Με ρώτησε ένας πολύγλωσσος που βρίσκεται αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα τι γνώμη έχω για το αν η Κυβέρνηση θα καταφέρει να επιτύχει τους στόχους της.
Του απάντησα ότι αν πιστέψετε έστω και ένα συντακτικό κόμμα από αυτά που ακούτε ή διαβάζετε τότε θα είστε άξιοι του εαυτού σας.
Τα προβλήματα στη χώρα δεν είναι οικονομικά αλλά πολιτικά και πηγάζουν από το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν έχει εγκαθιδρυθεί ακόμη η σύγχρονη Ευρωπαϊκή Δημοκρατία.
Πως είναι δυνατόν να εφαρμόσεις οποιοδήποτε οικονομικό πρόγραμμα ελεύθερης οικονομίας σε μια εκδοχή ενός μετεξελιγμένου κράτους Οθωμανικού τύπου;
Άλλωστε αρκεί να δει κανείς τα νούμερα στο λεγόμενο πρόγραμμα, προσδοκώμενα ή λογιστικά, για να καταλάβει ότι τον κοροϊδεύουν ή δεν είναι σοβαροί.
Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν υπάρχει διάκριση των εξουσιών αλλά ούτε και κράτος δικαίου αφού δεν εφαρμόζεται ουσιαστικά ούτε καν το Σύνταγμα ή το Διεθνές Δίκαιο.
Θύμισα ότι η χώρα δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα αφού αυτό που θεωρείται αυτονόητο δικαίωμα ή διοικητική υποχρέωση στη Δύση ο Έλληνας θα πρέπει να το διεκδικήσει πληρώνοντας με κάποιο τρόπο.
Αυτός είναι και ο λόγος που έχει καταρχήν αφομοιώσει τακτικές όπως για παράδειγμα η φοροδιαφυγή, απλά για να επιβιώσει. Όπως πριν εκατοντάδες χρόνια οι παραγωγοί έκρυβαν τις σοδειές τους από τους τοπικούς άρχοντες και χρησιμοποιούσαν το περίσσευμα για να εξαγοράζουν συνειδήσεις έτσι και σήμερα ο Έλληνας στις συναλλαγές του υπολογίζει ένα premium που πρέπει να εξασφαλίσει για την ύπαρξη και την ευημερία του.
Όσον αφορά τα προτεινόμενα, αν γίνει προσπάθεια να εφαρμοστούν μέτρα κυρίως από την πλευρά των εσόδων θα δούμε μια πολύ μεγάλη στρέβλωση στην Οικονομία που θα παρατείνει την ύφεση και θα οδηγήσει τον πληθυσμό των πόλεων στην απόγνωση.
Αν γίνει προσπάθεια να περικοπούν δαπάνες τότε θα οδηγούμαστε σε συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις αφού οι κρατικοδίαιτοι κυρίως της επαρχίας θα στραγγαλίζουν την κεντρική εξουσία.
Ένας συνδυασμός τους με παράλληλη υιοθέτηση οριζόντιων μέτρων όπως η αύξηση του ΦΠΑ, η μείωση των πραγματικών εισοδημάτων, η άρση των διακρίσεων, κλπ, θα έχει αποτέλεσμα βραχυχρόνιο και μετά το πολύ από δέκα χρόνια θα βρισκόμαστε σε χειρότερο σημείο από αυτό που ξεκινήσαμε.
Αν δεν ληφθούν άμεσα αναπτυξιακές αποφάσεις στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών συμφερόντων όπως άλλωστε έχουν εκφραστεί και δημόσια τότε δεν μπορούμε να συζητούμε για σταθεροποίηση.
Ό,τι δεν έγινε τόσα χρόνια με τα πακέτα σύγκλισης θα πρέπει να ξεκινήσει να γίνεται μαζικά και συντονισμένα, τώρα, τις επόμενες βδομάδες και όχι μήνες.
Αν είναι να γίνει όμως κάτι θα πρέπει να γίνει συγκεντρωτικά ως προς την οργάνωση και τη λήψη των αποφάσεων.
Για τυχαίο παράδειγμα, θα πρέπει να καταργηθούν όλοι οι οργανισμοί και να υπάρξει μόνο ένας νέος οργανισμός, με ένα διοικητικό συμβούλιο και μέλη τους παλιούς προέδρους των καταργούμενων. Θα πρέπει να καταργηθούν όλες οι ανεξάρτητες αρχές και να υπάρξει μόνο μια, ο Συνήγορος του Πολίτη, με μερικές μόνο από τις αρμοδιότητες των καταργούμενων.
Για τέτοιες αποφάσεις μιλάμε. Ακούγεται ακραίο;
Πιο ακραίο όμως είναι το δημόσιο χρέος της χώρας και πιο ατιμωτική η απώλεια της ανεξαρτησίας μας.
Το βασικότερο όμως είναι η θεσμική σύγκλιση με αλλαγή του Συντάγματος και της ουσιαστικής νομοθεσίας προς τα πρότυπα του σύγχρονου Ευρωπαϊκού Αστικού Κράτους, κάτι που με τη λεγόμενη υιοθέτηση του Ευρωπαϊκού κεκτημένου από την Ελλάδα δεν έχει γίνει, για να μην πει κανείς ότι έχει πάρει και τη μορφή φάρσας, ιδίως στο κομμάτι της εφαρμογής.
Μήπως, επιτέλους, θα ήταν καιρός να δούμε και ορισμένα γνωστά ονόματα παρακρατικών με τις χειροπέδες στην οθόνη των τηλεοράσεών μας για κατηγορίες υπεξαίρεσης και διαφθοράς;
Στην πράξη, είναι απαραίτητο να εγκατασταθούν υπηρεσίες των οργάνων της ΕΕ εδώ στην Ελλάδα καθώς οι υπεύθυνοι για τις αποφάσεις δεν μπορούν να διαμορφώσουν πραγματική εικόνα με τα σύντομα ταξίδια από το εξωτερικό ή τις μαγειρεμένες αναφορές που στέλνονται ή υποβάλλονται αυτοπροσώπως έκτακτα ή περιοδικά.
Η παράλληλη ή σε σειρά εμπλοκή ευρωπαϊκών οργάνων στη διαδικασία άσκησης της εξουσίας προβλέπεται. Άλλωστε αυτό δε γίνεται αυτές τις ημέρες;
Έκπληξη πάντως μου προκαλεί το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι δεν έχουν προγραμματίσει να επισκεφθούν το Ελεγκτικό Συνέδριο.
Εκεί, όπως και στην Τράπεζα της Ελλάδος, θα πρέπει να έχουν μόνιμα γραφεία γιατί υπάρχει πολύ δουλειά.
Πάρα πολύ δουλειά.
