Πολύ καλό έδαφος φαίνεται να βρήκε στη χώρα μας ο μεγάλος επενδυτικός κολοσσός Goldman Sachs ή Goldman Sucks όπως με νόημα παραφράζουν το όνομά της οι άσπονδοι εχθροί της.
Η Ελληνική Πολιτεία στηρίζεται στους τρεις βασικούς πυλώνες της ανικανότητας, της αμέλειας και του δόλου και βοήθησαν την Γκόλντμαν που βρωμάει να κουνά μπροστά στα μάτια των υπευθύνων ένα επίσης βρωμερό ψάρι και εκείνοι να θέλουν να πιστεύουν ότι σπαρταράει.
Τσίμπησαν για καλά.
Πολλοί μιλούν για αμέτρητα ευρώπουλα που έχουν ταξιδέψει πλενόμενα μέσω Τουρκίας σε άγνωστους προορισμούς.
Προσωπικά δεν θα με παραξενέψει αν τα μεγαλοντίλς των Αθηνών χρηματοδοτούσαν επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν.
Κάπως έτσι λειτουργεί ο κύκλος του χρήματος.
Θα μάθουμε πολύ γρήγορα καθώς ο κόσμος απογοητευμένος και αηδιασμένος αρχίζει να μιλά κυρίως μέσω των μπλόγκς.
Πέρυσι τέτοια εποχή, παρόλα τα προβλήματα της Goldman Sachs η οποία χρωστούσε 10 δισεκατομμύρια δολλάρια στο Αμερικανικό δημόσιο για τη σωτηρία της από την πτώχευση δεν παρέλειψε να ασχοληθεί με έναν πολύ ενοχλητικό μπλόγκερ, τον Μάικ Μόργκαν, που δημοσιεύει στη διαδικτυακή διεύθυνση www.goldmansachs666.com προσλαμβάνοντας μια από τις πιο γνωστές νομικές εταιρείες της Γουώλ Στριτ για να τον φιμώσουν.
Ο συνονόματος Μάικ προειδοποιήθηκε αρχικά να μην χρησιμοποιεί το όνομα της εταιρείας και εκείνος αντέδρασε τοποθετώντας σε εμφανή θέση στο διαδικτυακό του χώρο δήλωση που λέει ότι ουδεμία σχέση έχει με την Γκόλντμαν.
Η προσπάθεια τρομοκράτησης ενός αδύναμου, θεωρητικά τουλάχιστον μπλόγκερ, σίγουρα όμως οικονομικά, είναι γνωστή τακτική που την έχουμε νιώσει και εμείς.
Ο νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας καταγράφηκε στην ιστορία ως ο πρώτος και ο μόνος μέχρι στιγμής νομάρχης που προσπάθησε τρομοκρατώντας να φιμώσει ένα μπλόγκ, συγκεκριμένα το δικό μας.
Και τα κατάφερε ως ένα σημείο, στο κομμάτι της τρομοκρατίας αλλά όχι της φίμωσης.
Ο αμερικανός μπλόγκερ ωστόσο μέχρι σήμερα, ευτυχώς για εμάς, είναι ελεύθερος να γράφει αυτά που πιστεύει ξεκινώντας τις σελίδες του με άγνωστες πλην όμως σοφές αμερικανικές όσο και παγκόσμιες αλήθειες:
"Όταν ο Λαός φοβάται την κυβέρνηση υπάρχει τυραννία. Όταν η κυβέρνηση φοβάται το Λαό υπάρχει ελευθερία", Τόμας Τζέφερσον.
"Όταν ο Λαός και η κυβέρνηση φοβάται τραπεζίτες σαν την Goldman Sachs και την JP Morgan υπάρχει οικονομική δικτατορία που θα καταστρέψει την ίδια τη βάση της ύπαρξής μας ως μια πολιτισμένη κοινωνία", Μάικ Μόργκαν.
"Αφήστε με να ελέγχω τα χρήματα ενός Έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιός θεσπίζει τους νόμους του",
Μέγιερ Ροθστσάιλντ (Δημιουργός του Κεντρικού Τραπεζικού Συστήματος).
Είναι φανερό λοιπόν γιατί έπρεπε ο μπλόγκερ να "σκάσει" (ησυχάσει) σταματώντας άμεσα τις αναρτήσεις του.
Διότι είναι ακόμη οι μνήμες νωπές και δεν είναι αργά η ώρα που θα γίνουν και άλλοι συνειρμοί και εδώ θα είμαστε όταν θα αποκαλύπτεται η αλήθεια σχετικά με ποιούς τροφοδοτούσαν τα κέρδη της Goldman Sachs και ποιές συγκεκριμένες πολιτικές εξυπηρετούσαν.
Η δικαιολογία "Too Big to Fail" δεν είναι τίποτε άλλο από ένα επικοινωνιακό παραμύθι καθώς τα κομμάτια της Goldman Sachs όπως και εκείνα της Lehman Brothers που οδηγήθηκε σε πτώχευση θα απορροφούνταν άμεσα από την ενεργή αγορά της Wall Street.
Ο Μάικ Μόργκαν, για όσους ενδιαφέρονται, και τα πάνε καλά με την Αγγλική γλώσσα, έχει αναρτήσει μια λίστα των δημοσιευμάτων που ασχολούνται με, τι άλλο, την Ελλαδίτσα μας και το ρόλο της Goldman Sachs στο μεγάλο εγχώριο φαγοπότι.
http://www.goldmansachs666.com/
3 σχόλια:
Μην μπερδεύουμε συνεχώς τον κ. Μίχα και τα δικά του καμώματα που δεν έχουν καμμία σχέση με το ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ θέμα που τέθηκε.
Για να αρχίσουμε λοιπόν να ξετυλίγουμε το νήμα της Αριάνδης και ας μας απαντήσει η παρούσα κυβέρνηση που αναγκάστηκε να δανειστεί πρόσφατα τα 8 δισ. ευρώ με τους γνωστούς δυσμενείς όρους :
1) Ποιές τράπεζες/οργανισμοί ανέλαβαν τελικά να δανείσουν το ελληνικό δημόσιο
2) Απο ποιούς ήταν οι άλλες απόλυτα ισοδύναμες προσφορές ( ως γνωστόν υπήρξε συνολική προσφορά 25 δισ. ευρώ )
3) Με ποιό κριτήριο τελικά επιλέχθηκαν οι ανάδοχοι μεταξύ των ισοδυνάμων προσφορών
4)Ξέρουμε ότι σε κάθε μεγάλο δημόσιο έργο το κράτος επιλέγει τον ανάδοχο κατόπιν μειοδοτικού διαγωνισμού. Πως τα κατάφερε τελικά το ελληνικό κράτος να μην μπορεί να παζαρέψει ούτε εκατοστό μονάδας επιτοκίου προς τα κάτω ενω υπήρχε υπερπροσφορά ( ζητούσε 5 δις ευρώ και προσφερθηκαν 25 δισ. ευρώ !).
5) Ποιοί απάρτιζαν την επιτροπή που αποφάσισε για την τελική επιλογή των/του αναδόχου ; Ας μας τους κατονομάσει η κυβέρνηση / υπουργείο οικονομικών.
Βέβαια παρόμοια ερωτήματα τίθενται για όλους τους σχετικούς δανεισμούς του ελληνικού δημοσίου.
Ας μας απαντήσει π.χ. ο κ. Δούκας που ήταν αρμόδιος το 2004 κατα τον πρώτο μετα ΠΑΣΟΚ δανεισμό ( 11 δισ ευρώ περίπου )στα παραπάνω ερωτήματα προπάντων γιατι δεν έκανε δημόσια την επιλογή του/των αναδόχων. Μήπως ανάδοχος ήταν και group thw citibank ; Mήπως ;
Τα ίδα ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν για όλες τις σχετικές κρατικές δανειοδοτήσεις.
Με ιδιέταιρο ενδιαφέρον αναμένουμε να μάθουμε ποιοι επίορκοι κρατικοί λειτουργοί ( ονόματα και πόστα ) μαγείρεψαν τα στοιχεία με την Goldman Sachs (Sucks). Ονόματα υπουργών δεν βοηθάνε και πολύ διότι αυτοί καλύπτονται για τις πιθανολογούμνες μεγαλοκομπίνες απο τον νόμο περι ευθύνης υπουργών.
Η ζημιά για την Ελλάδα και την ΕΕ είναι βέβαια τέτοιου μεγέθους που δεν θα φθάνουν βέβαια οι μισθοί και οι περιουσίες ( όπου και αν βρίσκονται ) των "σαϊνιών" για αποζημίωση.
Η αναζήτηση κεφαλαίων στις αγορές γίνεται με δημόσια πρόταση σύμφωνα με τα όσα ορίζει η σχετική νομοθεσία.
Στις προσφορές μπορούν να λαμβάνουν μέρος οι μεγάλες τράπεζες που έχουν δικαίωμα διαπραγματευτή στην αγορά άυλων τίτλων.
Αν υπάρχουν ψεγάδια στη διαδικασία θα το ψάξουμε αν και θα πρόκειται μάλλον για πταίσματα καθώς σε μια ανοικτή αγορά που θεωρητικά λειτουργεί οι ίδιοι οι συμμετέχοντες οι οποίοι είναι μάλιστα γνώστες του αντικειμένου ελέγχουν πρώτοι αυτοί την εφαρμογή του νόμου.
Το επιτόκιο (αμοιβή του κεφαλαίου) είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα και διαμορφώνεται από πολλούς παράγοντες.
Δεν είναι πάντα το κύριο σημείο ενδιαφέροντος καθώς οι ιδιαίτερες προβλέψεις της δημόσιας πρότασης που μπορεί να σχετίζονται και με το επιτόκιο έχουν μεγαλύτερη ίσως σημασία διαμορφώνοντας ένα διαφορετικό πραγματικό κόστος.
Ότι υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα διαχείρισης της κρίσης είναι φανερό και στους φοιτητές που έχουν πάρει το αντίστοιχο μάθημα επιλογής.
Οι λύσεις είναι μάλλον απλοϊκές αλλά αυτό που προέχει τώρα είναι ο εκδημοκρατισμός της χώρας που οι πολιτικοί δεν επιθυμούσαν να γίνει με το καλό.
Η Goldman Sachs πέρα από την κριτική που μπορεί να ασκήσει κάποιος για το ρόλο της δεν θα πρέπει να στήνεται στον τοίχο καθώς θα μπορούσε πολύ εύκολα να βγάλει τη χώρα από τον ατέρμωνα κύκλο.
Αν θέλουμε να ρίξουμε τα βάρη σε κάποιον θα πρέπει να τα ρίξουμε στους εαυτούς μας.
Στην Ελληνική Πολιτεία αλλά και σε εκείνη την Τέταρτη Εξουσία που μοιάζει λίγο με τις "κυρίες" της Λεωφόρου Συγγρού.
Δύο στοιχεία πραγματικά δεν συγχωρούνται στο δημόσιο διάλογο.
Η αφέλεια και η βλακεία.
Όσοι συμμετέχουμε στο διαδίκτυο είμαστε μέρος ενός τεράστιου συστήματος επικοινωνίας και οι υπολογιστές μας ως σταθμοί εργασίας συμμετέχουν δίνοντας το παρών όχι παθητικά αλλά ενεργητικά ακόμη και αν απλώς επισκεπτόμαστε κάποιες ιστοσελίδες.
Με πολύ απλό κώδικα συλλέγονται πληροφορίες άχρηστες τις περισσότερες φορές.
Η ίδια η Google καταγράφει όχι μόνο το όνομα του υπολογιστή μας αλλά και το μοναδικό αριθμό του σκληρού μας δίσκου, της κεντρικής μας μονάδας επεξεργασίας και άλλων περιφερειακών που ταυτοποιούν πλήρως το χρήστη αν χρειαστεί.
Η ελευθερία θέλει υπευθυνότητα ακόμη και αν είσαι εργάτης, λιμενεργάτης, κλπ.
Δημοσίευση σχολίου