Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ λογοκρισία

Σε τί κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας Νίκο; (απόσπασμα από σατυρική εκπομπή)

Σε ποιό χρόνο βρισκόμαστε;

Οικονομικά, το έχουμε εντοπίσει. Περίπου 20-25 χρόνια πριν.

Πολιτικά και κοινωνικά όμως;

Διαβάσαμε το άρθρο του e-Lawyer σχετικά με το "ιδιώνυμο" της κουκούλας όπου ο δικηγόρος παραθέτει ως βάση κάποια γράμματα αναγνωστών στην εφημερίδα Καθημερινή και μάλιστα εκείνο ενός άλλου δικηγόρου, του Χρήστου Γραμματίδη.

(βλ. Νομικό στρίμωγμα της Αλίκης Μαραγκοπούλου για την κουκούλα)

Εμάς όμως μας έκανε εντύπωση ότι η γνωστή εφημερίδα λογοκρίνει το γράμμα αναγνώστη χωρίς να δημοσιεύσει μέρος του που θα μπορούσε να θεωρηθεί προκλητικό.

Για ποιόν άραγε;

Αν η εφημερίδα Καθημερινή έχει υποχρεωθεί σε αυτολογοκρισία φανταστείτε τι μας περιμένει.

Εμείς παραθέτουμε πάλι όλη την επιστολή του κ. Γραμματίδη τονίζοντας με κόκκινο τα σημεία τα οποία πετσόκοψε η εφημερίδα Καθημερινή:


Αθήνα, 16 Φεβρουαρίου 2009

Αξιότιμε κύριε Διευθυντά,

Στο φύλλο της 15/02/2009 δημοσιεύθηκε άρθρο της καθηγήτριας κ. Αλίκης Γιωτοπούλου – Μαραγκοπούλου υπό τον τίτλο «Ιδιώνυμο αδίκημα η κουκούλα», στο οποίο διατυπώνεται η άποψη ότι πρέπει να κατασταθεί «ιδιώνυμο αδίκημα η προσέλευση «κουκουλοφόρου» σε δημόσια συνάθροιση (διαδήλωση, πορεία κ.λπ.) πριν αυτός προλάβει να δημιουργήσει ταραχές και διαπράξει εγκλήματα».

Κινούμενη στην ίδια λογική (αν τραβήξουμε την αναλογία ως τα άκρα όριά της) με τους προληπτικούς πολέμους του Προέδρου Μπους και το προληπτικό Ολοκαύτωμα του Χίτλερ, πρόκειται για άποψη που προσβάλλει βέβαια τους πολίτες του λίκνου της δημοκρατίας, αλλά δεν θα σταθώ στην πολιτική κριτική. Θα μιλήσω για την νομική πλευρά του ζητήματος.

Η θεσμοθέτηση ενός τέτοιου αδικήματος καταργεί ουσιαστικά βασικές αρχές της ελληνικής εννόμου τάξεως.

Και εξηγούμαι:

Το άρθρο 7 § 1 του Συντάγματος της Ελλάδας ορίζει μεταξύ άλλων ότι: «Έγκλημα δεν υπάρχει ούτε ποινή επιβάλλεται χωρίς νόμο που να ισχύει πριν από την τέλεση τηςπράξης…».

Εξάλλου, το άρθρο 14 § 1 του Ποινικού Κώδικα ορίζει τα εξής: «Έγκλημα είναι πράξη άδικη και καταλογιστή στο δράστη της, η οποία τιμωρείται από το νόμο».

Όπως συνάγεται από τις ανωτέρω διατάξεις, προϋπόθεση του ποινικού κολασμού είναι η ύπαρξη «πράξης».

Ως «πράξη» νοείται η αυτοκυβερνούμενη μυϊκή ενέργεια που επιφέρει στον εξωτερικό χώρο κάποια μεταβολή με κοινωνικό νόημα, παράγει δηλαδή ένα φυσικό κι ένα κοινωνικό αποτέλεσμα.

Για να ενδιαφέρει, δηλαδή, μια πράξη στο πλαίσιο του ποινικού δικαίου (και κάθε δικαίου) θα πρέπει να έχει μια κοινωνική σημαντικότητα, ήτοι να κατευθύνεται προς ένα αντικειμενικά προβλέψιμο κοινωνικό αποτέλεσμα.

Με άλλα λόγια δεν στοιχειοθετεί ποινικώς αποδοκιμαστέα συμπεριφορά η παρέκκλιση από το κρατούν κοινωνικό φρόνημα, αλλά απαιτείται προσβολή συγκεκριμένων εννόμων αγαθών για να στοιχειοθετηθεί έγκλημα.

Έτσι, το ελληνικό ποινικό δίκαιο δεν προστατεύει τις εκάστοτε κρατούσες κοινωνικοηθικές φρονηματικές αξίες αλλά τα έννομα αγαθά.

Υπ’ αυτήν την έννοια, το ποινικό μας δίκαιο είναι δίκαιο της πράξεως και όχι φρονηματικό. Στο επίκεντρο του ποινικού δικαίου βρίσκεται η πράξη που τελέστηκε από το δράστη, το εξωτερικό δηλαδή αποτέλεσμα της προσβολής εννόμου αγαθού.

Η βασική αυτή αρχή του ποινικού μας δικαίου (ότι τιμωρούνται οι πράξεις και όχι τα φρονήματα) καθίσταται εξαιρετικά κρίσιμη εν προκειμένω, καθώς η τυχόν θέσπιση του προτεινόμενου ιδιώνυμου αδικήματος στρέφεται σαφώς κατά ομάδων πολιτών με συγκεκριμένης απόχρωσης πολιτικές θέσεις και πεποιθήσεις.

Θα πρόκειται δηλαδή για ένα ιδιώνυμο πολιτικό έγκλημα και η Ιστορία μας έχει διδάξει σε τι επικίνδυνες ατραπούς οδηγεί η θέσπιση ιδιωνύμων πολιτικών αδικημάτων.

Δείτε πως εξελίχθηκε το ιδιώνυμο του Ελευθερίου Βενιζέλου: Μακρόνησος, Γυάρος, Μπελογιάννης, ΕΑΤ-ΕΣΑ.

Η ουσιαστική δημοκρατία (η καθημερινή βίωση της δημοκρατίας ως πράξης και συνείδησης) κινδυνεύει πολύ λιγότερο από τους οιονεί εχθρούς της και πολύ περισσότερο από τους αυτόκλητους ταγούς και προστάτες της, οι οποίοι ξεκινώντας τις προγραφές και με το σπαθί του ποινικού νόμου ανά χείρας κλωσάνε υπομονετικά ώσπου να εκκολαφθεί το αυγό του φιδιού.

Με τιμή,
Χρήστος Γραμματίδης
Δικηγόρος Αθηνών


Σε τι χώρα θα φέρουμε τα παιδιά μας Νίκο;