Σήμερα γιορτάζω

Λάβαμε το ακόλουθο μήνυμα από κάποιον που γιορτάζει και σας το παρουσιάζουμε με επιφύλαξη καθώς δεν μπορούμε να διαπιστώσουμε την πραγματική ταυτότητα του αποστολέα:

Επιτρέψτε μου να συστηθώ.

Το όνομά μου είναι Βαλεντίνος.

Έζησα στη Ρώμη, κατά τη διάρκεια του τρίτου αιώνα. Εδώ και πολύ καιρό δηλαδή!

Εκείνη την εποχή, η Ρώμη είχε αυτοκράτορα τον Κλαύδιο τον οποίο δεν συμπαθούσα καθόλου όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι.

Ο Κλαύδιος ήταν φιλοπόλεμος και ήθελε να διατηρεί μεγάλο στρατό από "εθελοντές".

Πολλοί άνδρες απλά δεν ήθελαν να πολεμήσουν για τον αυτοκράτορα καθώς δεν ήθελαν να αφήσουν τις γυναίκες τους και τις οικογένειες τους.

Για το λόγο αυτό "ξεχνούσαν" να δηλώσουν τη θέλησή τους να ενταχθούν στα σώματα στρατού.

Αυτό έκανε έξαλλο τον Κλαύδιο ο οποίος αφού σκέφτηκε καλά τι να κάνει για να αντιμετωπίσει την κατάσταση είχε μια παρανοϊκή ιδέα:

Πίστεψε ότι αν οι άνδρες δεν ήταν παντρεμένοι, δεν θα τους πείραζε να πάνε στρατό. Έτσι αποφάσισε να μην επιτρέψει πλέον τους γάμους.

Οι νέοι όμως είχαν αντίθετη άποψη και παραβίαζαν το νόμο.

Σας έχω αναφέρει ότι ήμουν ιερέας;

Μία από τις αγαπημένες μου δραστηριότητες ήταν να παντρεύω ζευγάρια, μυστικά όμως μετά την πρωτάκουστη απαγόρευση του Κλαύδιου.

Ήταν όλα πολύ ρομαντικά.

Φανταστείτε ένα δωμάτιο φωτισμένο με κεριά και μόνο του το ζευγάρι να με ακούει να ψιθυρίζω τα λόγια της τελετής.

Παράλληλα βέβαια έπρεπε να έχουμε το νού μας για στρατιώτες.

Ένα βράδυ πράγματι ακούσαμε βήματα. Ήταν τρομακτικό! Ευτυχώς το ζευγάρι που πάντρευα πρόλαβε να διαφύγει την τελευταία στιγμή.

Ωστόσο εγώ μην μπορώντας να τρέξω αρκετά γρήγορα κατέληξα στη φυλακή. Η τιμωρία μου θα ήταν ο θάνατος.

Προσπάθησα να κρατηθώ στα πόδια μου και τελικά υπέροχα πράγματα άρχισαν να συμβαίνουν. Πολλά νεαρά άτομα ήθελαν να με επισκέπτονται στη φυλακή ενώ άλλοι πετούσαν λουλούδια και μηνύματα συμπαράστασης από το παράθυρο του κελιού.

Μια από αυτούς ήταν και η κόρη του δεσμοφύλακα που ο πατέρας της επέτρεπε να με συναντά στη φυλακή.

Καθόμασταν ώρες και συνομιλούσαμε και φρόντιζε πάντα να κρατά το ηθικό μου ψηλά υποστηρίζοντάς με λέγοντας ότι σωστά δεν υπάκουσα στις εντολές του αυτοκράτορα και συνέχισα να παντρεύω ζευγάρια.

Όταν όμως ήρθε η ημέρα της τιμωρίας μου, έγραψα ένα τελευταίο γράμμα ευχαριστώντας την καλή μου φίλη για τη φιλία και την πίστη της. Το υπέγραψα, "Με αγάπη από τον Βαλεντίνο". Ήταν 14 Φεβρουαρίου 269 μ.Χ.

Πιστεύω ότι έτσι ξεκίνησε και το έθιμο ανταλλαγής μηνυμάτων αγάπης και αφοσίωσης κάθε χρόνο στις 14 Φεβρουαρίου ως μια απόδειξη στο χρόνο και στον "Κλαύδιο" ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί ποτέ και από κανέναν.

Να είστε καλά,

Με αγάπη από τον Βαλεντίνο.

(Η φωτογραφία είναι από: http://karenswhimsy.com/valentine-clipart.htm).