Δεν είναι έτσι Άδωνη

Στις 4 Μαΐου 2010 ο βουλευτής του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού (ΛΑΟΣ) Άδωνης Γεωργιάδης μέσα από το blog που διατηρεί http://adonisgeorgiadis.blogspot.com σχολίασε την αυθόρμητη και αυτονόητη αντίδραση κάθε Έλληνα πολίτη σε όσα συμβαίνουν γύρω μας να απαιτεί όσοι πολιτικοί έκλεψαν να πάνε φυλακή.

Η άποψη αυτή που ακούστηκε και δημόσια από το στόμα του Λεωνίδα Γεωργιάδη, αδελφού του βουλευτή, στις γνωστές εκπομπές της τηλεόρασης, δεν είναι τίποτε άλλο από την επίκληση και έκκληση τήρησης της αυτονόητης αρχής κάθε Συνταγματικής Δημοκρατίας περί ισότητας όλων απέναντι στο νόμο, μια αρχή του σκληρού πυρήνα κάθε αστικής έννομης τάξης που δεν μπορεί να καμφθεί από καμία άλλη διάταξη ουσιαστικού νόμου εκτός και αν βρισκόμαστε σε μια ανώμαλη κατάσταση, όταν δηλαδή η συνταγματική τάξη δεν μπορεί να έχει εφαρμογή.

Βρισκόμαστε;

Στο σχολιασμό του Άδωνη Γεωργιάδη (που θα διαβάσετε αμέσως πιο κάτω ολόκληρο όπως τον αντέγραψα από το blog του) θα διαπιστώσετε ότι συντάσσεται με την προκλητική για το Λαό αλλά και για το ΛΑΟΣ άποψη ότι η εφαρμογή του άρθρου 86 του Ελληνικού Συντάγματος που αναφέρει ότι "Η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά την πράγραφο 1 αρμοδιότητά της μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος." σημαίνει ότι "όλα τα τυχόν αδικήματα, όλων των Υπουργών, έως και την προηγουμένη Κυβέρνησι, έχουν παραγραφεί!".

Πρώτα απ΄όλα, το ίδιο το Σύνταγμα δεν μιλά για παραγραφή.

Σε ένα τόσο σημαντικό θέμα ο συνταγματικός νομοθέτης θα έλεγε τα πράγματα με το όνομά τους και δεν θα άφηνε κενά για ερμηνεία η οποία άλλωστε μπορεί να γίνει μόνο με επίκληση άλλων άρθρων και γενικών αρχών του Συντάγματος αλλά κυρίως της απαράβατης αρχής που αναφέραμε ήδη δηλαδή της ισότητας όλων έναντι του νόμου.

Πρόκειται δηλαδή η ερμηνεία που επαναλαμβάνει ο Άδωνης για μια αυθαίρετη ανάγνωση που βολεύει όσους επιθυμούν το ακαταδίωκτο των υπουργών αλλά και κατ΄επέκταση ολόκληρου του πολιτικού συστήματος ώστε να αναπαράγεται και να διατηρείται σε αυτό που έχω ονομάσει κατ΄επανάληψη Πολιτική Δικτατορία.

Σύμφωνα με το άρθρο 86 λοιπόν παράγραφος 1, κατά παρέκκλιση των γενικών αρχών του Συντάγματος και για λόγους ιστορικούς της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας η Βουλή αποκτά το προνόμιο άσκησης αρμοδιότητας της Δικαιοσύνης για περιπτώσεις μελών της Κυβέρνησης και υφυπουργών για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους σύμφωνα με αυτά που ισχύουν και έχουν θεσπιστεί από ειδική για το λόγο αυτό νομοθεσία.

Έτσι η Δικαιοσύνη κάμπτεται μπροστά στην ανάγκη να κυβερνηθεί ο τόπος.

Στην παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου 86 όμως του Συντάγματος η Βουλή χάνει αυτήν την κατά παρέκκλιση άσκηση αρμοδιότητας της Δικαιοσύνης αφού ρητά αναφέρεται ότι:

"Η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά την παράγραφο 1 αρμοδιότητα της μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της Βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος. "

Μετά λοιπόν το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της Βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος η αρμοδιότητα επιστρέφει στο φυσικό βάσει του Συντάγματος όργανο να την ασκήσει που δεν είναι άλλο από τη Δικαιοσύνη.

Πρόκειται δηλαδή για μια στρεβλή ερμηνεία παραγραφής που θέλουν να μας παρουσιάζουν κάποιοι ως ορθή ενώ τα εν λόγω άρθρα είναι ξεκάθαρα για κάθε καλόπιστο αναγνώστη.

Ειδικά για το τι σημαίνει παραγραφή ακόμη και αν δεχτούμε ότι είναι ισχυρή αλλά και δίκαιη μια τέτοια γνώμη έχω γράψει ήδη την άποψή μου στο παρελθόν.

(βλ. Περί Ευθύνης Υπουργών: Μια άποψη)


Μάλλον λοιπόν ο Λεωνίδας έχει δίκιο Άδωνη όπως άλλωστε και ολόκληρος ο Ελληνικός Λαός που απαιτεί Δικαιοσύνη.

Η σχετική ανάρτηση του βουλευτή του ΛΑΟΣ Άδωνη Γεωργιάδη είχε ως εξής:

Τρίτη, 04 Μαΐου 2010

" ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΩΝΙ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

από ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ » Τρ. Μάιος 04, 2010 10:30 am

Προχθές στο ΤΗΛΕΑΣΤΥ είχα μία έντονη λογομαχία με τον αδελφό μου τον Λεωνίδα, για τό τί πρέπει να κάνουμε τούτες τις κρίσιμες ώρες. Ο Λεωνίδας εκφράζοντας το "Κοινό Περί Δικαίου Αισθήματος" υπεστήριξε την άποψι ότι πρέπει να βάλουμε όσους πολιτικούς έκλεψαν στην Φυλακή. Εγώ αντιθέτως υπεστήριξα, ότι ακόμη και αν βρίσκαμε ποιοί είναι αυτοί που έκλεψαν και πόσα έκλεψαν, ότι στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να τους κάνουμε απολύτως τίποτε διότι όλα τα τυχόν αδικήματά τους έχουν παραγραφεί.

Αυτή μου η θέσις, παρουσιαζομένη από τον "ΕΥΩΝΥΜΟ" προκάλεσε πλήθος σχολίων και οφείλω να διευκρινίσω ορισμένα πράγματα για να μπουν σε τάξι.

Ξεκαθαρίζω, ότι πάντοτε στην πολιτική μου διαδρομή, επέλεγα τον δύσκολο δρόμο. Όταν όλος ο κόσμος απωθέωνε τις ανοησίες της Αριστεράς, εγώ ήμουν απέναντι. Όταν όλος ο κόσμος, μιλούσε για τους 15χρονους και για το πόσο πρέπει να τους ακούμε, εγώ ήμουν απέναντι κλπ Πιστεύω ακράδαντα ότι η συμμετοχή στην ενεργό πολιτική και μάλιστα η ανάληψις ενός αξιώματος, όπως του βουλευτού, προϋποθέτει την συνείδησι της ευθύνης. Ο πολιτικός δεν πρέπει να λέη στον κόσμο αυτό που ο κόσμος θέλει να ακούση. Ο πολιτικός οφείλει να αντιλαμβάνεται ποιός είναι ο ορθός δρόμος δράσεως σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή και να καθοδηγή πείθωντας τους πολίτες. Η ηγεσία οφείλει να άγει, δηλαδή να οδηγή! Η ελληνική Γλώσσα, η Γλώσσα των Θεών, αυτά τα έχει ξεκαθαρίσει, "ΑΓΩ=ΟΔΗΓΩ, εξ ου και ΗΓΕΤΗΣ, ΗΓΕΣΙΑ κλπ.

Φαντάζεστε έναν οδηγό αυτοκινήτου, που καθορίζει τον τρόπο που θα κάνη ή δεν θα κάνη προσπέρασι, ή που θα αλλάξει κατεύθυνσι και ταχύτητα αναλόγων του τί θέλουν κάθε φορά οι συνεπιβάτες του; θα ήταν ένας καταστροφικός οδηγός!

Στην πολιτική έχουμε πολύ πρόσφατο το παράδειγμα εκείνου του πολιτικού που έκανε -ή μάλλον δεν έκανε- απολύτως τίποτε διότι ήθελε να ακολουθή πάντα τον κόσμο, ώστε να μήν έχη πολιτικό κόστος. Το όνομα αυτού;...Κώστας Καραμανλής! Καθημερινώς διάβαζε τις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις και όταν έβλεπε ότι μία πολιτική του απόφασις προκαλούσε αντιδράσεις (ποιά άραγε πολιτική απόφασις θα μπορούσε να μήν δημιουργή) σταματούσε τα πάντα! Κάπως έτσι φθάσαμε ως εδώ...

Ο πολιτικός έχει μόνον ένα καθήκον, να λέη την αλήθεια στον κόσμο, να του εξηγή ποιες είναι οι επιλογές του και ποιές οι συνέπειες των όποιων αποφάσεών του. Αυτό πάντα προσπαθούσα και πάντα θα προσπαθώ να πράττω, είτε είμαι ευχάριστος είτε όχι.

Πάμε τώρα στο προκείμενο. Όλοι οι Έλληνες πολίτες έχουμε ορκιστεί Πίστι στο Σύνταγμα! Η πίστις αυτή δεν είναι τυπική αλλά προέρχεται από την πεποίθησι όλων μας, ότι είναι προτιμώτερο να ζούμε σε ένα ευνομούμενο κράτος, παρά σε μία ζούγκλα εις την οποία θα ίσχυε το δίκαιον του ισχυροτέρου.

Το Σύνταγμα της Χώρας μας έχει μέσα του και το άρθρο 86: "Η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά την παράγραφο 1 αρμοδιότητά της μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος."

Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι, όλα τα τυχόν αδικήματα, όλων των Υπουργών, έως και την προηγουμένη Κυβέρνησι, έχουν παραγραφεί!

Τώρα κάποιοι λένε, να αλλάξουμε το Σύνταγμα. Πολύ ευχαρίστως!

Η αλλαγή του Συντάγματος γίνεται αφού συμπληρωθεί 5ετία από την προηγουμένη Αναθεώρησι. Η προηγουμένη Αναθεώρησις τελείωσε το 2008. Άρα 2008+5=2013. Η δε Αναθεώρησις γίνεται από την επομένη Βουλή, άρα 2013+4=2017! Η συντομώτερη δυνατή Αναθεώρησις του 'Αρθρου 86, μπορεί να γίνη από το 2017 και εντεύθεν!

Ακόμη όμως και αν υποθέταμε ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε τώρα την Αναθεώρησι, αυτό θα σήμαινε ότι θα μπορούσαμε να βάλουμε κανέναν από τους προηγουμένους στην Φυλακή; Όχι! Ουδεμία Αναδρομική ισχύ δεν μπορεί να υπάρξη σε έναν νόμο. Αυτή είναι η πιο βασική αρχή, ειδάλλως θα μπορούσαμε εκ των υστέρων να χαρακτηρίζαμε ως ποινικά κολάσιμες πράξεις, πράξεις του παρελθόντος και αυτό θα σήμαινε χάος. Η όποια Αναθεώρησις λοιπόν αφορά στο μέλλον και όχι στο παρελθόν.

Αυτή είναι η οδός της εννόμου Τάξεως. Υπάρχει και η άλλη οδός, της Επαναστάσεως! Να γράψουμε δηλαδή το Σύνταγμα και τους Νόμους στα παλιά μας τα παπούτσια και να πούμε ότι παίρνουμε τον νόμο στα χέρια μας. Όμως αυτό θα σήμαινε ότι πλέον στην Ελλάδα θα επιβίωνε ο ισχυρότερος με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Εγώ λοιπόν θα επιμείνω στην αρχή της Νομιμότητος που την θεωρώ απείρως προτιμώτερη. Άλλωστε αυτό το άρθρο μπήκε στο Σύνταγμά μας το 2001. Ψηφίστηκς και από τα δύο Κόμματα, Πασόκ και Ν.Δ. και τα κόμματα αυτά στις τρεις επόμενες της Αναθεωρήσεως εκλογικές Αναμετρήσεις έλαβαν από 85-79%. Στην χειρότερη δε περίπτωσι, ψηφίσθηκαν από τους 8 στους 10 έλληνες. Είμαι βέβαιος, ότι οι περισσότεροι που σήμερα διαμαρτύρονται, έχουν ψηφίσει αυτά τα δύο κόμματα και μάλιστα συνεχώς και άρα αντί να κατηγορούν τους κακούς Υπουργούς, ας κάνουν και λίγο την Αυτοκριτική τους για το τί κακό έκαμαν στην πατρίδα τους οι ίδιοι δια της ψήφου τους, όλα αυτά τα χρόνια.

Λαός ανεύθυνος σε μία Δημοκρατία, δεν υφίσταται!

Είμαι πρόθυμος να ακούσω όλα σας τα σχόλια!

Αναρτήθηκε από ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ στις 3:35 π.μ