Αν κάτι φέρνει πραγματική ξεκούραση (με πολύ γέλιο) είναι η ανάγνωση των τοπικών εφημερίδων στον Πειραιά.
Οι περισσότερες δεν είναι τίποτε άλλο από λιβανίστρες των τοπικών αρχόντων που με την υπογραφή τους άλλωστε μπορούν και φυτοζωούν εντός των τειχών της πόλης τα έντυπα αυτά.
Όσοι προσπάθησαν να κάνουν το επόμενο βήμα επενδύοντας χρήματα και ενέργεια σε κάποιο σοβαροφανές τουλάχιστον επικοινωνιακό μέσο με έδρα τον Πειραιά άλλαξαν πολύ γρήγορα άποψη και ακολούθησαν το ρεύμα.
Διαβάζοντας λοιπόν τις τοπικές εφημερίδες αυτές τις ημέρες δεν μπορεί να μην ξεχωρίσει κάποιος τη Φωνή των Πειραιωτών του Δημήτρη Κανδεράκη.
Ο εκδότης και οι συνεργάτες του πρέπει να έχουν πολύ μεγάλη καρδιά αφού βλέπουν τη θετική πλευρά σε κάθε επίκαιρο θέμα στολίζοντας με διάφορα ζεστά κοσμητικά επίθετα όλους όσους αναφέρουν.
Πραγματική αξία όμως δίνουν στην εφημερίδα οι φωτογραφίες των Πέτρου Αθανασάκου και Μαρίνας Καβαλάρη.
Τα απίστευτα ενσταντανέ που συλλαμβάνουν οι φωτογράφοι μαζί με τα σχόλια των συντακτών της Φωνής είναι "όλα τα λεφτά".
Από το φύλλο της 7ης Ιανουαρίου 2010 που θα διαβάσετε την Πέμπτη ξεκλέβουμε δύο κομμάτια που δημοσιεύονται στη στήλη "Παραλειπόμενα του Πειραιά" που επιμελείται ο Γιάννης Κανατσέλης.
Στην πρώτη φωτογραφία με τίτλο "Καφεδάκι, Τσιγαράκι και Κομπολογάκι", κατά τύχη εντοπίζονται και προσδιορίζονται οι κύριοι εμφανείς πυλώνες ανάπτυξης της πόλης από το δέκατο ένατο αιώνα μέχρι σήμερα.
Δεν είναι παράξενο άρα πώς φτάσαμε ως εδώ.
Το κείμενο αναφέρει:
"Γνήσιοι Πειραιώτες σε όλα τους. Καφεδάκι, τσιγαράκι, κομπολογάκι και ραχατλίκι στην Πλατεία Κοραή, κάτω από το ζεστό ήλιο του Δεκεμβρίου.
Τέτοιους λεβέντες τους χαιρόμαστε και τους καμαρώνουμε.
Ο Πειραιάς ποτέ δε θα σταματήσει να βγάζει κεχριμπαρένιους ανθρώπους."
Στη φωτογραφία πιο πάνω μια επίσης ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική στιγμή που απαθανατίστηκε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης της κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας στο ναό της Αγίας Τριάδας Πειραιά.
Καθήμενος ο παλαίμαχος πολιτικός της πόλης πρώην βουλευτής της Ένωσης Κέντρου και αργότερα του ΠΑΣΟΚ και ιδρυτικό μέλος του Κινήματος Γιάννης Παπασπύρου.
Το 1982 αναδείχθηκε δήμαρχος της πόλης ενώ παρέδωσε το 1986 στον Ανδρέα Ανδριανόπουλο.
Όρθιοι διακρίνονται από αριστερά οι νομαρχιακοί σύμβουλοι και αντινομάρχες (που εμπιστεύθηκε το ΠΑΣΟΚ) Παύλος Τριανταφύλλου, Σπύρος Αλεξόπουλος, Λάζαρος Αλεξανδρίδης (άνευ μύστακος αυτή τη φορά), Λεωνίδας Αθανασιάδης και επίσης ο Σπύρος Σπυρίδων πολιτευτής της ΝΔ που αφού δεν κατάφερε να γίνει με τη θέληση του λαού νομάρχης στην περιοχή τακτοποιήθηκε από το κόμμα ως Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.
Σήμερα όμως που λόγω αλλαγής κυβέρνησης ο μισθός του περιφερειάρχη έπαψε να πιστώνεται στην Εθνική Τράπεζα ο κος Σπυρίδων επανήλθε διεκδικητής του φωτογραφικού φακού στα σίγουρα αν και θολά νερά του Πειραιά στον οποίο παραμένει (στην Ελλάδα γίνεται) ηγέτης εξ' αποστάσεως της αντιπολίτευσης στο νομαρχιακό συμβούλιο.
Δικαιωματικά, μισό βήμα πιο μπροστά, η πρόεδρος του νομαρχιακού συμβουλίου Ρουμπίνη Ανδριοπούλου, ο μάλλον επίσης παλαίμαχος βουλευτής της ΝΔ Παναγιώτης Μελάς και, φυσικά, ο νομάρχης μας Γιάννης Μίχας ο οποίος δείχνει χαρακτηριστικά με τα χέρια του την κατάσταση στον Πειραιά.
