Διότι ... βλάπτει σοβαρά τη Δημοκρατία.
"Καταργούνται οι δημοκρατικοί δεσμοί", καταγγέλλει η Εύη Καρακώστα, νομαρχιακή σύμβουλος Πειραιά που εκπροσωπεί στη νομαρχία του λιμανιού το συνδυασμό "Ενεργοί Πολίτες".
Με στήριξη από κάποια ή όλες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ όμως η κα Καρακώστα δεν διέκρινε τόσα χρόνια κάποια βλάβη στο σώμα ή και το πνεύμα της Δημοκρατίας από τις πράξεις και παραλείψεις της ιδίας ή άλλων κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους ως νομαρχιακοί σύμβουλοι.
Όταν σημαντικές αποφάσεις έφταναν προς ψήφιση στο συμβούλιο της νομαρχίας περνούσαν τόσο δημοκρατικά όσο και η ρεμούλα και η διαφθορά στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που κατ' επανάληψη έχει καταγγείλει ο ίδιος ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.
Όπως, για παράδειγμα, όταν μετά από εισηγήσεις του νομάρχη Πειραιά Γιάννη Μίχα άλλαζε ο προϋπολογισμός της νομαρχίας περίπου κάθε ενάμισυ μήνα με τελευταία αναθεώρηση εκείνη λίγο πριν την αλλαγή του προηγούμενου χρόνου.
Δεν θυμόμαστε να βγήκε ποτέ η κα Καρακώστα να διαμαρτυρηθεί για το βιασμό της Δημοκρατίας. Αντίθετα μάλιστα. Ακόμη και σε καραμπινάτες "δουλιές" έλεγε ναι σε όλα.
[ βλ. Αυτό το έργο ποιός θα το πάρει; ]
Αντίθετα δηλαδή συναινούσε και επιβεβαίωνε με αυτό τον τρόπο τους παρακρατικούς μηχανισμούς. Ή μήπως διαμαρτυρόταν από μέσα της;
Είτε έχουμε διαφορετική αντίληψη για το τι σημαίνει Δημοκρατία ή κατά τη γνώμη μας η κα Καρακώστα δεν έκανε σωστά τη δουλειά της. Για να το θέσουμε πολύ ελαφρά...
Όπως άλλωστε και άλλοι εκλεκτοί εκλεγμένοι της αυτοδιοίκησης.
Όταν σήμερα λόγω Καλλικράτη η καρέκλα της Δημοκρατίας είναι αβέβαιη όλοι, σχεδόν ανεξαιρέτως, οι αυτοδιοικητικοί σχίζουν τα επώνυμα ιμάτιά τους.
Κάποιοι έχουν ξεθάψει από την ντουλάπα τα παλιά τους κοστούμια και με ανοικτό πουκάμισο και λαϊκό προφίλ γυρίζουν τις γειτονιές του Πειραιά.
Είναι σίγουρο ότι θα παρασύρουν πάλι πολλούς με τα ανέξοδα λόγια και τις τσάμπα υποσχέσεις. Ο Πειραιώτης που δεν έχει από που να πιαστεί θα πιστέψει ψηφίζοντας δαγκωτό όποιον του κλείσει πονηρά το μάτι ιδιαίτερα αν αυτό σημαίνει κάποιο ρουσφέτι.
Δεν είναι λίγοι που ακόμη και σήμερα τάζουν δουλειά.
Μέσω ιδιωτικών εταιρειών που θα έχουν συμβάσεις με το δημόσιο. Έτσι δεν θα φαίνεται το ρουσφέτι. Και ο ιδιώτης θα παίρνει τη δουλειά και οι προσλήψεις θα έχουν προσωπικό χαρακτήρα χρησιμοποιώντας όμως παρένθετα πρόσωπα.
Αυτή η πατέντα άλλωστε λειτουργεί και σήμερα.
Μαζί με τη μίζα της διαφθοράς ο επιχειρηματίας αναλαμβάνει και το βάρος να εξασφαλίσει μεροκάματο σε δεκάδες ή εκατοντάδες παρατρεχάμενους του κόμματος ή του πολιτευτή - προστάτη. Δεν χάνει. Για να επιζήσει επιβαρύνει τις τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών που πληρώνουμε όλοι ή νοθεύει από άποψη ποιότητας. Εν γνώσει βέβαια των υπευθύνων.
Επίσης, υπόσχονται ότι καμία θέση δεν θα καταργηθεί αφού θα πρέπει μια τέτοια απόφαση να περάσει από τα επίσημα όργανα, τα τοπικά συμβούλια.
Γι' αυτό λένε είναι σημαντικό να μην αλλάξει κάτι στο χάρτη της περιοχής.
Είναι να απορεί κανείς λοιπόν τι δουλειά θα βρουν να κάνουν αυτοί οι κύριοι αν μείνουν στα αζήτητα λόγω Καλικράτη. Θα πρέπει να δικαιολογούν και το πως ζουν πλουσιοπάροχα όντας στην αεργία, αν και αυτό δεν είναι στην ουσία ποινικό αδίκημα στη χώρα μας αλλά μαγκιά.
Η Εύη Καρακώστα προχώρησε σε δριμύ κατηγορώ των μεθοδεύσεων του Καλλικράτη μέσα από το μπλογκ που διατηρεί με νοήματα που κάνουν τους πιο ευαίσθητους από εμάς να ανατριχιάζουν.
Εμείς λέμε όχι στον Παρακράτη και όχι στη Δημοκρατία με διαμεσολαβητές. Ένας βαθμός αυτοδιοίκησης, οι Δήμοι, και αυτός πολύς είναι.
Οι κυβερνήσεις πρέπει να έχουν ελευθερία και δύναμη να εφαρμόζουν το πρόγραμμά τους και αν αποτυγχάνουν, τις επόμενες εκλογές "στο καλό".
Η Ελλάδα αν παράγει κάτι αυτό είναι αργόμισθους και πολιτικούς. Θα βρούμε άλλους.
Όλη η δημοσίευση της κας Καρακώστα έχει ως εξής:
" Τοπική Αυτο-διοίκηση.
Το σχέδιο Καλλικράτης ακυρώνει τον όρο «τοπική», όπως και το πρώτο συνθετικό «Αυτό- » και αφήνει τη «διοίκηση». Το σύνολο δηλαδή αναιρείται από τον Καλλικράτη.
Τι σημαίνει τοπική αυτοδιοίκηση;
Σημαίνει ότι σε έναν τόπο μικρού μεγέθους, όπου οι πολίτες μπορούν να βλέπουν το Δήμαρχο και να του εκφράζουν τα παράπονά τους (δεν κυκλοφορεί τυχαία η φράση «τα παράπονά σου στο δήμαρχο») υπάρχει έντονα η ενεργή συμμετοχή τους, αποφασίζουν οι πολίτες για τον τρόπο που θα διοικηθούν, έχουν λόγο, παίρνουν αποφάσεις.
Αυτό λοιπόν δεν το θέλει ο Καλλικράτης, παρά τη μεγάλη του προσπάθεια να επαναλαμβάνει τις λέξεις δημοκρατία και ανεξαρτησία.
Αν πάμε πίσω πριν το 1994, όταν ο Νομάρχης ήταν διορισμένος, θα θυμηθούμε πως είχε κάποιες αρμοδιότητες. Όταν έγινε εκλεγμένη η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση πολλές αρμοδιότητες της αφαιρέθηκαν και τις ανέλαβε το κράτος.
Το προσχέδιο του Καλλικράτη προβλέπει πως σοβαρές αρμοδιότητες του σημερινού διορισμένου Περιφερειάρχη μεταφέρονται εκ νέου στο κράτος. Άρα λοιπόν το κράτος δεν έχει την πολιτική βούληση να δημιουργήσει μια ουσιαστική αυτοδιοίκηση, αντίθετα θέλει να φτιάξει φορείς διοίκησης οι οποίοι θα ελέγχονται από το κράτος, γι’ αυτό και θα μεταβιβάσει αρμοδιότητες ελεγχόμενες από αυτό.
Χαρακτηριστικά αναφέρει πως ο Καλλικράτης γίνεται το θεσμικό κλειδί για την αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου, όχι για την ανάπτυξη της αυτοδιοίκησης, όχι για τη διαμόρφωση μιας δυνατής αυτοδιοίκησης, αλλά για την αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας, προσανατολίζοντας τις κρατικές δομές και τις λειτουργίες στις ανάγκες της «πράσινης ανάπτυξης».
Ορίζει δηλαδή το ίδιο το κράτος φορείς που θα το διευκολύνουν να προχωρήσει την πολιτική του.
Αυτό είναι το πολιτικό πνεύμα του Καλλικράτη, διότι η πραγματική ενίσχυση της δημοκρατίας δε γίνεται με τέτοιου είδους αντιλήψεις για την αυτοδιοίκηση, αλλά με τη διαμόρφωση αυτοδιοικητικών δομών όπου ο πολίτης παίρνει μόνος του τις αποφάσεις για την διαχείριση των χρημάτων του Δήμου του.
Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ο κεντρικός θεσμός λειτουργίας της δημοκρατίας, ο κεντρικός χώρος μέσα από τον οποίο παίρνει λόγο ο πολίτης [*] , γι’ αυτό η κεντρική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετη με το σχέδιο Καλλικράτης.
Σε επίπεδο Δήμων προτείνουμε να μικρύνουν οι μεγάλοι (δηλαδή της τάξης των 100.000 και άνω κατοίκων) δήμοι, έτσι ώστε να μπορεί να λειτουργήσει πραγματικά η συνέλευση, να αναδειχθεί η απόφαση του δημότη, να υλοποιηθεί η συμμετοχή του πολίτη.
Ο εθελοντισμός και η ανάδειξη του ρόλου της κοινωνίας των πολιτών, έννοιες στις οποίες αναφέρονται τα πρώτα άρθρα του Καλλικράτη, δεν εφαρμόζονται σε ένα Δήμο 200.000 ή 300.000 κατοίκων.
Θεσμοί της αυτοδιοίκησης, που ενίσχυσαν τη συμμετοχή του πολίτη, όπως τα διαμερισματικά και τα συνοικιακά συμβούλια δεν λειτούργησαν όπως θα έπρεπε, όμως όχι τυχαία. Οι δημότες δεν τα αγκάλιασαν, γιατί η άποψη τους έπεφτε στο κενό. Ξέρουμε καλά ότι ο πολίτης θέλει να ακούγεται η γνώμη του και να έχει αποτέλεσμα.
Στο προσχέδιο του Καλλικράτη καταργούνται οι δημοκρατικοί θεσμοί.
Σοβαρά ζητήματα δημοκρατίας τα οποία όφειλε να λύσει το νέο σύστημα, όπως η απλή αναλογική και η άμεση έκφραση του πληθυσμού στο Δήμο και στην Περιφέρεια, απουσιάζουν από το προσχέδιο.
Όσο για ζητήματα όπως η ηλεκτρονική διαβούλευση και η ηλεκτρονική ανάρτηση των πάντων, ας μην κοροϊδευόμαστε, δεν διασφαλίζουν τη διαφάνεια. Η διαφάνεια είναι πολιτική βούληση, είτε είναι μικρός ο Δήμος είτε όχι. Θέματα διαφάνειας λύνονται με άλλη πολιτική ηθική. Θα έλεγα πως πολύ πιο εύκολα ελέγχεσαι σε ένα μικρό Δήμο από την κοινωνία ή τη γειτονιά, παρά σε ένα μεγάλο. Με άλλα λόγια, σε ένα μεγάλο Δήμο, είναι πιο εύκολη η «ρεμούλα», γιατί το ποιόν ημέτερο θα διορίσει ο Δήμαρχος δεν ελέγχεται εύκολα.
Συναντάμε επίσης στον Καλλικράτη την ηλεκτρονική διαβούλευση ως όργανο σύνδεσης της γειτονίας ή του χωριού με το Δήμο, ώστε να γλιτώσουμε και κάποιους υπαλλήλους. Όμως, τα χωριά χρειάζονται υπαλλήλους, όπως χρειάζονται και ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό. Θέλουν κατοίκους, πολίτες, ζωή.
Αν αρχίσουμε να αφαιρούμε κόσμο με την εισαγωγή των ηλεκτρονικών μέσων, δεν είμαστε πλέον στο πνεύμα της περιφερειακής αποκέντρωσης.
Γεγονός είναι πως ένας μικρός Δήμος της τάξης των 2.000 κατοίκων δεν έχει τη δυνατότητα να συντηρήσει οικονομικά μεγάλες δράσεις. Όμως, οι διάφορες δράσεις, όπως οι Πολεοδομίες ή οι παιδικοί σταθμοί, μπορούν ανάλογα με τη βούληση του κάθε Δήμου είτε να ανήκουν σε μεγαλύτερο αυτοδιοικητικό φορέα είτε στον ίδιο το Δήμο, εφόσον επιλέξει να πάρει το βάρος και να κριθεί από τους πολίτες του για την καλή λειτουργία των θεσμών και τη σωστή οικονομική διαχείριση.
Όσον αφορά τα έξοδα των Τοπικών Αυτοδιοικήσεων είναι σαφές ότι δεν είμαστε υπέρ νέων φόρων, αλλά υπέρ της αντίστοιχης κατανομής του κεντρικού προϋπολογισμού. Καθώς υπάρχει ήδη ένας κεντρικός προϋπολογισμός είναι αρμοδιότητα του κράτους η είσπραξη των φόρων, άρα βάσει αυτού κατανέμεται ο κεντρικός πόρος στους Δήμους, στις κοινότητες, στο νομό, την περιφέρεια και το κράτος, ανάλογα με τις αρμοδιότητες.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα κράτος, που δημιουργεί φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τους οποίους δεν εμπιστεύεται, γι’ αυτό φτιάχνει και μια ελεγκτική εποπτεία των οργανισμών της.
Δημιουργεί δηλαδή έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω της, τόσο που αν θέλει ο δήμος να προσλάβει υπαλλήλους δεν θα έχει τη δυνατότητα να το κάνει, δεν θα έχει την αυτοτέλεια να λειτουργήσει μόνος του.
Οδηγούμαστε τελικά σε μια ανακατανομή που δεν ενισχύει πραγματικά την Τοπική Αυτοδιοίκηση, παρά μόνο στα λόγια.
Το σχέδιο Καλλικράτης διαμορφώνει τελικά ένα καλό κράτος, αλλά όχι μια καλή τοπική αυτοδιοίκηση. Γεωγραφικά, οικονομικά και αναπτυξιακά τοπικά κριτήρια λειτουργούν χωρίς τη συμμετοχή του πολίτη και γι’ αυτό άλλωστε δε μπορέσαμε να απορροφήσουμε τα κονδύλια των διαφόρων προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μας αντιστοιχούν.
Έννοιες που το ΠΑΣΟΚ έφερε το 1981, και προσωπικά του το αναγνωρίζω, όπως περιφερειακή ανάπτυξη, συνοικιακά συμβούλια, ενίσχυση των αρμοδιοτήτων των Δήμων (άσχετα αν αυτές δεν στηρίχθηκαν από τα αντίστοιχα κονδύλια) καταργούνται από τον Καλλικράτη, πράγμα που σημαίνει πως η κοινωνία μας έχει πάει πίσω. Δυστυχώς τα στοιχεία δημοκρατίας που η Ελλάδα δίδαξε σε όλο τον κόσμο, εμείς πρώτοι τα καταργούμε. "
* Σημείωση: Σε όλες σχεδόν τις επίσημες έρευνες και μελέτες που δημοσιεύονται με υπογραφή δημόσιων ή ανεξάρτητων οργάνων, η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι πρωταθλήτρια σε φαινόμενα διαφθοράς.
