Αγαπητέ Κύριε Τατούλη...

Ο βουλευτής Πέτρος Τατούλης παρουσίασε επίσημα την κυκλοφορία του βιβλίου του:

Αριστερά - Blog - Δεξιά Ελπίδα, εμείς οι ίδιοι.

Το βιβλίο του που κυκλοφορεί από τη Δευτέρα 2.2.2009 σε όλη την Επικράτεια (Εκδόσεις Μίλητος) "ήρθε σαν φυσική συνέχεια" όπως αναφέρει ο ίδιος.

"Είναι κι αυτό ένα μέσον επικοινωνίας με τους πολίτες.

Με διαφορετική, όμως, λειτουργία.

Η συλλογή των κειμένων δείχνει την πορεία της σκέψης, την ωρίμανση των ιδεών, την εξέλιξη των πολιτικών.

Τα παλαιότερα κείμενα γράφτηκαν από έναν βουλευτή που είχε ζυμωθεί με τα αρκαδικά ιδεώδη, αλλά δεν είχε δοκιμαστεί στο καμίνι της διακυβέρνησης.

Ακολούθησαν κάποια, λιγοστά κείμενα, που ξέφυγαν από τη δίνη της καθημερινής δεκαοχτάωρης δουλειάς στο Υπουργείο Πολιτισμού.

Εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε χρόνος για λόγια.

Ήταν περίοδος για πράξεις.

Τα κείμενα που ακολούθησαν την επάνοδό μου στις τάξεις των βουλευτών δεν ήταν δυνατόν να είναι παρόμοια με αυτά που είχαν γραφτεί πριν από το Μάρτιο του 2004.

Η αθωότητα είχε χαθεί.

Οι καταστάσεις μου φαίνονταν πιο ξεκάθαρες...."

Ο Πέτρος Τατούλης μας αρέσει μάλλον κυρίως λόγω μεροληψίας.

Έχουμε την ίδια καταγωγή.

Πρέπει όμως να του αναγνωρίσουμε ότι είχε το θάρρος να κάνει δηλώσεις και να πάρει θέσεις όταν κάποιοι κάνουν πολιτική του "καναπέ" υποστηρίζοντας μάλιστα ότι μάχονται για τα δικαιώματα του Πολίτη.

Είναι όμως κομμάτι και παράλληλα και προϊόν της ίδιας γνωστής κομματικής μηχανής όπως βλέπετε και στη φωτογραφία των Νέων που τραβήχθηκε από την παρουσίαση του βιβλίου του στο ξενοδοχείο Caravel, αλλά και από τον τίτλο του ίδιου του βιβλίου.

Στο blog που διατηρεί http://tatoulis.blogspot.com/ ένας αναγνώστης κάνει την κρίσιμη ερώτηση:

Αγαπητέ κύριε Τατούλη

Διαβάζοντας σε κάποιο blog αποσπάσματα απο το βιβλίο σας, στάθηκα στην εξής φράση:

"Ωστόσο, η όποια υπέρβαση έχει κόστος.

Η όποια αλλαγή έχει κόστος.

Έχει τίμημα.

Το τίμημα για εμένα ήταν ξανά η διαγραφή μου από την Νέα Δημοκρατία.

Το τίμημα για τους πολίτες είναι ότι πρέπει να τινάξουν από πάνω τους το βόλεμα της συνήθειας, να τολμήσουν, να εμπιστευθούν το καινούριο.

Να πετάξουν πίσω στην εξουσία το κοκαλάκι της συνενοχής.

Τι θα κερδίσουν;

Θα πάρουν τη ζωή στα χέρια τους"

Θέλω να σας ρωτήσω το εξής:

Θα δεχόσασταν ποτέ το τίμημα να είναι η παντελής απουσία σας απο οποιοδήποτε κόμμα, αν οχι η παντελής απουσία σας απο την πολιτική όπως την έχει συνηθίσει ο σημερινός Έλληνας?

...

Η γνώμη του blog:

Εδώ που έχουμε φτάσει δεν χρειαζόμαστε απαραίτητα πολιτικούς που βάζουν πχ τα κλάματα, για να δανειστούμε πρόσφατες εικόνες από το λιμάνι του Πειραιά, σε επαφή με τα δακρυγόνα και πηγαίνουν μετά στο καφενείο της περιοχής να κάνουν δηλώσεις.

Ή μην κατεβαίνεις στο πεδίο της μάχης ή μπες μπροστά μέσα στα δακρυγόνα και πιάσε το χέρι αυτού που παίζοντας με τις ελευθερίες μας έχει το θράσος να τα πετάει.

Είμαστε ρητά και κατηγορηματικά κατά της βίας και της πόλωσης.

Γκέι όμως και αμφί πολιτικές συμπεριφορές δεν μπορούμε να τις ανεχθούμε άλλο.