Μια συλλογή δικαστικών αποφάσεων που αφορούν υποθέσεις σχετικές με δημοσιεύσεις ειδήσεων ή ισχυρισμών στα μαζικά μέσα επικοινωνίας, που ενδιαφέρουν ως ένα βαθμό και τα blogs, παρουσιάζει σήμερα (21.9.2009) ο δικηγόρος και μπλόγκερ Βασίλης Σωτηρόπουλος, μέσα από το διαδικτυακό του χώρο www.elawyer.blogspot.com.
Οι αποφάσεις αυτές, αν και είναι ενδεικτικές, ωστόσο δείχνουν ότι η Δικαιοσύνη ενδεχομένως πολλές φορές να δικάζει στενά, εφαρμόζοντας μάλιστα νόμους που γνωρίζει ότι θεσπίστηκαν για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες χρονικές σκοπιμότητες και δεν μπορούν να σταθούν στη Διεθνή και Ευρωπαϊκή έννομη τάξη.
Ο δικαστής θα πρέπει πάντα να θυμάται ότι πάνω απ' όλα κρίνει αν πράξεις ή παραλείψεις που αφορούν δημοσιεύματα, έχουν θετικό ή αρνητικό τελικό αποτέλεσμα στο κοινωνικό σύνολο και να ρυθμίζει την κατάσταση έτσι ώστε διαχρονικά να αυξάνεται η κοινωνική ευημερία (οικονομική προσέγγιση του Δικαίου).
Σήμερα μάλιστα που τα μαζικά μέσα επικοινωνίας είναι διαθέσιμα σε όλους και στηρίζονται σε εύκολη και φθηνή τεχνολογία, χρηστική, αμφίδρομη και διαδραστική, η δυνατότητα των θιγομένων από δημοσιεύματα να απαντήσουν και να καταγγείλουν δημόσια όποιον υβρίζει, ψεύδεται ή παρανομεί αποκαλύπτοντας τη γύμνια του είναι η καλύτερη λύση.
Υφίσταται μάλιστα και ένα παράδοξο που ωφελεί τελικά το φερόμενο ως θιγόμενο.
Ακόμη και η λοιδορία μεταβάλλεται σε ευκαιρία προβολής της αλήθειας και ανάδειξης των καλύτερων και αξιότερων μεταξύ των πολλών περιθωριοποιώντας παράλληλα τους ψευδολόγους.
Ο διάλογος και η αντίκρουση ισχυρισμών δηλαδή, αν και αποστασιοποιημένος, δεν γίνεται μέσω αντιπροσώπων που ελέγχουν τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, με τις γνωστές δυσκολίες και αδυναμίες που κάτι τέτοιο συνεπάγεται.
Άρα, η άμεση προσφυγή στη Δικαιοσύνη, ακόμη και αν ο συντάκτης ενός διαδικτυακού άρθρου υπερβάλλει ή δεν τηρεί τη δεοντολογία, πρέπει να εξετάζεται με μεγάλη αυστηρότητα ως προς τη βασιμότητά της και τη σκοπιμότητά της.
Άλλο βέβαια συμβαίνει όταν απειλείται ο πυρήνας της προσωπικότητας του ανθρώπου, η ίδια η ζωή του και η υπόστασή του ή αν το άτομο δεν είναι αντικειμενικά ή υποκειμενικά ικανό να αντιδράσει.
Η προστασία λοιπόν της προσωπικότητας του ανθρώπου είναι απόλυτο δικαίωμα όταν ο ίδιος δε μένει απαθής θεατής στις επιθέσεις που δέχεται, αλλά χρησιμοποιεί όλα τα πρόσφορα νόμιμα και ανάλογα μέσα ώστε να προβάλει αν χρειαστεί αυτή την ίδια την προσωπικότητά του στο κοινωνικό σύνολο με έμφαση στην έκφανσή της που διαταράσσεται ή προσβάλλεται και να την αποκαταστήσει στην πραγματική της υπόσταση.
Η άνευ όρων και περιορισμών προσφυγή στη Δικαιοσύνη προσβάλλει καταρχήν τον ίδιο το Θεσμό που καλείται να καταναλώσει δημόσιους κοινωνικούς πόρους για να δικάσει πολλές φορές "σχετική" αποζημίωση εκτιμώντας τελικά αυθαίρετα.
Διότι αν δύο σώματα ομότιμων δικαστηρίων συνεδρίαζαν θα έπρεπε δίκαια να καταψηφίσουν την ίδια ακριβώς χρηματική αποζημίωση πράγμα όμως που δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί.
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί η πάγια θέση της Ελλάδας σε υποθέσεις που είναι διάδικος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, συγκεκριμένα ότι η αναγνώριση της προσβολής της προσωπικότητας του θιγόμενου από το Δικαστήριο αποτελεί μόνη της επαρκή επανόρθωση.
