Πίσω στη δεκαετία του 1960

(Από αναγνώστη.)

Ελληνική ταινία η διακυβέρνηση της χώρας.

... Δεν άκουσα όλες τις δηλώσεις της υπουργού Απασχόλησης Φάνης - Πάλλης Πετραλιά...αλλά το είπε ξεκάθαρα:

"... Κάναμε έργο..."

Πολιτική τρίπλα κατώτερη των περιστάσεων από τον Κώστα Καραμανλή

ΑΠΟΨΕΙΣ:

Ολοκληρώθηκε πριν λίγο η ομιλία του πρωθυπουργού στο πλαίσιο των εκδηλώσεων έναρξης της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) 2009.

Επιβεβαιώνεται δυστυχώς η τραγική θέση των Ελλήνων να βρίσκονται εγκλωβισμένοι εδώ και χρόνια σε πολιτικές αυτόματου πιλότου, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, αλλά με μόνο σκοπό τη διατήρηση ειρήνης σε αντιμαχόμενα συμφέροντα που ιδιοποιούνται δημόσια περιουσία χωρίς μάλιστα να παράγουν πραγματικό έργο.

Ακούστηκαν απίστευτα πράγματα.

Οι λεπτομέρειες και οι συγκεκριμένες αναφορές θα παρουσιαστούν και θα συζητηθούν τις επόμενες ώρες και ημέρες από τα μεγάλα ΜΜΕ.

Πρόκειται όμως για εξαγγελίες μέτρων του ύψους ενός δημάρχου που αποφασίζει να κάνει "κουμάντο" βάζοντας τάξη, χωρίς να βλέπει αυτούς που γελούν πίσω από την πλάτη του ή κάποιας μικροεπιχείρησης που προσδοκά να κερδίσει χρόνο ελπίζοντας ένας από μηχανής θεός να θελήσει να περισώσει το όνομα και την τιμή της.

Είναι να αναρωτιέται κάποιος εάν ο πρωθυπουργός είναι πράγματι επιστήμονας των κοινωνικών επιστημών, σύμφωνα τουλάχιστον με τα τυπικά του προσόντα και αν έχει αλήθεια επαφή με τα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας.

"Έλλειψις χρημάτων στάσις Εμπορίου" έλεγαν οι παλιοί.

Μια άποψη που δε συμμερίζεται ο πρωθυπουργός καθώς το πρώτο μέλημά του είναι η αναζήτηση χρημάτων για τη συντήρηση και όχι βέβαια αποπληρωμή του δημόσιου χρέους, χρήματα ωστόσο τα οποία σήμερα είναι απολύτως απαραίτητα για την τροφοδότηση της ρευστότητας στην αγορά μέχρι να βρει χρόνο να εκκαθαριστεί εσωτερικά και να οδηγηθεί στον απαραίτητο μετασχηματισμό της βοηθούμενη από παράλληλα διαρθρωτικά μέτρα.

Και αν είναι πραγματικά έτοιμος για γενναίες και καθαρές αποφάσεις ο πρωθυπουργός γιατί δεν αναζητά τα κλεμμένα, τα οφειλόμενα ή τα αχρεωστήτως καταβληθέντα, όσα τουλάχιστον μπορεί να ξετρυπώσει από τα φουσκωμένα ταμεία των τραπεζών, των άλλων επιδοτούμενων επιχειρήσεων που τάχα επένδυσαν στην αλλοδαπή αλλά και των δημοσίων υπαλλήλων και λειτουργών που όπως ο ίδιος σήμερα παραδέχτηκε αμείβονταν εν γνώσει του (άκουσον, άκουσον) με πλασματικές, πλαστογραφημένες δηλαδή "υπερωρίες" για τις οποίες ουδέποτε προσέφεραν έργο;

Περιττό να σημειώσουμε ότι καμία πραγματική αρετή ηγέτη δεν επέδειξε σήμερα ο Κώστας Καραμανλής όταν από τη μια μεριά ζητά την ανοχή του Ελληνικού Λαού για τα απαραίτητα, όπως υποστηρίζει περιοριστικά μέτρα και από την άλλη επιρρίπτει ευθύνες στην αντιπολίτευση διότι δήθεν τον εμπόδισε να παράγει έργο. Πως λοιπόν θα επιτύχει την καθολική αποδοχή και συναίνεση στο πρόσωπό του;

Είναι μια πολιτική τρίπλα του πρωθυπουργού ο οποίος ορίζει ένα σημείο αναφοράς, κάπου στο απόλυτο οικονομικό και πολιτικό άπειρο και στη συνέχεια, όποιες και αν είναι οι εξελίξεις, θα δικαιολογείται ότι δεν έχει ευθύνη διότι υπάρχει απόκλιση ή διακύμανση από αυτό το σημείο, χωρίς τη θέλησή του.

Ίσως έτσι μπορέσει να σώσει το όνομα και την υπόληψή του μεταξύ αυτών που είτε δε νοιώθουν, είτε δεν καταλαβαίνουν τα αποτελέσματα μιας πενταετούς ουσιαστικά ακυβερνησίας μιας χώρας που προχωρούσε τα τελευταία χρόνια λόγω αδράνειας ενός διεφθαρμένου κρατικού μηχανισμού που είχε διδάξει πιο παλιά το ΠΑΣΟΚ και μεταβιβαστικών πληρωμών και δανειοδοτήσεων από την ΕΕ που στέρεψαν όμως ήδη ή έγιναν πολύ ακριβές.

Στο πιο κάτω video τα λόγια όπως πρέπει, να εκφράζονται τουλάχιστον, από έναν πραγματικό ηγέτη που φιλοδοξεί να οδηγήσει τη χώρα όχι μόνο πέρα από το αδιέξοδο που αντιμετωπίζει αλλά και μέσα από αυτό εάν χρειαστεί:

"Ακούσαμε πολλά λόγια σχετικά με Αλλαγή αυτό το χρόνο. Το ερώτημα είναι αλλαγή σε τί.

Για μένα αλλαγή είναι μια Κυβέρνηση που δεν επιτρέπει στις τράπεζες και στις πετρελαϊκές εταιρείες να κατακλέβουν τον Αμερικανικό Λαό.

Αλλαγή είναι όταν τελικά φτιάξουμε το Σύστημα Υγείας αντί να συζητάμε μόνο γι' αυτό.

Αλλαγή είναι να δίνουμε φορολογικές ευκαιρίες σε οικογένειες της μεσαίας τάξης αντί σε εταιρείες που δίνουν δουλειά στο εξωτερικό.

Αλλαγή είναι ένας πρόεδρος που ενώνει το Λαό.

Είμαι ο Μπαράκ Ομπάμα και αποδέχομαι αυτό το μήνυμα γιατί η Αλλαγή φέτος πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από ένα διαφημιστικό σύνθημα."

Μηνύματα εκλογών

Ένα από τα στοχευμένα μηνύματα των εκλογών είναι εκείνο της συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία.

Ποιός θα μπορούσε να διαφωνήσει με την ανάγκη συνειδητοποίησης της σημασίας των εκλογών;

Ωστόσο, οι πολιτικές παρατάξεις, πολλές φορές, ανάλογα με τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, καλούν συγκεκριμένες ομάδες να συμμετέχουν και να αποφασίσουν για το μέλλον μας, λίγο μάλιστα πριν στηθούν οι κάλπες.

Κανείς, δε μας κάλεσε σθεναρά να συμμετέχουμε σε διαδικασίες διαβούλευσης. Κανείς, δεν έδειξε την απαραίτητη προσοχή σε αυτά που καταγγέλλουν και προτείνουν οι ανεξάρτητες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Αντίθετα, μεγάλο ενδιαφέρον δείχνουν οι πολιτικοί στους "λομπίστες", σε εκείνους δηλαδή που συμμετέχουν στη διαμόρφωση των αποφάσεων στην πηγή, επίσης σε διορισμένα, στην ουσία, συνδικαλιστικά όργανα, αλλά και σε συγκεκριμένες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που εξωραΐζουν τα προβλήματα ή υποστηρίζουν με τη δράση τους συγκεκριμένες μόνο πολιτικές.

Στο video πιο πάνω ένα μήνυμα που απευθύνεται σε όλους μας και πρέπει να μας κάνει να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας.

Δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία για τη συνέχιση της κατάστασης ανοχής από τους πολίτες.

"... Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω πίσω το χρόνο, όταν είχα την ευκαιρία να διεκδικήσω την πατρίδα μου, και να πω σε όλους:

Τώρα... Ο χρόνος και η ώρα είναι Τώρα!"

ΜΙΛΑ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΟΥ,
ΕΙΔΑΛΛΩΣ Η ΣΙΩΠΗ ΣΟΥ ΘΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΓΙΑ ΓΕΝΙΕΣ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ.

Πάει, μπερδευτήκαμε εντελώς πατριώτη

Από το ιστολόγιο: http://ellinikiafipnisis.blogspot.com:

"Όλο αυτό το διάστημα παρακολουθούμε τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, και όλο το ΠΑΣΟΚ, να μιλάει για φρέσκες ιδέες, για ανανέωση και πρόοδο του τόπου και γενικά να αναφέρεται σε κάτι καινούριο κάτι άφθαρτο, το οποίο προσπάθησε τόσο καιρό να μας πείσει ότι πρεσβεύει.

Έτσι τουλάχιστον καταλαβαίνουμε εμείς, με βάση τα όσα ακούμε από το ΠΑΣΟΚ τόσο καιρό.

Για να υπάρξει φυσικά ένα τέτοιο άφθαρτο και καινούριο ξεκίνημα, λογικά θα πρέπει να μην υπάρχουν στα πλάνα του Προέδρου άνθρωποι οι οποίοι...έρχονται από το παρελθόν!

Δεν συμβαδίζουν από την μία πλευρά οι φρέσκες ιδέες και η ανανέωση του κόμματος, για την οποία προσπάθησε το ΠΑΣΟΚ να πείσει όλο αυτό το διάστημα τον λαό και εν μέρη το πέτυχε, με την επαναφορά στο προσκήνιο παλαιών στελεχών προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ."

Τη βάψαμε!

«Ήμουν τεσσάρων ή πέντε χρονών και σκίτσαρα μανιωδώς πιτσιρικάδες με κάτι τεράστια παπάρια. Τα ονόμαζα θυμάμαι "Το τρίτο Πόδι" (γέλια). Έφαγα όμως τόσο ξύλο που γρήγορα άλλαξα θέμα.»

(Από συνέντευξη του Γιάννη Καλαϊτζή στο «Περιοδικό» και στο Θανάση Λάλα, τεύχος 53, Αύγουστος 1991.)

Ένα άλλο τρίτο Πόδι, στην Ελληνική πολιτική σκηνή αυτή τη φορά, φαίνεται ότι θα στηρίξει την Κυβέρνηση συνεργασίας που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.

Ο Γιάννης Καλαϊτζής είναι από τους καλούς Κοκκινιώτες, γέννημα του Πειραιά.

Η δουλειά του έχει ακόμη το πάθος και τη ζωντάνια του εφήβου, παρόλα τα... χρονάκια του.

Η φωτογραφία, πιο πάνω, είναι λεπτομέρεια από προφητικό σκίτσο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην Ελευθεροτυπία.

Μετά τις εκλογές, ίσως (;) δείξουμε όλο το έργο.

Η παγίδα των εκλογών

Οι ελεύθερες βουλευτικές εκλογές είναι η ύψιστη μορφή έκφρασης της Λαϊκής Κυριαρχίας στο πλαίσιο του Κοινοβουλευτισμού.

Όσοι έχουν πολιτικά δικαιώματα, καλούνται να συμμετάσχουν σε αυτή τη διαδικασία, σε δεδομένο χρόνο. Η απόφαση που πρέπει να λάβουν είναι η εκδήλωση εμπιστοσύνης σε έναν κομματικό μηχανισμό που διεκδικεί, μαζί με άλλους, την επίσημη καταγραφή της δύναμής του στο πολιτικό περιβάλλον με ό,τι αυτή συνεπάγεται.

Οι προτάσεις των κομμάτων, που μπορεί να περιλαμβάνουν ο,τιδήποτε θέλη βάλη ο νους του ανθρώπου, εκθέτονται λίγο ως πολύ με τη δημοσίευσή τους στα ΜΜΕ αλλά και με την ενεργή δραστηριοποίηση των κομματικών στελεχών με σκοπό καταρχήν να πείσουν για το ορθό, αληθινό και δυνατό των θέσεών τους.

Από την άλλη πλευρά, η ορθολογική απόφαση για τον ψηφοφόρο προϋποθέτει κύρια και καίρια την πλήρη γνώση, πληροφόρηση και κατανόηση αυτών των θέσεων των κομμάτων πράγμα όμως που είναι αδύνατο να συμβεί λόγω των αντικειμενικών και ατομικών περιορισμών που υφίστανται.

Το κενό αυτό καλύπτεται σκόπιμα από τα κόμματα, με τη δημιουργία ενός συγκεκριμένου κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ των εκλογέων που εκπορεύεται με στρατηγικό τρόπο. Επιβεβαιωτικού και νικηφόρου χαρακτήρα για ένα ορισμένο κόμμα και αμφισβήτησης και καταδίκης για ένα άλλο. Οι δράσεις των κομμάτων με αυτό το περιεχόμενο αποδεικνύονται πολύ αποτελεσματικές και σε τελική ανάλυση πιο συμφέρουσες για τα ίδια τα κόμματα με τραγικές όμως μελλοντικές συνέπειες για την κοινωνία στο σύνολο.

Ακραίες μορφές τέτοιων τεχνικών έχουμε ζήσει στη χώρα μας. ( Η επιστήμη της επικοινωνίας σήμερα έχει αναλάβει την υποχρέωση, αυτή η διαδικασία να γίνεται με τέτοιον τρόπο που να διεγείρει τα αυτόματα ανακλαστικά του ψηφοφόρου, χωρίς όμως να προκαλεί.)

Η λογική είναι απλή ως πρόταση στον ψηφοφόρο. «Δεν ξέρεις ούτε καταλαβαίνεις πλήρως ποιες είναι οι θέσεις μας. Δεν έχει πολύ σημασία. Θέλουμε να μας εμπιστευθείς και να εμπιστευτείς τον αρχηγό μας. Να αυτός είναι. Ο άλλος δεν σου ταιριάζει. Ο δικός μας θα πάρει αποφάσεις που θα είναι προς το συμφέρον σου όποιες και αν είναι αυτές. Οι άλλοι σου λένε ψέματα. Θέλουν το κακό σου γιατί εξυπηρετούν δόλια συμφέροντα.»

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η εκλογική διαδικασία είναι ένας σύνθετος πολιτικός διαγωνισμός καταδικασμένος σε αποτυχία εάν η καθολικότητά του (το Εκλογικό Σώμα είναι δυνητικά ίσο με τον ενεργό πληθυσμό) δεν εξασφάλιζε ότι για κάθε ανορθόδοξη και στενά υποκειμενική ψήφο θα υπήρχε μια ανταγωνιστική της που θα είχε προτάξει το προσωπικό μεν συμφέρον αλλά στο πλαίσιο στήριξης της Κοινωνίας. Και ότι οι θετικές για το κοινό καλό ψήφοι θα ήταν τελικά πιο πολλές από τις αρνητικές.

Αυτός ο αυτοέλεγχος της Δημοκρατίας ωστόσο, είναι δυνατός σε πραγματική πολιτική αναμέτρηση τουλάχιστον δικομματισμού, στοιχείο που πρόσφατα σημειώθηκε από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος προχώρησε περισσότερο επισημαίνοντας τους κινδύνους μιας απλής συγκυβέρνησης ΝΔ- ΠΑΣΟΚ με ανατροπή των ισορροπιών και εκδήλωση μαξιμαλιστικών φαινομένων από μικρούς σχηματισμούς.

Επιπρόσθετα όμως με αυτή ή όποια άλλη συλλογιστική, γεγονός είναι ότι και ο κώδικας διεξαγωγής των εκλογών και ανάδειξης βουλευτών, δηλαδή ο εκλογικός νόμος, αναγνωρίζει «λάθη» και για το λόγο αυτό έρχεται ουσιαστικά να σταθμίσει υπέρ του πρώτου κόμματος μη σαφώς εκφρασμένη πολιτική δύναμη. Είναι η πρόβλεψη της ενισχυμένης αναλογικής με τις παραλλαγές και εκδοχές της. Επίσης δέχεται ότι, σε τοπικό επίπεδο η κατάχρηση δύναμης των κομματικών στελεχών ενδεχομένως να οδηγήσει σε παραποίηση του εκλογικού αποτελέσματος αλλά και σε πιθανή αμφισβήτηση του κομματικού συστήματος εκπροσώπησης και για το λόγο αυτό προβλέπονται «λίστες». Κάποιοι υποψήφιοι δηλαδή θα καταλάβουν θέσεις στο Κοινοβούλιο παίρνοντας προβάδισμα παρά την, ενδεχομένως, αντίθετη άποψη των ψηφοφόρων.

Με τον εκλογικό δηλαδή νόμο καταρχήν αναγνωρίζονται πανηγυρικά αδυναμίες και στη συνέχεια γίνεται αυθαίρετη προσπάθεια σταθμικής διόρθωσης των αποτελεσμάτων της εκλογικής διαδικασίας, δηλαδή της «ύψιστης μορφής έκφρασης της Λαϊκής Κυριαρχίας στο πλαίσιο του Κοινοβουλευτισμού», όπως ήδη έχουμε αποδεχθεί.

Καταλήγουμε δηλαδή στο άτοπο, υπό το πρίσμα των δημοκρατικών αρχών, ότι οι εκλογές δε λειτουργούν σωστά. Γιατί δε θα ήταν απαραίτητη οποιαδήποτε διόρθωση της βούλησης των ψηφοφόρων ακόμη και αν δεχθούμε ότι αυτό γίνεται καλοπροαίρετα ως ορθή πολιτική αντιμετώπιση του εκλογικού αποτελέσματος, μέσα από μια εκ των προτέρων γνωστή στους ψηφοφόρους μέθοδο, στοιχείο και αυτό επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας ενός κόμματος ή μιας πολιτικής μέσω της ίδιας της εκλογικής διαδικασίας.

Όλα δηλαδή είναι γνωστά εκ των προτέρων και για το λόγο αυτό δεν υπάρχει θέμα δημοκρατικής εκτροπής;

Υποστηρίζεται δηλαδή, με απλά λόγια, ότι καθώς ο Έλληνας είναι ελεύθερος να επιλέξει να φάει γενικά και αόριστα κοτόπουλο, χοιρινό ή μοσχάρι η επιλογή του είναι και σεβαστή και δημοκρατική.

Τι γίνεται αν κάποιος θέλει να φάει ψάρι; «Ψάρι δεν έχουμε!». Είναι η απάντηση της Ελληνικής Δημοκρατίας.

«- Και το κοτόπουλο πως το σερβίρετε;»

« - Θα δεις όταν θα έρθει!», είναι η απάντηση που δέχεται αδιαμαρτύρητα ο Έλληνας.

Δεν ακούγεται πολύ δημοκρατικό αυτό…

Μήπως τελικά οι εκλογές δεν είναι πολύ ελεύθερες;

Μήπως δηλαδή η βούληση του Έλληνα, σε κάποιο στάδιο της εκλογικής διαδικασίας, υπονομεύεται από απάτη, πλάνη ή απειλή;