Μπορεί και να δικαιωθεί τελικά η Μονή Βατοπαιδίου

Σύμφωνα με το blog Press-gr o π. Αρσένιος Βατοπαιδινός απέστειλε επιστολή στον υπουργό Ευάγγελο Μπασιάκο, παράλληλα με επίσκεψή του, τον Οκτώβριο του 2004 λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του υπουργού.

Ο π. Αρσένιος εκθέτει στην επιστολή του την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί σχετικά με την κυριότητα της Λίμνης Βιστωνίδας και άλλων αμφισβητούμενης ιδιοκτησίας από τη Μονή κτημάτων.

Η επιστολή είχε ως εξής:

(Από το blog Press-gr )

Εν Βατοπαιδίω τη 19η-9/2α Οκτωβρίου 2004

Εξοχώτατον Κύριον
Ευάγγελον Μπασιάκον
Υπουργόν Αγροτικής
Ανάπτυξης και Τροφίμων

Eξοχώτατε Κύριε Υπουργέ,

Σας συγχαίρουμε για τα νέα υπουργικά σας καθήκοντα και σας ευχαριστούμε που είχατε την καλωσύνη να σας συναντήσουμε.

Κύριε Υπουργέ,

Eπιθυμούμε να γνωρίζετε ότι η ιστορική μας Μονή μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να φθίνει.

Αυτό μέχρι το 1990 που το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Ιερά Κοινότητα επέλεξαν τον Γέροντα Εφραίμ και την συνοδία του περίπου 15 νέους μοναχούς να την επανδρώσουν.

Τώρα, η Μονή απαριθεί πλέον των εκατόν μοναχών, από όλο τον κόσμο, έχει αναστηλωθεί εν μέρει και έχει συντηρηθεί μικρό μέρος των άνω των 400.000 κειμηλίων.

Παρόλο, που οι ανάγκες συντήρησης κειμηλίων, βιβλιοθηκών, βυζαντινών και μεταβυζαντινών κτιρίων είναι σημαντικες, αφού μόλις έγινε η αρχή, η ιστορική αυτή Μονή έχει προκαλέσει το διεθνές ενδιαφέρον και την επισκέπτονται υψηλές προσωπικότητες, ο επιστημονικός κόσμος και πλήθος ευσεβούς λαού.

Στην αδελφότητά μας συμπεριλαμβάνονται, ως μοναχοί, αδελφοί, επισημονικά καταρτισμένοι, σε παρά πολλές ειδικότητες, γιατροί, οικονομολόγοι, νομικοί, θεολόγοι κ.α.

Με την επάνδρωση της Μονής, οι αδελφοί που ασχολούνται με τις νομικές επιστήμες αντιλήφθηκαν ότι το Ελληνικό Δημόσιο σε αντιδημοκρατικές περιόδους, από το 1925 και εντεύθεν, αφαίρεσε τρία σημαντικά οικονομικά στοιχεία της Μονής ως εξής:

Με την απελευθέρωση της Θράκης το 1920, το Ελληνικό Δημόσιο αμφισβήτησε την κυριότητα της Μονής στη Λίμνη Βιστωνίδα, στα ιχθυοτροφεία και τις εκτάσεις που περιλαμβάνουν αυτά.

Το 1922, η Μονή ήγειρε αγωγή κατά του Δημοσίου.

Για κατάπαυση της δικαστικής διαφοράς και επαναφορά της κυριότητος, νομής και κατοχής της Λίμνης Μπουρού στη Μονή (βλ. συνημμένο Πρακτικό Μονής), συμφωνήθηκε η Μονή να δώσει στο Δημόσιο δύο μετόχια της, του Αγίου Μάμαντος και Σοφουλάρ, συνολικής εκτάσεως 35.000 στρεμμάτων στην Χαλκιδική, που της ανήκαν κατά κυριότητα.

Η ανταλλαγή θα γινόταν με σύμβαση που οριζόταν με Ν.Δ.

Η Μονή έδωσε τα μετόχια της Χαλκιδικής, ήδη από το 1924, αλλά ο τότε Υπουργός Γεωργίας δεν υπέγραψε τη σύμβαση αποδόσεως της Λίμνης.

Ακολουθήθηκε από το Δημόσιο νομιμοφανής διαδικασία και σχεδόν τελεία αφαίρεση της κυριότητος της Μονής επί της Λίμνης και των μετοχίων της, ώστε η Μονή έχασε την κυριότητα και στα δύο μετόχια και στη Λίμνη.

Την νομιμοφανή αυτή διαδικασία υφαρπαγής της περιουσίας της Μονής, με τις αντιδημοκρατικές αυτές πράξεις, ακόμη και σήμερα, παρανόμως και εις βάρος της αλήθειας, μπορούν να επικαλεσθούν όσοι θέλουν, αγνοώντας ότι η Μονή δικαιώθηκε τελείως με το 271/1941 Ν.Δ. με το οποίο το Δημόσιο αποδέχθηκε την κυριότητα της Μονής στη Λίμνη.

Όμως το Δημόσιο δεν εφήρμοσε το Ν.Δ. αυτό, αλλ' αυθαίρετα συνέχισε την διαχείριση της Λίμνης, ως έχον κυριότητα.

Από το 1955 και εντεύθεν, με διάφορα ερωτήματα, που υπέβαλε η Νομαρχία Ξάνθης και η Μονή στο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων και Α.Π., η Μονή δικαιώθηκε και αποδόθηκε η κυριότητά της στη Λίμνη, στα ιχθυοτροφεία και τις εκτάσεις που αποτελούν τα όρια των ιχθυοτροφείων.

Όμως οι τοπικοί παράγοντες, επικαλούμενοι τις νομιμοφανείς διαδιακασίες με τις οποίες υφηρπάγη η περιουσία της Μονής, πιέζουν τη Μονή ποικιλοτρόπως, πιθανώς και Εσάς, παρόλον ότι σε ανυποψίαστο χρόνο τόσο οι ψαράδες, όσο και ο Νομάρχης και ο Δήμος, η Διεθνής Σύμβαση του Ραμσάρ, οι Νομαρχιακές Υπηρεσίες και οι Κτηματικές Υπηρεσίες, μαρτύρησαν την αλήθεια, αποδεχόμενοι το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής στη Λίμνη.

Η Μονή ήλθε σε επικοινωνία με τον τέως Υπουργό Γεωργίας κ. Τσιτουρίδη, με σκοπό:

α) Να επαναληφθεί η σύμβαση του 1930 δια της οποίας η Μονή αποδίδει τα δύο μετόχια της Χαλκιδικής στο Δημόσιο, ενώ το Υπουργείο Γεωργίας ως διαχειριστής της Λίμνης θα αποδέχεται την ήδη αναγνωρισθείσα υπό του Ελληνικού Δημοσίου κυριότητά της επί της Λίμνης και

β) Να προωθηθούν οι διαδικασίες ανταλλαγής των εκτάσεων και της Λίμνης, ώστε με την ανταλλαγή αυτή η Μονή να μην «παρενοχλεί» τους τοπικούς φορείς.

Η συνέχιση, εκ μέρους τους, των πιέσεων επιστροφής εις το καθεστώς απώλειας της κυριότητος της Μονής στα Μετόχια της Χαλκιδικής και στη Λίμνη Βιστωνίδα, θα είναι υψίστη πράξη αδικίας, σε δημοκρατική περίοδο, στην Ελλάδα.

