Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009
Φάκελοι που δε λένε να μιλήσουν
Τα υπομνήματα της μαρτυρίας του Μιχάλη Χριστοφοράκου ενώπιον της Εισαγγελίας του Μονάχου βρίσκονται στα χέρια δημοσιογράφων.
Για ποιο λόγο;
Αυτό θα πρέπει να το απαντήσει ο ίδιος ο Μιχάλης Χριστοφοράκος καθώς φαίνεται ότι τη δεδομένη στιγμή, ως κίνηση απελπισίας ή ως μέρος ενός γενικότερου σχεδίου, η διατήρηση στην επικαιρότητα του θέματος της Siemens εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα.
Γίνεται ήδη η "μετάφραση" του φακέλου και το μέλλον θα δείξει αν τελικά θα αποκαλυφθεί η υπόθεση από τα μέσα της δημοσιογραφίας περισσότερο απ' ό,τι έγινε από τα μέσα της Δικαιοσύνης.
Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος αναφέρεται σε μαύρες πληρωμές των δύο μεγάλων κομμάτων έως το 2007.
Ονομάζει ως παραλήπτες των χρημάτων για λογαριασμό των κομμάτων τον αποθανόντα Γιάννη Βαρθολομαίο από τη ΝΔ και τον Κώστα Γείτονα από το ΠΑΣΟΚ.
Οι ημερομηνίες όμως δίνουν πάτημα στο σοβαρό αναλυτή να ψάξει λίγο καλύτερα την υπόθεση που στοίχισε τη ζωή στο Γιάννη Βαρθολομαίο, πρώην διευθυντή του ΙΚΑ.
Η υπόθεση αυτή είχε προκαλέσει την κοινή γνώμη το Φεβρουάριο του 2007, όταν ο 65χρονος τότε διοικητής του ΙΚΑ παρουσιάστηκε ότι πέθανε έπειτα από τα χτυπήματα που δέχτηκε στο κεφάλι από τον σύζυγο της 47χρονης τότε διευθύντριας προμηθειών του ΙΚΑ Θωμαΐς Βρακατσέλη, με την οποία υποτίθεται ότι είχε ερωτικό δεσμό.
(O Γ. Βαρθολομαίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941 και ήταν καθηγητής του τμήματος Οικονομικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Είχε μάστερ στη Φιλοσοφία από το πανεπιστήμιο του Γιορκ και έκανε το διδακτορικό του στο πανεπιστήμιο του Λέστερ.
Είχε συγγράψει πληθώρα εργασιών, οι οποίες δημοσιεύθηκαν σε ελληνικά και διεθνούς κύρους περιοδικά σχετικά με τα δημόσια οικονομικά.
Διετέλεσε σύμβουλος στον υφυπουργό Συντονισμού σε θέματα δημοσίων επενδύσεων (1977), μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Συντάξεως της Εισηγητικής Έκθεσης του Προϋπολογισμού (1979, 1989 και 1991) και συνεργάτης του Οικονομικού Συμβούλου του πρωθυπουργού (1979 - 1981) με αρμοδιότητα σε θέματα δημοσιονομικής πολιτικής, οικονομικός σύμβουλος στην εταιρεία Παυλίδης ΑΕ (1985 - 1987), οικονομικός σύμβουλος του Δημάρχου Αθηναίων (1987 - 1988), γενικός γραμματέας στην Γενική Γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1989 - 1993), με ευθύνη την Αναμόρφωση του Συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης (Ν.1902/90 και 2084/92) και πρόεδρος του Συμβουλίου Κοινωνικής Ασφάλισης (1989 - 1993).
Ήταν γενικός διευθυντής της Νέας Δημοκρατίας από το 1994 έως τις 12 Ιουνίου 2004, όταν ανέλαβε τη διοίκηση του ΙΚΑ.)
Από τα στοιχεία της δικογραφίας για το θάνατο του Βαρθολομαίου όμως είχε προκύψει ότι η σύζυγος του φερόμενου δράστη Δημήτρη Βρακατσέλη (σήμερα ελεύθερος μετά από ποινή 6 ετών με αναστολή τον Απρίλιο του 2008), Θωμαΐς Βρακατσέλη, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στις αποφάσεις του διοικητή για τις προμήθειες του Ιδρύματος, ενώ όπως η ίδια είχε παραδεχτεί στην κατάθεσή της, εκτός από την «ανθρώπινη, συναισθηματική σχέση» [δε μίλησε για ερωτική] που είχε αναπτύξει με τον Γιάννη Βαρθολομαίο, είχε αναχθεί σε σύμβουλό του σε σοβαρά θέματα προμηθειών του Ιδρύματος.
Μια άλλη υπόθεση που επίσης πρέπει να διερευνηθεί σε σχέση με τις μίζες της Siemens (και άλλων) είναι και ο εκπαραθυρισμός του Χρήστου Ζαχόπουλου που είχε αποδοθεί τότε σε "τύψεις" και λόγους πάλι ροζ σκανδάλου με απίστευτες προεκτάσεις προς διάφορους γνωστούς και άγνωστους κομιστές και διεκπεραιωτές.
Η υπόθεση τελικά συμμαζεύτηκε όπως-όπως ώστε τουλάχιστον να μπορέσει να διασωθεί μέρος των μηχανισμών και να μην καταρρεύσει το σύστημα διαπλοκής εξουσίας και πληροφοριών.
(Ο Χρήστος Ζαχόπουλος ήταν γενικός γραμματέας του υπουργείου πολιτισμού επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας κατά την περίοδο 2004-2007. Κατά το ίδιο διάστημα ήταν επίσης ex officio πρόεδρος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου.
Γεννήθηκε το 1953 στη Θεσσαλονίκη και φοίτησε στο Τμήμα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης του ΑΠΘ. Υπηρέτησε ως καθηγητής μέσης εκπαίδευσης κατά την περίοδο 1977-1997. Συνδέθηκε με προσωπική φιλία με τον Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και τη γυναίκα του, Νατάσα.
Το 1997, με την ανάληψη της προεδρίας του κόμματος από τον Κ. Καραμανλή, έγινε σύμβουλος Πολιτικού Σχεδιασμού στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Έλαβε θέση αντιπροέδρου στη μη κερδοσκοπική εταιρία «Ανέμη» που ίδρυσε η Νατάσα Καραμανλή.
Ανέλαβε τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού το 2004 με υπουργό τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και αργότερα τον Γιώργο Βουλγαράκη και τον Μιχάλη Λιάπη, διατηρώντας ο ίδιος τη θέση του.
Υπέβαλε την παραίτησή του στις 19 Δεκεμβρίου του 2007 επικαλούμενος λόγους υγείας και την επόμενη, στις 20, προέβη σε απόπειρα αυτοκτονίας, όπως χαρακτηρίστηκε, οπότε και υπέστη βαριές κακώσεις.
Οι λόγοι που τον οδήγησαν εκεί δεν έχουν εξακριβωθεί πλήρως και από τον Ιανουάριο του 2008 διενεργείται ανάκριση, επειδή σύμφωνα με το κατηγορητήριο ο Ζαχόπουλος είχε πέσει θύμα εκβιασμού και λόγω αυτού οδηγήθηκε στην απόπειρα.)
Και η υπόθεση αυτή έχει φτάσει, απ' ό,τι φαίνεται, σε "ασφαλές" σημείο στον πάτο του Καιάδα της Δικαιοσύνης, δηλαδή το αρχείο της Εισαγγελίας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου