ΟΜΛΑΝΤΙΝΑ (OMLADINA)

Επ΄ευκαιρία των συναντήσεων που πραγματοποιούνται στο Υπουργείο Εξωτερικών και των επισκέψεων που προγραμματίζονται για το λεγόμενο "Σκοπιανό" ή "Μακεδονικό" ζήτημα είναι σκόπιμο να σας παρουσιάσουμε ένα χάρτη που κυκλοφορούσε στην κεντρική Ευρώπη γύρω στο 1850 στα χέρια μελών μιας πανσλαβικής ουσιαστικά οργάνωσης νεολαίας με το όνομα ΟΜΛΑΝΤΙΝΑ (OMLADINA: ΝΕΟΛΑΙΑ).

Χωρίς να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, ο χάρτης αυτός αποδεικνύει ότι υπήρχαν κινήσεις ενοποίησης όλων των Σλαβικής καταγωγής λαών από πολύ παλιά κάτι όμως που οι μεγάλες δυτικές δυνάμεις προσπαθούσαν να ελέγξουν με κάθε τρόπο με το φόβο της αύξησης της επιρροής της Ρωσίας στα Βαλκάνια με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ο Τίτο, για παράδειγμα, ηγέτης της πρώην Γιουγκοσλαβίας (Γιουγκοσλαβία:Νότια Σλαβία) ήταν ένας από αυτούς που ενστερνιζόταν μια τέτοια ιδέα που έβρισκε όμως εμπόδια στις διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις των σλαβόφωνων λαών.

Αυτοί, μετά τον 6ο αιώνα προχωρώντας νότια στα Βαλκάνια προσηλυτίζονταν κατά καιρούς ανάλογα με τις επιρροές που δέχονταν (ή αναγκαστικά) από τους κυρίαρχους λαούς της περιοχής, ως ορθόδοξοι χριστιανοί (του Πατριαρχείου), μουσουλμάνοι, ή εξαρχικοί χριστιανοί (σχισματικοί της Βουλγαρικής Εκκλησίας), ενώ όσοι βρίσκονταν πιο κοντά στην κεντρική Ευρώπη ακολουθούσαν τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

Αυτός ο θρησκευτικός διχασμός χρησιμοποιήθηκε για πολιτικούς λόγους από επίδοξους αυτοκράτορες, κυρίαρχους άρχοντες και τις μεγάλες δυνάμεις με αποτέλεσμα να αιματοκυλιστούν τα Βαλκάνια πάμπολλες φορές μέχρι σήμερα.

Ο θρησκευτικός διαχωρισμός έφτασε να προσδίδει και την εθνική πλέον ιδιότητα με αποτέλεσμα κάθε ορθόδοξος να θεωρείται Έλληνας, κάθε μουσουλμάνος Τούρκος και κάθε εξαρχικός Βούλγαρος άσχετα από την καταγωγή του ή τη γλώσσα που μιλούσε.

Μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλόκ οι δυτικοευρωπαϊκές χώρες και ιδιαίτερα η Γερμανία ήθελαν να αποτρέψουν κάθε ενδεχόμενο αναβίωσης σλαβικής συνείδησης.

[ Σλάβοι και Γερμανοί (Γερ-μανοί: Άνθρωποι του πολέμου) είχαν ιστορική αντιπαλότητα με βαθειές ρίζες ].

Για το λόγο αυτό έπρεπε η Γιουγκοσλαβία να διαλυθεί σε μέρη όπως και έγινε.

Με τη γνωστή συνταγή, δηλαδή την αναβίωση θρησκευτικών αντιπαραθέσεων που οδηγούν σε αλληλοεξόντωση, όπως έχει γίνει πολλές φορές στα Βαλκάνια, αλλά και με τη βοήθεια της πολεμικής μηχανής της αμερικανικής υπερδύναμης, ανεξαρτητοποιήθηκαν όλες οι περιοχές σλαβικής υπόστασης.

Οι ΗΠΑ έχουν σκοπό να παραμείνουν μόνιμα στο χώρο αυτό μεταφέροντας σχεδόν όλες τις στρατιωτικές τους δυνάμεις που δραστηριοποιούνταν στη Γερμανία στην περιοχή μας.

Για το λόγο αυτό εγκαθιστούν αντιαεροπορικά και πυραυλικά συστήματα στην Πολωνία, Τσεχία και αλλού αλλάζοντας εν μέρει το στρατιωτικό στρατηγικό σχεδιασμό τους.

Το κενό θα καλυφθεί εκεί από τη Γερμανική στρατιωτική μηχανή που αν και η πορεία ενίσχυσής της ανακόπηκε λόγω της οικονομικής κρίσης ωστόσο θα συνεχιστεί με αποτέλεσμα να περιμένουμε εξελίξεις σε αυτό το πεδίο.

Πρόβλημα όμως δημιουργήθηκε από το κρατίδιο της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ).

Αυτό είχε κατασκευαστεί ως μόρφωμα χωρίς ισχυρό συνδετικό ιστό και είχε χρησιμοποιηθεί παλαιότερα ως όργανο πίεσης κατά της Ελλάδας αλλά και της Βουλγαρίας.

Η Βουλγαρία, αξίζει να σημειωθεί, είναι ένα αμάλγαμα που δημιουργήθηκε από νομαδικούς λαούς Μογγολικής προέλευσης που ήρθαν από την περιοχή του ποταμού Βόλγα (από εκεί ονομάστηκαν από τους Έλληνες ως Βόλγαροι, Ουλγάροι ή Βούλγαροι) και από σλαβικής κυρίως καταγωγής φυλές που είχαν εγκατασταθεί ήδη στην περιοχή.

Τα ιστορικά βιβλία καταγράφουν εκείνους τους Βούλγαρους κατακτητές ως βάρβαρους που με τα χρόνια έχασαν τη γλώσσα τους και αφομοιώθηκαν από τους κατακτημένους σλαβόφωνους.

Το ενδιαφέρον της Βουλγαρίας είναι αυτονόητο λοιπόν για την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας επιπλέον καθώς τα εδάφη αυτά κατακτούνταν και χάνονταν διαδοχικά από τους Βούλγαρους Τσάρους περίπου χίλια χρόνια τώρα.

Το θέμα του ονόματος που αποτελεί τη διαμάχη Αθήνας και Σκοπίων θα κλείσει συμβιβαστικά σε βάρος της χώρας μας, με την αναγνώριση από την Ελλάδα της σύνθετης ονομασίας "Βόρεια Μακεδονία" (Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας).

Θα υπάρχει πλέον μια νέα γκρίζα ζώνη στα βόρεια της χώρας μαζί με εκείνη που επικαλείται η Τουρκία στο Αιγαίο.

Πρόκειται για ειλημμένη ήδη απόφαση και το μόνο πρόβλημα για να επέλθει και τυπικά η συμφωνία είναι η υπάρχουσα εσωτερική κατάσταση στη γείτονα χώρα και οι πολιτικές δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει οι νεαροί θερμόαιμοι ηγέτες της.

Έχουν υποσχεθεί δημοψήφισμα για το όνομα και όλα δείχνουν ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει διότι αφενός μεν το αποτέλεσμα ενός τέτοιου εγχειρήματος είναι αβέβαιο και αφετέρου δε, πως είναι δυνατό να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι μια νεόκοπη δημοκρατία όπως η ΠΓΔΜ προχωρά σε δημοψήφισμα και η Ελλάδα, χώρος στον οποίο γεννήθηκε η Δημοκρατία απλώς θα κυρώσει τη συμφωνία στη Βουλή;

Αν γινόταν δημοψήφισμα στην Ελλάδα, το αρνητικό αποτέλεσμα του οποίου είναι βέβαιο, θα άλλαζε όλο το πολιτικό σκηνικό ήδη από τα προεόρτια της προετοιμασίας της έκφρασης της λαϊκής κρίσης.

Τη γνώμη μας την έχουμε εκφράσει ήδη πολύ νωρίς όταν το θέμα δεν ήταν ιδιαιτέρως επίκαιρο:

( βλ. Φάκελος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ )

Τέλος, πρέπει να σημειώσουμε ότι οι δηλώσεις της Υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη σε διεθνή μέσα για το θέμα, πέρα από το ότι προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας, δημιουργούν πολύ κακό προηγούμενο για όλα τα εθνικά μας θέματα, ιδιαίτερα για το Κυπριακό που είναι ακόμη ανοικτό αν και έχει δρομολογηθεί και για αυτό μια μεσοβέζικη λύση.