Ρίξτε ιδέες!

Συμβαίνει σε μεγάλη πολυεθνική εταιρεία:

Ανακοίνωση - πρόσκληση προς τους εργαζόμενους τοιχοκολλήθηκε από μεγάλη, περιώνυμη πολυεθνική εταιρεία η οποία δραστηριοποιείται στην Ελλάδα ζητώντας από τους υπαλλήλους της επιχείρησης να προτείνουν μέτρα τα οποία θα μπορούσαν σύμφωνα με τη γνώμη τους να αυξήσουν τις πωλήσεις.

Το εσωτερικό σημείωμα που υπογράφει ο Διευθύνων Σύμβουλος αναφέρει ότι αν και οι προσπάθειες όλων και ειδικά των εργαζομένων που μοχθούν δεν έχουν μειωθεί, αντίθετα μάλιστα υποστηρίζονται από έντονες έκτακτες διαφημιστικές ενέργειες της διοίκησης, ωστόσο, μέσα στο εξωτερικό περιβάλλον της οικονομικής κρίσης η εταιρεία συναντά δυσκολίες έως και αδυναμία να εκπληρώσει τους καθημερινούς οικονομικούς αριθμητικούς της στόχους μικτών πωλήσεων.

Θα μπορούσαν να υπάρξουν πολλές απόψεις για αυτή την κίνηση της επιχείρησης.

Η πιο εύκολη απάντηση από τους εργαζόμενους θα ήταν η εξής:

"Δεν πληρωνόμαστε για να προτείνουμε λύσεις".

Με δεύτερη ανάγνωση θα μπορούσε να βγει και η εύκολη απάντηση του συνδικαλιστή εργαζόμενου:

"Η εταιρεία προαναγγέλλει απολύσεις".

Μετά όμως από πιο υπεύθυνο συλλογισμό κάποιος δεν μπορεί παρά να καταλήξει και στο συμπέρασμα ότι η απόφαση και μόνο αυτής της ανακοίνωσης - πρόσκλησης προς τους εργαζόμενους είναι δείγμα της αντίληψης που έφερε την επιχείρηση να βρίσκεται ανάμεσα στα πρώτα ονόματα του κλάδου της διεθνώς.

Είναι πρώτα απ' όλα το αίσθημα ευθύνης και η θεώρηση και πρακτική για το πώς πρέπει να λειτουργεί και να διοικείται μια επιχείρηση που φαίνεται να διακατέχει την οργάνωση της συγκεκριμένης πολυεθνικής έτσι ώστε να εκτίθεται ενώπιον των εργαζομένων.

Καταρχήν υπάρχει θέμα και όλοι σε αυτή την "οικογένεια" πρέπει να το γνωρίζετε.

Από την άλλη μεριά, "ρίξτε ιδέες".

(Έχει στηθεί κάλπη σε χώρο ανάπαυσης και εστίασης του προσωπικού).

"Κάθε πρόταση θα απαντηθεί προσωπικά".

Που σημαίνει ότι, εσύ καλέ μου φιλόδοξε υπάλληλε που θέλεις να δείξεις ότι αξίζεις μια καλύτερη θέση, τώρα είναι ευκαιρία να το αποδείξεις.

Για κάποιους Έλληνες, κινήσεις σαν αυτή από τους "κουτόφραγκους" μας κάνουν να ξεροκαταπίνουμε.

Είναι μεγάλη η ντροπή που νοιώθουν μερικοί όταν αναλογίζονται ότι αυτά τα πραγματικά "αυτονόητα" που θα έπρεπε να αποτελούν κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα του πολιτισμού μας είναι ανύπαρκτα στη δημόσια σφαίρα και ο Έλληνας συνεχίζει να φοβάται ακόμη και σήμερα για όλα αυτά που θα γίνουν γι' αυτόν χωρίς... εαυτόν.