Επειδή δεν θέλουμε να αδικούμε κανένα ψάξαμε να βρούμε το βιογραφικό του προέδρου της ΓΣΕΕ Γιάννη Παναγόπουλου.
Είναι το επίσημο βιογραφικό που ο ίδιος δημοσιοποιεί μέσω της ΓΣΕΕ.
Όπως θα παρατηρήσει ο κάθε αναγνώστης με ένα τέτοιο βιογραφικό σήμερα ούτε να κρατάς περίπτερο δε σε προσλαμβάνουν.
Παρόλα αυτά ο Γιάννης Παναγόπουλος εισπράττει για τις υπηρεσίες του από το κοινωνικό σύνολο πάνω από 130.000 ευρώ το χρόνο.
Σε δεύτερη ανάγνωση όμως παρατηρούμε και κάτι άλλο.
Ο Γιάννης Παναγόπουλος μας παραμυθιάζει χωρίς καμία ντροπή.
Όχι μόνο αναφέρει ότι "αναγνωρίζει κινητήρια δύναμη της συνδικαλιστικής του δράσης τη θέλησή του να συμβάλει στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας στην οποία - όχι μόνο τυπικά αλλά και ουσιαστικά - όλοι θα έχουν ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες."
Αλλά επίσης δηλώνει:
«Πιστεύω σε μια κοινωνία με δικαιοσύνη, με ισότητα και αλληλεγγύη, σε μια κοινωνία που σέβεται τα δικαιώματα των πολιτών ανάμεσα στα οποία το κυρίαρχο είναι το δικαίωμα στην εργασία.
Ποτέ δεν θα δεχθούμε μια κοινωνία με υψηλή ανεργία και διακρίσεις».
Για το λόγο αυτό δοκιμάζει πως είναι να εισπράττεις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ως κομματικός, για να το εφαρμόσει και σε εμάς τους άλλους Έλληνες.
Αποκρύπτει όμως τις θέσεις που κατείχε και κατέχει σε εταιρείες. Ούτε μας αναφέρει τι έχει τελικά σπουδάσει. Πώς έχει κοπιάσει;
Ό,τι έχει να επιδείξει είναι η συνδικαλιστική του δράση;
Καλό καμουφλάζ έχει βρει στα επίσημα όργανα του ΠΑΣΟΚ, όπως είναι το Εθνικό Συμβούλιο του κόμματος.
Δεν μπορεί όμως να κρυφτεί από την Κοινωνία την οποία φοβάται, απειλεί με μηνύσεις και κυκλοφορεί με θωρακισμένα αυτοκίνητα.
Ο Γιάννης Παναγόπουλος άλλωστε επιβεβαιώνει ο ίδιος ότι είναι ουσιαστικά αργόμισθος καθώς δηλώνει ότι:
"Τον ελεύθερο του χρόνο, επιλέγει να τον περνά με την οικογένειά του και φίλους στο σπίτι του στην αγαπημένη του γενέτειρα, το Σέρβου Αρκαδίας χαλαρώνοντας με ένα καλό βιβλίο και μουσική."
Που βρίσκει ελεύθερο χρόνο ο εργαζόμενος;
Μια έδρα σε Πανεπιστήμιο θα πρέπει να δοθεί στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ ώστε να διδάσκει στους νέους αλλά και όλους μας τους τρόπους, τις μεθόδους και τις τακτικές της επιτυχίας του.
Γεννήθηκε και αυτός γύρω στο 1955, όπως οι περισσότεροι της αποκαλούμενης Γενιάς του Πολυτεχνείου, που από το μπλόγκ αυτό υποστηρίζουμε ότι:
Αφού σπατάλησαν όλα τα αποθέματα των γονέων τους, που έζησαν πολέμους και συμφορές, προεξόφλησαν επίσης και το μέλλον των παιδιών τους.
Απορεί κανείς για την κατάντια του τόπου όταν υπάρχουν τόσα παραδείγματα συνταγής της προσωπικής κομματικής επιτυχίας;
(βλ. επίσης Τα θρεφτάρια της Αλλαγής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου