Επιβεβαίωσε τους φόβους και τις πληροφορίες μας ο πρωθυπουργός στο χθεσινό (5.3.2009), τρόπος του λέγειν, διάγγελμά του.
Πρόκειται στην ουσία για πολλαπλή κίνηση επικοινωνίας του Κώστα Καραμανλή καθώς:
1. Εμφανίζεται να παίρνει αρχηγικές πρωτοβουλίες διαμορφώνοντας ο ίδιος την πολιτική και ειδησεογραφική ατζέντα.
2. Στέλνει ξανά δημόσιο μήνυμα προς τους ξένους εταίρους ότι θα τηρήσει τις συμφωνίες.
3. Πετάει το μπαλάκι και τις ευθύνες στην αντιπολίτευση αποποιούμενος κάθε ευθύνη.
4. Δικαιολογεί και προαναγγέλλει μελλοντικές κατευθύνσεις στην οικονομική και κοινωνική πολιτική δικαιολογώντας τες ως απαραίτητες λόγω της λεγόμενης παγκόσμιας Οικονομικής Κρίσης.
Οι φόβοι μας είχαν να κάνουν με το γεγονός ανυπαρξίας όχι μόνο οποιουδήποτε κυβερνητικού σχεδίου αντιμετώπισης της επερχόμενης οικονομικής, κοινωνικής και εθνικής κρίσης αλλά και πλήρους αδυναμίας συνειδητοποίησης της σοβαρότητας της κατάστασης.
Oι πληροφορίες μας (γνώμες τρίτων με τις οποίες δεν συμφωνούμε απαραίτητα) συνοψίζονται στα εξής:
Ο πρωθυπουργός είναι πολύ μακριά από τα καθημερινά προβλήματα της χώρας τα οποία προσεγγίζει σε ένα μακροοικονομικό και κοινωνικά θεωρητικό επίπεδο.
Είναι απληροφόρητος σε βασικά θέματα που απασχολούν τους Έλληνες και δεν γνωρίζει ούτε τις δυνατότητες, ούτε τις αδυναμίες, ούτε αντιλαμβάνεται τις ευκαιρίες, ούτε φαίνεται να κατανοεί πραγματικά τις απειλές και τους κινδύνους που αφορούν τη χώρα.
Τη διαχείριση της διακυβέρνησης έχει αναλάβει ένα διευθυντήριο πρώτων στην τάξη υπουργών οι οποίοι περιβάλλονται από μια ομάδα συμβούλων και ένα κρατικό μηχανισμό στις υπηρεσίες τους.
Αυτοί διαπλέκοντας πλήρως κόμμα και κράτος έχουν εξασφαλίσει τη διαχρονικότητά τους, την προφύλαξή τους από ενδεχόμενη φθορά και κακές επιλογές και την οικονομική και πολιτική αυτοτέλεια που τους εξασφαλίζει αν όχι τη δυνατότητα διεκδίκησης μιας νέας καλύτερης θέσης στο πολιτικό σκηνικό ωστόσο τους συντηρεί ως τα αδιαμφισβήτητα πρόσωπα επιρροής.
Και αυτοί που επηρεάζουν είναι πολλές φορές πιο ισχυροί από εκείνους που αποφασίζουν διότι έχουν το πλεονέκτημα να επιβάλλουν και τιμωρίες στους ανυπάκουους, αιρετικούς, αλαζόνες ή υπέρμετρα φιλόδοξους και αδύναμους αποφασίζοντες.
Υπάρχει βέβαια και το δεύτερο επίπεδο διακυβέρνησης στελεχωμένο από άτομα, αναλώσιμα ή μπαλαντέρ που καλύπτουν πρόσκαιρα διαρκείς και μη ανάγκες με σύμβαση έργου.
Ο πρωθυπουργός περιβάλλεται επίσης από συμβούλους, κυρίως της παλιάς σχολής, που τον καθοδηγούν σε κινήσεις τακτικής δίνοντάς του μαθήματα επιβίωσης.
Το μοντέλο του κυβερνητικού διευθυντηρίου δεν είναι νέο στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Αντίθετα είναι το επικρατέστερο στην πολιτική ζωής της Ελλάδας μετά τη μεταπολίτευση.
Πρόσφατα ο Κώστας Σημίτης ακολουθούσε φανερά και ξεκάθαρα αυτό το μοντέλο.
Είναι άλλωστε και μια κακή παραλλαγή του υπουργικού συμβουλίου και των θεσμοθετημένων συμβουλίων των υπουργών.
Όταν όμως ο πρωθυπουργός από μαέστρος επιφορτισμένος με το συντονισμό μιας κυβερνητικής πολιτικής γίνεται αποδέκτης ο ίδιος των πολιτικών που σχεδιάζουν κάποιοι σε απομακρυσμένα ιδιωτικά επιτελεία περιορίζοντας το ρόλο του στο να διαφωνεί ή να συμφωνεί τότε υπάρχει εκτροπή.
Αναφορικά με το διάγγελμα του πρωθυπουργού, αυτό περιορίστηκε στο να περιγράψει μια γενική κατάσταση και κάποιες εκτιμήσεις που έχουμε ακούσει όλοι ξανά και ξανά.
1. Παγκόσμια οικονομική κρίση με δυσάρεστες προβλέψεις ιδίως στη εργασία και άγνωστη ένταση και διάρκεια
2. Η οικονομική κρίση χτυπάει την πόρτα μας
3. Βασικό πρόβλημα η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους αν και τα μακροοικονομικά αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής ήταν θετικά.
4. Δεν υπάρχουν οικονομικές δυνατότητες παροχών
Τα εισαγωγικά ο πρωθυπουργός συνόψισε επαναλαμβανόμενος σε 6 βασικά σημεία παραδοχές:
1. Υποχρέωση τήρησης κανόνων Ευρωπαϊκής Ένωσης
2. Δημόσιο Χρέος
3. Δημοσιονομικό έλλειμμα
4. Χρέος + Έλλειμμα ---> Αντοχές Οικονομίας
5. "Αναπτυξιακές" δράσεις στους πιο ασθενείς
6. Αυτοσυγκράτηση
Ανέφερε τρεις άξονες κυβερνητικής πολιτικής:
1. Ανάπτυξη
2. Δημοσιονομική Σταθερότητα
3. Στήριξη
Λέξεις κλειδιά της ομιλίας:
Απειλή, δρόμος δύσκολος, επαγρύπνηση, ετοιμότητα, ευελιξία, προσαρμογές, βελτιώσεις, υπευθυνότητα, συνεννόηση, συνένωση δυνάμεων, αυτονόητα, ουσιώδη, βασικά.
Φράση - τίτλος:
"Δεν υπάρχουν περιθώρια για ανταγωνισμό πλειοδοσίας"
Χαρακτηριστικό της σύγχυσης του πρωθυπουργού και απόδειξη ότι όχι μόνο το χθεσινό "διάγγελμα" είχε άλλον συντάκτη αλλά και ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει αφομοιώσει τα βασικά στοιχεία των όσων ανακοίνωνε ως κυβερνητική πολιτική, είναι ότι σήμερα (6.3.2009) κατά τη διάρκεια ομιλίας του στη Βουλή και μέσα σε κλίμα αντιπαράθεσης με την αξιωματική αντιπολίτευση και τον πρόεδρό της Γιώργο Παπανδρέου, ο Κώστας Καραμανλής τόνισε ως "ορθολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να χαράξουμε την πορεία της χώρας για τα επόμενα χρόνια" τα 6 γενικά σημεία παραδοχής της υφιστάμενης κατάστασης και όχι τους ειδικότερους 3 άξονες κυβερνητικής δράσης.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να λάβει σκληρά μέτρα κατά το πρότυπο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Ο Κώστας Καραμανλής ζητά τη νομιμοποίηση.
Αν δεν την επιζητήσει μέσα από τη διενέργεια εκλογών και αφού δεν την έλαβε, τουλάχιστον στο σύνολο, μέσω της πρωτοβουλίας που πήρε για δήλωση συναίνεσης της αντιπολίτευσης τότε θεωρούμε ότι θα στραφεί σε άλλες μεθόδους.
1. Θα προκαλέσει πρόταση δυσπιστίας που θα καταλήξει σε ανανέωση της εμπιστοσύνης των βουλευτών
2. Θα αναζητήσει την ευρύτερη δεδηλωμένη στην παρούσα Βουλή.