Για την διευθέτηση αυτή δεν έχουν καμία απολύτως αρμοδιότητα και θα είναι κρίμα να κριθεί το απλό αυτό θέμα δικαιοσύνης στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, δεδομένου ότι τα μετόχια της Χαλκιδικής, αν δεν είναι κυρία η Μονή στη Λίμνη, δεν δύνανται να ανήκουν στο Δημόσιο, σύμφωνα με την πλέον απλή λογική δικαίου, δεδομένου ότι υπήρξε ανταλλαγή και στο τέλος η Μονή δεν πήρε τίποτα.

Η δυνατότητα εξευρέσεως κτημάτων για την ανταλλαγή έχει ήδη προωθηθεί δεδομένου ότι τέτοια κτήματα έχει και το Υπουργείο Οικονομικών, και το Εθνικής Αμύνης και το Υπουργείο Γεωργίας.

Επειδή η διαδικασία ανταλλαγής έχει γίνει αποδεκτή σε υψηλό κυβερνητικό επίπεδο, αυτό ταυτόχρονα μας εγγυάται και την πραγμάτωσή της.

Τέλος, ως νέα αδελφότης στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, επιφορτισμένοι με το καθήκον της διατήρησης της πνευματικής και πολιτιστικής ταύτης, όχι μόνο εθνικής αλλά και ευρωπαϊκής κληρονομίας, επιθυμούμε την ολοκλήρωση των νομίμων διαδικασιών, ανταλλαγής της περιουσίας της Μονής, προκειμένου να υπάρξει η δυνατότητα η Μονή να συνεχίσει το ιστορικό της έργο.

Γι' αυτό παρακαλούμε θερμά να συμβάλετε εκ της θέσεως Σας.

Ευχαριστούμε

π. Αρσενιος

Η άποψή μας:

Διαβάζοντας τα γραφόμενα και γνωρίζοντας τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει το Ελληνικό Δημόσιο παρόμοια θέματα είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι εάν η Μονή Βατοπαιδίου προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα δικαιωθεί με την υποχρέωση από το Ελληνικό Κράτος για καταβολή αποζημιώσεων.

Κάτι τέτοιο έχει γίνει όπως γνωρίζετε και με τον τ. Βασιλιά Κωνσταντίνο.

Τα ποσά θα είναι πολύ μεγάλα αν αναλογιστεί κανείς την αξία των διεκδικούμενων εκτάσεων.

Επίσης, φαίνεται ξεκάθαρα ότι αυτά που ισχυριζόταν και φώναζε επανειλημμένως η Μονή Βατοπαιδίου μεταφέροντας τις ευθύνες για το λεγόμενο σκάνδαλο στους κυβερνητικούς φορείς είναι αλήθεια.

Η κυβέρνηση καταρχήν γνώριζε.

Θα πρέπει λοιπόν το θέμα να διευθετηθεί άμεσα με προστασία του δημόσιου συμφέροντος που σημαίνει και απομάκρυνση όλων των ιδιωτών και δημόσιων φορέων που αυθαίρετα νέμονται, εκμεταλλεύονται ή διεκδικούν τη Λίμνη Βιστωνίδα σήμερα.

Η Λίμνη καταρχήν δεν μπορεί να αποτελέσει ιδιοκτησία κανενός.

Για τα υπόλοιπα που επικαλείται η Μονή Βατοπαιδίου, θα πρέπει να εξεταστούν στο ίδιο πνεύμα.

Θα πρέπει επίσης να τονιστεί ότι καμία αντιπαράθεση αστικού τύπου δεν θα πρέπει να υπάρχει με τους αδελφούς μας στη Μονή Βατοπαιδίου οι οποίοι είναι πάνω απ' όλα θεματοφύλακες της ιστορικής, πολιτιστικής, θρησκευτικής και εθνικής μας κληρονομιάς.

Όποιος νομίζει ότι η ζωή είναι ευχάριστη, εύκολη και διασκεδαστική στη Μονή Βατοπαιδίου ας προσέλθει.

Πάντα θα υπάρχει χώρος εκεί για όσους θέλουν να δοκιμάσουν τις αντοχές τους και να μονάσουν.