν σχετίζεται με την τσέπη όλων μας αλλά και με την αξιοπιστία των θεσμών;
