Κινήσεις ελιγμών από τους παίκτες του λιμανιού

Εντυπωσιακές από κάθε άποψη, αν αναλογιστεί κάποιος την Ελληνική εμπειρία, είναι οι κινήσεις στην σκακιέρα συμφερόντων στο εμπορικό λιμάνι της χώρας.

Είναι ξεκάθαρο πια σε όλους ότι στην υπόθεση αυτή έχουμε να κάνουμε με τουλάχιστον δύο κύριες κρατικές οντότητες.

Από τη μια μεριά αυτή που εκφράζεται τυπικά από τους συνδικαλιστές του λιμανιού και από την άλλη, την Ελληνική Πολιτεία όπως εκπροσωπείται από την Ελληνική Κυβέρνηση.

Την τελευταία βδομάδα, λόγω των πρόσφατων κινητοποιήσεων των λιμενεργατών και τον αποκλεισμό των εγκαταστάσεων του ΣΕΜΠΟ, είχαν παραμείνει εντός της ελευθέρας ζώνης του λιμένα περίπου 4.000 εμπορευματοκιβώτια προκαλώντας εκνευρισμό και αγανάκτιση στους παράγοντες της αγοράς.

Οι συνδικαλιστές αιφνιδίασαν τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες της νέας κυβέρνησης με αποτέλεσμα να τρωθεί η εικόνα της υπουργού Λούκας Κατσέλη.

Με αφορμή την ανάληψη του ΣΕΜΠΟ από τον ΣΕΠ (COSCO) στο πλαίσιο της συμφωνίας παραχώρησης οι λιμενεργάτες προχώρησαν σε έναν πρώτο αποκλεισμό που ξεκίνησε την 1η Οκτωβρίου, λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές και ανεστάλη στις 19 του ίδιου μήνα όταν συμφωνήθηκε από τη νέα κυβέρνηση να ξεκινήσει διάλογος με τις ενδιαφερόμενες πλευρές όσον αφορά τη λεγόμενη "επαναδιαπραγμάτευση" της συμφωνίας του ΟΛΠ με την κινεζική εταιρεία.

Είχε συμφωνηθεί τότε ότι μέχρι την 2α Νοεμβρίου 2009 ο ΟΛΠ θα συνέχιζε να εκδίδει παραστατικά στο όνομά του και κατά συνέπεια οι συνδικαλιστές είχαν υποστηρίξει ότι μια τέτοια δέσμευση αναστέλλει την εγκατάσταση του ΣΕΠ.

Όταν όμως έφτασε και εκείνη η ημερομηνία και καμία ουσιαστική αλλαγή του σκηνικού δεν υπήρχε με αποτέλεσμα από την Τρίτη 3 Νοεμβρίου να πρέπει να υπογράφει τα παραστατικά των χρεώσεων ο ΣΕΠ, οι λιμενεργάτες αποφάσισαν να αποτρέψουν κάτι τέτοιο που κατ' αυτούς αποτελεί Casus Belli (αιτία πολέμου).

Ξεκίνησαν τότε νέες επαναλαμβανόμενες 48ωρες κινητοποιήσεις με αποχή από εργασία Σαββατοκύριακου.

Τη Δευτέρα 9 Νοεμβρίου εκδικάστηκαν ωστόσο με διαδικασία αστραπή αυτή τη φορά, οι αγωγές που είχαν καταθέσει διάφοροι επαγγελματικοί φορείς και επιχειρήσεις κατά των σωματείων απεργών και το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά έκρινε την απεργία στο λιμάνι παράνομη και καταχρηστική, κάνοντας δεκτό σημειολογικά ακόμη και το προτεινόμενο από το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών (ΕΒΕΑ) μέτρο αναγκαστικής εκτέλεσης της απόφασης, δηλαδή την καταψήφιση ποσού 4.000 ευρώ κατά των σωματείων για κάθε ημέρα συνέχισης της απεργίας.

Ποσό μηδαμινό (1 ευρώ για κάθε εμπορευματοκιβώτιο που παραμένει αποκλεισμένο στο λιμάνι) αν αναλογιστεί κανείς το κόστος των κινητοποιήσεων.

Οι συνδικαλιστές θα πρέπει να αιφνιδιάστηκαν και αυτοί με τη σειρά τους από τη συστράτευση σχεδόν όλων των κοινωνικών δυνάμεων εναντίον τους με εμφανή και επιδεικτική κριτική από τα μεγάλα ΜΜΕ. Εξαίρεση ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και οι διαπλεκόμενοι κομματικοί του Πειραιά βουλευτές και εξωκοινοβουλευτικοί.

Εν τω μεταξύ, από την πλευρά της κυβέρνησης, μετά από σειρά μικρών και μεγαλύτερων λαθών δρομολογήθηκε ένα σενάριο αντιμετώπισης της κατάστασης που χαρακτηρίστικε πλέον ως κρίσιμη και ορίστηκαν διαπραγματευτές, ενώ μοιράστηκαν αρμοδιότητες ώστε να αντιμετωπιστεί η κατάσταση.

Μπροστά στις κάμερες, σε θέση ευθύνης στον ΟΛΠ τοποθετήθηκε ο παλιός γνώριμος του λιμανιού και τέως ΥΕΝ Γιώργος Ανωμερίτης που έκανε αμέσως κατανοητό ότι τα όρια διαπραγμάτευσης από την κυβέρνηση είναι σαφώς καθορισμένα και αξεπέραστα.

Σε αντίθεση με τα γενικόλογα μηνύματα που περνούσε το κυβερνητικό επιτελείο τώρα ήταν ξεκάθαρο ότι το ένα κράτος εκείνο της πολιτείας είχε πλέον οπλίσει και ήταν σε διαδικασία σκόπευσης ενώ το άλλο κράτος εκείνο των συνδικαλιστών βρισκόταν ακάλυπτο και χωρίς πολλά εφόδια.

Προτιμήθηκε λοιπόν η απεμπλοκή με λήξη της απεργίας με ανακοινώσεις που εμφανίζουν τις δύο πλευρές να στέκονται αξιοπρεπώς η μια δίπλα στην άλλη χωρίς να αποκαλύπτεται όμως όλη η αλήθεια.

Η αλήθεια είναι ότι οι λιμενεργάτες κατάφεραν ουσιαστικά χωρίς να παραχωρήσουν οτιδήποτε να κερδίσουν πρόσθετες προνομιακές δεσμεύσεις από την κυβέρνηση.

Από το στόμα του ίδιου του νέου διευθύνοντος συμβούλου του ΟΛΠ Γιώργου Ανωμερίτη ανακοινώθηκε ότι:

(α) Θα διατηρηθούν ακέραιες όλες οι θέσεις εργασίας (επιβεβαιώθηκε ξανά προηγούμενη δέσμευση)

(β) θα διατηρηθούν οι ισχύοντες οικονομικοί όροι εργασίας (καταργείται ως ωφέλεια για το κοινωνικό σύνολο και τον ΟΛΠ η λειτουργία του επικαλούμενου ανταγωνισμού στο λιμάνι),

(γ) θα επανεξετασθεί θετικότερα το πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου (νέα παραχώρηση σε βάρος του ΙΚΑ και του κρατικού προϋπολογισμού) και

(δ) στη νέα συλλογική σύμβαση του 2010 θα συμπεριληφθούν θετικά σειρά επιμέρους κλαδικών αιτημάτων , τα οποία έχουν υποβληθεί (διαιώνιση των προνομίων).


Άρα, αν πάρουμε ως αφετηριακό σταθμό την απεργιακή κινητοποίηση της 1ης Οκτωβρίου, οι λιμενεργάτες βγαίνουν κερδισμένοι ήδη από τις ενέργειές τους καθώς πέτυχαν συγκεκριμένες δεσμεύσεις χωρίς να δώσουν κάτι πέρα από το κόστος της απεργίας, αφού ο ΣΕΠ δεν έχει αποκτήσει de facto τα δικαιώματα που προβλέπει η συμφωνία παραχώρησης, κάτι που νομικά θέτει προβλήματα σε όλη την υπόσταση της σύμβασης η οποία αφού έχει κυρωθεί με νόμο δεν είναι απλώς ένα ιδιωτικό έγγραφο.

Επίσης οι συνδικαλιστές ροκανίζουν το χρόνο οργανώνοντας τις δυνάμεις τους ώστε να κινηθούν νομικά ελπίζοντας πάντως και σε κάποιο μικρό θαύμα από τις Βρυξέλλες που θα προκαλούσε ανατροπή των δεδομένων.

Από την πλευρά της η κυβέρνηση θεωρεί ότι με τη διαδικασία της εθελουσίας εξόδου θα αποδυναμωθεί ο κορμός των λιμενεργατών και τελικά με παραχώρηση κάποιων τελευταίων προνομιακών ρυθμίσεων ότι θα προχωρήσει η συμφωνία.

Αυτό είναι ιδιαιτέρως αμφίβολο έως αδύνατο να συμβεί τόσο απλά όσο λέγεται.


Όταν ένας αλλοδαπός μυείται στην εξυπηρέτησή του μέσω παρακρατικών διευθετήσεων με το αζημίωτο και παραξενεύεται πως είναι δυνατό να συμβαίνει κάτι τέτοιο, η απάντηση που παίρνει είναι η εξής:

"Εδώ είναι Ελλάδα".

Η κυβέρνηση δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι πολύ λίγο ενδιαφέρει τους λιμενεργάτες και όσους τους στηρίζουν, χωρίς να εμφανίζονται στο προσκήνιο, αν θίγονται τα φανερά υπέρογκα εισοδήματα που απολαμβάνουν θεωρητικά από την εργασία τους.

Αυτό που καίει είναι να μη χαθεί ο ανυπολόγιστος μαύρος τζίρος των πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ (κάποιοι αναφέρονται σε δις) που παράγεται από τα κυκλώματα του λιμανιού και πραγματοποιείται κυρίως από το λαθρεμπόριο και την αδήλωτη διακίνηση αγαθών.

Υπάρχουν, σύμφωνα με φήμες, τόσα πολλά κόλπα και μαφιόζικες ευρεσιτεχνίες που έχουν αναπτυχθεί με τα χρόνια που δεν μπορεί να περιγράψει κάποιος τα πάντα χωρίς να παραλείψει κάτι.

Αυτό που έχει σημασία είναι να φαίνονται τα χαρτιά εντάξει (αμφίβολο πάντως αν και αυτό ακόμη τηρείται). Ειδικά για το ΣΕΜΠΟ ακούγεται στην αγορά ότι γεμάτα εμπορευματοκιβώτια περνούν για κενά ενώ κενά για γεμάτα ξεπλένοντας μαύρο χρήμα.

Αν γίνει η αρχή και μπει κάποιος ξένος στην αλυσίδα των συναλλαγών το πρώτο πράγμα που θα γίνει θα είναι ότι από τα εκδιδόμενα και μόνο παραστατικά θα εμφανιστεί ένα τεράστιο χάσμα στα συνολικά μεγέθη του πριν και του μετά που δεν θα μπορεί να δικαιολογηθεί με τίποτα.

Φαίνεται ότι είναι απαραίτητο πάση θυσία λοιπόν να καθυστερήσει όσο το δυνατό η εγκατάσταση του ΣΕΠ στον προβλήτα ΙΙ μέχρι τουλάχιστον να ολοκληρωθεί η κατασκευή του προβλήτα Ι και να τεθεί αυτός σε παραγωγική λειτουργία από τον ΟΛΠ.