Βέτο Βενιζέλου προς Τριανταφυλλόπουλο

Στον Ευάγγελο Βενιζέλο επιτίθεται και πάλι ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος μέσα από την εφημερίδα Βέτο.

Αυτόν τουλάχιστον κατονομάζει ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και σημαίνον στέλεχος της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Οι κατηγορίες είναι αστείες και αποτελούν καλό υλικό για μεσημεριανή γαργαλιστική εκπομπή της τηλεόρασης αφού ίσως υπάρχουν άλλα πολύ πιο σημαντικά γεγονότα για τα οποία ο Ευάγγελος Βενιζέλος αν έπραττε σήμερα ίσως να αποφάσιζε διαφορετικά.

Εξάλλου, πώς μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον ότι είναι γιος του πατέρα του που εν προκειμένω είναι άγιος μπροστά σε πατέρες άλλων πολιτικών, ενεργοί και αυτοί στα δημόσια πράγματα.

Ο υπουργός απαντά πάλι εν θερμώ κάτι που πρέπει να αποφεύγει και για αυτό το λόγο προτείνουμε να μην γράφει ο ίδιος τις απαντήσεις του αλλά να δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες στα στελέχη του γραφείου του τα οποία θα επιφορτιστούν για τα περαιτέρω.



Δήλωση Ευ. Βενιζέλου σχετικά με τα δημοσιεύματα της εφημερίδας Veto

Η εφημερίδα VETO, συμφερόντων του κ. Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, μετά την άμεση απάντησή μου στο ακραία συκοφαντικό πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της περασμένης Κυριακής, συνεχίζει στο σημερινό φύλλο την επίθεση εναντίον μου, πάλι δια του ογδοντάχρονου πατέρα μου, τον οποίο τώρα εγκαλεί πως έχει “παρελθόν που δεν αρμόζει σε πατέρα υπουργού”! Μόνον που εγώ έχω σταθερά τον ίδιο πατέρα και είμαι βουλευτής και υπουργός από το 1993 τιθέμενος διαρκώς στην κρίση του ελληνικού λαού.

Αυτή η βάναυσα φασιστική αντίληψη έχει δυστυχώς εγκατασταθεί στον δημόσιο βίο με εκφραστές της μερικά πρόσωπα που έγιναν πάμπλουτα και πανίσχυρα εμπορευόμενα θράσος και ανεξέλεγκτο κιτρινισμό. Αυτό το ζήτημα δεν με αφορά προσωπικά. Αφορά την δημοκρατική Πολιτεία και την ποιότητα του δημόσιου βίου θεσμικά και στο πλαίσιο αυτό προσωπικά θα κάνω όλα όσα πρέπει:

Το VETO του κ. Τριανταφυλλόπουλου “αποκαλύπτει” λοιπόν σήμερα μία υπόθεση του 1986, για την οποία τοποθετήθηκα αναλυτικά ενώπιον της Βoυλής το 1993 ως κυβερνητικός εκπρόσωπος. Τόνισα τότε ότι μια αθωωτική για τον πατέρα μου απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης για πλημμεληματικού χαρακτήρα κατηγορία, ανατράπηκε προκειμένου να πληγώ πολιτικά εγώ αρχικά ως νομικός παραστάτης του Ανδρέα Παπανδρέου και στη συνέχεια ως κυβερνητικός εκπρόσωπός του μέσα στο κλίμα και τις σκοπιμότητες της εποχής εκείνης. Το δημοσίευμα αναφέρει μάλιστα ονομαστικά δύο από τα μέλη της σύνθεσης του δικαστηρίου του 1993. Συμπτωματικώς, ο ένας υπηρέτησε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ως ειδικός γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών και ο άλλος επελέγη από αυτήν ως Πρόεδρος του Αρείου Πάγου.

Από το 1993 μέχρι σήμερα, το μόνο νέο στοιχείο είναι η καταδίκη για ψευδορκία δύο μαρτύρων, στις καταθέσεις των οποίων θεμελιώθηκε η απόφαση του 1993. Ζήτησα τότε συγνώμη από τον πατέρα μου γιατί εξαιτίας της πολιτικής μου δράσης υπέστη μια τέτοια ταλαιπωρία και αυτό δυστυχώς συμβαίνει ξανά τώρα.

Δεν αρκείται όμως το VETO του κ. Τριανταφυλλόπουλου σε αυτό. Ρίχνει και άλλα “όπλα” στη μάχη του. Αναφέρεται και στην αγορά, το 1999, του ξενοδοχείου Ακροπόλ από το Υπουργείο Πολιτισμού, κάτι που ήταν μόνιμος στόχος του Υπουργείου, καθώς το κτίριο αυτό βρίσκεται απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Θυμίζω λοιπόν ότι αυτή είναι μια από τις επωφελέστερες συμβάσεις που έχει συνάψει το ελληνικό Δημόσιο με την έγκριση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Το Δημόσιο απέκτησε ένα ιστορικό ακίνητο στο κέντρο της Αθήνας έναντι τιμήματος περίπου 5 εκατομμυρίων ευρώ (όσο κοστίζει δηλαδή ένα μεγάλο διαμέρισμα στην περιοχή του Προεδρικού Μεγάρου) και σήμερα η αξία του ακινήτου αυτού είναι υπερπολλαπλάσια. Αν μάλιστα συνεχιζόταν η σύμβαση και κατά το δεύτερο μέρος της ανακαίνισης, αυτή θα είχε επιτευχθεί με κόστος υποπολλαπλάσιο αυτού που θα χρειαζόταν ή θα χρειαστεί τώρα, αν γίνει ανάθεση εργολαβίας. Δυστυχώς, κατά το διάστημα που δεν ήμουν εγώ Υπουργός Πολιτισμού καταγγέλθηκε η σύμβαση κατά το δεύτερο αυτό μέρος και έκτοτε προκλήθηκε μια εμπλοκή που ελπίζω να λύσει η σημερινή ηγεσία του ΥΠΠΟ.

Το μείζον θέμα όμως είναι ο ρόλος του καθενός μας στον δημόσιο βίο και γιατί τώρα η συγκεκριμένη εφημερίδα μου επιτίθεται σε κάθε φύλλο της.

Ως προς το πρώτο ερώτημα η απάντησή μου είναι ότι ανήκω σε αυτούς που εισήλθαν στον δημόσιο βίο έχοντας επιστημονικούς τίτλους, επάγγελμα και οικογενειακή περιουσία. Δεν εισήλθα στον δημόσιο βίο για να μετατρέψω τον δημόσιο λόγο μου σε επάγγελμα, σε πεδίο επιχειρηματικής δράσης και πηγή πλουτισμού όπως κάποιοι άλλοι.

Ως προς το δεύτερο ερώτημα, το μόνο νέο στοιχείο είναι η ανάληψη των καθηκόντων του Υπουργού Εθνικής Άμυνας. Παρατήρησα μάλιστα ότι στο φύλλο του VETO της περασμένης Κυριακής υπήρχε -εκτός της επίθεσης σε εμένα και τον κ. Πρόεδρο της Βουλής- ανυπόγραφο ολοσέλιδο δημοσίευμα για την προμήθεια των τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης και μεταφοράς προσωπικού που κατέληγε σε απερίφραστη προώθηση πρότασης συγκεκριμένης επιχείρησης συγκεκριμένου επιχειρηματία.

Στο 17o χιλιόμετρο της Εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας, στη συμβολή των οδών Πηγών και Ερυμάνθου της Νέας Κηφισιάς, στεγάζονται τόσο η εφημερίδα VETO όσο και η επιχείρηση αυτή, ο ιδιοκτήτης της οποίας σύμφωνα με σχόλια εργαζομένων της εφημερίδας στο διαδίκτυο, επισκέπτεται συχνά τα γραφεία της. Είναι συνεπώς αναγκαία μία εξήγηση και από τις δύο γειτνιάζουσες συμπτωματικώς επιχειρήσεις, αυτή της εφημερίδας και αυτή των οπλικών συστημάτων.

Ως προς το αστικό μέρος της προσβολής, το λόγο έχουν τα πολιτικά δικαστήρια. Ελπίζω να μπορέσω να διαθέσω την αποζημίωση σε παρεμβάσεις αναβάθμισης και προστασίας του δημοσίου βίου.



* Η απάντηση του υπουργού στο προηγούμενο δημοσίευμα της εφημερίδας Βέτο την περασμένη βδομάδα:




Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009 (είχε δημοσιευτεί το επίμαχο άρθρο στο διαδίκτυο).

Το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας Βέτο της Κυριακής, συμφερόντων του κ. Μάκη Τριανταφυλλόπουλου χρησιμοποιεί το όνομα και τη φωτογραφία μου έτσι ώστε να προσβάλει βάναυσα και κατά τρόπο ενσυνείδητο και οργανωμένο την τιμή μου ως πολιτικού προσώπου. Η εφημερίδα θα ισχυρισθεί ίσως ότι δεν αναφέρεται σε μένα, αλλά στον ογδοντάχρονο πατέρα μου που είχε την ατυχία να συναλλάσσεται με το ελληνικό δημόσιο και να αγωνίζεται επί χρόνια για την εκτέλεση αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων.

Όλα όμως αυτά είχαν γίνει αντικείμενο τηλεοπτικής εκπομπής του κ. Τριανταφυλλόπoυλου, συμπτωματικά στις 19 Ιανουαρίου 2009, την ημέρα που ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ έδινα στη Βουλή τη μάχη για την συγκρότηση της εξεταστικής επιτροπής για το Βατοπέδι. Τότε παρενέβην στην εκπομπή και εγώ ο ίδιος, τονίζοντας ότι θα διερευνήσω πλήρως το ζήτημα για το οποίο δεν είχα ως τότε ενημέρωση, πράγμα που έκανα ενημερώνοντας και τον κ. Τριανταφυλλόπουλο.

Παρόλα αυτά, τώρα ο κ. Τριανταφυλλόπουλος επανέρχεται, επαναλαμβάνοντας και διανθίζοντας την αλλοίωση και την αντιστροφή της πραγματικότητας, η οποία έχει ως εξής:

Ο πατέρας μου αναγνωρίστηκε με αμετάκλητη δικαστική απόφαση ως κύριος εξ αδιαιρέτου κατά το 1/7 επί επτά ακινήτων στο νομό Ξάνθης. Στα ακίνητα αυτά, τα 2/7 ανήκαν σε Έλληνες πολίτες που ζουν στην Ελλάδα, ενώ τα άλλα 5/7 σε άτομα που εγκατέλειψαν την Ελλάδα και απέβαλαν την ελληνική ιθαγένεια μετά τη βουλγαρική κατοχή. Αυτά τα 5/7 περιήλθαν και παραμένουν στην κυριότητα του ελληνικού δημοσίου και όχι του πατέρα μου ή άλλου ιδιώτη.

Προκειμένου να συγκεντρωθούν τα ποσοστά των ιδιωτών και του δημοσίου σε διαφορετικά ακίνητα, πραγματοποιήθηκε αυτούσια διανομή με βάση την οποία περιήλθαν στον πατέρα μου και σε έναν ακόμη ιδιώτη συνιδιοκτήτη, δύο οικόπεδα και στο ελληνικό δημόσιο πέντε οικόπεδα. Από αυτά τα δύο οικόπεδα, το ένα απελευθερώθηκε από τον Δήμο Ξάνθης γιατί ανήκε στο δημόσιο και όχι στον δήμο, ενώ το άλλο κρίθηκε από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ξάνθης απολύτως αναγκαίο ως περιβάλλων χώρος του Μουσείου Καπνού.

Προκειμένου να ικανοποιηθεί το αίτημα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, το Δημόσιο μέσω της ΚΕΔ αντάλλαξε το οικόπεδο αυτό με άλλο μικρότερης έκτασης, μικρότερου συντελεστή δόμησης και μικρότερης αξίας, σύμφωνα όχι μόνο με τις αντικειμενικές αξίες αλλά και με τις εκτιμήσεις τόσο του Σώματος Ορκωτών Εκτιμητών όσο και των ίδιων των υπηρεσιών της ΚΕΔ για την πραγματική αξία. Για το λόγο αυτό, το Δημόσιο κατέβαλε και συμπληρωματική χρηματική αποζημίωση. Όλα δε αυτά έγιναν επί των ημερών της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Προβλήθηκε τότε μέσω της εκπομπής του κ. Τριανταφυλλόπουλου το επιχείρημα ότι στο οικόπεδο αυτό υπήρχε ολόκληρη πενταόροφη οικοδομή χιλίων τετραγωνικών μέτρων! Δόθηκε η απάντηση ότι το κτίσμα αυτό ήταν παράνομο, αυθαίρετο, στατικά επικίνδυνο και κατεδαφιστέο. Η απάντηση αυτή λοιδορήθηκε στην εκπομπή, όμως ακριβώς για τους λόγους αυτούς το αυθαίρετο κτίσμα κατεδαφίστηκε και μαζί με αυτό και όλη η επιχειρηματολογία της εκπομπής της 19ης Ιανουαρίου 2009.

Τώρα προβάλλεται το επιχείρημα των "κομιτατζήδων", οι περιουσίες των οποίων όμως έχουν περιέλθει και παραμένουν στην κυριότητα του ελληνικού Δημοσίου και όχι κάποιου ιδιώτη και πολύ περισσότερο του πατέρα μου με "ψευδομάρτυρες".

Ως δημόσιο πρόσωπο, θεωρώ υποχρέωσή μου να δώσω απαντήσεις σε κάθε συκοφαντικό υπαινιγμό ακόμη κι αν αυτός δεν αφορά εμένα αλλά συγγενικό μου πρόσωπο, παρότι η θεωρία της οικογενειακής ευθύνης είναι φασιστική και βαθύτατα επικίνδυνη. Την φορά όμως αυτή, δεν μπορώ να αποτρέψω τον πατέρα μου να προστατέψει την προσωπικότητά του και να αξιώσει την καταβολή της αποζημίωσης που δικαιούται καθώς χρησιμοποιείται ως μέσο στην προσπάθεια να προσβληθώ πολιτικά εγώ.