Ζητείται νέο μοντέλο Διακυβέρνησης

Σε αναζήτηση νέου μοντέλου Διακυβέρνησης, νέου δηλαδή ολοκληρωμένου σχεδίου κυβερνητικών επιλογών (ΟΣΚΕ) που θα μπορεί να είναι επικοινωνιακά εμπορεύσιμο ώστε να προταθεί από τον Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και να υποστηριχθεί από τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, επεξεργάζεται η κυβερνητική παράταξη.

Η στρατηγική αυτή των αρχόντων της εξουσίας για την έξοδό τους από μια κρίση αμφισβήτησης δεν είναι νέα για την Ελληνική πολιτική σκηνή.

Είναι αντίθετα πολύ παλιά και τη συναντάμε ευκρινώς διαχρονικά τους τελευταίους αιώνες στον Ελλαδικό χώρο, πριν δηλαδή ακόμη και από την ανεξαρτητοποίηση από το Οθωμανικό Κράτος, ως συνειδητά επαναλαμβανόμενη αντιμετώπιση μιας εκρηκτικής και ανατρεπτικής κατάστασης που δημιουργείται από τα συσσωρευόμενα οικονομικά προβλήματα, τις διευρυνόμενες κοινωνικές αδικίες και τη διαπίστωση αναπόφευκτων πολιτικών αδιεξόδων.

Κάποιοι μάλιστα φτάνουν στο σημείο να λένε ότι ο λεγόμενος αγώνας για την απελευθέρωση των Ελλήνων - Χριστιανών από τους Τούρκους - Μουσουλμάνους δεν θα γινόταν ποτέ αν δεν υπήρχαν αυτές οι ιστορικές συνθήκες.

Η λογική βασίζεται στον επαναπροσδιορισμό της υπάρχουσας κατάστασης και σε επικοινωνιακή επανατοποθέτηση των ενεργών δρώντων της πολιτικής εξουσίας σε δρόμο ιδεών και αξιών που θα μπορέσει να φέρει τη λύτρωση στους αγανακτισμένους πολίτες.

Στο πεδίο της τακτικής η μέθοδος αυτή είναι σήμερα πολυχρησιμοποιημένη σε ατομικό επίπεδο από τους πολιτικούς μας, σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορείς να εντάξεις άμεσα σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο τα λεγόμενα ενός ηγέτη, ακόμη και αν γνωρίζεις από "που κρατάει η σκούφια του".

Οι κυβερνητικοί εξανίστανται με θέματα που ταλαιπωρούν τους πολίτες ξεχνώντας ότι είναι οι ίδιοι κατά κύριο λόγο υπεύθυνοι τόσο για τη δημιουργία τους όσο και για την επίλυσή τους.

Αρχηγοί κομμάτων των άκρων και πολιτικοί του αυταρχισμού και της δολοπλοκίας εμφανίζονται υπέρμαχοι της Δημοκρατίας και προβάλλουν τον εαυτό τους να πασχίζει για τα δικαιώματα του πολίτη.

Ένας τρόπος για να διαπιστώσει κάποιος ότι πρόκειται για επικοινωνιακό παιχνίδι και όχι για ανατροπή αξιών και πραγματική αλλαγή πορείας είναι η διαπίστωση ότι τα πρόσωπα και οι οικογένειες ή ομάδες προσώπων της πολιτικής σκηνής παραμένουν ουσιαστικά τα ίδια.

Ακόμη και αν διαπιστωθεί δηλαδή δημόσια ότι κάποιος από τους παίκτες στο πολιτικό παιχνίδι κλέβει (περιπτώσεις σκανδάλων, κλπ) τότε προτείνεται και γίνεται σχεδόν άμεσα αποδεκτή η αλλαγή της... τράπουλας.

Τα πρόσωπα μένουν αναγκαστικά σχεδόν τα ίδια.

Ούτε σε περιπτώσεις εθνικής τραγωδίας (π.χ. Κύπρος) δεν είναι δυνατό να υπάρξει κάθαρση αλλά στο όνομα μιας επανατοποθέτησης και ενός νέου μοντέλου Διακυβέρνησης κάποιοι θυσιάζονται για να σωθούν οι πολλοί.

Η δημιουργία ενός ΟΣΚΕ, ενός "πιασάρικου" μοντέλου Διακυβέρνησης, σε αυτή τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία είναι πολύ δύσκολη υπόθεση για τον Κώστα Καραμανλή.

Όλα τα εύκολα στη χώνεψη του πολίτη συνθήματα και όλες σχεδόν τις "αεριτζίδικες" διακηρύξεις τις έχει ήδη χρησιμοποιήσει η Νέα Δημοκρατία για την άνοδό της στην εξουσία.

Κάποια μάλιστα αν αναφερθούν ξανά μπορεί να ακουστούν ως φάρσα.

Η "θυσία" ορισμένων στελεχών, με αποχώρηση από το προσκήνιο και τοποθέτηση στο ψυγείο της παράταξης, θα βοηθήσει σίγουρα.

Κάποτε στο μέλλον μπορεί να χρησιμοποιηθούν για ηρωική, χρήσιμη, επάνοδο (βλ. υπόθεση Σαμαρά).

Κάποια άλλα σχέδια "κλεμμένα" από χώρες της Ευρώπης και τους εκεί πολιτικούς δεν φαίνεται να ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία της Στιγμής αφού ούτε στον τόπο προέλευσής τους δεν έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία.

Δύσκολη λοιπόν η επιλογή και ακόμη πιο δύσκολη η πρόταση και εισήγηση των αφανών συμβούλων του πρωθυπουργού (στελέχη ιδιωτικών πανεπιστημίων).

Το τελικό σχέδιο θα πρέπει να εγκρίνουν και οι παραδοσιακές δυνάμεις της Μεγαλονήσου. Οι αποφάσεις όμως αναμένονται σύντομα.


"Είχεν ο βασιλιός πολλούς με φρόνεψη και πλούτη,
συμβουλατόροι του ήτανε οι μπιστικοί ετούτοι.
Μα απ' όλους είχεν ακριβό πάντα στη συντροφιά του
έναν οπού Πεζόστρατο έκραζαν τ' όνομά του."