Το κείμενο από τον Θόδωρο Καραγιάννη. Κάτι για υποκρισία λέει ο blogger, κάτι για οικογένειες...
Τον Παλαιοκώστα θα τον συλλάβουν σχετικά σύντομα οι Αρχές. Είναι άλλωστε σε απόσταση αναπνοής από τον Κορυδαλλό.
Τα καρτοκινητά θα γίνουν όμως... επώνυμα και οι κάμερες...υψηλής ευκρίνειας προς γενική και ειδική χρήση μερικών πατριωτών.
Πάλι μας έπιασαν κορόϊδα.
Ποιός θα μας το έλεγε πως χιλιάδες χρόνια μετά την κατάθεση της Μυθολογίας σαν παρακαταθήκη στις επόμενες γενεές αλλά και σαν απόπειρα επεξήγησης των πάντων μέσα από ευφάνταστες ιστορίες (κάτι σαν την Παλιά Διαθήκη μόνο στο πιο μοβόρικο) θα ερχόταν ο Νεοέλληνας να προσθέσει και αυτός το λιθαράκι του.
Κι ας λεν κάποιοι πως μετά τους αρχαίους το χάος.
Πλανώνται.
Να γίνω σαφής.
Κατά την Μυθολογία τα παιδία της Στυγός και του Πάλλαντος ήταν το Κράτος η Βία, ο Ζήλος και η Νίκη.
Για τις ανάγκες της έντυπης, συν-ζήτησης μας κρατήστε τα ονόματα των δύο πρώτων τέκνων.
Το Κράτος και η Βία λοιπόν είναι αδερφάκια.
Τα οποία δε αδέρφια -όπως λέει ο Αισχύλος στον Προμηθέα Δεσμώτη- διέταξαν τον Ήφαιστο να καρφώσει τον Προμηθέα στα βράχια του Καυκάσου.
Το έγκλημα του Προμηθέα είναι γνωστό πως ήταν ότι τόλμησε να φέρει την φωτιά στους ανθρώπους !
Η ανάλυση των καταφανέστατων συμβολισμών δικιά σας.
Που ήρθε τώρα ο Νεοέλληνας να συνεισφέρει σε αυτή την κληρονομιά;
Ρίχνοντας μια αναλυτική ματιά στην ιστορία μας από την εποχή της επανάστασης και μετά για να μην το πλατειάσουμε κορυφώνοντας όμως και επικεντρώνοντας την ματιά μας στην μεταπολιτευτική Ελλάδα θα διαπιστώσουμε πως ο Νεοέλληνας κατάφερε να προσθέσει και άλλα μέλη στην εν λόγω οικογένεια.
Αυτά που διακρίνω να πρωταγωνιστούν τον τελευταίο καιρό είναι η Υποκρισία, η Οκνηρία, η Αδιαφορία, η Βλακεία, και η Μιζέρια.
Αυτές λοιπόν σαν καλές αδελφές στηρίζουν το αγόρι της οικογένειας, -Το Κράτος- του πλένουν, του σιδερώνουν, τον ετοιμάζουν για την βραδινή του έξοδο με την μόνιμη παλλακίδα του, την Πολιτεία.
Αυτή δηλαδή που κάθε της κύτταρο είναι ο πολίτης, εγώ και εσύ.
Η Πολιτεία γνώρισε το Κράτος και έγινε το προξενιό επειδή ήταν η έρμη κολλητή με τις τέσσερις από τις πέντε αδερφές του. Με αυτές μεγάλωσε.
Δίπλα - δίπλα στο θρανίο, στο σπίτι τους έτρωγε, μαζί έβγαιναν τα βράδια, οπότε η Πολιτεία κατά το «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι» είχε χαρακτηριστικά και από τις τέσσερις φίλες της,
Από όλες εκτός από την Υποκρισία.
Αυτή επειδή «κρατούσε το σπίτι» το Κράτος δεν την άφηνε να φύγει από δίπλα του.
Ηλίθιο ήταν;
Σου λέει όσο οι άλλες είναι μαζί, δεμένες και δεν σταματάνε να με προξενεύουν στην Πολιτεία ας έχω και εγώ μια δίπλα μου να με συντηρεί και να μου κάνει και κανένα μάθημα μην και χρειαστεί να τα βγάλω πέρα μόνος μου για να την «ρίξω».
Τα πρώτα γλυκόλογα που του έμαθε λοιπόν η Υποκρισία ήταν κάτι περίεργα, «δεν ξέρω», «δεν είδα», «δεν άκουσα», «δημοσιογραφικό απόρρητο», «ποιος εγώ;" και κάτι τέτοια.
Το Κράτος όμως που κοιμόταν τα τελευταία χρόνια από την δεξιά μεριά, πράγμα που διευκολύνει το κυκλοφορικό, ξύπνησε ένα πρωί σε τρελά κέφια και σε μια έξαρση ευφυΐας το βρήκε!
«Θα πω μεν αυτά που μου λέει η αδερφή μου η Υποκρισία» σκέφτηκε «αλλά θα τα εμπλουτίσω».
«Θα της πω λοιπόν πως είμαι σεμνό και ταπεινό παιδί εγώ, πως αυτά που λένε οι γείτονες πως κοιμάμαι με την γειτόνισσα την Διαφθορά είναι κουραφέξαλα.
Θα με πιστέψει, δε θα με πιστέψει;
Αφού θα τω πω εγώ. Εγώ που τον λόγο μου τον καθιστά αξιωματικά δεδομένο στα αυτιά της Πολιτείας η αδερφούλα μου η Βλακεία.»
Έτσι και έγινε.
Πείστηκε λοιπόν η Πολιτεία και έτρεξε να το πει και στις φίλες της πως. «τα λέει ωραία το παλικάρι, είναι και γερό, νταβραντισμένο, και δουλευταράαας, να φανταστείς πως πήρε έτσι με το που βγήκε από το κολέγιο το μαγαζί του θείου του.
Καλό μαγαζί γωνία ...; με πολυεθνικές, κανάλια, Ρώσους, Αμερικάνους, εφημερίδες, τρελές δουλειές σου λέω.»
Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε το ειδύλλιο αυτών των δύο.
Ώσπου μια μέρα ένας άπληστος συνεταίρος που άνοιξε με franchising ένα παραμάγαζο από το οποίο πηγαινοέρχονταν τα λεφτά που έκρυβε από την Πολιτεία το Κράτος για να μπορεί να βγάζει τα φιλαράκια του στα μπουζούκια να πίνουν κανένα κρασάκι να βγάζουν και καμιά έξτρα γκόμενα πιάστηκε στα πράσα για πολλά και διάφορα που έκανε μαζί με το Κράτος αλλά και μόνος του.
Πριν να τα μάθει η Πολιτεία λέει το Κράτος στον συνεταίρο, πάμε για «παρά πέντε»;
Δεν ξέρει ακόμα κανείς το πώς και το γιατί αλλά κάτι έπαθε το δεξί φτερό και ο συνέταιρος γκρεμοτσακίστηκε και ακόμα και τώρα που μιλάμε την βγάζει δεν την βγάζει.
Φτάσανε όμως κάτι λίγα στα αυτιά της Πολιτείας από τους Αγγελιοφόρους παρατρεχάμενους του Κράτους που δηλώνουν πως δουλεύουν για λογαριασμό της Δημοκρατίας μια ξεδοντιάρας ανήμπορης που λέγεται πως πολλοί από την παρέα του Κράτους την είχανε εφτά χρόνια κλειδωμένη και την βιάζανε και η έρμη η Πολιτεία έπαθε πλάκα.
Έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη γιατί η έρμη μόνη στον κόσμο δεν είχε που να πει τον πόνο της.
Η μάνα της η Λεβεντιά σκοτώθηκε σε έναν καυγά με την Κακομοιριά για μια πιστωτική κάρτα.
Ο πατέρας της ο Άνθρωπος την κοπάνησε στο νησί Χρήμα με μια αλλοδαπή ονόματι Απληστία.
Την τελευταία φορά που είδε την Επανάσταση (αδερφή από τον πρώτο γάμο της μαμάς) ήταν πριν την ανταλλάξουν κάτι παλιόπαιδα σε σκλαβοπάζαρο με μια τύπισσα που την έλεγαν Εξουσία μετά το '74 αν δεν με απατά η μνήμη.
Μόνη κι ανήμπορη λοιπόν η Πολιτεία ξέθαψε από το μπαούλο ένα παλιό ξόρκι που είχε και πάνω στα νεύρα της μεταμόρφωσε το Κράτος σε γάτα. Την έπιασε από την ουρά και είπε να την πετάξει από το παράθυρο.
Τα νύχια όμως που έτρεφε τόσα χρόνια το Κράτος να που του φάνηκαν χρήσιμα ...;
Αρπάχτηκε από την κουρτίνα μοναδικό δώρο από κάτι φίλες της μαμάς (Εμπιστοσύνη, Τσίπα, Κοινωνία, Συμμετοχή, Αλληλεγγύη ήταν και άλλες αλλά δεν τις θυμάμαι τώρα) και στην ύστατη προσπάθεια του να κρατηθεί και να μην πάει από κει που ήρθε βάλθηκε πεισματικά να μην πέσει αν δεν της κάνει την κουρτίνα σερπαντίνα.
Ως εδώ έχει φτάσει η ιστορία και η παρακαταθήκη που θα πρέπει να γραφτεί από δω και πέρα.
Ως εδώ είναι η προσφορά της Νέας Ελληνικής πραγματικότητας στην Μυθολογία των προγονών μας.
Η συνέχεια είναι θέμα των δικών σου επιλογών αναγνώστη μου.
Εσύ είσαι το κύτταρο που βοηθάει το σώμα της έρμης αυτής της Πολιτείας να ζει να πράττει και να παίρνει αποφάσεις.
Όπως το τι θα κάνει με αυτό το γατί.
Αλλά τι σου λέω ...; πώς να δράσεις αφού δεν έχει γραμμή να στείλεις SMS για να πάρεις θέση και να εκφέρεις άποψη.
Οφείλω όμως να σου θυμίσω πως εδώ δεν μιλάμε για την Καλομοίρα αλλά για την ζωή των παιδιών σου και την δική σου.
Καλημέρα.
Θόδωρος Καραγιάννης
Σημ. Οποιαδήποτε ομοιότητα σε πρόσωπα και καταστάσεις είναι τυχαία. Όποιος πει το αντίθετο είναι κακεντρεχής και άθλιος και θα πω στον Βαγγέλα να τον διασπάσει.
Από το blog http://saita.pblogs.gr/
Παρασκευή, 25 Ιανουαρίου 2008 2:49 μμ
Έχει όμως σημασία το πότε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου