Ελεύθερος με περιοριστικούς όρους ο Θόδωρος Ηλιόπουλος

Αποφυλακίστηκε με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών ο Θόδωρος Ηλιόπουλος ο οποίος είχε συλληφθεί το Δεκέμβριο του 2008, πλησίον της Νομικής Σχολής Αθηνών, μετά από έφοδο της αστυνομίας σε χώρο όπου υπήρχε πλήθος κόσμου.

Αν και, σύμφωνα με καταγγελίες, η διαδικασία τόσο της σύλληψης όσο και της προφυλάκισής του στερείται πραγματικής και νομικής βάσης, ωστόσο, ο συμπολίτης μας "καταδικάστηκε" σε στέρηση της ελευθερίας του χωρίς ποινική δίκη, διαδικασία που έρχεται σε ευθεία παραβίαση με το Διεθνές Δίκαιο που υπερισχύει και εφαρμόζεται ακόμη και αν η Ελληνική νομοθεσία προβλέπει διαφορετικά.

Ήταν η δεύτερη φορά που ο Θόδωρος Ηλιόπουλος κρινόταν από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών.

Την πρώτη, το Συμβούλιο είχε απορρίψει τη σχετική αίτηση αποφυλάκισής του με αποτέλεσμα να είναι ο μοναδικός προφυλακισμένος των ταραχών και γεγονότων του Δεκέμβρη του 2008.

Μια εποχή που το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να ισορροπήσει, χωρίς να τα καταφέρνει , ταλαντευόμενο υπό το βάρος των αποκαλύψεων μαύρων συναλλαγών, όταν ο Ευάγγελος Καλούσης, ο ανακριτής του παραδικαστικού κυκλώματος είναι ελεύθερος, όταν εκατοντάδες κρατούμενοι αποφυλακίστηκαν σε μια ημέρα για να... αδειάσουν οι φυλακές, είναι να απορεί κανείς ποιος ήταν ο σκοπός της προφυλάκισης του Ηλιόπουλου παρά η φυσική εξόντωσή του και η εκδίκηση της πολιτείας σε όσους φέρονται να συμμετέχουν "γενικώς" ή σκέφτονται να συμμετάσχουν στο μέλλον.

Τη λύση την έδωσε ο κρατούμενος επιταχύνοντας το χρόνο και τις επιπτώσεις της φυλάκισης, προχωρώντας σε απεργία πείνας.

Ο Ηλιόπουλος ενδεχομένως να συμμετείχε στα γεγονότα αλλά μπορεί και να μην συμμετείχε. Πιθανά να του άξιζε κάποια τιμωρία αλλά ίσως πάλι και να μην έπρεπε να τιμωρηθεί.

Γιατί λοιπόν καταδικάστηκε χωρίς δίκη σε πολύμηνη φυλάκιση;

Ας σκεφθούμε ότι τα απολυταρχικά, αντιδημοκρατικά καθεστώτα είναι εκείνα που δημιουργούν μάρτυρες και παρά λίγο ο Ηλιόπουλος να παίξει αυτόν το ρόλο.

Για την περίπτωση του Ηλιόπουλου ευαισθητοποιήθηκε τόσο το ΠΑΣΟΚ αλλά κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος είχε προγραμματίσει μάλιστα εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.

Η προσωποποίηση της πολιτικής αντιμετώπισης οποιουδήποτε πάντως θέλει προσοχή διότι κάτι τέτοιο λειτουργεί τελικά αρνητικά και καταλήγουμε να δίνεται μόνο λύση στις περιπτώσεις συνανθρώπων μας που οι υποθέσεις τους φτάνουν στην οθόνη της τηλεόρασης.

Η δημιουργία συμβόλων είναι θεμιτή όταν εξυπηρετεί, ως παράδειγμα, το γενικότερο καλό.

Πόσοι Έλληνες όμως αλήθεια είναι "παρκαρισμένοι" από την κοινωνία και πεθαίνουν αργά ή γρήγορα χωρίς να δίνει κανείς σημασία;

Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι για την Ελλάδα ένα διαρκές ζητούμενο.