Μισό Βήμα πιο μπροστά

Στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας "Το Βήμα" φιλοξενείται σχόλιο του Γιάννη Πρετεντέρη σχετικά με το αποτέλεσμα των εκλογών.

Ο συντάκτης παρατηρεί εκείνο το στοιχείο που, στην ουσία του, είχαμε παρατηρήσει και εμείς λίγο νωρίτερα.

Ότι το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης χρίζει μιας προσεκτικής περιγραφής, ανάλυσης και επεξήγησης, πέρα από την παράθεση στείρων και αυτονόητων αριθμητικών στοιχείων και δεδομένων.

Το ίδιο είχε αναφέρει και εχθές στο βραδινό δελτίο ειδήσεων του MEGA.

Ο Γιάννης Πρετεντέρης σημειώνει το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έλαβε τόσο μεγάλη απόλυτη διαφορά σε αριθμό ψήφων, όπως τουλάχιστον αυτή αποτυπώνεται στην ποσοστιαία διαφορά του εκλογικού αποτελέσματος.

Σχεδόν, αν όχι ακριβώς το ίδιο, παρατηρήσαμε και εμείς από το βράδυ των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου και το δημοσιεύσαμε τις πρώτες πρωινές ώρες της 5ης Οκτώβρη.

(βλ. Εντολή Διακυβέρνησης )

Έχει ξαναγίνει.

Μήπως δηλαδή στερέψαμε από ιδέες και δημοσιεύουμε απόψεις που κοινοποιούν έτσι κι αλλιώς και άλλοι;

Ακόμη και αν τις δημοσιοποιήσαμε πρώτοι και με διαφορά;

Το συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να προσέξουμε να μην γίνουμε το βήμα του Βήματος καθώς η εφημερίδα είναι γνωστή και καμία ελπίδα δεν θα έχουμε στο πεδίο της έστω ελεύθερης αγοράς της ενημέρωσης και επικοινωνίας να πείσουμε τους αναγνώστες για την εγκυρότητά μας.

Το συγκεκριμένο άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη είχε ως εξής:

Γιάννη Πρετεντέρη

ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ

Επεσαν ή διαλύθηκαν;

Ι. Κ. Πρετεντέρης Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Την Κυριακή ο Καραμανλής οδήγησε την παράταξή του στη μεγαλύτερη ήττα της τριανταπεντάχρονης ιστορίας της. Το ίδιο βράδυ επέδειξε μια αξιοπρέπεια σπάνια για τα ελληνικά πολιτικά ήθη. Μόνο που η αξιοπρέπεια στην ήττα σώζει την αξιοπρέπεια. Αλλά δεν σώζει την ήττα.

Για το μέγεθος της καταστροφής μια παρατήρηση είναι αρκετή:

Το ΠαΣοΚ θριάμβευσε παίρνοντας τις ίδιες ψήφους με το 2004 και μόλις 280.000 περισσότερες από το 2007. Αντιθέτως, η ΝΔ έχασε σχεδόν 1,1 εκατομμύριο ψήφους από το 2004 και επτακόσιες χιλιάδες ψήφους από το 2007.

Η ΝΔ οικοδόμησε την αναρρίχησή της στην εξουσία στις «φούσκες» του Χρηματιστηρίου αλλά είναι η ίδια που τελικώς αποχωρεί με διαδικασίες «φούσκας». Καμία παράταξη στη σύγχρονη πολιτική ιστορία δεν έχει καταρρεύσει τόσο εντυπωσιακά μέσα σε δύο μόνο χρόνια. Αντιλαμβάνομαι ότι όλα τα εκλογικά αποτελέσματα περιέχουν μια δόση υπερβολής. Και στην επιδοκιμασία και στην αποδοκιμασία. Εδώ όμως πρόκειται για κάτι διαφορετικό: ένα μείγμα θυμού, οργής, αγανάκτησης... Ενα εκρηκτικό πολιτικό μείγμα το οποίο η ΝΔ θα δυσκολευτεί να εκτονώσει.

Και αυτό επειδή η ένταση του φαινόμενου λέει ένα πολύ απλό πράγμα: ότι δεν οφείλεται σε μία και μοναδική αιτία. Δεν φταίει μόνο η επιλογή των πρόωρων εκλογών ούτε μόνο το Βατοπαίδι ούτε μόνο η οικονομία ούτε μόνο η προεκλογική εκστρατεία ούτε μόνο τα ψηφοδέλτια. Φταίνε όλα μαζί, από κοινού με άλλα τόσα. Η ραγδαία κατάρρευση σφράγισε μια συνεχή αποσύνθεση.

Προχθές, βλέπετε, δεν έχασε ένα κόμμα αλλά ναυάγησε το σύνολο μιας διακυβέρνησης- και μάλιστα χωρίς ναυαγούς. Καταψηφίστηκε η κυβέρνηση που παραδίδει τη χώρα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτήν που παρέλαβε. Και της οποίας το πιστοποιητικό αποτυχίας είχε ήδη εκδώσει ο αρχηγός της.

Ο Καραμανλής ισχυρίστηκε ότι είπε στον ελληνικό λαό την αλήθεια. Καμία αντίρρηση. Διότι τι άλλο από ομολογία αποτυχίας είναι να ζητάς «νωπή λαϊκή εντολή» για τα ίδια πράγματα που έχεις ήδη πάρει άλλες δύο λαϊκές εντολές; Οι ψηφοφόροι δεν είχαν παρά να τον ακούσουν και να εκδώσουν την αυτονόητη ετυμηγορία. Το αυτονόητο απεδείχθη και εκκωφαντικό.

Από προχθές ακούω και διαβάζω πολλές βαθυστόχαστες αναλύσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα. Ολες καλοδεχούμενες. Μόνο που στην ουσία της η πολιτική είναι εξαιρετικά απλή υπόθεση: όταν μια κυβέρνηση αποτυγχάνει, πέφτει. Η πρωτοτυπία είναι ότι αυτή τη φορά η κυβέρνηση δεν έπεσε απλώς. Πρόλαβε να διαλυθεί και από μόνη της.