ΟΜΙΛΙΑ ΒΑΣΩΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗ 12η ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ Ε.Σ.
07/10/2007
ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2007
Συντρόφισσες και σύντροφοι, αν κάναμε αυτή τη συζήτηση το 2004 θα έλεγα εισαγωγικά ότι "ένα κόμμα εξουσίας πρέπει να μάθει και να χάνει".
Σήμερα, λέω ότι ένα κόμμα εξουσίας, όπως το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να ξαναμάθει να κερδίζει.
Χάσαμε Γιώργο, όπως είχε πει και ο Γεράσιμος Αρσένης το ´96. Χάσαμε Βαγγέλη, χάσαμε Κώστα, χάσαμε Νίκο, χάσαμε Βάσω. Χάσαμε όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά και όλοι έχουμε ευθύνες σε όλα τα επίπεδα.
Στην πραγματικότητα χάνουμε από το 2000 και ας νικήσαμε τότε στις εκλογές. Οι πολίτες έστελναν τα μηνύματά τους, αλλά τα μηνύματα δεν είχαν παραλήπτη, τα επιστρέφαμε αυτάρεσκα στον αποστολέα και θεωρούσαμε ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν καταδικασμένο να κυβερνά.
Σήμερα ξέρουμε ότι δεν είμαστε καταδικασμένοι να κυβερνάμε, αλλά δεν ξέρω για πόσους αυτό είναι λύτρωση.
Η δεύτερη συνεχόμενη ήττα μας είναι τόσο βαριά, που κανονικά θα έπρεπε να ήμαστε σήμερα όλοι στα σπίτια μας.
Θα έπρεπε να έχουμε ήδη παραδώσει το ΠΑΣΟΚ στην επόμενη γενιά, στη γενιά των εικοσάρηδων και των τριαντάρηδων. Αλλά δυστυχώς, εξαιτίας της νοοτροπίας μας και του τρόπου λειτουργίας, αυτές οι γενιές δεν αντιπροσωπεύονται στο στελεχιακό μας δυναμικό.
Είμαστε σήμερα σε ένα αδιέξοδο, ολοφυρόμαστε για τον κυβερνητισμό του ΠΑΣΟΚ, αλλά λίγο ή πολύ σχεδόν όλοι έχουμε μετάσχει στη διακυβέρνηση της χώρας. Εάν είναι ο κυβερνητισμός ο λόγος που χάσαμε τις εκλογές το Σεπτέμβρη, αν το ότι έχουμε κυβερνήσει θεωρείται πλέον αμάρτημα, τότε δεν έχουμε ελπίδες ούτε για την επόμενη ούτε για τη μεθεπόμενη φορά και αυτό θα είναι τραγικό για τη χώρα.
Πόσους κουμπάρους και πόσα ομόλογα μπορεί να αντέξει η Ελλάδα;
Δεν είναι έτσι όμως τα πράγματα, το πρόβλημά μας δεν είναι ότι κυβερνήσαμε, το πρόβλημα έγκειται στον τρόπο που κυβερνήσαμε, αλλά και στον τρόπο που συζητήσαμε για την διακυβέρνησή μας, όταν βρεθήκαμε στην αντιπολίτευση.
Κανείς δεν αρνείται, άλλωστε δεν το αρνείται καν η Νέα Δημοκρατία, ότι την περίοδο 1993-2004 έγινε σημαντικό έργο. Κανονικά θα έπρεπε να δηλώνουμε περήφανοι για το έργο μας αναγνωρίζοντας όμως παράλληλα τα λάθη που σημάδεψαν την περίοδο εκείνη και να προχωράμε μπροστά χωρίς έπαρση, αλλά και χωρίς ενοχές για το παρελθόν.
Δεν κάναμε ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Δεν περηφανευόμαστε για το έργο μας, αλλά και δεν αναγνωρίζουμε τα λάθη μας. Και κυρίως, δεν ξεκαθαρίζουμε το χώρο μας.
Δυστυχώς στο ΠΑΣΟΚ δεν έγινε ποτέ κάθαρση.
Όλους αυτούς τους θέλουμε στο ΠΑΣΟΚ;
Αν τους θέλουμε να το πούμε. Διότι σε τέτοια περίπτωση εγώ δεν θέλω να έχω καμία σχέση.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, η συζήτηση για την ήττα δεν είναι ποτέ ευχάριστη για όσους είναι διατεθειμένοι να την κάνουν. Είναι ευχάριστη, μόνο για εκείνους που θεωρούν ότι η ήττα είναι το πρώτο βήμα για να κατακτήσουν την κομματική εξουσία και όλα τα προηγούμενα χρόνια γνωρίσαμε απέξω κι ανακατωτά τις προσωπικές στρατηγικές.
Δε θέλω να πω τι έζησα στην προεκλογική εκστρατεία στη Β´ Αθηνών, το θεωρώ ανάξιο της σημερινής συνάντησης. Δεν θέλω να μιλήσω για εκείνους που έκαναν διπλή προεκλογική εκστρατεία, έχοντας προεξοφλήσει την ήττα του ΠΑΣΟΚ. Αλλά οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες από την δική μου εκλογική περιφέρεια, ξέρουν καλά τι έχει συμβεί. Όπου και να ανήκουν, με όποιον κι αν έχουν δεσμευθεί ενόψει της εκλογής Προέδρου, η αλήθεια είναι ότι ενώ εμείς όλοι πιστεύαμε στη νίκη, κάποιοι προετοίμαζαν την ήττα.
Από την άλλη πλευρά κάποιοι άλλοι δεν κατάλαβαν ποτέ τι σημαίνει ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι παρέα ούτε προσωπική περιουσία κανενός. Το ΠΑΣΟΚ ανήκει στους πολίτες και όχι σε μια κλειστή ομάδα.
Το ΠΑΣΟΚ δεν χρειάζεται αρχηγό, ούτε σωτήρες, χρειάζεται Πρόεδρο και συλλογική λειτουργία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, τα τελευταία χρόνια είμαστε ο ορισμός της πολιτικής ασάφειας και της ανυπαρξίας ενιαίας έκφρασης.
Αρκεί να ξεκινήσω από την προσπάθεια για το ασφαλιστικό επί Γιαννίτση, για την οποία σχεδόν καθολικά είχε αντιδράσει το Εκτελεστικό Γραφείο, ασχέτως το τι επιχειρήθηκε να βγει στη δημοσιότητα, ως τη στάση μας για το άρθρο 16 και τις κινητοποιήσεις για την παιδεία.
Αλλά το χειρότερο ήταν η διάχυση των αρμοδιοτήτων, πολλοί αρμόδιοι, κανένας υπεύθυνος. Πολυπληθή όργανα που είναι ο ορισμός της αναποτελεσματικότητας.
Μιλούσαμε για συμμετοχική δημοκρατία και δεν είχαμε στοιχειώδη δημοκρατία στη λειτουργία μας.
Οι πολίτες δεν έβρισκαν και δε βρίσκουν στήριξη από εμάς, γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι ανύπαρκτο στις γειτονιές. Μιλάμε ουσιαστικά για διάλυση του κόμματος και χαοτική λειτουργία.
Σε όλα αυτά πρέπει να μπει ένα τέλος και να συναποφασίσουμε μια καινούρια αρχή. Καλώ λοιπόν τους πάντες να δεσμευθούμε:
- ότι θα είμαστε όλοι μαζί στις 12 Νοεμβρίου και θα βαδίσουμε σε μια συνεχή διεργασία και διάλογο με την κοινωνία.
- ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να παραμείνει πολυσυλλεκτικό κόμμα, με απαντήσεις σε σύγχρονα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.
- πρέπει να συμφωνήσουμε για το ρόλο του κράτους πρόνοιας σε μια σύγχρονη κοινωνία που εντάσσεται στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης.
- θα πρέπει να συμφωνήσουμε για το ρόλο του δημόσιου τομέα, αλλά και για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
- θα πρέπει να συμφωνήσουμε για την αναδιανομή του εισοδήματος, αλλά και για τη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης με έμφαση στην πράσινη οικονομία, στην καινοτομία και τις νέες τεχνολογίες.
- θα πρέπει να συνάψουμε ένα κοινωνικό συμβόλαιο, μεταξύ κράτους και πολιτών, το οποίο θα βασίζεται σε δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις και από τις δύο πλευρές.
- θα πρέπει να συμφωνήσουμε για τα δικαιώματα όλων των πολιτών ανεξάρτητα από φύλο, φυλή, θρησκεία ή ιδιαιτερότητα.
Για να προχωρήσουμε σύντροφοι και συντρόφισσες στην αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ, πρέπει να φτιάξουμε και κόμμα. Ένα κόμμα ανοιχτό στην κοινωνία, ανοιχτό σε νέες ιδέες, άρα να υπάρχει κόμμα.
Γι αυτό θεωρώ ότι:
- το Πολιτικό Συμβούλιο πρέπει να είναι ολιγομελές και να εκλέγεται από το Συνέδριο, για να έχουμε συλλογική λειτουργία.
- η Κεντρική Επιτροπή να είναι ολιγομελής, εκλεγμένη από το Συνέδριο, με διαφανείς διαδικασίες και πολιτικά αξιοκρατική σύνθεση.
Εκλεγμένες Νομαρχιακές και Τοπικές, όπου μετέχουν όλα τα εκλεγμένα κοινωνικά στελέχη.
Οι υποψήφιοι για την ηγεσία θα πρέπει να δεσμευτούν ότι θα λειτουργήσουν ως Πρόεδροι και όχι ως Αρχηγοί.
Κι ήταν θετικό ότι οι εισηγήσεις και των τριών υποψηφίων αντιμετωπίζουν τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό αυτά τα θέματα.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, μπορούμε όχι μόνον να ξεπεράσουμε την κρίση, αλλά να βγούμε ακόμα πιο δυνατοί απ’ αυτή. Λέγεται από ορισμένους ότι το να μην παίρνει κανείς θέση για τον έναν τον άλλον ή τον τρίτο υποψήφιο, υποκρύπτει διαπραγμάτευση. Θέλω να διαβεβαιώσω ότι προσωπικά συζητώ με τους πάντες, αλλά δεν διαπραγματεύομαι με κανέναν. Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερη. Η αγωνία μου είναι μήπως η σημερινή κρίση οδηγήσει σε συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ.
Είμαστε πια αρκετά ώριμοι, δεν μας αξίζει η δημιουργία κομματικών στρατών, πρέπει επιτέλους να απελευθερωθούμε. Δεν είμαστε στην κυβέρνηση για να αγωνιούμε μη χάσουμε την εξουσία. Να φτιάξουμε και πάλι ένα κίνημα που να απευθύνεται στην πλειοψηφία των πολιτών, να θυμηθούμε τα λόγια του Ανδρέα Παπανδρέου, τα οποία όλοι είχαμε χειροκροτήσει.
Το ΠΑΣΟΚ δεν κληρονομείται, δεν τεμαχίζεται, δεν μοιράζεται σε τιμάρια. Το ΠΑΣΟΚ, για όλους εμάς που το ιδρύσαμε, αλλά και για τα εκατομμύρια Ελληνίδων και Ελλήνων, είναι η δημοκρατική παράταξη. Αυτή την παράταξη μόνον να την υπηρετούμε μπορούμε. Και για να παραφράσω τον Κέννεντυ δεν πρέπει να ρωτάμε τι κάνει το ΠΑΣΟΚ για μας, αλλά τι κάνουμε εμείς για το ΠΑΣΟΚ.
Ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου