Focus Socus, Focus Mocus ή Φιλελεύθερη Συμμαχία

"Για εμάς τους φιλελεύθερους πρέπει να είναι ο πρωταρχικός στόχος της ελληνικής κυβέρνησης να λάβει τελικά όλα τα αναγκαία μέτρα το ταχύτερο δυνατό για να βγει η χώρα από την καταστροφική κατάστασή της."

Αυτό και μόνο θα ήταν μια διπλωματική δήλωση δυτικού τύπου και όχι μια θέση ενός κόμματος όπως η Φιλελεύθερη Συμμαχία που υπάρχει και κατεβαίνει σε εκλογές από το 2007.

"Η Φιλελεύθερη Συμμαχία, εδώ και χρόνια, επισημαίνει ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας αποδεικνύεται ο μεγαλύτερος εχθρός της, καθώς αυτό –και μόνο αυτό- ευθύνεται για τα σημερινά και αυριανά δεινά των Ελλήνων πολιτών."

Με αυτή τη διευκρίνηση σώζεται κάπως η κατάσταση ωστόσο δεν εκφράζονται έτσι πολιτικές από ένα μικρό κόμμα που επιθυμεί να διεκδικήσει την προτίμηση ψήφου των νεοελλήνων.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία (ΦΣ) πήρε την πρωτοβουλία όμως, με αφορμή τη δημοσίευση της γνωστής φωτογραφικής καρικατούρας του γερμανικού περιοδικού Focus (που δεν δείχνει τίποτε άλλο από αυτό που θέλουμε να δούμε) και έστειλε μια επιστολή που απευθύνεται σε 1300 αποδέκτες, το σύνολο των μελών του Γερμανικού Κοινοβουλίου, τους Γερμανούς Ευρωβουλευτές, και τα Γερμανικά ΜΜΕ.

Στην επιστολή αναφέρεται ότι η ενιαία αντίδραση του πολιτικού προσωπικού της Ελλάδας στο δημοσίευμα του Γερμανικού περιοδικού FOCUS επιβεβαιώνει, για άλλη μια φορά, ότι η εθνικιστική δημαγωγία θα αποτελεί πάντα ένα πρόσφορο μέσον, στα χέρια απατεώνων και ανικάνων, για τη συγκάλυψη των ευθυνών τους.

Ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Πετσάλνικος, ο δήμαρχος της Αθήνας κ. Κακλαμάνης, ο κ. Παναγιωτόπουλος από τη Νέα Δημοκρατία, και ο κ. Ευθυμίου από το ΠΑΣΟΚ (σύμφωνα με την ΦΣ) δεν διστάζουν να καλλιεργούν ένα κλίμα εθνικιστικής υστερίας θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα ξεχαστούν από τους πολίτες οι εγκληματικές ευθύνες των κυβερνήσεων τους. Στη προσπάθειά τους να συγκαλύψουν πρόσκαιρα τις ευθύνες τους αδιαφορούν για την πολιτική κεφαλαιοποίηση των πράξεών τους από τα άκρα, φαιά και κόκκινα, του πολιτικού φάσματος.

Το φαιοκόκκινο μέτωπο, δηλαδή η σύγκλιση των άκρων, είναι ο μόνος πολιτικός χώρος που κερδίζει πολιτικά από το κλίμα που διαμορφώνουν οι «σοβαροί» πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες της χώρας και περιμένει στη γωνία για να ολοκληρώσει την οικονομική χρεοκοπία της χώρας, να την θέσει εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και να περιορίσει τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών της...

Είναι αυτό το αύριο που προσδοκούν όσοι δεν αντιδρούν σήμερα;


Σημείωση ΕΠ:

Είναι σοβαρή απορία τώρα αυτή από τη ΦΣ;

Οι Έλληνες είναι γνωστό ότι προσδοκούν ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. (Αμήν)

Δεν πρέπει όμως να έρθει και μια ομολογία εν βάπτισμα μήπως και αλλάξει κάτι, ή έστω εις άφεσιν αμαρτιών;




* Που πιστεύουν στη ΦΣ:

Είμαστε ακλόνητα προσηλωμένοι προς τις αρχές, τους κανόνες και τις διαδικασίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας της έκφρασης και της συνάθροισης, των ελεύθερων εκλογών, της διάκρισης της νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας, της διεύρυνσης και εξάπλωσης της δημοκρατίας, των ελευθεριών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ώσπου να καταστούν καθολικές αρχές για την ανθρωπότητα. Ως πολίτες του κόσμου, όλοι μαζί και ο καθένας μας χωριστά αντιτασσόμαστε σε αντιδραστικά καθεστώτα και κινήματα που θεωρούν τη δημοκρατία μισητό τους αντίπαλο, καθεστώτα που καταπιέζουν τους ίδιους τους λαούς τους ή κινήματα που φιλοδοξούν να κάνουν το ίδιο.

Η ζωή, η ελευθερία, η επιδίωξη της ευτυχίας και η νόμιμη ιδιοκτησία αποτελούν αναφαίρετα δικαιώματα κάθε ατόμου και είναι αυτά που προσδιορίζουν τον ιδιωτικό χώρο του κάθε ατόμου γιαυτό και δεν δεχόμαστε κατ' αρχήν, καμία παρέμβαση στον ιδιωτικό χώρο του ενηλίκου ατόμου και δεν αναγνωρίζουμε καμία παρέμβαση στο όνομα της προστασίας του. Κάθε ενήλικο άτομο είναι σε θέση να προστατεύει τον εαυτό του και να τον διαθέτει με τον τρόπο που αυτό κρίνει.

Τα δικαιώματα δεν εμπεριέχουν καμιά θετική υποχρέωση πλην αυτής του σεβασμού τους. Τα δικαιώματα δεν είναι ούτε συλλογικά ούτε αθροιστικά – ενώ συλλογικές έννοιες όπως το «Έθνος», ο «Λαός», η «Τάξη» κ.τ.λ. δεν έχουν δικαιώματα περισσότερα και πέραν αυτών που έχει το κάθε μέλος ξεχωριστά.

Η μόνη έννοια ισότητας που αναγνωρίζουμε είναι η ισότητα απέναντι στους νόμους. Δεν δεχόμαστε καμιά διάκριση λόγω φυλής, φύλου, θρησκευτικών πεποιθήσεων, οικονομικής κατάστασης, σεξουαλικής προτίμησης ή άλλης ιδιαιτερότητας. Το αίτημα ή η προσπάθεια επιβολής κάθε άλλης μορφής ισότητας εμπεριέχει καταναγκασμό και ως εκ τούτου είναι απορριπτέα.

Αναγνωρίζουμε τον οικουμενικό χαρακτήρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και επομένως ζητούμε την εφαρμογή τους και την προστασία τους από όλα τα κράτη και τα πολιτικά κινήματα. Η παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών πρέπει να καταδικάζεται εξίσου, ανεξαρτήτως του ποιος τα παραβιάζει ή ποιο είναι το πολιτιστικό πλαίσιο στο οποίο σημειώνεται η οποιαδήποτε παραβίαση. Απορρίπτουμε τον πολιτιστικό σχετικισμό, σύμφωνα με τον οποίο τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα δεν ταιριάζουν σε ορισμένους λαούς ή έθνη.

Υποστηρίζουμε τη διεθνή ειρήνη και συνεργασία και απαιτούμε από τη διεθνή δημοκρατική κοινότητα να μην μένει απαθής απέναντι σε γενοκτονίες και άλλες κραυγαλέες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που υφίστανται οι λαοί του Τρίτου Κόσμου. Στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας οι ανθρωπιστικές επεμβάσεις, όταν είναι αναγκαίες, δεν θα πρέπει να θεωρούνται κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας, αλλά αποκατάστασή της προς όφελος των ανθρώπων που υποφέρουν. Έτσι, ένα κράτος που παραβιάζει με αποτρόπαιες πράξεις τη συμβίωση των πολιτών του, δεν δικαιούται να προβάλλει ως επιχείρημα για την παράνομη δράση του την εθνική του κυριαρχία και η διεθνής κοινότητα βάσει των αρχών του διεθνούς δικαίου και των μηχανισμών που αυτό προβλέπει, έχει καθήκον να επεμβαίνει για να διασώσει τους πολίτες που κάθε φορά κινδυνεύουν. Για την ελευθερία και την ασφάλεια της Ευρώπης και για την ειρήνη στον κόσμο απαιτείται κοινή εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ και ιδίως τις ΗΠΑ, φυσικά εντός του πλαισίου του ΟΗΕ.

Ως προσφορότερη μορφή οικονομικής οργάνωσης θεωρούμε αυτή της ελεύθερης αγοράς, αλλά αναγνωρίζουμε το δικαίωμα του κράτους να επεμβαίνει σε ακραίες περιπτώσεις νόθευσης του ανταγωνισμού, προστασίας του περιβάλλοντος αλλά και για την προστασία των ειδικών κατηγοριών συμπολιτών μας (π.χ. άτομα με ειδικές ανάγκες, κάτοικοι απόμακρων περιοχών, μειονότητες που υφίστανται διακρίσεις κλπ).

Συνδέουμε την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη με την ανάπτυξη ελεύθερων αγορών και εναντιωνόμαστε στην οικονομική καταπίεση ή την περιβαλλοντική υποβάθμιση. Τα οφέλη από την παγκόσμια ανάπτυξη μέσω της επέκτασης του ελεύθερου εμπορίου θα πρέπει να αναδιανεμηθούν όσο ευρύτερα γίνεται, ώστε να υπηρετήσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, αγροτών και καταναλωτών, παντού στον κόσμο. Απορρίπτουμε τον «εξισωτισμό στη φτώχεια» που ενοχοποιεί το νόμιμο πλουτισμό και τον υγιή ανταγωνισμό.

Αντιλαμβανόμαστε την παγκοσμιοποίηση και ως την πλανητική ολοκλήρωση και την προαγωγή της ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Για να επιτύχουμε τους στόχους αυτούς, υποστηρίζουμε τη ριζοσπαστική μεταρρύθμιση των βασικών θεσμών της παγκόσμιας διακυβέρνησης, την απελευθέρωση του εμπορίου και την βοήθεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Απορρίπτουμε χωρίς επιφυλάξεις τον αντιδυτικισμό, με ακραία και ενδημική μορφή του τον τυφλό αντιαμερικανισμό, ο οποίος αποτελεί την αιχμή της κυρίαρχης ιδεολογίας και θεμελιώδες ενοποιό στοιχείο του αντιφιλελεύθερου «φαιοκόκκινου» μετώπου. Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή ρατσιστικής προκατάληψης και συμπεριφοράς, στον αντιμεταναστευτικό ρατσισμό της άκρας δεξιάς, στον φυλετικό και εθνοτικό ρατσισμό, στο ρατσισμό ενάντια σε ανθρώπους που κατάγονται από μουσουλμανικές χώρες ή στους απογόνους τους καθώς και στην ισλαμοφοβία. Αντιπαλεύουμε την αναβίωση του αντισημιτισμού και της προκατάληψης απέναντι στον εβραϊκό λαό και απορρίπτουμε το πρόσχημα του "αντισιωνισμού".

Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή τρομοκρατίας και απορρίπτουμε κατηγορηματικά την απολογητική ρητορική της και επικρίνουμε τους φορείς της, εγχώριους και διεθνείς. Η τρομοκρατία αποτελεί μια απειλή που χρειάζεται να την αντιμετωπίσουμε και όχι απλά να την ερμηνεύσουμε.

Προασπιζόμαστε την παραδοσιακή φιλελεύθερη αξία της ελευθερίας της σκέψης και της ελεύθερης έκφρασης. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαίο να προασπίσουμε το δικαίωμα των ατόμων να επικρίνουν και να αμφισβητούν ιδέες –ακόμα και ολόκληρα ιδεολογικά συστήματα– που θεωρούνται πολύτιμες από άλλους ανθρώπους. Η κριτική του θρησκευτικού φαινομένου και των μεμονωμένων θρησκειών εμπίπτει στην κατηγορία αυτή. Σε κάθε περίπτωση, ο σεβασμός προς τους άλλους δεν ταυτίζεται με την αποσιώπηση της κριτικής στις πεποιθήσεις τους, εφόσον πιστεύουμε πως όλες οι πεποιθήσεις πρέπει να επιδέχονται κριτική.

Θεωρούμε αναπόσπαστο τμήμα της ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών και παράγοντα ενθάρρυνσης της διανοητικής προσπάθειας των ανθρώπων τη δωρεάν ανάπτυξη του λογισμικού ανοικτού κώδικα και άλλων ανάλογων δημιουργικών εγχειρημάτων και εναντιωνόμαστε στην κατοχύρωση ευρεσιτεχνιών στα γονίδια, τους αλγόριθμους και τα φυσικά δεδομένα. Υποστηρίζουμε την ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο, την ελευθερία διακίνησης πληροφοριών και την αποθάρρυνση κάθε απόπειρας κρατικών παρεμβάσεων και λογοκρισίας σε αυτό.

Με πρόφαση έβγαλαν απόφαση

Έξυναν τον κεφάλι τους οι δικαστές του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων στην Αθήνα για να ανακοινώσουν την περασμένη Παρασκευή μια απόφαση που θα ισορροπούσε στο ασταθές σήμερα πολιτικό και νομικό περιβάλλον.

Ποτέ οι βάσεις των δύο διαπλεκόμενων συστημάτων και υποσυστημάτων της Πολιτικής και της Δικαιοσύνης δεν ήταν μπετόν αρμέ στη χώρα μας.

Η Δικαιοσύνη όμως, πρωτόγνωρο κατασκεύασμα σε σχέση με το Εκτελεστικόν και το Βουλευτικόν, προσπαθούσε τουλάχιστον να κάνει τη διαφορά στηριζόμενη αποκλειστικά στο υψηλό αίσθημα ευθύνης κάποιων δικαστών και εισαγγελέων οι οποίοι δεν επιδίδονταν στην εκγύμναση των σιαγόνων τους αλλά στην οικοδόμηση του θεσμού και στην προάσπιση των δημοκρατικών αρχών με μόνη ιδιοτέλεια την προσδοκία της δικιάς τους θετικής υστεροφημίας.

Όμως, ως άτυπη Γενική Γραμματεία υπαγόμενη στο ομώνυμο Υπουργείο της κάθε κυβέρνησης, η Δικαιοσύνη πήρε το βάρος της ισχυρής στήριξης μιας καταρρέουσας πολιτικής τάξης νομιμοποιώντας καρκινοματικά ινομυώματα της κοινωνίας θεωρώντας αντιφατικά μάλιστα ότι έτσι πράττει το ορθόν αλλά και το δίκαιον ώστε οι ανώμαλοι όγκοι που εντοπίστηκαν έγκαιρα να μην εξελιχθούν ως μεταστατικοί.

Δεν είναι αθώα ή αγνά όμως τα επιχειρήματα αυτά αν αναλογιστεί κανείς ότι οι δικαστές και οι εισαγγελείς σιωπούσαν για πολύ μεγάλο χρόνο κάθε φορά που μετά από μια δικαστική πράξη ή απόφαση που τολμούσε να κάνει τη διαφορά έρχονταν αύξηση των μισθών τους ή ο διπλασιασμός του εφάπαξ τους από τα δανεικά που θα πληρώσουν τα κορόιδα.

Σήμερα η υπόθεση αυτή του παραδικαστικού πιθανόν να μην είχε βρει το δρόμο προς τη δικαστική Δικαιοσύνη όπως δεν φτάνουν εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις που θα προκαλούσαν τη δημοσία αιδώ. Το 2003 με την υπογραφή του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Ευάγγελου Βενιζέλου άλλαξε η ποινική πρακτική και έκτοτε ένας μιλημένος εισαγγελέας μπορεί να στείλει απευθείας τον επίμαχο φάκελο στο αρχείο χωρίς την παρέμβαση μιας ενδικοφανούς έστω διαδικασίας.

Οι μαριονέτες που δικάζουν από το τηλέφωνο όμως πάντα υπάρχουν αν τελικά τα πράγματα φτάσουν στα δικαστήρια.

Γνωστός δικηγόρος στο πανελλήνιο είχε καταγγείλει δημόσια κάποιους που δεν εισηγούνται ή δεν αποφασίζουν εάν δεν δουν τη σχετική πίστωση στο δικαστικό τους τραπεζικό λογαριασμό.

Καμία όμως συνέχεια δεν δόθηκε και τα λόγια αυτά τα πήρε ο άνεμος της λήθης και της παρακμής. Κάποιοι όμως έχουν μνήμη ελέφαντα και ο λογαριασμός θα σταλεί χωρίς ωστόσο να είναι βέβαιο ούτε ότι θα εξοφληθεί στο άρτιο ούτε ότι θα πληρωθεί από αυτούς που πρέπει.

Κατά τον ίδιο τρόπο ξύστηκαν αλλά μάτωσαν λίγο την περασμένη βδομάδα όπου ολοκληρώνονταν μια από τις πολλές υποθέσεις του παραδικαστικού κυκλώματος, με δίκη ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, των Πέτρου Μαντούβαλου, πρώην βουλευτή, Χρήστου Χατζηπαναγιώτου και Σωτήρη Ντινόπουλου, δικηγόρων, Ευάγγελου Καλούση, πρώην προέδρου Πρωτοδικών και Ιωάννη Μπολέτση, επιχειρηματία.

Οι κύριοι αυτοί είχαν παραπεμφθεί με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών σε δίκη αφού είχε διαπιστωθεί επαρκώς η συμμετοχή τους σε κακουργηματικές πράξεις.

Το δικαστήριο θα έκρινε για το αξιόποινο αλλά και για τις περιπτώσεις που δεν μπορούν βάσει της Ελληνικής νομοθεσίας να καταλογιστούν ευθύνες.

Aθώο, ή πιο σωστά μη ένοχο, έκρινε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων τον πρώην βουλευτή της ΝΔ Πέτρο Μαντούβαλο που κατηγορείτο για εμπλοκή σε υπόθεση παραδικαστικού κυκλώματος καθώς όπως κρίθηκε τα στοιχεία δεν ήταν αρκετά για να υπάρξει καταδικαστική απόφαση. Ο κος Μαντούβαλος επιθυμεί να διεκδικήσει, όπως λέγεται, το νέο δήμο Πειραιά. Μάλιστα.

Αθωωτική ομοίως ήταν και η απόφαση για τους Σωτήρη Ντινόπουλο και Χρήστο Χατζηπαναγιώτου, ενώ το δικαστήριο έκρινε ένοχους τον πρώην πρωτοδίκη Ευάγγελο Καλούση για κατάχρηση εξουσίας και συνέργεια σε νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα και τον επιχειρηματία Ιωάννη Μπολέτση, για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα.

Μετά την ανακοίνωση της απόφασης ο κος Μπολέτσης εκτόξευσε βαρείς χαρακτηρισμούς κατά του προέδρου Γιώργου Ευσταθίου αποκαλύπτοντας πως έχει καταγεγραμμένη συνομιλία του στην οποία ακούγεται, σύμφωνα με τον επιχειρηματία, να συζητά για ποσό 60.000 ευρώ με συνομιλητή το γνωστό φερόμενο πολλές φορές ως διαμεσολαβητή αρχιμανδρίτη Ιάκωβο Γιοσάκη εμπλέκοντας όμως έμμεσα πρόσωπο της ίδιας υπόθεσης του παραδικαστικού κυκλώματος που ήταν επίσης στο εδώλιο.

Για το λόγο αυτό υπέβαλε αίτηση εξαίρεσης κατά όλων των μελών του δικαστηρίου, η οποία θα εκδικαστεί την Τρίτη το πρωί στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, από άλλη σύνθεσή του.

Η αίτηση στρέφεται στο πρόσωπο του προέδρου, με αφορμή την επίμαχη συνομιλία, αλλά και στα υπόλοιπα μέλη του δικαστηρίου, καθώς ομόφωνα είχαν αποφασίσει επί της απαλλαγής και ενοχής των κατηγορουμένων.

Υπέβαλε επίσης αίτημα επανάληψης της διαδικασίας κατ΄άρθρο ΚΠΔ 525, που καθιστά μετέωρη την απόφαση που ανακοινώθηκε ενδεχομένως και γι' αυτούς που αθωώθηκαν, ενώ με τη σειρά ο Εισαγγελέας της έδρας, ο προϊστάμενός του αλλά και πιο υπεύθυνα η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου έχουν την υποχρέωση να εξετάσουν τα νέα στοιχεία και να αποφανθούν για την αξία τους να προκαλέσουν επανάληψη της διαδικασίας, ποιούς κατηγορούμενους αυτή θα αφορά, αλλά και αν επιβάλλεται να αποτελέσουν υλικό νέας προκαταρκτικής εξέτασης για τη διερεύνηση διάπραξης άλλων αδικημάτων.

Θα πρέπει επίσης να κριθεί αν μια καταγεγραμμένη συνομιλία ως προϊόν υποκλοπής, αν υποθέσουμε ότι είναι πραγματικό το υλικό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικό μέσο. Θα έχει μέλλον λοιπόν η υπόθεση αυτή με πολλές ενδιαφέρουσες προεκτάσεις.

Μετά την αίτηση εξαίρεσης ο καταδικασθείς επιχειρηματίας αισθάνθηκε έντονη δυσφορία και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο ενώ σε άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα μεταφέρθηκε και ο πρόεδρος του δικαστηρίου, ύστερα από λιποθυμικό επεισόδιο.

Ο επιχειρηματίας καλά, έχει λόγους να αισθάνεται δυσφορία, ειδικά ο πρόεδρος όμως γιατί;