Τον Οκτώβριο του 2007 συναντήθηκαν σε Brasserie στον πεζόδρομο της οδού Βαλαωρίτου ο παράνομος νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας και ο γνωστός επικοινωνιολόγος και σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου, Γιώργος Σεφερτζής.
Τότε ο Σεφερτζής δεν ήταν δημόσιος υπάλληλος αφού δεν είχε προσληφθεί από το νομάρχη Πειραιά και δεν αμειβόταν ακόμη από τον Κρατικό Προϋπολογισμό. Αυτό έγινε αργότερα, επίσημα από τον Μάιο του 2008 όταν είχαν τεθεί σε εφαρμογή οι αποφάσεις του 2007.
Ο Σεφερτζής επεδίωκε συνάντηση με το Μίχα για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασιν εάν ο Μίχας θα μπορούσε να ενταχθεί στο σχέδιο που είχε στο μυαλό του και θα πρότεινε με εισήγησή του στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Ήταν δηλαδή ένα ανεπίσημο interview.
Ο Σεφερτζής έχει κατανοήσει πλήρως ότι η ροπή των μεγάλων κομμάτων να ταυτιστούν με το μεσαίο χώρο τους δημιουργούσε πρόβλημα προσωπικότητας. Εξάλλου για ποιόν μεσαίο χώρο μιλάμε αφού δεν υφίσταται στην Ελλάδα πια καθαρή και συμπαγής μεσαία τάξη;
Ο Σεφερτζής έχει προτείνει στον πρόεδρο με αναλυτικό Business Plan (ή καλύτερα Communication Plan) την προσέγγιση από το ΠΑΣΟΚ των σύγχρονων λαϊκών στρωμάτων τόσο των πόλεων όσο και της επαρχίας. Οι αγρότες ήταν πάντα η πυριταποθήκη των κομμάτων εξουσίας και αυτό το φαινόμενο το έχει μελετήσει ο Σεφερτζής και στη Γαλλία.
Ο σκοπός είναι διττός. Από τη μια μεριά η δημιουργία μιας συμπαγούς βάσης άντλησης ψηφοφόρων για το ΠΑΣΟΚ οι οποίοι μαζί με τους αναποφάσιστους θα φέρουν το κόμμα στην εξουσία. Από την άλλη η πλήρης εξολόθρευση κάθε εσωτερικής αμφισβήτησης από τους λεγόμενους ανανεωτικούς και δυσαρεστημένους.
Άλλωστε η γλώσσα που μιλά ο Βαγγέλης θα είναι ακατανόητη από τις λαϊκές μάζες με τις οποίες επιθυμεί ο Σεφερτζής να επικοινωνήσει το ΠΑΣΟΚ.
Τους ρόλους αυτούς καλείται λοιπόν να παίξει ο Μίχας ο οποίος δοκιμάστηκε στον λαϊκό Πειραιά και μέχρι εκείνη τη στιγμή τα είχε πάει πολύ καλά στο επικοινωνιακό παιχνίδι.
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να ακούσω λεπτομέρειες από το τραπέζι του Μίχα-Σεφερτζή. Η προσοχή μου ήταν στραμμένη στο τραπέζι και τη κουβέντα της Βάσως Παπανδρέου που είχε πιο ενδιαφέρον εκείνη την εποχή.
Ποιός να φανταστεί άλλωστε τότε ποιός είναι πραγματικά ο Σεφερτζής;
Για τις συζητήσεις στα στρατόπεδα της οδού Φιλικής Εταιρείας αλλά και του Πάρκου Ελευθερίας, άλλη φορά.
Μα καλά, γιατί δεν ανοίγουν στο Κοινοβούλιο μια Brasserie;
Τότε ο Σεφερτζής δεν ήταν δημόσιος υπάλληλος αφού δεν είχε προσληφθεί από το νομάρχη Πειραιά και δεν αμειβόταν ακόμη από τον Κρατικό Προϋπολογισμό. Αυτό έγινε αργότερα, επίσημα από τον Μάιο του 2008 όταν είχαν τεθεί σε εφαρμογή οι αποφάσεις του 2007.
Ο Σεφερτζής επεδίωκε συνάντηση με το Μίχα για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασιν εάν ο Μίχας θα μπορούσε να ενταχθεί στο σχέδιο που είχε στο μυαλό του και θα πρότεινε με εισήγησή του στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Ήταν δηλαδή ένα ανεπίσημο interview.
Ο Σεφερτζής έχει κατανοήσει πλήρως ότι η ροπή των μεγάλων κομμάτων να ταυτιστούν με το μεσαίο χώρο τους δημιουργούσε πρόβλημα προσωπικότητας. Εξάλλου για ποιόν μεσαίο χώρο μιλάμε αφού δεν υφίσταται στην Ελλάδα πια καθαρή και συμπαγής μεσαία τάξη;
Ο Σεφερτζής έχει προτείνει στον πρόεδρο με αναλυτικό Business Plan (ή καλύτερα Communication Plan) την προσέγγιση από το ΠΑΣΟΚ των σύγχρονων λαϊκών στρωμάτων τόσο των πόλεων όσο και της επαρχίας. Οι αγρότες ήταν πάντα η πυριταποθήκη των κομμάτων εξουσίας και αυτό το φαινόμενο το έχει μελετήσει ο Σεφερτζής και στη Γαλλία.
Ο σκοπός είναι διττός. Από τη μια μεριά η δημιουργία μιας συμπαγούς βάσης άντλησης ψηφοφόρων για το ΠΑΣΟΚ οι οποίοι μαζί με τους αναποφάσιστους θα φέρουν το κόμμα στην εξουσία. Από την άλλη η πλήρης εξολόθρευση κάθε εσωτερικής αμφισβήτησης από τους λεγόμενους ανανεωτικούς και δυσαρεστημένους.
Άλλωστε η γλώσσα που μιλά ο Βαγγέλης θα είναι ακατανόητη από τις λαϊκές μάζες με τις οποίες επιθυμεί ο Σεφερτζής να επικοινωνήσει το ΠΑΣΟΚ.
Τους ρόλους αυτούς καλείται λοιπόν να παίξει ο Μίχας ο οποίος δοκιμάστηκε στον λαϊκό Πειραιά και μέχρι εκείνη τη στιγμή τα είχε πάει πολύ καλά στο επικοινωνιακό παιχνίδι.
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να ακούσω λεπτομέρειες από το τραπέζι του Μίχα-Σεφερτζή. Η προσοχή μου ήταν στραμμένη στο τραπέζι και τη κουβέντα της Βάσως Παπανδρέου που είχε πιο ενδιαφέρον εκείνη την εποχή.
Ποιός να φανταστεί άλλωστε τότε ποιός είναι πραγματικά ο Σεφερτζής;
Για τις συζητήσεις στα στρατόπεδα της οδού Φιλικής Εταιρείας αλλά και του Πάρκου Ελευθερίας, άλλη φορά.
Μα καλά, γιατί δεν ανοίγουν στο Κοινοβούλιο μια Brasserie;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου