Άρχισαν τα εξώδικα

Και λοιπόν;

Εξώδικο έστειλε στο Νομάρχη Αθηνών Γιάννη Σγουρό η "Κεντρική Κλινική Αθηνών", η οποία εδρεύει στην οδό Ασκληπιού, διαμαρτυρόμενη (σύμφωνα με στοιχεία που έχει το δημοσιογραφικό press-gr.blogspot.com) για την εξοντωτική άρνηση των υπηρεσιών υγείας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αθηνών να χορηγήσει στην εν λόγω κλινική βεβαίωση ορθής λειτουργίας.

Η κλινική έκανε το "αποτρόπαιο έγκλημα" να τοποθετήσει καθιστικά απέναντι από το Φυσικοθεραπευτήριο!

Έχουν ξεπεράσει κάθε όριο καλοπροαίρετου πολίτη οι κομματικοί έτσι ώστε ακόμη και ο πιο αφελής να υποπτεύεται πλέον ότι δε γίνονται τυχαία όλα αυτά αλλά έχει στηθεί μια επιχείρηση έκδοσης αδειών αρμοδιότητας τοπικής αυτοδιοίκησης.

Την περασμένη βδομάδα ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Σωκράτης - Λέανδρος Ρακιντζής αναφέρθηκε και σε πεπραγμένα της Νομαρχίας Πειραιά.

Έμεινε όμως στις διαπιστώσεις ο κ. Γενικός ενώ άλλες είναι οι αποφασιστικές αρμοδιότητές του.

Τώρα τι προσπαθεί να καταφέρει με το εξώδικο η "Κεντρική Κλινική Αθηνών" δεν ξέρουμε καθώς εμείς για ανάλογες περιπτώσεις μέχρι και στον Εισαγγελέα Πειραιά φτάσαμε και πήραμε δις απάντηση ότι δεν συντρέχει λόγος... δίωξης.

Εν τω μεταξύ, είχε σκάσει η βόμβα στη Δ/νση Μεταφορών της Νομαρχίας Πειραιά, ενώ τα φιτίλια έχουν ανάψει και σε άλλες δύο Δ/νσεις στο λιμάνι, απ' όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε.

Με μερικά ευρώ ίσως να είχε ξεμπερδέψει η "Κεντρική Κλινική Αθηνών". Ή όχι;

Είναι σε τέτοια κατάσταση διάλυσης και διαφθοράς η Δημόσια Διοίκηση που και πληρώνεις και η δουλειά σου δεν γίνεται.

Έχοντας την εμπειρία, μπορούμε να μαντέψουμε με ένα καλό ποσοστό επιτυχίας ότι κάτι τέτοιο έχει συμβεί και στη συγκεκριμένη περίπτωση.


Διαβάστε όμως το άρθρο του press-gr.blogspot.com (κάντε κλικ στον επόμενο δεσμό για να δείτε τα ντοκουμέντα):

Εξώδικο - κόλαφος για τον Νομάρχη Αθηνών!...

Σκληρές καταγγελίες και σοβαροί υπαινιγμοί για τον τρόπο που κάνουν τους ελέγχους στις επιχειρήσεις οι υπηρεσίες Υγείας της νομαρχίας.

Έκθετος ο νομάρχης Γ. Σγουρός
.
Από τον Αλκη Νίκα
.
Περίεργα πράγματα φαίνεται ότι συμβαίνουν στη Νομαρχία Αθηνών, τα οποία εκθέτουν τον ίδιο τον νομάρχη Γιάννη Σγουρό, κι έχουν σχέση με τον τρόπο που κάνουν τους ελέγχους οι αρμόδιες υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο για κάποιους οι οποίοι αναγκάζονται πλέον να κινηθούν δικαστικά διατυπώνοντας σοβαρότατες καταγγελίες που πρέπει να ελεγχθούν. Μια τέτοια καταγγελία, που κοινοποιείται και στον κ. Σγουρό, στάλθηκε προ ημερών με εξώδικο από την "Κεντρική Κλινική Αθηνών, η οποία εδρεύει στην οδό Ασκληπιού.

Στο εξώδικο καταγγέλλεται η Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας της Νομαρχίας ότι "παρά τα επανειλημμένα και πολύμηνα αιτήματά μας περί χορήγησης βεβαίωσης καλής λειτουργίας της Κλινικής μας αρνείσθε αδικαιολόγητα να προβείτε στην αιτούμενη χορήγηση, ως έχετε υποχρεώση από το νόμο".

Ποια είναι η δικαιολογία; Σύμφωνα με το εξώδικο, ότι "δεν έχουν δήθεν απομακρυνθεί τα καθιστικά που έχουν τοποθετηθεί στο χώρο απέναντι από το φυσικοθεραπευτήριο"!

Οι καταγγέλοντες προσθέτουν ότι "έχουν συμμορφωθεί προς τις παρατηρήσεις" αλλά παρά ταύτα δεν δίδεται η βεβαίωση "χωρίς την οποία αδυνατούμε να εισπράξουμε τα οφειλόμενα από τους ασφαλιστικούς Οργανισμούς με τους οποίους έχουμε συνάψει συμβάσεις".

Το πιο κρίσιμο απόσπασμα του εξωδίκου όμως είναι το εξής:

"Μάλιστα, θα πρέπει να επισημανθεί ότι κάθε χρόνο, για λόγους που αδυνατούμε να αντιληφθούμε και μας δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά, δημιουργείτε αδικαιολόγητα προσκόμματα στη χορήγηση της εν λόγω βεβαίωσης".

Αυτός ο υπαινιγμός είναι πολύ σοβαρός όταν αποτελεί κοινό μυστικό πώς συμπεριφέρονται ορισμένοι υπάλληλοι των νομαρχιών που ασχολούνται με...
τα υγειονομικά θέματα. Και προφανώς για να αναγκαστούν να στείλουν εξώδικο οι αρμόδιοι της Κλινικής σημαίνει ότι η κατάσταση είναι σοβαρή και έχουν αποφασίσει να τραβήξουν στα άκρα τις καταγγελίες και τις αποκαλύψεις για τη Νομαρχία Αθηνών.

Το θέμα έχει και πολιτική διάσταση που εκθέτει τον κ. Σγουρό, επίλεκτο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που θέλει αύριο να κυβερνήσει τη χώρα κιόλας.

Τι συμβαίνει στη Νομαρχία σας κύριε Σγουρέ; Λειτουργούν κάποιοι κατά τρόπο απαράδεκτο και ενδεχομένως επιλήψιμο; Δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους για άγνωστους -και ποιους άραγε- λόγους; Ποιος τους καλύπτει; Δεν πρέπει να κάνετε αμέσως έρευνα και να πάρετε κεφάλια για να μη θεωρηθείτε συνυπεύθυνος;

Η διαφθορά στην Αυτοδιοίκηση, στους δήμους και τις νομαρχίες, είναι παλιά ιστορία. Οσοι κινούνται στην αγορά γνωρίζουν τι πρέπει να ...πληρώνουν. Και το κάνουν συχνά, γιατί δεν έχουν άλλη λύση. Αυτό όμως δεν είναι δικαιολογία για να συνεχιστεί το φαινόμενο. Οσοι θέλουν να "λαδώνονται" για να εξυπηρετούν τον πολίτη, τον επαγγελματία, την ιδιωτική επιχείρηση πρέπει να τιμωρούνται με τον πιο αυστηρό τρόπο και και όχι να καλύπτονται. Έτσι δεν είναι;

Αυτό γενικά.

Η συγκεκριμένη υπόθεση πάντως φαίνεται ότι θα έχει πολύ ενδιαφέρουσα συνέχεια αφού το εξώδικο ήταν μόνο η αρχή των καταγγελιών καθώς γράφει ότι "θα ενεργήσουμε τα νόμιμα για τη διασφάλιση των συμφερόντων μας" και την "αποκατάσταση κάθε ζημίας που υφιστάμεθα καθημερινώς εξ υπαιτιότητας σας"!

ΕΠ: Μπράβο στην "Κεντρική Κλινική Αθηνών" που είχε το θάρρος να κοινοποιήσει αυτό το εξώδικο.

Ο Νικόλαος Μπόμπολας στον Πειραιά

Ένα άρθρο του δημοσιογράφου Βασίλη Κουτουζή (βλ. http://www.koutouzis.gr/vourla-pornes.htm) που αναφέρεται στην περιοχή Βούρλα της Δραπετσώνας.

(βλ. επίσης: Για τα Βούρλα.)

Ωστόσο, ενδιαφέρον προκαλούν τα ονόματα αλλά και το περιβάλλον της εποχής (γύρω στο 1870) που αναφέρονται παρεπιπτόντως:

Ο Δήμος Πειραιά είχε ζητήσει επίμονα να οικοδομηθεί οίκος ανοχής έξω από το παραδοσιακό κέντρο της πόλης με σκοπό να περιορίσει το φαινόμενο της ανεξέλεγκτης πορνείας που ανθεί σε κάθε λιμάνι.

Είχαν επικαλεστεί την ανάγκη προστασίας της δημόσιας υγείας και της ασφάλειας των πολιτών (όπως κάνουν και σήμερα ορισμένοι άρχοντες), για να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα δημόσια κονδύλια, τα οποία στη συνέχεια θα καρπώνονταν συγκεκριμένοι επιφανείς πολίτες της εποχής.


Ήταν η εποχή που συγκεντρώνονταν αρκετό κεφάλαιο στη χώρα, αλλά και στον Πειραιά, αναδεικνύοντας γνωστά ευυπόληπτα στη συνέχεια ονόματα, που στη μια τσέπη εισέπρατταν κέρδη από δοσοληψίες με το Δημόσιο και από την άλλη προσέφεραν πολύ μικρό μέρος σε δωρεές και αγαθοεργίες.

Τον καιρό εκείνο οικοδομήθηκαν διάφορα κτήρια στην πόλη, από το ναό του Αγίου Σπυρίδωνα μέχρι το Δημοτικό Θέατρο, κάποια χρόνια αργότερα.

Ήταν και η εποχή που συνενώθηκαν (το έτος 1867) όλες οι μασονικές στοές της Ελλάδας που είχαν δημιουργηθεί από το 1782 πριν δηλαδή την ανεξαρτησία της χώρας αλλά και μετά και δραστηριοποιούνται μέχρι σήμερα στον Πειραιά.



Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΠΟΜΠΟΛΑΣ, Ο ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΒΟΥΡΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ ΤΟΥ ΣΕΞ


"Ο Πειραιάς, σαν λιμάνι, από τα πρώτα κιόλας χρόνια της σύστασης της πόλης, είχε τις κοινωνικές πληγές του.

Στις από κάθε τόπο της Ελλάδας αφικνούμενες γυναίκες ήταν φυσικό, ανάμεσά τους, να βρίσκονται και εκείνες που ασχολούνταν με το πρώτο γυναικείο επάγγελ­μα, της πόρνης.

Βέβαια οι γυναίκες αυτές πάντοτε εξυπηρετούσαν μια κοινωνική ανάγκη, κι έτσι γλίτωναν από τις ενοχλήσεις των διαφόρων, στρατιωτών και μη, τα κορίτσια των καλών οικογενειών.

Παρ όλα αυτά η εμφάνιση των κοινών γυναικών στον Πειραιά, είχε σαν αποτέλεσμα τις διαμαρτυρίες του νοικοκυρεμένου κοσμάκη, ο οποίος με υπομνήματα ζητούσε από την τό­τε Αστυνομία την επέμβασή της, για την απομάκρυνση αυτών των αμαρτωλών υπάρξεων από τις συνοικίες.

Με τη βοήθεια μαστροπών, οι γυναίκες αυτές έστηναν τα στέκια τους όπου τις βόλευε, και λόγω της αμαρτωλής παρουσίας των, οι καυγάδες και τα επεισόδια ήταν συνηθισμένη κατάσταση.

Το πρώτο επίσημο «σπίτι», ο πρώτος με άδεια της Αστυνομίας οίκος ασωτίας, λειτούργησε κατά την Αγγλογαλλική Κατοχή το 1852 για την εξυπηρέτηση των στρατιωτών και των πληρωμάτων των ξένων στόλων.

Αλλά και μετά την Κατοχή δημιουργήθηκαν άλλοι δύο. Δηλαδή στα 1862 τρία ήταν τα « επίσημα» αμαρτωλά σπίτια στην πόλη του Πειραιά και σε περιοχές όπου ο κόσμος έκανε τον περίπατό του ή οι εργάτες και οι εργάτριες περνούσαν για να πάνε ή να γυρίσουν από τη δουλειά τους.

Οι διαμαρτυρίες των δημοτών γι αυτή την κατάσταση ανάγκασαν το τότε Δημοτικό Συμβούλιο να συζητήσει το θέμα της ανέγερσης οικήματος για τη συγκέντρωση όλων των κοινών γυναικών που συνεχώς αυξάνονταν.

Η άποψη του Δήμου βρήκε απήχηση στο Ιατροσυνέδριο που έδωσε την έγκρισή του, διότι δια του μέτρου αυτού θα ήταν δυνατή η παρακολούθηση και περιστολή των αφροδισίων ασθενειών.

Αυτά συνέβαιναν τα χρόνια 1867 – 1870.

Αλλά ο υπουργός Εσωτερικών Επαμ. Δεληγιώργης αντέκρουσε την άποψη του Δήμου με το δικαιολογητικό ότι ούτε ο Δήμος, ούτε η Κυβέρνηση, αρμόζει να αποδέχονται τέτοιου είδους έργα, τα οποία μπορεί να είναι κοινωνική ανάγκη, πρέπει όμως να εξασκούνται από ιδιώτες, ο δε Δήμος και η Κυβέρνηση να ασκούν την εποπτεία.

Στο μεταξύ όσο ο Πειραιάς μεγάλωνε, τόσο οι ιερόδουλες αυξάνονταν.

Το Μάιο του 1872 ο Δήμος Πειραιά ανέφερε με έγγραφό του στη Διεύθυνση Αστυνομίας Αθηνών - Πειραιώς, ότι «αποτραπείσης της υπό του Δήμου εξασκήσεως του επαγγέλματος της πορνείας, εξεύρομεν άλλον τρόπον συμβιβάζοντα την αποχήν του δήμου εκ των ανηθίκων επιχειρήσεων, αλλά και την περιστολήν του κακού δια του περιορισμού των κοινών γυναικών δια της ανεγέρσεως δι ιδιωτικής, αποκλειστικώς, δαπάνης των καταστημάτων των κοινών γυναικών».

Αλλά και πάλι η Κυβέρνηση αντέδρασε και συνέστησε απαγόρευση της λειτουργίας κακόφημων οίκων μέσα στην πόλη.

Μα τα ημίμετρα αυτά δεν μπόρεσαν να εξαλείψουν το κακό.

Έτσι το Μάρτιο του 1873, η Κυβέρνηση παραχώρησε τα υπ αριθ. 5-6 τεμάχια των εθνικών γαιών στη θέση που λεγόταν «Βούρλα», και που απείχε 80 μέτρα δυτικά του Αγίου Διονυσίου για την ανέγερση «καταστημάτων» κοινών γυναικών.

Μετά την υπογραφή του παραχω­ρητηρίου, ο Δήμος προέβη σε διακήρυξη για την ανέγερση, σε έκταση οκτώ στρεμμάτων, συνοικισμού κοινών γυναικών, που θα περιλάμβανε τέσσερα κτίσματα, χωριστά μεταξύ τους, τα οποία θα βρίσκονταν μέσα σε μάντρα, με του ακόλουθους όρους:

« Ο ανεγείρων ιδίαις δαπάναις τα βάσει εγκεκριμένου σχεδίου οικήματα, θα καταβάλλη εις τον Δήμον μετά τριετίαν από της ιδρύσεως δρχ. 500 ετησίως δι' έκαστον τμήμα, μετά 5ετίαν δρχ 1.000 και μετά εικοσαετίαν δρχ. 2.500 δι' έκαστον τμήμα ετησίως. Μετά δε πεντηκονταετίαν η περιοχή του κτήματος μετά των εν αυτώ κτηρίων, θα περιέρχεται εις τον Δήμον».

Και ενώ αρχικά παρουσιάστηκαν πολλοί εργολάβοι, τελικά έμεινε μόνο ο εργολάβος Ν. Μπόμπολας, ο οποίος αξίωσε ότι

ο χώρος και τα κτίρια που θα ανεγερθούν θα είναι υπό την πλήρη και τέλεια ιδιοκτησία αυτού και των απογόνων του.

Φαίνεται πως είχε λαδώσει τους άλλους εργολάβους και αποχώρησαν.

Ο Δήμος αναγκάστηκε να δεχτεί τον όρο αυτό με την προϋπόθεση ότι εάν τα κτίρια αυτά χρησιμοποιηθούν κάποτε για άλλο σκοπό, τότε θα περιέρχονται στην κυριότητα του Δήμου.

Και υπογράφτηκε το συμβόλαιο.

Σύμφωνα με το συμβόλαιο, θα έπρεπε να μην επιτρέπεται από τις τότε αστυνομικές αρχές, εκτός των Βούρλων, να λειτουργεί, εντός της πόλης, άλλος οίκος ανοχής, και σε καμιά γυναίκα του συνοικισμού να μην εργάζεται εκτός αυτού.

Φαίνεται όμως ότι το συμμάζεμα ήταν δύσκολο, αν λάβουμε υπ όψη μας τις κατά καιρούς έγγραφες διαμαρτυρίες του Μπόμπολα, προς το Δήμο και την Αστυνομία. Διότι τα αστυνομικά όργανα δεν ενεργούσαν παράλληλα να συγκεντρώσουν εντός των «Βούρλων» όλες τις ιερόδουλες και να εκλείψει ο ανταγωνισμός.

Παρά τις δυσχέρειες η «επιχείρηση» είχε μπει σε καλό δρόμο, αφού το «κατάστημα «δεν εστερείτο πελατείας και λειτούργησε αδιάλειπτα για 60 χρόνια.

Γυναίκες κάθε μορφής και κάθε ηλικίας, από 16 μέχρι 60, μέσα στα δωματιάκια που μύριζαν μούχλα ανακατεμένη με «πατσουλί», στο λιγοστό φως μιας λάμπας πετρελαίου, πρόσφεραν…. τις πρώτες βοήθειες στους πάσης φύσεως άντρες, στα πληρώματα της κάθε εθνικότητας των πλοίων που κατέπλεαν στον Πειραιά.

Οι ίδιες αυτές γυναίκες, όπως έγραψε ο χρονογράφος Θεόδωρος Βλάσσης στη «ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ» το 1969, τις ώρες της κάλμας, στην αυλή ή στον καφενέ του κτιρίου, με το τσιγάρο στο στόμα και υπό τους ήχους ενός γραμμοφώνου με χωνί, ψαρεύανε τον πελάτη ή είχανε πάρε-δώσε με τον αγαπητικό.

Καμιά δεν ήταν χωρίς αγαπητικό, νταβατζή. Χωρίς συνεταίρο στις εισπράξεις.

Ο παλιός ρεμπέτης Νίκος Μάθεσης, από τη Σαλαμίνα, αφηγήθηκε σχετικά:

«Χαμαιτυπεία ο Πειραιάς είχε μόνο στα Βούρλα που τώρα είναι φυλακές. Εκεί οι γυναίκες δεν βγαίνανε έξω, απαγορευότανε αυστηρώς. Αλλά οι αγαπητικοί είχαν τον τρόπο τους και πηδάγανε τα μεσάνυχτα μέσα παρ' όλο που φυλάγανε άγριοι εύζωνοι!

Αλλά καμία δεν μαρτυρούσε. Φόνοι γινόντουσαν κάθε τόσο, αιτία βέβαια οι γυναίκες αλλά όσοι εγκληματούσαν για την γυναίκα, αυτή ήταν υποχρεωμένη μέχρι να βγει απ' την φυλακή να τον συντηρεί. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, θα σκοτωνότανε απ' τους φίλους του. Αλλά και όταν έβγαινε, η πρώτη του δουλειά ήταν να την στεφανωθεί.

Απαραίτητος κανών!!!

Για πελατεία, δεν υπήρχε λόγος επιλογής. Στη διάθεση του μπεκρή, του άρρωστου, του μόρτη, του χασισωμένου, του σαμα­τατζή…...

Υποχρεωτική για τις γυναίκες η παραμονή στα «Βούρλα», από τις εν­νέα το βράδυ μέχρι τις εννέα το πρωί. Και η έξοδος μετά την πρωινή επιθεώρηση του γιατρού, που γινόταν στις 8 το πρωί. Τότε ακουγόταν το σύνθημα « π…. κορίτσια στα κρεβάτια σας…» και ακολουθούσε η εξέταση από το γιατρό.

Τα μεσάνυχτα ασφαλιζόταν η κεντρική πόρτα από την αστυνομική φρουρά που διέμενε εκεί. Η παρου­σία της ήταν αναγκαία, λόγω των συχνών και όχι σπάνια αιματηρών συμπλοκών.

Υπήρχαν κατηγορίες γυναικών, με ανάλογες τιμές, σε ξεχωριστά διαμερίσματα.

Τρία ήταν τα φτηνά, τα λαϊκά, και ένα το αριστοκρατικό με το καλό «εμπόρευμα». Σ αυτό φιλοξενούνταν και γυναίκες των αθηναϊκών σπιτιών που λόγω….κακής διαγωγής τις είχαν διώξει από την Αθήνα. Τις έβαζαν τιμωρία 15 μέρες ή ένα μήνα: « Κάτσε καλά γιατί θα σε στείλω στα «Βούρλα».

Σχετικά με τα Βούρλα ο Μάρκος Βαμβακάρης αφηγείται:

«…Δεκαεννιά χρονών (το 1924) έγινα αγαπητικός στο μπορντέλο μιας Ειρήνης από τη Σύμη. Ήτανε στο δεύτερο διαμέρισμα των Βούρλων, η πρώτη μου ερωτική επαφή. Μεγαλύτερη είκοσι εφτά, είκοσι οκτώ χρονών, μου ’δινε και λεφτά και κουστούμια. Αγάπησα την άλλη, τη Μανιάτισσα, τη Ζιγκοάλα,(τη γυναίκα που παντρεύτηκε) και την απαράτησα…».

Όταν δημιουργήθηκαν τα «Βούρλα» το 1875 η περιοχή ήταν ακατοίκητη. Όμως μετά 60 χρόνια, το 1932, και αφού είχαν έρθει και οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, ήταν κέντρο πυκνοκατοικημένης περιοχής και οι κάτοικοι δεν ανέχονταν πια τα κακόφημα σπίτια. Γι αυτό και έκαναν συνεχείς διαμαρτυρίες προς την Κυβέρνηση.

Τελικά το 1937 τα κακόφημα σπίτια διαλύθηκαν και στο χώρο εκείνο λειτούργησαν φυλακές. Και να δημιουργηθεί στη συνέχεια η Τρούμπα."



ΒΑΣΙΛΗΣ Π. ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ

Δημοσιογράφος ερευνητής

25 - 11 -05



Οι φυλακές των Βούρλων ή Δικαστικές Φυλακές Πειραιώς, όπως ονομάζονταν, έγιναν γνωστές στο πανελλήνιο από τις εφημερίδες της εποχής όταν την Παρασκευή 17 Iουλίου 1955, μέρα-μεσημέρι, κατάφεραν να αποδράσουν 27 πολιτικοί κρατούμενοι από την Γ' Πτέρυγα των κελιών σκάβοντας υπόγεια στοά προς παραπλήσιο εργοστάσιο.

(βλ.: Απόδραση από τα Βούρλα, Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ)

Για τα Βούρλα

Ξεφυλλίζοντας το πρώτο τεύχος της εξαμηνιαίας επιθεώρησης που εκδίδει η Λώρη Κέζα (www.keza.gr) με τίτλο «Να ένα μήλο», συναντήσαμε ένα τρισέλιδο με τον τίτλο:

"Επίμετρο του Δημήτρη Γ. Στεφανάκη για το μυθιστόρημά του «Λέγε με Καΐρα»".

Ο Δημήτρης Στεφανάκης γεννήθηκε το 1961 στην Κέα (Τζιά) και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει εκδώσει τέσσερα μυθιστορήματα, κατά σειρά: Φρούτα Εποχής (2000), Λέγε με Καΐρα (2002), Το Μάτι της επανάστασης έχει αχρωματοψία (2005) - Εκδόσεις Ωκεανίδα και Μέρες Αλεξάνδρειας (2007) - Εκδόσεις Πατάκη.

Έχει μεταφράσει επίσης έργα των Σωλ Μπέλοου, Γιόζεφ Μπρόντσκι Ε.Μ. Φόρστερ, Προσπέρ Μεριμέ, Τζον Απντάικ, Τρούμαν Καπότε, Μάργκαρετ Άτγουντ, καθώς και ιστορικές δοκιμές των Τομ Χόλλαντ, Ρόμπιν Λέιν Φοξ, Τσαρλς Φρήμαν και Μάικλ Χάαγκ.

Το έργο του «Λέγε με Καΐρα» αναφέρεται στην περίοδο της δικτατορίας μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που ζει στην Αθήνα, στις παρυφές μιας ιδανικής πολιτείας του αγοραίου έρωτα, την οποία διευθύνει η μυθική Καΐρα.

«Διασώζεται μέσα στο μυθιστόρημα η ατμόσφαιρα που έζησα ως παιδί, όμως τα βιώματα δεν είναι απόλυτα δικά μου», γράφει ο συγγραφέας.

Αντιγράφουμε το τρισέλιδο κείμενο από το πρώτο τεύχος «Να ένα μήλο»:

Επίμετρο του Δημήτρη Γ. Στεφανάκη για το μυθιστόρημά του «Λέγε με Καΐρα»

«Από το 1876 έως το 1940 στην περιοχή της Δραπετσώνας, στον Πειραιά, λειτούργησε ένα κτηριακό συγκρότημα που αποτελούνταν από 70 περίπου, οίκους ανοχής. Λόγω του μεγέθους του το συγκρότημα χαρακτηρίστηκε ως «Μέκκα του Εταιρισμού».

Πρόκειται καθαρά για ένα μοντέλο οργάνωσης της πορνείας σε γκέτο, με την εποπτεία του κράτους και με την ονομασία «Βούρλα».

Τα «Βούρλα» απετέλεσαν και κέντρο τιμωρητικού σωφρονισμού ανυπάκουων ή ατίθασων γυναικών. Κάθε τόσο, μετέφεραν εκεί γυναίκες επειδή είχαν διαπράξει κάποια παράβαση και τις ενέτασσαν σε «σπίτια» με ολιγάριθμους τροφίμους, για να «υπηρετήσουν» λίγες μέρες και να σωφρονιστούν.

Το Σεπτέμβριο του 1929 φαίνεται πως «υπηρέτησε» εκεί η δεκαεννιάχρονη προσφυγοπούλα Γαλάτεια Παρησιάδου.

Σύμφωνα με στοιχεία της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθηνών «… Η Γαλάτεια Παρησιάδου, 19 ετών, εκ Μικράς Ασίας ορμώμενη, προσήχθη σήμερον, την 13^ην Σεπτεμβρίου 1929, ενώπιον του αξιωματικού υπηρεσίας, κατηγορούμενη δια βαρείαν παράβασιν κατά την ενάσκησιν των καθηκόντων της στην οικία του σιτεμπόρου Αναστασίου Μαρμαλιά, όπου ηργάζετο ως παιδαγωγός των τέκνων του. Μετά από την προβλεπόμενην εξέτασιν, εκρίθη ένοχος και απεφασίσθη η ολιγοήμερος ένταξίς της εις τα «Βούρλα», προς σωφρονισμόν. Σημειώνεται πως προέρχεται από πλουσιωτάτην οικογένεια της Σμύρνης, κατέχει σπάνιον κάλλος και εξαιρετικήν μόρφωσιν. Ο εγκλεισμός της να μην υπερβεί την μιαν εβδομάδα και να ενταχθεί σε «σπίτι» με ολιγάριθμες τροφίμους…

Α. Κουτσουμάρης

Αστυνομικός Διευθυντής.

Δέκα μέρες μετά η μικρή Γαλάτεια γράφει στην εξαδέρφη της Μαρία Παρησιάδου:

«Είναι σαν να γύρισα από την κόλαση του Δάντη, αγαπημένη μου Μαρία. Είναι απίστευτο το πώς ημπορεί να αλλάξει η ζωή ενός ανθρώπου μέσα σε μια και μόνον εβδομάδα. Και να φανταστείς πως, όταν άκουσα τον εγκλεισμό μου στα «Βούρλα» του Πειραιά, νόμισα πως επρόκειτο για γυναικείες φυλακές.

Μαζί με εμένα έστελναν άλλες τέσσερις κοπέλες. Η μόνη μπακιρού ήμουν εγώ, οι άλλες ήταν κουλαντρισμένες. Οι δύο ήταν καλά κορίτσια, οι άλλες δύο μου φάνηκαν καλτάκες [από το τουρκικό «καλτάκ» που σημαίνει δηλωμένη πόρνη].

Δεν θα λησμονήσω ποτέ τι επακολούθησε στο άκουσμα της απόφασης για τον εγκλεισμό μας. Κάθε μια με τη σειρά τους κι όλες μαζί ξεσπούσαν σε οιμωγές [από το οιμώζω= θρηνώ] και θρήνους. Αρχαίες ικέτισσες. Εκείνες ήξευραν, γι' αυτό τραβούσαν τα μαλλιά τους και έσκιζαν τα ιμάτιά τους και εκλιπαρούσαν να τις λυπηθούν και να μην τις κλείσουν στα «Βούρλα».

Μάταια όμως. Μείναμε μια νύχτα στο κρατητήριο. Η μία εξ αυτών αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει κόβοντας τις φλέβες της πάνω σε μια σκουριασμένη καριόλα [=κρεβάτι]. Αυτή γλίτωσε τουλάχιστον. Το άλλο πρωί μας μετέφεραν στον προορισμό μας.

Τα «Βούρλα» είναι ένας τόπος 12 μπάρεμου [=τουλάχιστον] στρεμμάτων στον Άγιο Διονύση, κοντά στο νεκροταφείο, το μετζαρλίκ, που λέμε εμείς. Ούτε που έχεις φανταστεί τέτοιους μαχαλάδες.

Μπαίνοντας στο κτήμα, βρίσκεσαι σε έναν ακάλυπτο χώρο. Μπροστά σου έχεις τρεις μπασιές χωρίς πόρτες. Προχωρώντας σε οποιαδήποτε από αυτές, το σκηνικό είναι παρόμοιο: μια στενόμακρη αυλή με σαράντα μέτρα βάθος. Δεξιά και αριστερά τα καμαράκια που δουλεύουν οι γυναίκες, σαν κελιά μοναστηριού. Μου θυμίζουν λιγάκι τα δικά μας αντρεσόλια. Εμένα με έβαλαν, ευτυχώς, στο δεξί κτίριο, στις μικρές, μέχρι δεκαοχτώ χρονών. Μπορώ να πω πως «έπεσα σε καλά χέρια».

Οι πόρτες ανοίγαν στις 9 το πρωί και κλείναν τα μεσάνυχτα. Τις καθημερινές η κίνηση είναι λιγοστή. Την Κυριακή όμως νόμιζες πως πέρασαν όλοι οι ασίκηδες [=λεβέντηδες, «γαμπροί», από το αραβικό ασίκης που σημαίνει ερωτευμένος, εραστής] Αθηνών – Πειραιώς.

Ο έρωτας εδώ είναι πολύ πιο φθηνός απ' όσο μαθαίναμε στα όνειρά μας.

Ένα εικοσιπεντάρι το γάμιστρο, ενώ οι πιο άσχημες και ηλικιωμένες κατεβαίνουν και στο δεκάρικο. Στο ισόγειο υπάρχει το καφενεδάκι για τους νταβατζήδες. Αυτοί όλη μέρα μπεκρουλιάζουν και δέρνουν τις γυναίκες τους. Στο πάνω πάτωμα στεγάζεται η Αστυνομία. Μια ομάδα αστυφυλάκων με υπαστυνόμο. Υποτίθεται πως προστατεύουν τις γυναίκες από πελάτες και προαγωγούς.

Δεν βαριέσαι.

Πεζεβεγκήδες Μαρία μου, ρουφιάνοι.

Μια εβδομάδα εγκλεισμού έφτασε για να καταλάβω το δράμα αυτών των γυναικών, να τις πονέσω και να τις νιώσω. Μια εβδομάδα σε αυτήν εδώ την κόλαση είναι αρκετή για να μισήσει κανείς τον κόσμο και τους άντρες. Την τελευταία ημέρα ήρθε και επέθανε στα χέρια μου η Σπεράντζα, μια γριά κούρβα [συνώνυμο της πόρνης, μεταφορικά από το λατινικό curvus, curva = καμπυλωτός]. Την είχαν μαχαιρώσει τα παλικάρια του ισογείου γιατί «δεν κατέβαζε πια γάλα» όπως είπαν.

Την ώρα που αγγελομαχούσε, φώναζε:

«Κάνε κάτι και για μας Θεέ μου. Κάνε κάτι και για μας τις γριές πουτάνες».

Αν υπάρχει Θεός, δεν μπορεί θα την άκουσε, Μαρία μου. Καταλαβαίνεις πως μετά από όλα αυτά δεν μπορώ να γυρίσω πια εκεί. Θα ακολουθήσω τη μοίρα που μου όρισε ο Θεός της Σπεράντζας. Έχω κάτι στο νου μου. Τα «Βούρλα» μου έδωσαν μια ιδέα. Αν τα καταφέρω θα σώσω πολλές ψυχές από τούτο δω το κολαστήριο».

Λίγους μήνες μετά, σ' έναν ερημότοπο της Αθήνας, μακριά από κατοικημένη περιοχή, ήρθε και έστησε την παράγκα της μια νεαρή Σμυρνιά προσφυγοπούλα. Επειδή κανείς δεν ήξερε το όνομά της την ονόμαζαν «Η Σμυρνιά».

Μέσα στη δεκαετία του '30 η διαβολεμένη αυτή γυναίκα κατάφερε να οικοδομήσει έναν ολόκληρο συνοικισμό πορνείας, που στα επόμενα χρόνια έμεινε γνωστός με το όνομα «Πουτανάδικα». Για όσους ήξεραν, εδώ ήταν η πραγματική «Μέκκα του Εταιρισμού».

Επρόκειτο για έναν πολυ-οίκο ανοχής, που με τολμηρές ανθρωπινοδικαιωματικές προσαρμογές, αποτέλεσε την αντίστιξη στη φρίκη των «Βούρλων».

Οι υψηλές υπηρεσίες που πρόσφερε απευθύνονταν σε παχιά βαλάντια. Τα κορίτσια δούλευαν εδώ για περιορισμένο χρόνο, σε συνθήκες απόλυτης ασφάλειας και αξιοπρέπειας, γνωρίζοντας πως μετά τα τριάντα είχαν εξασφαλίσει ένα σημαντικό αποταμίευμα και τη βάσιμη ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.

Η διεύθυνση αυτού του ιδιότυπου γκέτο δεν έφυγε ποτέ από τα ικανά χέρια της εταίρας, που κάποιος νεορομαντικός ποιητής, σαγηνεμένος από τη λάμψη της, της έδωσε το προσωνύμιο «Καΐρα», με το οποίο έμεινε έκτοτε γνωστή.

Τα «Πουτανάδικα» έλαμψαν σαν άστρο πάνω από σαράντα χρόνια και έσβησαν μόλις στο λυκαυγές της μεταπολίτευσης, λίγο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Τα «Βούρλα», αντίθετα, αυτή η εφιαλτική εκδοχή της πορνείας, σταμάτησαν να λειτουργούν το 1940, οπότε και μετατράπηκαν σε δικαστικές φυλακές.

Σημείωση Συγγραφέα: Πολύτιμα στοιχεία για τη σύνταξη αυτού του κειμένου αντλήθηκαν απευθείας από την έρευνα του Γρηγόρη Λάζου με τίτλο ΠΟΡΝΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΚΗ ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ (Εκδ. Καστανιώτη).

Να (κι άλλο) ένα μήλο

Το νέο εκδοτικό μήλο της Λώρης Κέζα (http://www.keza.gr/), το ενδέκατο στη σειρά, τυπώθηκε σε 187.534 αριθμημένα αντίτυπα από τις εκδόσεις Πατάκη.

[ Σχόλιο από Ανώνυμο:

Λώρη Κέζα.

Το “Λώρη” προέρχεται από το αγγλικό “Laurie”, που παραπέμπει στο ιταλικό “Laura” και σημαίνει “Δάφνη”, και για την ακρίβεια “Δαφνούλα”, μιας και πρόκειται για υποκοριστικό.

Το επώνυμο “Κέζα” προέρχεται από το ιταλικό “Chiesa”, και σημαίνει την “Εκκλησία” / “Ναό” ].


«Το «Μήλο» δεν έχει μανιφέστο.

Δεν υπάρχει ούτε ομάδα ούτε Λουμίδης ούτε κίνημα.

Ίσως να μην υπάρχει καν κοινό γούστο.

Δε συναντηθήκαμε ποτέ, δεν ψηφίσαμε τα καλύτερα κείμενα και δεν είναι βέβαιο πως εκτιμάμε ο ένας τη δουλειά του άλλου.

Όμως, από την αλληλογραφία μας (επικοινωνούμε μεταξύ μας ηλεκτρονικά) και από τηλεφωνικές συζητήσεις, καταλήξαμε σε ορισμένες διαπιστώσεις.




Έχοντας ενηλικιωθεί ή γεννηθεί στα χρόνια της μεταπολίτευσης, δεν έχουμε ενοχές ούτε της αριστεράς ούτε της δεξιάς.

Λέγοντας "πολιτική", αναφερόμαστε κυρίως στα διεθνή γεγονότα.

Είχαμε πάντα CNN στο σπίτι και ξένα έντυπα στο περίπτερο.

Ο πλανήτης μας αφορά και εν πολλοίς τον έχουμε περπατήσει.

Εκτός από CNN είχαμε πάντα και MTV.

Καθώς οι κυκλοφορίες των cd ορίζονται παγκοσμίως στην ίδια ημερομηνία, ακούμε την ίδια μουσική στην Αθήνα, στη Μόσχα, στο Σιάτλ.

Βλέπουμε τις ίδιες ταινίες σχεδόν ταυτόχρονα και τις ίδιες παραστάσεις με το delay κάποιων μηνών.

Είχαμε πάντα πρόσβαση στην πληροφορία.

Η τεχνολογία έφερε την ενημέρωση.

Όσο περισσότερες πληροφορίες. τόσο λιγότερη γνώση, λένε μερικοί.

Ίσως να έχουν άδικο.

Το «Μήλο» έχει συνεργάτες που, ει μη τι άλλο, αγαπούν την ανάγνωση.

Την ανάγνωση και τη γραφή.

Αυτήν θέλουμε να ανιχνεύσουμε, με την υποψία πως έχουμε πολλά κοινά με την Μπανάνα Γιοσιμότο, το Ρέι Λορίγα και το Νικολό Αμανίτι.

Προς το παρόν, δε βρέθηκε στην παρέα μας κάποιος αντάξιος του Φλομπέρ, αλλά δε θα το βάλουμε κάτω.

Το «Μήλο» θα δημοσιεύει ιστορίες, ποιήματα, σύντομα μελετήματα, κριτικά σημειώματα, δοκιμές μετάφρασης.

Οι συνεργασίες είναι ευπρόσδεκτες, κυρίως όταν προέρχονται από συγγραφείς που είναι στα πρώτα τους βήματα ή δεν έχουν δημοσιεύσει ποτέ.

Το «Μήλο» θα λειτουργήσει ως καθρέφτης.

Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο».

(Στην πρώτη φωτογραφία το εικαστικό του τίτλου από το πρώτο τεύχος, απ' όπου και το κείμενο: "Ένα σημείωμα της Λώρης Κέζα".)


Σημείωση του blog ΕΔΩ ΠΕΙΡΑΙΑΣ:

Κάθε άνθρωπος βλέπει διαφορετικές εικόνες ανάλογα με τη γωνία που κοιτά έναν καθρέφτη.

Να χρησιμοποιούμε τους καθρέφτες ως εργαλείο που μας οδηγεί στη γνώση μέσα από την περισυλλογή, κοιτάζοντας πρώτα απ' όλα τον εαυτό μας.

Οι καθρέπτες όμως δημιουργούν είδωλα και αντικατοπτρισμούς.

Την αλήθεια πρέπει τελικά να τη νιώσεις με όλες σου τις αισθήσεις ώστε να χαραχτούν βαθιές γραμμές στη συνείδησή σου ακόμη και αν ματώσεις στη διαδρομή.

Εξάλλου, μέχρι να πεθάνουμε παραμένουμε παιδιά.

Η Γάτα του Αιγαίου (Aegean Cat) έφτασε στη Ρόδο

Ενώ στον Πειραιά υπάρχει φαγωμάρα για το μοίρασμα της ακτοπλοϊκής πίτας από τους κομματικούς και κρατικούς παράγοντες του τόπου με παράπλευρες απώλειες τύπου εφοπλιστή της ακτοπλοϊκής εταιρείας GA Ferries, Γεράσιμου Αγούδημου αλλά και σκανδάλων μορφής τ. υπουργού Αριστοτέλη Παυλίδη, στις ανατολικές άκρες του Αιγαίου ξεκίνησε δρομολόγια η «Γάτα του Αιγαίου»
(Aegean Cat).

Πρόκειται για ένα σκάφος, τύπου καταμαράν, που αγοράστηκε πρόσφατα από την ναυτιλιακή εταιρεία Γεσίλ Μαρμαρίς, μέσω Χόνγκ-Κόνγκ από κινέζους.

Ναυπηγήθηκε το 1988, ονομαζόταν πρώτα Σούν-Φενγκ, έχει μήκος 40 μ. και ταξιδεύει με μέση ταχύτητα 28 κόμβων.

Έδρα του το λιμάνι Ντιντίμ (Didim / Altinkum, αρχαία Δίδυμα) και τελικός προορισμός του η Ρόδος απ' όπου επιστρέφει μεταφέροντας τουρίστες από και προς τις τουρκικές ακτές.

Τα Δίδυμα, παραθαλάσσια περιοχή στο Αϊδίνι (Aydin, αρχαίες Τράλλες), σημείο όπου σχηματίζεται φυσικός λιμένας, γεννήθηκαν ως Μυκηναϊκή αποικία αλλά άλλαζαν χέρια ανά τους αιώνες ανάλογα με τους λαούς που κυριαρχούσαν στην περιοχή με τελευταίους τους Οθωμανούς από το 1413.

Η περιοχή προσφέρει μακριές αμμώδεις παραλίες αλλά και αρχαία μνημεία με γνωστότερο το ναό του Απόλλωνα.

Δεν είναι παράξενο λοιπόν που χιλιάδες τουρίστες το καλοκαίρι, κυρίως Άγγλοι, επισκέπτονται τα Δίδυμα.

Δεν χρειάζεται πολλή μελέτη επίσης για να διαπιστώσει κανείς το γεγονός ότι οι τουρίστες αυτοί αλλά και άλλοι που ταξιδεύουν απέναντι προς τα Ελληνικά νησιά θα επιθυμούσαν να συνδυάσουν τις διακοπές τους επισκεπτόμενοι τόσο την Ελλάδα όσο και την Τουρκία παίρνοντας μια γεύση και από τους δύο πολιτισμούς.

Ο Σουκρού Ντοϊγκάν, διευθύνων σύμβουλος της ναυτιλιακής εταιρείας Γεσίλ Μαρμαρίς που εκμεταλλεύεται το Aegean Cat είπε ότι 1.500 περίπου επιβάτες μεταφέρθηκαν σε Ελληνικό έδαφος από τις αρχές Ιουλίου μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου το 2008 με συμβατικό σκάφος.

Ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά αφού οι τιμές θα συγκρατηθούν στα ίδια επίπεδα παρά την ευνοϊκή αλλαγή για τους επιβάτες με τη δρομολόγηση του Aegean Cat.

(Το εισιτήριο Δίδυμα-Κως στοίχιζε το 2008, με επιστροφή, 38 ευρώ).

Γιατί ο Γεράσιμος Αγούδημος δε δραστηριοποιήθηκε σε άλλες αγορές σαν αυτή που περιγράφουμε πιο πάνω αλλά προτίμησε να επιχειρήσει να αυτοκτονήσει στις αρχές Απριλίου φέτος και ο Φώτης Μανούσης (Ναυτιλιακή SAOS) επέλεξε να «δώσει» τον πρώην υπουργό Αριστοτέλη Παυλίδη δημιουργώντας όμως μόνο σκόνη στο πολιτικό σύστημα, είναι φανερό.

Τίποτα δεν κινείται σε αυτή τη χώρα χωρίς τις ευλογίες και την υπογραφή των πολιτικών-κομματικών ομάδων που εξουσιάζουν τον τόπο.

Οι άμεσα θιγόμενοι όμως άρχισαν να αντιδρούν ενίοτε σπασμωδικά με ενέργειες που γίνονται πρωτοσέλιδο με όλο και αυξανόμενη συχνότητα.

Σε αυτές εμείς εντάσσουμε και την «εκπαραθύρωση» Ζαχόπουλου αλλά και την «απρόσμενη» αποχώρηση του ζεύγους Αγγελοπούλου από την Ελληνική αγορά, μια κίνηση άλλωστε που είχε ξεκινήσει σταδιακά εδώ και κάποια χρόνια και ο Σωκράτης Κόκαλης με δράσεις όμως αντιπερισπασμού που θολώνουν το τοπίο.

Το έχουμε γράψει πολλές φορές.

Οι μόνοι πραγματικοί επαγγελματίες σε αυτή τη χώρα είναι οι πολιτικοί οι οποίοι καταφέρνουν όχι μόνο να επιβιώνουν με κέρδος αλλά και να αναπαράγονται κυριολεκτικά σε υψηλό επίπεδο και να γίνονται αναγκαστικοί συνέταιροι κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Όσοι επιχειρηματίες νομίζουν ότι θα επιζήσουν οικονομικά για πολύ συντηρώντας την υπάρχουσα κατάσταση είναι γελασμένοι.

4 χρόνια σε πρώην υπουργό

Όχι στην Ελλάδα βέβαια αλλά στο Ισραήλ!

Εχθές, 24.6.2009 ανώτατο δικαστήριο της χώρας αφού δίκασε κατόπιν έφεσης κατά της απόφασης που είχε επιβάλει ποινή φυλάκισης 18 μηνών στον πρώην υπουργό Υγείας της χώρας Σλόμο Μπενίζρι (שלמה בניזרי‎) αποφάσισε εκ νέου ότι θα έπρεπε σύμφωνα με το νόμο ο Μπενίζρι να καταδικαστεί και πάλι όχι όμως σε 18 μήνες όπως πρωτόδικα έκρινε το δικαστήριο του Τέλ Αβίβ, αλλά σε 4 χρόνια αυξάνοντας την ποινή του.

Η περίπτωση του Μπενίζρι ο οποίος «υπηρέτησε» και ως Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων στη χώρα, σύμφωνα με τους δικαστές σηματοδοτεί την αντιμετώπιση που θα έχουν από την Ισραηλινή Δικαιοσύνη όσοι εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς στη δημόσια ζωή.

Είναι χαρακτηριστική όμως για έναν επιπλέον λόγο δεδομένου ότι ο πρώην υπουργός ανήκει στον ορθόδοξο και πολλές φορές ακραίο και λαϊκίστικο εβραϊκό χώρο «ΣΑΣ».

Ήταν γνωστός για τις μεγαλοστομίες του και την «υπεράσπιση» των δικαιωμάτων των πολιτών μέχρι σημείου όμως ώστε να εκφραστεί δημόσια κατά των μεταναστών και των ομοφιλοφίλων αποκαλύπτοντας μέρος του πραγματικού του εαυτού.

Στις 29 Μαρτίου 2006, αμέσως μετά τις εθνικές εκλογές, ο Μπενίζρι κατηγορήθηκε από το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα για απιστία και δωροληψία.

Το 2008 ο υπουργός καταδικάστηκε τελικά πρωτόδικα διότι είχε μεσολαβήσει με πράξεις και παραλείψεις του υπέρ μεγαλοεργολάβου, σύμφωνα με εκείνη την απόφαση. Επίσης είχε θέσει εμπόδια στην λειτουργία της Δικαιοσύνης με σκοπό να αποφύγει τις συνέπειες των αποφάσεών του.

[Δεν γνωρίζουμε εάν ο Μπενίζρι με κάποιο τρόπο έχει Ελληνική καταγωγή αλλά η όλη στάση του αυτό δείχνει.]

«Αποδοχή αυτής της κατάστασης θα είναι σαν να αποδεχόμαστε τον εκφυλισμό και την πλήρη απώλεια εμπιστοσύνης της κοινής γνώμης στη Δημόσια Διοίκηση», έγραψε στην απόφασή του ο πρόεδρος του Εφετείου Έντμοντ Λεβύ.

Επίσης, σε 5 χρόνια φυλακή και περίπου 100.000 ευρώ πρόστιμο καταδικάστηκε και ο πρώην υπουργός Οικονομικών της χώρας Αβραάμ Χίρχσον.

Ο Χίρχσον ήταν υπουργός στη κυβέρνηση συνεργασίας του Ολμέρτ στη διετία 2006-2007 αλλά πιο πριν είχε φροντίσει να καταχραστεί περίπου μισό εκατομμύριο ευρώ από το εργατικό σωματείο στο οποίο ήταν πρόεδρος.

Η περίπτωση του Χίρχσον είναι μια κατάσταση διαφθοράς που δεν έχει αντίστοιχη φτάσει στα ΜΜΕ στην Ελλάδα καθώς τα σκάνδαλα στην κορυφή είναι τόσα που δεν υπάρχει καιρός να στρέψει κάποιος την προσοχή του σε άλλα κέντρα διαπλοκής.

Ωστόσο, εμείς στον Πειραιά γνωρίζουμε πολύ καλά τις σχέσεις εργατοπατέρων με τη διαπλοκή ακόμη και με το κοινό έγκλημα.

Στελέχη κομματικών μηχανισμών, κάποιοι πολυθεσίτες του Δημόσιου Βίου, υπογράφουν με το αζημίωτο.

Για παράδειγμα, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας συμφωνούνται από κομματικούς εκπροσωπώντας τάχα τους εργαζόμενους ολόκληρου κλάδου.

Άλλοι γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα αλλά και τη γενική ατιμωρησία στο «Πόρτο Κορ-Λεόνε» έχουν ιδιωτεύσει επίσημα και δε σταματούν πουθενά.

Χαρακτηριστική είναι η ανατριχιαστική περίπτωση της Κωνσταντίνας Κούνεβα που τιμωρήθηκε με βιτριόλι στο πρόσωπο διότι διεκδικούσε «χωρίς πλάτες» τα δικαιώματα εργαζομένων σε εταιρεία καθαριότητας.

Για την Ελλάδα ταιριάζει όμως περισσότερο όχι η προηγούμενη είδηση που μας ήρθε από το Ισραήλ, αλλά η επόμενη που έρχεται από το Καζακστάν.

Εχθές λοιπόν, πάλι, στις 24.6.2009 όταν στο Ισραήλ ανακοινώνονταν οι ποινές στους πρώην υπουργούς, στο Καζακστάν ψηφιζόταν νόμος που περιορίζει πλέον την ελευθερία της έκφρασης στο Διαδίκτυο αφού με απόφαση δικαστηρίου θα απαγορεύεται η πρόσβαση σε ιστοσελίδες τοπικές και διεθνείς και θα αντιμετωπίζονται τα ιστολόγια (blogs) και οι χώροι συζητήσεων (chatrooms) ως ΜΜΕ.

Όλα αυτά, σύμφωνα με την κυβέρνηση της χώρας για τον περιορισμό των αναταραχών και την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών!

(Η φωτογραφία του Μπενίζρι από την εφημερίδα HAARETZ)

Ολόκληρο το κείμενο της προσφυγής που απέρριψε η αντιεισαγγελέας εφετών Πειραιά κα Έλλη Τουμπάνου

Δημοσιεύουμε ολόκληρο το κείμενο της προσφυγής που είχαμε ασκήσει κατά της Διάταξης της Εισαγγελικού Παρέδρου κας Αικατερίνης Σακκά με την οποία δεν είχε γίνει αποδεκτό το αίτημά μας για άσκηση ποινικής δίωξης κατά της Ολυμπίας Χαλδαίου του Ευαγγέλου, προϊσταμένης της Δ/νσης Διοίκησης στη Νομαρχία Πειραιά.

Προσφυγή Ποινικό


Αν είχε γίνει δεκτή η προσφυγή μας το μαχαίρι τελικά θα έφτανε στο κόκαλο, δηλαδή στις αυθαιρεσίες του νομάρχη Γιάννη Μίχα.

Αργά η γρήγορα η Δικαιοσύνη θα υποχρεωθεί τουλάχιστον να εξετάσει με περισσότερη σοβαρότητα τις καταγγελίες που είναι επώνυμες και βάσιμες και στον τύπο και στην ουσία και κατατίθονται νόμιμα.

Θα συνεχίσουμε να ασκούμε τα δικαιώματά μας και να απαιτούμε τον καταλογισμό ευθυνών.

Εξετάζουμε νομικά αν έχουμε δικαίωμα να δημοσιεύσουμε ολόκληρη και τη διάταξη της αντιεισαγγελέα εφετών κας Έλλη Τουμπάνου που απορρίπτει την προσφυγή μας.

Το Δημόσιο Συμφέρον πάντως όχι μόνο υπαγορεύει αλλά επιβάλλει οι πολίτες του Πειραιά να γνωρίζουν την ταυτότητα όλων όσων από εμάς ασχολούμαστε άμεσα ή έμμεσα με τα κοινά.

Το μαχαίρι αργά ή γρήγορα θα φτάσει στο κόκαλο με οποιοδήποτε κόστος, για τον blogger.

Μηνύσεις ή αγωγές δεν μας αγγίζουν διότι δε μας αφορούν.

Επιδόθηκε η Διάταξη της κας Αντιεισαγγελέα Εφετών Πειραιά Έλλης Τουμπάνου

Τυπικά δεκτή, κατ' ουσία όμως αβάσιμη έκρινε η Αντιεισαγγελέας Εφετών κα Έλλη Τουμπάνου την προσφυγή που είχαμε ασκήσει κατά της Διάταξης της Εισαγγελικού Παρέδρου κας Αικατερίνης Σακκά με την οποία δεν είχε γίνει αποδεκτό το αίτημά μας για άσκηση ποινικής δίωξης κατά της Ολυμπίας Χαλδαίου του Ευαγγέλου, προϊσταμένης της Δ/νσης Διοίκησης στη Νομαρχία Πειραιά.

Είχαμε ζητήσει, τον καταλογισμό ευθυνών διότι αυθαίρετα, σύμφωνα με τη μηνυτήρια αναφορά, με ενέργειες και παραλείψεις της εγκαλούμενης είχε εκδοθεί από το νομάρχη Πειραιά Γιάννη Μίχα Διαπιστωτική Πράξη αυτοδίκαιης λύσης της υπαλληλικής σχέσης του blogger του blog ΕΔΩ ΠΕΙΡΑΙΑΣ με τη νομαρχία.

Στην εν λόγω προσφυγή είχαν διατυπωθεί με σαφήνεια και πληρότητα τόσο τα πραγματικά στοιχεία όσο και οι νομικές αιτιάσεις που προκύπτουν, έτσι κι αλλιώς, από τα στοιχεία του φακέλου.

Ωστόσο, τίποτα από όσα αναφέρονται δε φαίνεται να λήφθηκε υπόψη, ενώ παρουσιάζονται ως πραγματικά, στοιχεία τα οποία αποδεικνύονται με έγγραφα διαφορετικά.

Η σχετική διάταξη όμως της κας Εισαγγελέα Εφετών θα πρέπει να χαρακτηριστεί (μεροληπτικά από εμάς) πλημμελής, αν και απόλυτα σεβαστή, για έναν τουλάχιστον πολύ απλό λόγο.

Στην απόφαση δε γίνεται επίκληση οποιασδήποτε διάταξης νόμου σε σχέση με την προσφυγή, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αξιολογηθεί το ίδιο το πόρισμα δικαστικά, γεγονός που αποτελεί αυτοτελή λόγο πλήρους ακυρότητας (κατά την ταπεινή μας άποψη).

Ας είναι.

Αν δεν θέλουν οι εισαγγελείς εμείς δε μπορούμε ούτε επιθυμούμε να αναγκάσουμε κανέναν αφού πρόσφατα (για λόγους που μπορεί να κρίνει ο καθένας σύμφωνα με τις γνώσεις και την εμπειρία του) τροποποιήθηκαν οι σχετικές διατάξεις για την άσκηση ποινικής δίωξης του Ποινικού Κώδικα και πλέον ο εισαγγελέας Πρωτοδικών σε πρώτο βαθμό και σε δεύτερο ο εισαγγελέας Εφετών μπορεί να θέσει μια υπόθεση στο αρχείο σύμφωνα με την απόλυτη κρίση του.

Τέτοια εξουσία δεν έχει ούτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας!

Για τη θεωρία παρατηρούμε:

Ο νεότερος ορισμός του Συντάγματος ως καταστατικού χάρτη των δικαιωμάτων μας έχει ως βάση το άρθρο 16 της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη.

Αυτό το άρθρο ορίζει ότι:

«πάσα κοινωνία στην οποία δεν διασφαλίζονται τα δικαιώματα του ατόμου και στην οποία δεν ισχύει η αρχή της διάκρισης των εξουσιών δεν έχει Σύνταγμα»

Η έννοια του κράτους δικαίου όμως είναι ευρύτερη και από το Σύνταγμα, διότι περιλαμβάνει ακόμα δύο αρχές: την αρχή της νομιμότητας της διοικήσεως και την αρχή της λειτουργικής ανεξαρτησίας των δικαστηρίων.



Εξάλλου, για ιστορικούς και μόνο λόγους θυμίζουμε ότι:

Η ίδια Αντιεισαγγελέας σήμερα Εφετών κα Έλλη Τουμπάνου που έκρινε την υπόθεσή μας, είχε διενεργήσει τότε, το 2003, ως εισαγγελέας Πρωτοδικών, τις εισαγγελικές πράξεις που αφορούσαν τις καταγγελίες του εκδότη της «Aυριανής» κ. Γ. Kουρή σε βάρος των επιχειρηματιών κ. Aθανασούλη και Bαλσαμίδη, καθώς και σε βάρος των υπουργών κ. Xρ. Πρωτόπαπα και Στ. Mανίκα και των βουλευτών του ΠAΣOK κ. Mιχ. Nεονάκη και Eυαγ. Mαλέσιου.

Στην αντίστοιχη διάταξή της, το Μάιο του 2003, είχε κρίνει τότε εκτός των άλλων, ότι θα έπρεπε να μη διενεργηθεί ούτε καν έρευνα για τις καταγγελίες περί χρηματιστηριακών παραβάσεων σε βάρος των κ. Πρωτόπαπα, Στ. Mανίκα, Eυγ. Mαλέσιου, Mιχ. Nεονάκη και να τεθεί προσωρινά στο αρχείο η δικογραφία.

Όπως είχε αναφέρει η εισαγγελέας στο πόρισμα, για να κινηθεί διαδικασία έρευνας από την Eισαγγελία θα πρέπει να προηγηθεί μήνυση κατά των υπευθύνων από την Eπιτροπή Kεφαλαιαγοράς (!).

Όσον αφορά τη μηνυόμενη από εμάς Ολυμπία Χαλδαίου, προϊσταμένη στη Δ/νση Διοίκησης στη νομαρχία Πειραιά, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, είχε κριθεί θετικά κατ΄εξαίρεση από το νομάρχη Γιάννη Μίχα και είχε τοποθετηθεί στη θέση αυτή παρόλο που δεν "ανήκει κομματικά" στο χώρο του νομάρχη, λεπτομέρεια που ο ίδιος κακώς είχε κοινοποιήσει σε ευρύ κοινό για να αποδείξει το αδέκαστο της κρίσης του.

Η κα Χαλδαίου όμως ως διοικητική υπάλληλος ήταν παλαιότερα και υφισταμένη του σημερινού Γενικού Γραμματέα του Δήμου Πειραιά Γιώργου Οικονομόπουλου ο οποίος είχε κατηγορηθεί και είχε τελεσίδικα καταδικαστεί μάλιστα για παράβαση καθήκοντος μαζί με δύο υπαλλήλους της Πολεοδομίας Πειραιά καθώς ως προϊστάμενος της υπηρεσίας είχε συναινέσει στην παράνομη έκδοση οικοδομικής άδειας στην Αίγινα.

Για να εκδοθεί εκείνη η άδεια είχαν εξαφανιστεί από το αρχείο της νομαρχίας με άγνωστο τρόπο φάκελοι με αρνητικές αποφάσεις σε αντίστοιχα αιτήματα ιδιοκτήτη μη οικοδομήσιμου οικοπέδου που κατάφερε τελικά όμως παράνομα όπως αποδείχθηκε μετά από καιρό να εκδώσει οικοδομική άδεια αν και είχε αποφασιστεί με συμμετοχή των ιδίων υπαλλήλων της νομαρχίας παλαιότερα διακοπή κάθε εργασίας ανέγερσης οικοδομής.

Ο κ. Οικονομόπουλος, που ας σημειωθεί ήταν προσωπικός σύμβουλος του νομάρχη Γιάννη Μίχα και πριν αποσπαστεί στο Δήμο, διευθυντής της Δ/νσης Οργάνωσης και Πληροφορικής της νομαρχίας Πειραιά, απαλλάχθηκε ήδη δικαστικά κάθε κατηγορίας.

Κλείνοντας αναφέρουμε ότι συνήθως όσοι έχουν παραβατική συμπεριφορά, χωρίς να έχουν υποστεί οποιαδήποτε συνέπεια για τις πράξεις τους συνεχίζουν ακάθεκτοι το έργο τους.

Αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζουν οι εισαγγελείς αλλά θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουν κάποτε και οι πολίτες για τα σχετικά.

Στη φωτογραφία, η πρώτη σελίδα από τη Διάταξη της Αντιεισαγγελέα Εφετών κας Έλλης Τουμπάνου.

Την Τουρκία, σε αναζήτηση νέων συνόρων

H Eλλάδα, η Τουρκία και το Ανατολικό Ζήτημα

Του Μελέτη Μελετόπουλου *

Η φιλοτουρκική πολιτική του Ομπάμα και οι αδυναμίες της

Η επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Χουσεϊν Ομπάμα στην Τουρκία στις αρχές του 2009 και οι δηλώσεις του στο τουρκικό κοινοβούλιο τροφοδότησαν μία σειρά γεωπολιτικών υποθέσεων.

Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι η Αμερικανική εξωτερική πολιτική προσανατολίζεται στον τερματισμό του ατυχούς δεκαετούς Πολέμου των Πολιτισμών.

Και σκοπεύει, προκειμένου να το επιτύχει, να πραγματοποιήσει την προσέγγιση με το Ισλάμ όχι μόνον με την άφθαρτη προσωπικότητα ενός νέου προέδρου με θρυλούμενες μουσουλμανικές καταβολές και αραβικό όνομα, αλλά και με την βοήθεια μίας ισχυρής μουσουλμανικής μεν αλλά συμμάχου της Δύσης χώρας, δηλαδή της Τουρκίας.

Η Τουρκία, εν ολίγοις, καλείται από τις ΗΠΑ να λειτουργήσει ως μηχανισμός πρόσβασης της αμερικανικής πολιτικής στον αραβομουσουλμανικό κόσμο.

Η Τουρκία, ως παίκτης της παγκόσμιας σκακιέρας με φιλοδοξίες υπερδυνάμεως, σκοπεύει ασφαλώς να ανταποκριθεί πλήρως στην γεωπολιτική αναγκαιότητα της προσέγγισης ΗΠΑ-Ισλάμ, εφ ’όσον όμως αυτό εξυπηρετήσει την δική της παγκόσμια αναβάθμιση.

Δεν είναι τυχαίο που, λίγες εβδομάδες μετά την επίσκεψη Ομπάμα στην Άγκυρα, στον θώκο του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας διορίσθηκε ο εξωκοινοβουλευτικός διανοούμενος Αχμέτ Νταβούτογλου, θεωρητικός της ανάδειξης της Τουρκίας σε παγκόσμια υπερδύναμη.

Ο Νταβούτογλου υποστηρίζει ότι η Τουρκία θα πρέπει να κινείται ταυτόχρονα σε πολλαπλά επίπεδα, στην Τουρκία ως ευρωπαϊκή δύναμη, στο Ισλάμ ως ισλαμική δύναμη, στην Κεντρική Ασία ως τουρανική δύναμη κλπ. , παντού όμως βάσει του δικού της μη αποκρυπτόμενου γεωπολιτικού στόχου, αυτόν της ανάδειξης της Τουρκίας σε παγκόσμια υπερδύναμη.
Ασφαλώς, τόσο η αμερικανική όσο και η τουρκική σχολή σκέψης πάσχουν από σοβαρά θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα.

Οι εσωτερικές αντινομίες του τουρκικού κράτους, το προβληματικό πολιτικό του σύστημα, η ύπαρξη μεγάλων μειονοτήτων με διαφορετική εθνική συνείδηση και διαφορετικά πολιτιστικά χαρακτηριστικά, η οικονομική και κοινωνική του καχεξία, το κουρδικό ζήτημα, η αποτυχία διείσδυσης στην Κεντρική Ασία και στον Καύκασο κατά την δεκαετία του ’90, η δυναμική επιστροφή της ρωσσικής πολιτικής, η κρίση στις τουρκο-ισραηλινές σχέσεις κλπ. , στην ουσία υπονομεύουν και ακυρώνουν κάθε προσπάθεια της Τουρκίας να αποκτήσει status έστω και περιφερειακής υπερδύναμης.

Η Τουρκία αντιμετωπίζει εξ άλλου το σοβαρό και καθόλου θεωρητικό ενδεχόμενο:

α. απόσχισης των ανατολικών της επαρχιών και
β. εμφύλιας σύρραξης μεταξύ ισλαμιστών και κεμαλιστών.

Επίσης, ο εκφυλισμός των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Τουρκίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την κατεύθυνση της ειδικής σχέσης οδηγούν σε οριστικό τέλος στις προσπάθειες της Τουρκίας να ηγεμονεύσει στον ευρωπαϊκό χώρο, με μοχλούς την δημογραφική της ανάπτυξη και τις μουσουλμανικές μειονότητες στην Ευρώπη.

Αλλά και η αμερικανική πολιτική στο πεδίο αυτό πάσχει από εγγενείς αντιφάσεις, διότι προσπαθεί να συνδυάσει αντιφατικούς προς την ανάδειξη της Τουρκίας σε βασικό εταίρο της στόχους, όπως την ταυτόχρονη επαναπροσέγγιση με την Ρωσσία, το Ιράν και τον αραβικό κόσμο, και εκ παραλλήλου την ανάγκη της να συντηρήσει την σχέση της με την Ευρώπη και το Ισραήλ.

Η σημερινή Τουρκία αποτελεί μία τριτοκοσμική στρατοκρατική κοινωνία, που μάλιστα κυβερνάται από μία ιθύνουσα τάξη με θεοκρατική δομή (εννοώ ότι αυτοπροσδιορίζεται με βάση όχι το αστικό δίκαιο αλλά το Κοράνι).

Ο φυσικός της χώρος, από πολιτισμικής και κοινωνιολογικής πλευράς, είναι η αραβική Μέση Ανατολή.

Η Τουρκία είναι απόγονος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της οποίας ο ηγεμών (ο Σουλτάνος) έφερε τον τίτλο του Χαλίφη, δηλαδή του Ηγέτη των Πιστών, των μουσουλμάνων όλου του πλανήτη.

Σκοπός της σημερινής τουρκικής ηγεσίας είναι να καταστήσει και πάλι την Τουρκία ηγέτιδα δύναμη του ισλαμικού κόσμου.

Αν η αμερικανική πολιτική επιδιώκει να καταστήσει την Τουρκία δίαυλό της προς το Ισλάμ, θα πρέπει εξ υπαρχής να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να λειτουργήσει ως δίαυλος της Δύσης προς το Ισλάμ, αλλά ως δίαυλος του Ισλάμ προς την Δύση. Και μάλιστα με κομβικό στοιχείο αυτής της συνεργασίας την εξυπηρέτηση των ιδίων γεωστρατηγικών συμφερόντων της Τουρκίας.


Δυτικός Πολιτισμός και Ανατολικός Δεσποτισμός

Η παραγνώριση (εν ονόματι κάποιας υποτιθέμενης και συχνά καλοπροαίρετης «πολυπολιτισμικής ορθότητας»), των μεγάλων τεκτονικών πολιτισμικών ρηγμάτων της ανθρωπότητας, οδηγεί τόσο σε θεωρητικά όσο και σε πολιτικά αδιέξοδα.

Η Δύση αποτελεί μία διακριτή οντότητα στον παγκόσμιο χάρτη των πολιτισμών.

Είναι μία σύνθετη πραγματικότητα, που δημιουργήθηκε σταδιακά, στην διάρκεια χιλιετιών, μέσα από πολλαπλές ρήξεις και συνθέσεις δομικών στοιχείων, όπως τα ομηρικά έπη, η αρχαιοελληνική φιλοσοφία και ο λόγος, η αθηναϊκή δημοκρατία, η χριστιανική ηθική, το ρωμαϊκό δίκαιο, ο βυζαντινός πολιτισμός, η φεουδαρχία, η αναγέννηση, ο ανθρωπισμός, ο διαφωτισμός, η βιομηχανική επανάσταση, η άνοδος της αστικής τάξης, η καντιανή ηθική, ο μαρξισμός, ο σοσιαλισμός, η κοινοβουλευτική δημοκρατία, η ψυχανάλυση, το κοινωνικό κράτος κλπ.

Η μακρά πορεία της Δύσης ξεκίνησε από την Μινωϊκή και Μυκηναϊκή Ελλάδα και την Ιωνία, αντιμετώπισε τον θανάσιμο περσικό κίνδυνο στον Μαραθώνα και στην Σαλαμίνα, παγκοσμιοποιήθηκε με τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου και το ρωμαϊκό imperium, συρρικνώθηκε με τις βαρβαρικές εισβολές του Μεσαίωνα στην Δύση και στην Ανατολή, διασώθηκε στην Ανατολική Ευρώπη χάρις στην χιλιετή βυζαντινή αντίσταση εναντίον των Περσών, Αράβων και Σελτζούκων, και ταυτόχρονα χάρις στον εκχριστιανισμό των βαρβαρικών φύλων στην Δυτική Ευρώπη από το Βατικανό, κινδύνευσε θανάσιμα από την οθωμανική προέλαση προς Δυσμάς από την Άλωση του 1453 μέχρι την συντριβή των Τούρκων στα τείχη της Βιέννης το 1683, και τελικώς κατέκτησε την παγκόσμια κυριαρχία με την κατάκτηση της Αμερικής και την αποικιοκρατία, την Βιομηχανική Επανάσταση και την μετατροπή των ευρωπαϊκών κρατών και των αποικιών τους (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία) σε παγκόσμιες υπερδυνάμεις από τον δέκατο έκτο αιώνα μέχρι σήμερα.

Τελικώς, το σημαινόμενον της λέξης Δύση απέκτησε το σημερινό του περιεχόμενο μέσα από τις σταδιακές αυτές συνθέσεις και αποκρυσταλλώσεις.

Οπωσδήποτε υφίστανται οι αρνητικές του όψεις (πχ. οι καταστρεπτικές οικολογικές επιπτώσεις του βιομηχανικού τρόπου παραγωγής).

Αλλά η Δύση παραμένει ο μόνος χώρος παγκοσμίως στον οποίο προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ελευθερίες, υφίσταται κοινωνικό κράτος και ασκείται με γνήσιο τρόπο η δημοκρατία, στην κοινοβουλευτική της μορφή.

Η Δύση αποτελεί, παρά τις ατέλειές της, κεκτημένο του ανθρώπινου πολιτισμού, αν σκεφθεί κανείς τις δουλοκτητικές και δεσποτικές κοινωνίες του παρελθόντος (και του παρόντος) και φυσικά εφ’ όσον δέχεται κανείς την ηθική υπεροχή της ελευθερίας και της δημοκρατίας έναντι των πάσης φύσεως αυταρχισμών και ολοκληρωτισμών.

Η κατοχύρωση του δυτικού μοντέλου πολιτικοκοινωνικής οργάνωσης κατοχυρώθηκε μέσα από μακρές και συχνά αιματηρές διαδικασίες: κοινωνικά κινήματα, πολιτικοί και ιδεολογικοί αγώνες, ακόμη και παγκόσμιοι πόλεμοι εναντίον ολοκληρωτικών καθεστώτων.


Ο Ελληνικός χώρος και ο Ελληνισμός ως κύριο θέατρο της σύγκρουσης Ανατολής – Δύσης

Διαλεκτικά η Δύση βρίσκεται σε αντίθεση με τον Ανατολικό Δεσποτισμό, που εκφράσθηκε ιστορικά με διάφορες μορφές (Περσική, Κινεζική και Οθωμανική αυτοκρατορία).

Στον κόσμο του Ανατολικού Δεσποτισμού δεν υπάρχουν οι ιστορικές εμπειρίες της Αναγέννησης, του Διαφωτισμού, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.

Αυτές οι έννοιες, που γεννήθηκαν στην Αρχαία Ελλάδα, αποτελούν τα χαρακτηριστικά αυτού που αποκαλείται «Δύση».

Και απουσιάζουν και σήμερα από τις ανατολικές κοινωνίες, όπως οι κοινωνίες της Μέσης Ανατολής ή η Κίνα.

Η Ελλάδα βρέθηκε από την Αρχαιότητα πάνω στην διαχωριστική γραμμή μεταξύ Δύσης και Ανατολικού Δεσποτισμού.

Οι κρίσιμες μάχες για την επιβίωση του δυτικού πολιτισμού δόθηκαν στο Ελληνικό έδαφος:

Ο Μαραθώνας, οι Θερμοπύλες, η Σαλαμίνα έκριναν τον αγώνα μεταξύ της Δημοκρατίας και του Δεσποτισμού.

Στον Μεσαίωνα, το Βυζάντιο αντιμετώπισε με επιτυχία την ανασυσταθείσα περσική Αυτοκρατορία, την οποία τελικώς συνέτριψε ο Ηράκλειος.

Επίσης στο Βυζάντιο έλαβε χώρα η τιτάνια σύγκρουση, που άρχισε τον 7ο αιώνα με την αραβική επέλαση προς Δυσμάς, και που απείλησε την επιβίωση του δυτικού πολιτισμού.

Οι αραβικές ορδές ξεκίνησαν από την Αραβική χερσόνησο, κατέλαβαν την βυζαντινή Μέση Ανατολή το 637, το 641 κατέκτησαν την ελληνική Αλεξάνδρεια, στην συνέχεια κατέλαβαν την Κύπρο, την Κρήτη, την Σικελία, την Βόρειο Αφρική, την Ιβηρική Χερσόνησο και τελικώς η προέλασή τους ανακόπηκε δυτικά μεν στο Πουατιέ στην νότιο Γαλλία από τον Κάρολο Μαρτέλλο το 732 μX. , ενώ ανατολικά στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνετρίβη ο αραβικός στόλος το 678 και δεύτερη φορά το 718 μX.

Τους επόμενους αιώνες ακολούθησε η ανασύνταξη και η αντεπίθεση του Βυζαντίου, η «βυζαντιακή εποποιϊα», όπως την αποκαλεί ο Sluberger, ακριβώς διότι ο γεωστρατηγικός ρόλος του Βυζαντίου υπήρξε επί χίλια χρόνια όχι μόνον να διασώσει και να διαδώσει τον Ελληνικό Πολιτισμό στην Ευρώπη, αλλά κυρίως να αντιμετωπίζει την συνεχή επέλαση ασιατικών φύλων (κατά σειράν Αράβων, Σελτζούκων και Οθωμανών) στα ανατολικά του σύνορα.

Όταν οι Τούρκοι τελικώς κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη το 1453, το Βυζάντιο είχε προλάβει να παραγάγει την Παλαιολόγεια Αναγέννηση, και μάλιστα να την μεταλαμπαδεύσει στην βόρειο Ιταλία, όπου διέφυγε το μεγαλύτερο μέρος της βυζαντινής ιντελλιγκέντσιας τις τελευταίες δεκαετίες πριν την Άλωση.

Το κύριο θέατρο της σύγκρουσης του τουρκικού επεκτατισμού με την Δύση παρέμεινε και τους επόμενους αιώνες ο Ελληνικός χώρος.

Η μακρά διαμάχη των Τούρκων με την Ενετία έλαβε χώρα σε ελληνικές περιοχές.

Το 1571 οι Τούρκοι κατέλαβαν την ενετική Κύπρο, με αποτέλεσμα την σκληρή απάντηση της Δύσης, την ίδια χρονιά, με την ναυμαχία της Ναυπάκτου.

Το 1669 οι Τούρκοι κατέλαβαν την ενετοκρατούμενη Κρήτη, με αποτέλεσμα η Ενετία να καταλάβει το 1699 την Πελοπόννησο και άλλες περιοχές, για να εκκενώσει οριστικά τον ελληνικό χώρο το 1715, διατηρώντας μόνον τα Επτάνησα.

Οι Τούρκοι εισέβαλαν τότε στην Πελοπόννησο, την οποίαν κατέκαψαν.

Στην συνέχεια, κατά τον 18ο αιώνα, η νέα διελκυστίνδα υπήρξε αυτή μεταξύ Ρωσσίας-Τουρκίας και διεξήχθη και αυτή με θέατρο το Αιγαίο και την Πελοπόννησο.

Οι Ρώσσοι κατέλαβαν την Πελοπόννησο το 1770, την εκκένωσαν όμως σχεδόν αμέσως, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να την ανακαταλάβουν κατακαίοντάς την για δεύτερη φορά.

Οι Ρώσσοι όμως κατέστρεψαν τον τουρκικό στόλο στο Αιγαίο, υποχρεώνοντας τους Τούρκους να υπογράψουν το 1774 την συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή.

Ακολουθεί σειρά ρωσσοτουρκικών πολέμων στα Βαλκάνια, ενώ εμπλέκονται από τα τέλη του 18ου αιώνος η βρεταννική και η γαλλική πολιτική, με κύριο στόχο να αποτραπεί η κάθοδος των Ρωσσίας στο Αιγαίο.

Το 1827, Αγγλοι – Γάλλοι – Ρώσσοι συντρίβουν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο στο Ναυαρίνο και επικυρώνουν την Ελληνική Ανεξαρτησία.

Το 1854 η Ρωσσία επιχειρεί να διαλύσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι Αγγλογάλλοι αντιδρούν διότι δεν θέλουν να αφήσουν την Ρωσσία να αποκτήσει τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου, η Ελλάδα τάσσεται αρχικώς με την Ρωσσία, ο βρεταννικός στόλος αποκλείει τον Πειραιά και «την επαναφέρει στην τάξη».

Το 1897, Άγγλοι – Γάλλοι – Ρώσσοι ανακόπτουν την τουρκική προέλαση προς νότον, μετά τον ατυχή πόλεμο Ελλάδος-Τουρκίας.

Το 1912-3, η Ελλάδα, με γαλλο- βρεταννική επίνευση, εξοπλισμό και εκπαίδευση, μετέχει στην (υπό βρεταννικό συντονισμό)βαλκανική συμμαχία, που εκδιώκει τους Τούρκους από τα Βαλκάνια, διότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχει μετατραπεί σε γερμανική αποικία.

Το 1917-19, η Ελλάδα μετέχει στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλευρό των Αγγλογάλλων, εναντίον του γερμανο-αυστριακού συνασπισμού, στον οποίον μετέχει η Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Το 1920, η Ελλάδα αποστέλλεται από τους Αγγλογάλλους στην Μικρά Ασία, αρχικώς για να αναχαιτιστεί η ιταλική προσπάθεια γεωπολιτικής επέκτασης στην Ανατολική Μεσόγειο και στην συνέχεια ως αντιπερισπασμός των κεμαλιστών, ώστε να κατοχυρωθούν στους Αγγλογαλλο-αμερικανούς οι πετρελαιοπηγές της Μοσσούλης.

Οι Σύμμαχοι δεν επρόκειτο όμως να επιτρέψουν στην Ελλάδα να ανασυστήσει την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και να ξαναγίνει υπερδύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το 1940 η Ελλάδα πολέμησε στο πλευρό των Αγγλογάλλων, το 1944 με βρεταννική στρατιωτική επέμβαση στην Ελλάδα απετράπη η επιβολή κομμουνιστικού καθεστώτος- δορυφόρου της Σοβιετικής Ενώσεως, το 1947 περιήλθε στην αμερικανική σφαίρα επιρροής, που αντικατέστησε την βρεττανική, και στην συνέχεια εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ, στην πρώτη γραμμή του Ψυχρού Πολέμου, αφού συνόρευε προς βορρά με τρεις κομμουνιστικές χώρες.

Σε όλη αυτήν την περίοδο η Τουρκία παρέμεινε ουδέτερη.

Από την δεκαετία του 1950 εμφανίζεται η σφοδρή σύγκρουση του Ελληνισμού με την Τουρκία για τον έλεγχο της Κύπρου.

Η Κύπρος αποτελεί γεωστρατηγικό σημείο τεράστιας σημασίας και προκεχωρημένο φυλάκιο του Δυτικού Κόσμου στον μυχό της Εγγύς Ανατολής.

Από την Αρχαιότητα υπήρξε πεδίο σύγκρουσης Δύσης-Ανατολής: των Αρχαίων Ελλήνων με τους Πέρσες, των Βυζαντινών με τους Άραβες, των Ενετών με τους Τούρκους.

Ήταν λάθος της Ελληνικής διπλωματίας η επιμονή στην άμεση Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ενώ μπορούσε με το Σχέδιο Χάρντινγκ να λυθεί το ζήτημα μεσοπρόθεσμα.

Αλλά ήταν ακόμα μεγαλύτερο σφάλμα η επιλογή της βρεταννικής διπλωματίας να εμπλέξει την Τουρκία, προκειμένου να αντιμετωπίσει την Ελληνική πίεση, προκαλώντας έτσι την τα γεγονότα του 1955 στην Κωνσταντινούπολη και του 1974 στην Κύπρο.

Με τα δύο αυτά γεγονότα η Δύση πρωτίστως και δευτερευόντως η Ελλάδα απώλεσε δύο ισχυρά ερείσματα στην Ανατολική Μεσόγειο: την Ελληνική Κοινότητα στην Πόλη και το βόρειο τμήμα της Κύπρου.

Ήταν επίσης λάθος της αγγλο-αμερικανικής πολιτικής η προώθηση του Σχεδίου Ανάν, το οποίο έδιδε στην Τουρκία δυνατότητα προώθησης των συμφερόντων της στο σύνολο της Κύπρου.

Διότι στην πολιτική αυτή απουσίαζε η συνειδητοποίηση της μακρο-ιστορικής έννοιας που έχει η ελληνοτουρκική διελκυστίνδα στην Κύπρο.

Από την δεκαετία του 1970 εμφανίζεται μία νέα μορφή της χιλιετούς Ελληνοτουρκικής διαμάχης, που ορίζει την μεθόριο Δύσης-Ανατολής:η τουρκική στρατιωτική πίεση στο Αιγαίο.

Στην σύγκρουση αυτή οι ΗΠΑ έπαιξαν ρόλο «πυροσβέστη», προσπαθώντας να διατηρήσουν κάποιες ισορροπίες.

Ταυτόχρονα, προστάτευσαν σταθερά το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Αλλά σήμερα, η έστω και εξισορροπιστική αυτή πολιτική τίθεται εν αμφιβόλω από τον Ομπάμα.

Μέσα από αυτά τα γεγονότα, διαφαίνεται ο γεωστρατηγικός ρόλος του νεώτερου Ελληνισμού.

Από την Άλωση, και μετά και αφού έπαψε να αποτελεί το κέντρο και την ηγέτιδα δύναμη του Δυτικού Κόσμου, ο Ελληνισμός αποτελεί προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης στα όρια του δυτικού κόσμου, μόνιμο έρεισμα της δυτικής πολιτικής και μηχανισμό ανάσχεσης της Οθωμανικής ισχύος.

Ταυτόχρονα, αποτελεί μήλον της έριδος μεταξύ των ευρωπαϊκών μεγάλων δυνάμεων (κυρίως μεταξύ Αγγλογάλλων και Ρώσσων), στον αγώνα για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου.

Γεωστρατηγικά η Ελλάδα καλύπτει το κενό μεταξύ της Ιταλίας και των μικρασιατικών ακτών, ενώ πιο πρόσφατα αποτελεί τον μοναδικό γεωστρατηγικό σύνδεσμο μεταξύ Δύσης-Ισραήλ, όπως απεδείχθη περίτρανα στους δύο αραβοϊσραηλινούς πολέμους του 1967 και του 1974.


Τουρκία, αντιδυτική οντότητα

Η δομική αστάθεια στην Ανατολική Ευρώπη και στα Βαλκάνια, την οποία συνήθως οι ιστορικοί αποκαλούν «Ανατολικό Ζήτημα», άρχισε στην ουσία το 1204, όταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία διαλύθηκε από τους Σταυροφόρους και στην θέση της αναπτύχθηκε μία πανσπερμία φεουδαλικών, σλαβικών και ελληνικών κρατιδίων.

Η ανασύσταση του Βυζαντίου το 1261 και η ισχνή επιβίωσή του μέχρι το 1453 δεν ήραν αυτήν την δομική αστάθεια.

Κατ’ ουσίαν από το 1204 μπορούμε να πούμε ότι εμφανίζεται το λεγόμενο Ανατολικό Ζήτημα.

Υπό το πρίσμα το οποίο εξετάζουμε το πρόβλημα, δηλαδή υπό το πρίσμα του Δυτικού Πολιτισμού, η εγκατάσταση των Τούρκων στα Βαλκάνια και στην ανατολική Μεσόγειο, και η σταδιακή υποκατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από την Οθωμανική τον 15ο αιώνα, δεν συνιστά λύση του Ανατολικού Ζητήματος.

Διότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία, που συγκροτήθηκε κατακτώντας τα χριστιανικά βασίλεια των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας, υπήρξε, σε όλη της την διαδρομή μέχρι τον Εικοστό Αιώνα, διαρκής απειλή για την ύπαρξη του Ευρωπαϊκού Κόσμου και μηχανισμός πολιτικού εξανδραποδισμού, πολιτιστικού εκμηδενισμού και οικονομικής εξαχρείωσης των υποδούλων πληθυσμών.

Άλλωστε, η Οθωμανική Αυτοκρατορία απέτυχε να ασκήσει πολιτική σύνθεσης μεταξύ των πληθυσμών που κατοικούσαν στο έδαφός της, όπως πχ είχε επιτύχει το Βυζάντιο με την πολιτική εξελληνισμού και εκχριστιανισμού και την πολυεθνική του αντίληψη(επιτρέποντας την ανάρρηση Σλάβων, Αλβανών, Συρίων, Γεωργιανών και Αρμενίων στον αυτοκρατορικό θρόνο).

Απεναντίας η μόνη πολιτική του οθωμανικού κράτους ήταν η ωμή βία, ενώ η κοινωνική του δομή ήταν αυτή μίας κοινωνίας δούλων, όπου ο μόνος ελεύθερος ήταν ο Σουλτάνος.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την συνεχή ανταρσία των υποδούλων χριστιανικών πληθυσμών και τελικώς την αποσύνθεση και διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας όχι από εξωτερική επίθεση αλλά από εσωτερικές επαναστάσεις.

Και στην συνέχεια η κεμαλική Τουρκία, αν και εντάχθηκε γεωστρατηγικά στους θεσμούς του Δυτικού Κόσμου, δεν απέδειξε ποτέ την γεωστρατηγική της αξία για την Δύση.

Στον μεν Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο τάχθηκε με το γερμανικό στρατόπεδο, με αποτέλεσμα το 1920 στο Συνέδριο των Βερσαλλιών να διαμελισθεί από τους Αγγλογάλλους.

Η συρρικνωμένη απόγονος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η κεμαλική Τουρκία, παρέμεινε καιροσκοπικά ουδέτερη στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η Τουρκία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ, αλλά η γεωστρατηγική αξία της υπήρξε θεωρητική, καθώς δεν χρειάστηκε να αποδειχθεί στην πράξη.

Παραμένει ερωτηματικό εάν η Τουρκία, σε περίπτωση παγκόσμιας σύρραξης μεταξύ ΝΑΤΟ και Συμφώνου Βαρσοβίας, θα συμμετείχε ενεργά υπέρ της Δύσης.

Ο δυτικός στρατηγικός σχεδιασμός επί Ψυχρού Πολέμου περιελάμβανε την Τουρκία ως πολύτιμο σύμμαχο στην προκεχωρημένη ζώνη που συνόρευε με το Σοβιετικό Μπλόκ.

Η αξία του συμμάχου αυτού δεν αποδείχθηκε ποτέ στην πράξη.

Απεναντίας, η Τουρκία έφθασε στο σημείο να απειλήσει πολλές φορές την συνοχή του ΝΑΤΟ προκειμένου να προωθήσει τις αναθεωρητικές και επεκτατικές της επιδιώξεις στην Κύπρο και στο Αιγαίο.

Ελλάδα και Τουρκία, θεωρητικά σύμμαχες στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, έφθασαν στα πρόθυρα του πολέμου το 1955, όταν οργανωμένες παρακρατικές συμμορίες βανδάλισαν και κατέστρεψαν την Ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης.

Το ίδιο συνέβη το 1964, το 1967 και το 1974 λόγω του Κυπριακού.

Το ίδιο το 1976, το 1987 και το 1996 στο Αιγαίο.

Η Ελλάδα κατέστειλε ήδη από το 1930 την Μεγάλη Ιδέα, δηλαδή την διεκδίκηση αποκατάστασης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ανάκτησης της επί χιλιετία πρωτεύουσας του Ελληνισμού Κωνσταντινούπολης, χάριν της ελληνοτουρκικής προσέγγισης στα πλαίσια της Δυτικής Συμμαχίας.

Απεναντίας η Τουρκία προώθησε συστηματικά τις επιδιώξεις της στο Αιγαίο, στην Θράκη και στην Κύπρο εκμεταλλευόμενη την συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, χάριν της συνοχής του οποίου η Ελλάδα υποχρεωνόταν κάθε φορά να μην αντιδρά στις τουρκικές αυθαιρεσίες και τετελεσμένα.

Το 2003, πάντως, η Τουρκία αρνήθηκε όχι μόνον να συμμετάσχει αλλά έστω και να διευκολύνει την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, και απαγόρευσε την διέλευση των αμερικανικών στρατευμάτων από το έδαφός της.

Διότι δεν ήθελε να διαταραχθούν οι σχέσεις της με την αραβική Μέση Ανατολή και διότι δεν ήθελε να προκληθούν αντιδράσεις στο εσωτερικό της, που θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν το κεμαλικό καθεστώς.

Τέλος, διότι η κατάλυση του μπααθικού καθεστώτος του Σαντάμ θα έφερνε στην επιφάνεια-όπως και έγινε-το κουρδικό πρόβλημα, και το πάντα ανοιχτό θέμα απόσχισης των ανατολικών, κουρδικών επαρχιών του τουρκικού κράτους.

Η συμπεριφορά αυτή της Τουρκίας ως υποτιθέμενου συμμάχου της Δύσης έχει ασφαλώς μία ενιαία, βαθύτερη ερμηνεία:

H ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΟΡΓΑΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.

Δεν μοιράζεται τις αξίες, τα ιδανικά, την φιλοσοφία του δυτικού κόσμου.

Η συμμετοχή της στους δυτικούς θεσμούς δεν βασίζεται σε κοινή αντίληψη του τρόπου οργάνωσης της παγκόσμιας κοινωνίας, αλλά στην επιδίωξη προώθησης των δικών της γεωπολιτικών συμφερόντων.

Την συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση επίσης βλέπει ως μηχανισμό ανάδειξής της σε ηγεμόνα της Ευρώπης, μέσω του δημογραφικού της μεγέθους και της παρουσίας μουσουλμανικών κοινοτήτων στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις.

Η αμερικανική εμμονή στην γεωστρατηγική αξία της Τουρκίας για την Δύση μπορεί να κλονίσθηκε λόγω της συμπεριφοράς της Τουρκίας στον Πόλεμο του Ιράκ και λόγω των αυτόνομων-και συχνά αντίθετων προς τα δυτικά γεωστρατηγικά συμφέροντα-κινήσεών της, όπως πχ. την προώθηση πυρηνικής συμφωνίας με την Ρωσσία.

Αλλά με τον Ομπάμα έχει ανανεωθεί και έχει αποκτήσει μεγαλύτερη διάσταση.

Ο Ομπάμα βλέπει την Τουρκία ως μηχανισμό πρόσβασης στον ισλαμικό κόσμο και στην Εγγύς Ανατολή, ως διδακτικό πρότυπο μουσουλμανικής και ταυτόχρονα κοσμικής χώρας, ως γεωπολιτικό αντίβαρο στην ρωσσική επιρροή στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το πρόβλημα στην σύλληψη αυτή είναι ότι παραγνωρίζει την ίδια την φύση της Τουρκίας, μίας ισλαμικής κοινωνίας, που πάσχει από βαθύ πολιτικό διχασμό μεταξύ της κεμαλικής στρατοκρατίας και του θεοκρατικού κυβερνώντος κόμματος.

Δηλαδή για να λειτουργήσει η Τουρκία ως λύση και όχι ως μέρος του προβλήματος θα έπρεπε προηγουμένως να έχει επιλύσει στο εσωτερικό της, στην κοινωνική της οργάνωση και στην πολιτική της δομή, την σύγκρουση μεταξύ του ανερχόμενου ισλαμικού φονταμενταλισμού και του κοσμικού καθεστώτος.

Η βαθύτερη αντίφαση είναι ότι η μετεξέλιξη της Τουρκίας σε δημοκρατικό καθεστώς δυτικού τύπου θα επέφερε άμεσα την απόσχιση, με δημοκρατικές διαδικασίες, του ημίσεως περίπου της τουρκικής επικρατείας, και ταυτόχρονα την ισλαμοποίηση και των τελευταίων κοσμικών, κεμαλικής προελεύσεως, θεσμών του τουρκικού κράτους.

Επομένως η σύλληψη αυτή πάσχει και δεν μπορεί να λειτουργήσει μακροπρόθεσμα, ούτε καν μεσοπρόθεσμα.


Ο γεωστρατηγικός ρόλος της Ελλάδας

Η οπτική της Δύσης αποτυπώνεται γλαφυρά στην γεωπολιτική θεωρία του Μπρεζίνσκυ (Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΑΚΙΕΡΑ).

Η παγκόσμια αμερικανική και ευρύτερα δυτική κυριαρχία προϋποθέτει, σύμφωνα με τον Μπρεζίνσκυ, τον έλεγχο της Ευρασίας.

Η δυτική κυριαρχία στην Ευρασία διασφαλίζεται, σύμφωνα πάντα με τον Μπρεζίνσκυ, μέσω του ελέγχου ορισμένων γεωπολιτικά κρίσιμων περιοχών και σημείων, που σχηματίζουν ένα οριζόντιο γεωστρατηγικό συνεχές, από την Αδριατική έως την Ιαπωνία.

Η απόπειρα των ΗΠΑ να ελέγξουν το Ιράκ και το Αφγανιστάν εντασσόταν στο σχέδιο αμερικανικής κυριαρχίας στην Ευρασία.

Αλλά το σχέδιο αυτό υποτίμησε τους θρησκευτικούς-πολιτισμικούς παράγοντες, που ακύρωσαν την βεβιασμένη και σπασμωδική προσπάθεια των ΗΠΑ να επιβάλουν καθεστώτα δυτικού τύπου σε πληθυσμούς με εντελώς διαφορετικές οντολογικές αναφορές.

Ταυτόχρονα απέτυχε η προσπάθεια γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής περικύκλωσης της Ρωσσίας στην Ανατολική Ευρώπη και στον Καύκασο.

Η Ρωσσία αντέδρασε στην προσπάθεια εξουδετέρωσής της με μεγάλη γεωπολιτική αντεπίθεση, με κύριο όπλο την ενέργεια.

Με τα τεράστια ενεργειακά της αποθέματα δημιούργησε μηχανισμούς γεωπολιτικής επιρροής στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια και στην Κεντρική Ασία.

Ταυτόχρονα συνέτριψε στρατιωτικά την αμερικανοκρατούμενη Γεωργία, ανέτρεψε τους αμερικανικούς σχεδιασμούς στην Ουκρανία και αναθέρμανε τους δεσμούς της στα Βαλκάνια.

Επεχείρησε δε την δημιουργία ειδικής σχέσης με την Ελλάδα, όχι μόνον σε ενεργειακό αλλά και γεωστρατηγικό επίπεδο.

Ο δε ρωσσικός στόλος επανεμφανίσθηκε στην Αδριατική.

Σε αυτό το πλαίσιο, επανεμφανίζονται οι μακρο-ιστορικές σταθερές της ελληνικής γεωπολιτικής πραγματικότητας:

α. Η Ελλάδα παραμένει το όριο μεταξύ του Δυτικού Κόσμου και του Ανατολικού Δεσποτισμού.

Γεγονός που είχε υποβαθμισθεί επί Ψυχρού Πολέμου, αλλά επανεμφανίσθηκε με την αναζωπύρωση των συγκρούσεων στην Μέση Ανατολή και την αποκάλυψη της μη δυτικής τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

β. Η Ελλάδα αποτελεί πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ της αγγλοσαξονικής και της ρωσσικής σφαίρας επιρροής.

Η προϊούσα απομείωση της αμερικανικής επιρροής δεν πρόκειται όμως να δημιουργήσει γεωπολιτικό κενό, ούτε θα επιτρέψει στην Ρωσσία να ελέγξει γεωστρατηγικά την Ανατολική Μεσόγειο.

Το πιθανότερο είναι μία μεικτή αμερικανοβρεταννική ή ευρωπαϊκή-βρεταννική ή και αμιγής βρεταννική (αν αυτό είναι λογισμικά εφικτό για την σημερινή Αγγλία) παρουσία στην περιοχή, που θα αποτρέψει την ρωσσική κάθοδο στο Αιγαίο.

γ. Η αμερικανική γεωπολιτική επιρροή στην Ελλάδα συναρτήθηκε με την ψυχροπολεμική πραγματικότητα και τις γεωστρατηγικές της αναγκαιότητες.

Στην πραγματικότητα, ο άξονας Ουάσινγκτων-Αθήνα δεν μπορεί να λειτουργήσει στις σημερινές συνθήκες χωρίς ενδιάμεσους σταθμούς.

Ο νέος άξονας θα είναι ο άξονας Ουάσινγκτων-Λονδίνο-Βρυξέλλες-Αθήνα-Λευκωσία.

δ. Η Ελλάδα δεν μπορεί να πραγματοποιήσει γεωστρατηγικό άλμα προς την Ρωσσία, όπως εισηγούνται διάφοροι αναλυτές, χωρίς να υπάρχει συναίνεση της Δύσης.

Το 1854 και το 1944, που επιχειρήθηκε αυτό με διαφορετικό τρόπο και υπό διαφορετικές συνθήκες, η αντίδραση της Δύσης ήταν εξαιρετικά βίαιη.

Η όποια συνεργασία με την Ρωσσία μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον στο πλαίσιο μίας ευρύτερης γεωστρατηγικής προσέγγισης της Ρωσσίας με το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι προϋποθέσεις για την εκπλήρωση του αναμένοντος κάποιον να τον υποδυθεί ρόλου
Ποιoς μπορεί να είναι ο γεωπολιτικός και γεωστρατηγικός ρόλος της Ελλάδας στον μετα-ψυχροπολεμικό κόσμο;

Η απάντηση προκύπτει από το ιστορικό γεγονός ότι η Ελλάδα υπήρξε ιδρυτικό στοιχείο του Δυτικού Πολιτισμού και προκεχωρημένο φυλάκιο έναντι του ασιατικού δεσποτισμού.

Για να ανταπεξέλθει η Ελλάδα στον ρόλο αυτόν, για να συνεχίσει να αποτελεί το άκρο του Δυτικού Πολιτισμού στην άκρη της Ευρώπης, απαιτούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις:

α. η δημογραφική επιβίωση και αναπαραγωγή του Ελληνικού πληθυσμού, διότι η υποκατάστασή του από μεταναστευτικές μουσουλμανικής προελεύσεως ομάδες θα μεταβάλει την Ελλάδα σε προέκταση της Ανατολίας και εκ των πραγμάτων το όριο Δύσης-Ανατολής θα μετατοπισθεί στην Ιταλική Χερσόνησο.

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της πραγματικής (και όχι εικονικής) ενίσχυσης των γεννήσεων και της μητρότητας, και ταυτόχρονα μέσω της δημιουργίας ενός αποτελεσματικού μηχανισμού αναχαίτισης της λαθρομετανάστευσης.

Χωρίς αυτά τα δύο μέτρα, η Ελλάδα σε λίγες δεκαετίες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των δημογράφων, θα είναι μία χώρα με πλειοψηφία μουσουλμανικού πληθυσμού.

β. η αμυντική θωράκιση της Κύπρου, του Αιγαίου και της Θράκης, διότι κάθε γεωστρατηγική προώθηση της Τουρκίας προς Δυσμάς σημαίνει και αντίστοιχη γεωπολιτική συρρίκνωση του Δυτικού Κόσμου.

γ. ριζικός εκσυγχρονισμός του Ελληνικού Κράτους, διότι ένα διεφθαρμένο και ανίκανο κράτος δεν μπορεί να επιτελέσει απολύτως κανέναν γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό ρόλο.

δ. καθιέρωση ειδικής σχέσης της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπό τον όρο της άμεσης απόσυρσης των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, της άρσης της απειλής πολέμου στο Αιγαίο, του τερματισμού του τουρκικού επεκτατισμού και αναθεωρητισμού και της αναγνώρισης του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

ε. για να επιτευχθούν όλα τα παραπάνω απαιτείται ριζική αντικατάσταση του σημερινού τριτοκοσμικού και χρεωκοπημένου πολιτικού προσωπικού της χώρας από μία να ιθύνουσα τάξη, που θα συμπεριλαμβάνει τα καλύτερα στοιχεία της Ελληνικής κοινωνίας και της Ομογένειας, και θα χαρακτηρίζεται από εντιμότητα, δημοκρατικό πατριωτισμό και ανιδιοτέλεια, υπευθυνότητα και ρεαλισμό, καθώς και επίγνωση της διεθνούς πραγματικότητας.

* Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης, Πρόεδρος των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ

http://doureios.gr/2009/06/13/h-ellada-h-tourkia-kai-to-anatoliko-zitima

ΝΔ: Το Κυβερνητικό μας Πρόγραμμα για τη Δημόσια Διοίκηση και την Τοπική Αυτοδιοίκηση (2003)

Σύγχρονο Κράτος: Εγγύηση Ανάπτυξης και Κοινωνικής Συνοχής

H ανασυγκρότηση και η πραγματική επανίδρυση της Δημόσιας Διοίκησης αποτελεί στρατηγική επιλογή και προτεραιότητά μας.

Eίναι το σημαντικότερο έργο που προγραμματίζουμε για τη Χώρα μας τα επόμενα χρόνια.

Αυτή η πολιτική μας επιλογή πηγάζει από τη βαθιά επίγνωση ότι η σημερινή Δημόσια Διοίκηση αποτελεί τον κυριότερο περιοριστικό παράγοντα για την οικονομική και κοινωνική πρόοδο της πατρίδας μας.

Εκείνο που όλοι περιμένουν από το κράτος σήμερα και πολύ περισσότερο αύριο είναι να είναι μικρότερο στην οικονομία, αλλά καλύτερο και αποτελεσματικότερο στις υπηρεσίες που παρέχει ή εγγυάται την παροχή τους.

Είναι επίκαιρη η Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη;

(Κείμενα Αρχείου)

3η ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1974

To ΠΑΣΟΚ ιδρύεται.

Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου παρουσιάζει την ιδρυτική διακήρυξη της "3ης Σεπτέμβρη", με τις ιδεολογικές αρχές και τους στόχους του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος που συμπυκνώνονται στο τετράπτυχο :

- Εθνική Ανεξαρτησία
- Λαϊκή Κυριαρχία
- Κοινωνική Απελευθέρωση
- Δημοκρατική Διαδικασία.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου καλεί σε αυτοοργάνωση τις λαϊκές δυνάμεις εκφράζοντας τα μεγάλα εθνικά, δημοκρατικά και κοινωνικά αιτήματα του λαού και του τόπου που έβγαινε από την σκοτεινή περίοδο της δικτατορίας.

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 3ΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1974

Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Ελληνα.

Όμως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας, δε δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς:

την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας,

την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και

την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής.

Είναι βαθιά η ανησυχία του Ελληνικού λαού, γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δε συνοδευτούν - το γρηγορότερο δυνατό - από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση.

Λέγεται ότι δεν ήρθε η ώρα.

'Ότι τώρα προέχει το εθνικό θέμα.

Μα το επιχείρημα δεν ευσταθεί.

Πως είναι δυνατό να παραμένουν σε θέσεις κρίσιμες για το έθνος εκείνοι που ευθύνονται για την εθνική συμφορά;

Ακριβώς γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε αποφασιστική καμπή, ακριβώς γι' αυτό το λόγο, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος στην τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση.

Για να προστατέψουμε το έθνος, για να ανοίξουμε το δρόμο που οδηγεί στην αδέσμευτη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία.

Σ' αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί και η δικιά μας απόφαση να προχωρήσουμε σήμερα σε μια πολιτική πράξη, στη διακήρυξη των βασικών αρχών και στόχων ενός νέου πολιτικού Κινήματος, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.

Μόνο με την ενεργό πολιτική παρουσία των πολιτών, απ' άκρου εις άκρο της Ελλάδας, θα εξασφαλιστούν τόσο η εθνική μας ανεξαρτησία όσο και η λαϊκή κυριαρχία.

Ηρθε η ώρα να περάσουμε από την παθητική αναμονή στην ενεργό λαϊκή παρουσία για τη διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας μας.

Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας.

Τα επτά μεσαιωνικά χρόνια που πέρασαν με τη στυγνή στρατιωτική δικτατορία και η τραγωδία της Κύπρου δεν αποτελούν παρά μια ιδιαίτερα σκληρή έκφραση της εξάρτησης της Ελλάδας από το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ.

Μεταβλήθηκε η Ελλάδα σε προχωρημένο πυρηνικό φυλάκιο του Πενταγώνου, για να εξυπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά τα στρατιωτικά και οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλίων.

Διαβρώθηκε ο κρατικός μηχανισμός, οι ένοπλες δυνάμεις, τα κόμματα, ο συνδικαλισμός, η πολιτική ηγεσία του τόπου έτσι, ώστε να καταστεί δυνατή η επιβολή ξενοκίνητης στρατιωτικής δικτατορίας, όταν αυτό κρίθηκε πως συνέφερε την Ουάσιγκτων.

Επιβλήθηκε η στρατιωτική δικτατορία για να ανακοπεί η πορεία του Λαού μας προς τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία.

Προκλήθηκε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και ακολούθησε η βάναυση τουρκική εισβολή στην Κύπρο, για να διχοτομηθεί η μεγαλόνησος και να αποτελέσει τελικά ένα νέο στρατιωτικό ορμητήριο των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο.

Μεταβλήθηκε η πατρίδα μας σε ξέφραγο αμπέλι, για να διαβρωθεί η οικονομία μας από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των Η.Π.Α. και της Δύσης, με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου.

Για να μαραθεί η ελληνική ύπαιθρος, για να μην αποδίδει ο ιδρώτας του αγρότη, για να συνεχιστεί η μετανάστευση, η προσφορά φτηνής εργασίας στην πρωτεύουσα, μα και στην ξενητιά, την Ευρώπη, την Αυστραλία, τον Καναδά.

Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Ελληνα εργαζόμενου πρέπει να ανακοπεί.

Αντίθετα πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας νέας Ελλάδας.

Ανακοινώνουμε σήμερα την εκκίνηση ενός νέου πολιτικού Κινήματος που πιστεύουμε ότι εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες του απλού Ελληνα, ενός Κινήματος που να ανήκει στον αγρότη, τον εργάτη, το βιοτέχνη, το μισθωτό, τον υπάλληλο, στη θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας.

Τους καλούμε να πυκνώσουν τις τάξεις του.

Να στελεχώσουν και να συμμετάσχουν στην κατεύθυνση ενός Κινήματος που θα προωθήσει ταυτόχρονα την εθνική μας ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία, την κοινωνική απελευθέρωση και τη δημοκρατία σ όλες τις φάσεις της δημόσιας ζωής.

Βασικός κυριαρχικός στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του Εθνους και στην υπηρεσία του Λαού.

Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν.

Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία, σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του Λαού αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας.

Και βέβαια πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει και από το στρατιωτικό και από το πολιτικό ΝΑΤΟ.

Και βέβαια πρέπει να ακυρωθούν όλες οι διμερείς συμφωνίες που έχουν επιτρέψει στο Πεντάγωνο να μετατρέψει την Ελλάδα σε ορμητήριο για την προώθηση της επεκτατικής του πολιτικής.

Μα πίσω από το ΝΑΤΟ, πίσω από τις αμερικάνικες βάσεις είναι οι μονοπωλιακές πολυεθνικές επιχειρήσεις και τα ντόπια υποκατάστατά τους.

Γι' αυτό η κοινωνική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, αποτελεί το θεμέλιο λίθο του Κινήματός μας.

Για να απολαμβάνει ο αγρότης το προϊόν του ιδρώτα του και της γης του, για να απολαμβάνει ο εργάτης, ο βιοτέχνης, ο μισθωτός, ο υπάλληλος, ο απλός Ελληνας, το προϊόν του μόχθου του.

Για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η εντυπωσιακή εισοδηματική ανισότητα ανάμεσα σε γεωγραφικές περιφέρειες και κοινωνικά στρώματα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη Ελλάδα.

Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Για να συμμετέχει ενεργά ο Λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της Χώρας.

Για να εξασφαλιστεί η εργασία και η κατοικία σε όλους τους Ελληνες.

Για να καταργηθούν τα προνόμια των λίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη.

Για να προστατευτούν η μητέρα, το παιδί, τα γερατειά.

Για να κατοχυρωθεί η κοινωνική και η οικονομική ισότητα των δύο φύλων.

Για να ελευθερωθεί η σκέψη και να γίνει η παιδεία κτήμα όλων των Ελλήνων.

Η σημερινή διακήρυξη των αρχών του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος αποτελεί εκκίνηση για την ίδρυση, στελέχωση και θεμελίωση ενός Κινήματος που θέλουμε να αποτελέσει το φορέα όλων των γνήσια προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας.

Κάνουμε έκκληση αυτές οι δυνάμεις ενωμένες να προχωρήσουν στον αγώνα.

Θεμελιακή αρχή του Κινήματος είναι η απόλυτα κατοχυρωμένη δημοκρατική διαδικασία - από τη βάση μέχρι την ηγεσία - με απόλυτη ισοτιμία όλων των μελών που θα το στελεχώσουν.

Και το πρόγραμμα και το οργανωτικό σχήμα θα συναποφασιστούν στην πορεία με την ισότιμη συμμετοχή όλων των μελών του πρώτου συνέδριου που γρήγορα θα συγκληθεί.

Και αυτό στα πλαίσια μιας κατοχυρωμένης δημοκρατικής διαδικασίας.

Εχει ο Λαός μας πικρή πείρα από τους κομματικούς σχηματισμούς του παρελθόντος που στηρίζονταν στη φεουδαρχική σχέση ανάμεσα σε ηγέτες και βουλευτές, ανάμεσα σε βουλευτές και κομματάρχες, ανάμεσα σε κομματάρχες και ψηφοφόρους.

Από κομματικούς μηχανισμούς που είχαν αντικαταστήσει τις αρχές, το πρόγραμμα και τις δημοκρατικές διαδικασίες με το ρουσφέτι και το παρασκήνιο.

Καθολικό είναι το αίτημα για πολιτικούς οργανισμούς αρχών, που να τους διακρίνει η ελεύθερη δημοκρατική έκφραση της βάσης, για να δεσμεύεται η ηγεσία στις πολιτικές αποφάσεις και για να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια.

Η σημερινή διακήρυξή μας είναι μια διακήρυξη που είμαστε βέβαιοι ότι αντικατοπτρίζει το πιστεύω, τους πόθους, τις απαιτήσεις, το όραμα του Ελληνικού λαού.

Εχει σκοπό να παρακινήσει συζήτηση και προβληματισμό σε εθνικό επίπεδο.

Η σημερινή μας διακήρυξη αποτελεί την πυξίδα που θα καθοδηγεί την πορεία μας προς μια νέα, αναγεννημένη, ανθρώπινη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, μια Ελλάδα που να ανήκει στους Ελληνες.

Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι πολιτικό Κίνημα που αγωνίζεται για τους ακόλουθους στόχους:

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Ο αγώνας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος για την εθνική μας αναγέννηση, για μια σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, στηρίζεται στην αρχή πως η εθνική μας ανεξαρτησία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της λαϊκής κυριαρχίας, πως η λαϊκή κυριαρχία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της κοινωνικής απελευθέρωσης, πως η κοινωνική απελευθέρωση αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της πολιτικής δημοκρατίας.

Για το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα το στρατιωτικό καθεστώς της χούντας, που επιβλήθηκε με το πραξικόπημα της 21 Απρίλη 1967, δεν ήταν παρά μια ιδιαίτερη στυγνή μορφή αποικιοποίησης της Ελλάδας από το Πεντάγωνο και το ΝΑΤΟ, με τη συνεργασία του εξαρτημένου δυτικοευρωπαϊκού και ντόπιου μεταπρατικού κεφάλαιου.

Ως στόχο είχε την εξυπηρέτηση των στρατηγικών και οικονομικών επιδιώξεων του αμερικάνικου κεφάλαιου στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου.

Γι' αυτό ο αγώνας του Λαού μας αποβλέπει πρώτιστα στην οριστική εξάλειψη των αιτίων που οδήγησαν στη στυγνή δικτατορία της επταετίας.

Κι αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να δικαιωθεί αν δεν υπάρξει:

α) Τιμωρία των ενόχων και των βασανιστών της χουντικής επταετίας και των υπεύθυνων της προδοσίας της Κύπρου.

β) Πλήρης αποκατάσταση των θυμάτων της δικτατορίας.

γ) Αμεση ακύρωση όλων των ανελεύθερων και καταπιεστικών έκτακτων μέτρων της χουντικής επταετίας, καθώς και των παρόμοιων νομοθετημάτων των προδικτατορικών κυβερνήσεων.

δ) Εξασφάλιση της ελεύθερης επιστροφής των πολιτικών προσφύγων στην πατρίδα.

ε) Εξυγίανση όλου του κρατικού μηχανισμού.

στ) Εξάλειψη του παρακράτους και του κομματικού κράτους.

ζ) Αμεση ένταξη των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας στην υπηρεσία του Έθνους και του Λαού και υποβολή τους σε αποτελεσματικό, πλήρη και συνεχή έλεγχο από τη νόμιμα εκλεγμένη πολιτική ηγεσία.

Για την εξάλειψη του συστήματος που οδήγησε στην ιμπεριαλιστική κατοχή της πατρίδας μας και των συνθηκών που το δημιούργησαν, το διατηρούν και το προστατεύουν, για τη θεμελίωση μιας γνήσιας, αβασίλευτης, αναγεννημένης και σοσιαλιστικής Ελληνικής Δημοκρατίας, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα θέτει ως προϋπόθεση την επίτευξη των ακόλουθων συγκεκριμένων στόχων:

1. Κάθε εξουσία πηγάζει από το Λαό, εκφράζει το Λαό και υπηρετεί το Λαό. Η κοινωνική, οικονομική και πολιτική δομή της δύναμης στη χώρα μας διαρθρώνεται με τρόπο που να αποκλείει την παραβίαση της λαϊκής θέλησης με οποιοδήποτε τρόπο.
2. Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα άμυνας κάθε πολίτη σε κάθε προσπάθεια κατάλυσης της νόμιμης εξουσίας, κατάργησης του Συντάγματος και υποδούλωσης του Λαού μας.
3. Για τα βασικά δικαιώματα του πολίτη ισχύει ο χάρτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η ελευθερία γνώμης και έκφρασης, η ελευθερία οργάνωσης για την επίτευξη συλλογικών σκοπών στα πλαίσια του Συντάγματος, το απαραβίαστο των δικαιωμάτων του ατόμου, όχι μόνο κατοχυρώνονται συνταγματικά αλλά και προστατεύονται αποτελεσματικά από τη Δικαιοσύνη που είναι ανεξάρτητη. Η Ελληνική ιθαγένεια δεν αφαιρείται.
4. Εξασφαλίζεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη κοινωνική και οικονομική ισότητα των δύο φύλων.
5. Εξασφαλίζεται με γνήσιες δημοκρατικές διαδικασίες η άμεση και ενεργός συμμετοχή όλων των πολιτών στην πολιτική ζωή του τόπου.
6. Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα εργασίας για όλους τους πολίτες, άντρες και γυναίκες.
7. Ο συνδικαλισμός αποδεσμεύεται από την εξάρτηση της οικονομικής ολιγαρχίας και από την κηδεμονία του κράτους, κατοχυρώνεται ως ελεύθερο και αυτόνομο κίνημα και τίθεται στην υπηρεσία των συμφερόντων του εργαζομένου Λαού.
8. Διαχωρίζεται οριστικά η εκκλησία από το κράτος και κοινωνικοποιείται η μοναστηριακή περιουσία.
9. Η Ελλάδα αποσυνδέεται από τους στρατιωτικούς, πολιτικούς και οικονομικούς συνασπισμούς, που υπονομεύουν την εθνική μας ανεξαρτησία και το κυριαρχικό δικαίωμα του Ελληνικού λαού να προγραμματίζει αυτός την κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική πορεία της χώρας.
10. Η Ελλάδα ακολουθεί δυναμική ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική με στόχους: την εγγύηση της εδαφικής ακεραιότητας, την κατοχύρωση της αδέσμευτης λαϊκής κυριαρχίας και την καλύτερη δυνατή πραγμάτωση των επιδιώξεων του Ελληνικού Λαού. Ως χώρα που είναι ταυτόχρονα στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο κάνει την παρουσία της αισθητή και στους τρείς αυτούς χώρους. Η αποπυρηνικοποίηση του μεσογειακού και βαλκανικού χώρου, η ουδετεροποίηση της Μεσογείου από τους στρατιωτικούς συνασπισμούς, η σύσφιγξη των οικονομικών και πολιτιστικών σχέσεων με τους λαούς όλης της Ευρώπης και της Μεσογείου, ως προσφορά και στη διεθνή ειρήνη, η συναδέλφωση των λαών και η δομή όλων των χωρών σε μια πανανθρώπινη και πανελεύθερη Κοινότητα με ίση μεταχείριση και ίσα δικαιώματα όλων των ανθρώπων, αποτελούν μόνιμες επιδιώξεις της.
11. Ακυρώνονται οι διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα σε οικονομική, πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση από τα μονοπωλιακά συγκροτήματα της Δύσης και ιδιαίτερα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
12. Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού Λαού, που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα ορατό μέλλον:

α. Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου. Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δραστηριότητα που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία, συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα καταργήσουν το μεσάζοντα που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική εκμετάλλευση.

β. Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα, ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και τη σημασία της παραγωγικής μονάδας.

γ. Τη διοικητική αποκέντρωση με ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης.

δ. Το συστηματικό και προοδευτικό κλείσιμο του ανοίγματος ανάμεσα στα κατώτερα και τα ανώτερα εισοδήματα κατά περιφέρεια και επάγγελμα.

ε. Μια οικιστική και πολεοδομική πολιτική που να εξασφαλίζει πολιτισμένη κατοικία σε κάθε Ελληνική οικογένεια.

στ. Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Ελληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την πλατιά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

ζ. Την κοινωνικοποίηση της υγείας, που συνεπάγεται τη δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Ελληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.

η. Ενα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για υγεία, ατυχήματα, γερατειά και ανεργία, που να επεκταθεί σε όλους τους Ελληνες.

θ. Την προστασία της μητέρας και του παιδιού.

ι. Την προστασία του περιβάλλοντος, τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των εθνικών λαϊκών παραδόσεων και τη συμμετοχή ολόκληρου του Λαού στην πολιτιστική εξέλιξη.

Οι οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές επιδιώξεις του εργαζόμενου Ελληνικού λαού εργατών, αγροτών, μισθωτών, υπαλλήλων, νεολαίας, μικροεπαγγελματιών και βιοτεχνών η θεμελίωση μιας κοινωνίας χωρίς αλλοτρίωση και γραφειοκρατία, θα πραγματοποιηθούν με τη συνεχή λαϊκή επαγρύπνηση, έλεγχο και κινητοποίηση.

Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα καλεί τον Ελληνικό Λαό να οργανωθεί στις τάξεις του, σε οργανώσεις βάσης, να συμμετάσχει άμεσα στην παραπέρα διαμόρφωση του προγράμματός του, στη λήψη όλων των αποφάσεων και στην ανάδειξη των στελεχών του σε όλα τα επίπεδα.

Ετσι θα συνεχίσουμε με νέα ένταση και αποφασιστικότητα τον αγώνα για μια ανεξάρτητη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα.