Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον

ΤΑ ΝΕΑ ΤΖΑΚΙΑ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΑΛΙΑ ΥΛΙΚΑ

"Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον. Δεν θα πεθάνει μόνος. Τσάκισέ τον!", τραγουδάει η Μαρία Δημητριάδη σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου και στίχους Λάδη Φώντα.

Πρόκειται για ένα τραγούδι αριστερής καταγωγής αν και όλοι μας νομίζω ότι πρέπει να βλέπουμε και να ακούμε με καθαρά μυαλά.

Πρέπει να ομολογήσω όμως ότι μόνο το ΚΚΕ έχει πραγματικά "πιάσει" το τι συμβαίνει σήμερα.

Το σύνθημα να μην χρεοκοπήσει ο Λαός ή το άλλο για το τι είναι πατριωτισμός είναι επίσης πετυχημένα βασισμένα στην προσπάθεια προπαγάνδας του ΚΚΕ σε αυτιά εμποτισμένων με την αστική ιδεολογία ακροατών.

Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι αυτό που ζούμε παγκόσμια είναι μια εμπλοκή σε πολεμική αντιπαράθεση του Κεφαλαίου κατά της Εργασίας.

Από τη δεκαετία του 70 αλλά κυρίως τη δεκαετία του 80, όταν οι νέες οικονομικές αντιλήψεις για οικονομική ανάπτυξη ή μεγέθυνση γίνονταν πράξη, υιοθετήθηκαν νέες κυρίως χρηματοοικονομικές πρακτικές και προϊόντα που οδήγησαν τελικά σε μια χαώδη οικονομική κατάσταση.

Η λογική ήταν ότι κάθε επένδυση θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από το χρηματοπιστωτικό σύστημα ή την κεφαλαιαγορά σε ένα μακροοικονομικό περιβάλλον τεχνητά χαμηλών επιτοκίων (κόστους κεφαλαίου δηλαδή αλλά και εκτίμησης κινδύνου) που θα ρυθμίζονταν από την αυξομείωση της ρευστότητας στις αγορές.

Παράλληλα η λογική της παγκοσμιοποίησης και των ρυθμιζόμενα ανοικτών συνόρων θα κρατούσε το κόστος εργασίας σε πολύ χαμηλά επίπεδα αφού τα δις πληθυσμού που πλεόναζαν στις αγορές της Ασίας θα παρήγαγαν για τις ελλειματικές λόγω γήρανσης του πληθυσμού τους αγορές της Δύσης.

Τι γίνεται όμως όταν οι επενδύσεις αυτές αποτυγχάνουν;

Η θεωρία λέει ότι όποιος αποτυγχάνει θα πρέπει να αποχωρεί από την αγορά και το χώρο του να καταλαμβάνουν υγιείς παραγωγικές μονάδες.

Τι γίνεται όμως όταν οι οικονομικές μονάδες που αποτυγχάνουν είναι οι τράπεζες ή ακόμη και τα ίδια τα κράτη; Δηλαδή το ίδιο το σύστημα, οι θεσμοί και οργανισμοί του;

Τότε ξεχνιούνται οι οικονομικές θεωρίες και αναλαμβάνει δράση η επικρατούσα πολιτική λογική.

Αφού λοιπόν εδώ και δεκαετίες δημιουργούνταν φούσκες καθώς δίνονταν χρήματα σε άτομα, επιχειρήσεις ή και κράτη λαμόγια ήρθε η ώρα των εκκαθαρίσεων.

Η αστική ιδεολογία αποφάσισε να βάλει τάξη στα οικονομικά της μεταθέτοντας όλο το βάρος στους εργαζόμενους δηλαδή στην Εργασία.

Μια οικονομική εκκαθάριση βασισμένη στην ελεύθερη οικονομία θα σήμαινε σημαντική αύξηση των επιτοκίων κάτι όμως που το Κεφάλαιο δεν επιθυμεί για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.

Να κλείσουν ή να κρατικοποιηθούν με όρους αγοράς κάποιες τράπεζες είναι πέρα από κάθε άμεση σκέψη αν και αυτό θα γίνει αναγκαστικά στο τέλος.

Είναι λοιπόν ή δεν είναι επίκαιρη η λογική της ταξικής πάλης των κομμουνιστών;

Ας μην ξεχνάμε όμως ποτέ ότι η κομμουνιστική θεώρηση έχει τελικό σκοπό την αντικατάσταση της δικτατορίας του κεφαλαίου από εκείνη της εργασίας.

Το φασισμό πρέπει λοιπόν να τον καταλάβεις βαθιά.


Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΗ

Τι γίνεται όμως στην Ελλάδα της πολιτικής δικτατορίας, της κρατικής απάτης, της διοικητικής πλαστογραφίας και των τοπικών πολιτικών ή επικοινωνιακών φυλάρχων ελέγχου του πληθυσμού; Αυτά δηλαδή που όλοι γνωρίζουμε αλλά θεωρούμε ότι δεν μας αφορούν.

Η χρηματοοικονομική κρίση αναδεικνύει τα προβλήματα αιώνων. Και κυρίως ότι η Ελλάδα απέχει πολύ από τον τύπο των δυτικών ευρωπαϊκών δημοκρατιών.

Τη στιγμή που η χώρα οδηγήθηκε με το χειρότερο δυνατό τρόπο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και όταν η παγκόσμια εικόνα της έχει τρωθεί τόσο πολύ που κάθε αρνητική απόφαση η νέα δυσμενής κατάσταση θα γίνει αποδεκτή από τους περισσότερους ξένους ως δίκαιο αν όχι αναγκαίο αποτέλεσμα των Ελληνικών επιλογών, κάποιοι συνεχίζουν να σκυλεύουν εκείνα τα καρκινικά κομμάτια που δημιούργησαν εξαρχής το πρόβλημα.

Η Ελλάδα θα οδηγηθεί στην οικονομική απομόνωση και πολιτική περιφρόνηση. Αυτό είναι δεδομένο καθώς ο κίνδυνος συνύπαρξης της Ελληνικής παθογένειας σε ένα περιβάλλον πρωταθλητών έχει αποδειχθεί ότι όχι μόνο δεν οδηγεί σε νέα ρεκόρ τη χώρα μας αλλά βάζει τρικλοποδιά και στα γκανιάν που και θέλουν και μπορούν να πρωταγωνιστούν.

Αν θα βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη; Μα καλά... θέλει ρώτημα;

Αυτό που τρομοκρατεί τους πάντες στην Ευρώπη δεν είναι τόσο οι δυσάρεστες εξελίξεις καθώς υπάρχει η θέληση και μάλλον οι δυνάμεις για να αντιμετωπιστούν.

Είναι η ταχύτητα με την οποία αλλάζουν τα δεδομένα. Οι χημικές αντιδράσεις στο οικονομικό κυρίως περιβάλλον είναι πραγματικά πρωτόγνωρες και συνδέονται δίχως άλλο με την ανάπτυξη της Πληροφορικής και της Επικοινωνίας. Ένα θέμα που θα αποτελέσει αντικείμενο πολλών διδακτορικών διατριβών στο μέλλον.

Βασικός στόχος λοιπόν είναι η απομόνωση του προβλήματος και η δημιουργία των συνθηκών εκείνων έτσι ώστε η μετάβαση αυτή να είναι ελεγχόμενη.

Χρόνος δεν υπάρχει.

Και ενώ αυτά γίνονται στο εξωτερικό που μας αφορούν άμεσα εμείς εδώ, στο χωριό, τι κάνουμε;

Ασχολούμαστε με κωμωδίες πολιτικής δικτατορίας εξεταστικών επιτροπών και συζητήσεις για την τιμή του γάλακτος σε Γερμανία και Ελλάδα.

Ειδικά μια μετάφραση των πρακτικών από τη συνεδρίαση της Βουλής για το θέμα των τιμών στην Ελληνική αγορά έκανε πολλούς να τραβούν τα μαλλιά τους.

"Που μπλέξαμε" σκέφτονται.

"Αυτοί που δεν έχουν κατανοήσει τις βασικές αρχές λειτουργίας της αγοράς διαχειρίζονται τα δισεκατομμύριά μας;".

Να σας ενημερώσω επίσης ότι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή βρίσκονται οι περισσότεροι φάκελοι με τα κονδύλια που όδευαν προς την Ελλάδα και χρησιμοποιήθηκαν για σκοπούς άλλους από αυτούς που ορίζει η κοινοτική νομοθεσία, ενώ αρκετές είναι οι υποθέσεις που έχει διαχειριστεί και η OLAF, η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης.

Είναι πολιτική απόφαση το αν και πότε θα κληθεί η Ελλάδα να επιστρέψει κοινοτικούς πόρους.

Ενώ εμείς, εντός των τειχών, συνεχίζουμε με τον τρόπο που ξέρουμε.

Αυθαιρεσίες και λαμογιές συνεχίζονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα ενώ προσπαθούν να χτιστούν τα νέα τζάκια με σαθρά όμως υλικά που έχουν ήδη αποκαλυφθεί ή θα καταγγελθούν στο άμεσο μέλλον.

* Στη φωτογραφία, η σελίδα με αριθμό 14 του φύλλου της 9ης Μαΐου 2010 της εφημερίδας Πρώτο Θέμα. Διαβάστε με προσοχή όλα τα κείμενα και προσέξτε τα ονόματα που αναφέρονται.