Ο ιστοχώρος www.doureios.gr επιδιώκει να αποτελέσει έναν χώρο ουσιαστικών πολιτικών αναλύσεων και διαλόγου, με στόχο την διαμόρφωση γνώμης σε σημαντικά ζητήματα των καιρών, όπως αυτά προσεγγίζονται υπό το πρίσμα της σύγχρονης δημοκρατικής αντίληψης.
Επίσης, ο "Δούρειος Ίππος" επιδιώκει την δραστική αλλαγή του πολιτικού συστήματος της εκφυλισμένης πια μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας, με ένα ελπιδοφόρο, ανανεωμένο και ρεαλιστικό μοντέλο δημοκρατικής άσκησης της εξουσίας, το οποίο θα είναι σε θέση να εμπνεύσει τους Έλληνες να οργανώσουν και να πραγματοποιήσουν την μεγάλη αλλαγή που τόσο έχει ανάγκη η πατρίδα μας.]
Η Ψηφιακή Δημοκρατία στην Κοινωνία της Πληροφορίας
Του Δημοσθένη Κυριαζή,Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου των Δημοκρατικών.
Τι είναι το πολίτευμα της δημοκρατίας και ποιες οι διαφορές του από το σημερινό πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας;
Η λέξη δημοκρατία, που υπάρχει στις γλώσσες όλων των λαών του κόσμου, είναι Ελληνική.
Προέρχεται από τη σύζευξη των λέξεων Δ ή μ ο ς και Κ ρ ά τ ο ς.
Δήμος στην Αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν το σύνολο των πολιτών, ενώ πολίτες ονομαζόταν το υποσύνολο των κατοίκων μίας πολιτείας που είχαν το δικαίωμα ψήφου· που είχαν το δικαίωμα συμμετοχής στις γενικές συνελεύσεις του λαού.
Αυτές οι γενικές συνελεύσεις στην Πολιτεία των Αθηναίων ονομάζονταν Εκκλησίες του Δήμου.
Κράτος σημαίνει δύναμη, ισχύς, εξουσία.
Δημοκρατία συνεπώς σημαίνει εξουσία του δήμου, εξουσία των πολιτών.
Η Εκκλησία του Δήμου ήταν το κορυφαίο και μοναδικό όργανο, που ασκούσε τότε κάθε εξουσία. Τη νομοθετική εξουσία, την κυβερνητική (την εκτελεστική όπως συνηθέστερα ονομάζεται) και τη δικαστική.
Οι πολίτες τότε, νομοθετούσαν, λάμβαναν τις μεγάλες πολιτικές αποφάσεις ( πχ κήρυξη πολέμων), δίκαζαν. Οι πολίτες τότε είχαν όλη την εξουσία στα χέρια τους.
Οι ηγέτες των πολιτών ονομάζονταν Άρχοντες.
Η λέξη άρχοντας προέρχεται από τη λέξη αρχή και προσδιόριζε εκείνους τους πολίτες που έμπαιναν στην αρχή ενός οργανωμένου σχηματισμού.
Τους επικεφαλείς, τους μπροστάρηδες.
Στις αρχαιοελληνικές δημοκρατίες οι άρχοντες ουσιαστικά δεν ασκούσαν καμιά εξουσία.
Ούτε νομοθετούσαν, ούτε έπαιρναν τις μεγάλες πολιτικές αποφάσεις, ούτε ασκούσανε, άμεσα ή έμμεσα, δικαστική εξουσία.
Οι άρχοντες τότε διακονούσαν την Εκκλησία του Δήμου και υλοποιούσαν τις αποφάσεις των πολιτών.
Ήταν οι υπηρέτες των πολιτών στην πράξη και όχι στη θεωρία.
Στις σημερινές δημοκρατίες οι ίδιοι οι πολίτες δεν ασκούνε καμιά από προαναφερθείσες τρεις εξουσίες.
Οι εξουσίες αυτές ασκούνται σήμερα από τους αντιπροσώπους των πολιτών, που είναι και αυτοί πολίτες, εκλέγονται από τους πολίτες και αποφασίζουν για λογαριασμό των πολιτών.
Οι αποφάσεις στις Εκκλησίες του Δήμου λαμβάνονταν με βάση την αρχή της πλειοψηφίας, όπως γίνεται και σήμερα στη Βουλή, στα Δημοτικά Συμβούλια, στα Διοικητικά Συμβούλια.
Η αρχή της πλειοψηφίας είναι μια σημαντική διαδικαστική αρχή της δημοκρατίας αλλά δεν είναι η λογική αρχή, η ψυχή της δημοκρατίας.
Ψυχή της δημοκρατίας είναι η εφαρμογή της αρχής της πλειοψηφίας στο σύνολο των πολιτών.
Με το πέρασμα των χρόνων οι δύο αρχές – η λογική και η διαδικαστική – αλλοιώθηκαν ως ακολούθως:
Διαφυλάχτηκε και διατηρήθηκε η διαδικαστική αρχή της πλειοψηφίας αλλά παραμορφώθηκε η λογική αρχή της λήψεως των μεγάλων αποφάσεων από το σύνολο των πολιτών.
Στη νέα λογική δημιουργήθηκαν πολιτεύματα στα οποία εφαρμόζονταν η διαδικαστική, αλλά όχι και η λογική αρχή της δημοκρατίας.
Στα πολιτεύματα αυτά οι αποφάσεις λαμβάνονταν με την αρχή της πλειοψηφίας, όχι από όλους τους πολίτες, αλλά από τους ολίγους· τους πλούσιους, τους ευγενείς, τους ισχυρούς.
Τέτοιας μορφής πολιτεύματα ήταν οι δημοκρατίες των Καρχηδονίων, των Ενετών, των Ρωμαίων.
Οι συγκλητικοί της Ρώμης και τα μέλη της Ιεράς Εξέτασης λάμβαναν αποφάσεις με τη αρχή της πλειοψηφίας.
Είναι όμως αυτό δημοκρατία;
Ευτυχώς δεν υπάρχουν πολλοί που να πιστεύουν ότι είναι. Η ιστορική αλήθεια είναι πως από την αρχαιοελληνική δημοκρατία οι άνθρωποι σεβάστηκαν και διατήρησαν μόνο τη διαδικαστική αρχή της, αλλά ασέλγησαν πάνω στη λογική αρχή της· στη αρχή της άσκησης της εξουσίας από το σύνολο των πολιτών.
Μία δεύτερη διαφορά είναι ο τρόπος ανάδειξης των ηγετών των πολιτών τότε και τώρα. Τότε οι ηγέτες των πολιτών, οι άρχοντες, αναδεικνυόταν με κλήρωση και κυκλική εναλλαγή.
Κατ’ εξαίρεση η ανάδειξη των στρατιωτικών αρχόντων, γίνονταν με εκλογή ή με εκλογή όλων των άξιων και στη συνέχεια κλήρωση μεταξύ αυτών.
Στις σύγχρονες δημοκρατίες η ανάδειξη ηγετών γίνεται αποκλειστικά με εκλογή· μια διαδικασία της οποίας οι κανόνες και οι πρακτικές δεν καθορίζονται από τους πολίτες αλλά από τους ολίγους , που στην καλλίτερη περίπτωση είναι οι εκπρόσωποι των πολιτών.
Ο τρόπος ανάδειξης των ηγετών είναι ένα σύνθετο και δύσκολο πρόβλημα. Με την εκλογή βελτιστοποιείται η αποτελεσματικότητα των πολιτευμάτων γιατί, θεωρητικά τουλάχιστον, οι πολίτες μπορούν να επιλέξουν τους αξιότερους και ηθικότερους.
Επιτυγχάνεται όμως αυτό πάντα στην πράξη;
Με την κλήρωση βελτιστοποιείται, στην πράξη και όχι μόνο στη θεωρία, η ηθική των πολιτευμάτων γιατί διασφαλίζεται η τήρηση των αρχών της ισοκρατίας και της παροχής ίσων ευκαιριών σε όλους τους πολίτες.
Διασφαλίζεται η τήρηση του πνεύματος της δημοκρατίας και η προστασία της από φαινόμενα μετάπτωσης της σε πολιτεύματα όπου η εξουσία αποτελεί κληρονομιά των ολίγων, όπως γίνεται στις ολιγαρχίες.
Τι κρίση όμως υπάρχει στις σημερινές δημοκρατίες; Ηθική κρίση ή κρίση αποτελεσματικότητας;
Ο κάθε ένας απλός πολίτης έχει δικαίωμα και υποχρέωση να δώσει τη δική του απάντηση σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα. Η δική μου απάντηση είναι πως η κρίση είναι ηθική αλλά οι άνθρωποι που ασκούν την εξουσία βολεύονται να λένε πως είναι κρίση αποτελεσματικότητας.
Ποια είναι η βασική προϋπόθεση ύπαρξης και λειτουργίας της Δημοκρατίας;
Αποτελεί ιστορική διαπίστωση ότι βασική προϋπόθεση ύπαρξης και λειτουργίας της δημοκρατίας είναι οι καλές συνθήκες επικοινωνίας των ανθρώπων.
Στην αρχαία Ελλάδα τεχνολογία επικοινωνιών δεν υπήρχε.
Ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας ήταν η συγκέντρωση των ανθρώπων στον ίδιο χώρο και στον ίδιο χρόνο. Οι καλές συνθήκες επικοινωνίας που δημιουργήθηκαν στην αρχαία Ελλάδα οφείλονται:
(1) Στο κλίμα της Ελλάδας που επιτρέπει τη συγκέντρωση των ανθρώπων σε ανοικτούς χώρους με άριστες συνθήκες φυσικού κλιματισμού για να επικοινωνήσουν.
(2) Στη ευφυή οργάνωση της Ελλάδας σε κράτη μικρής έκτασης και πληθυσμού, σε κράτη – πόλεις, όπου οι συνθήκες επικοινωνίας βελτιστοποιούνται γιατί οι άνθρωποι είναι λίγοι και κατοικούν σε κοντινές αποστάσεις.
(3) Στη μεγάλη επικοινωνιακή δύναμη της Ελληνικής γλώσσας που πηγάζει από τη μονοσήμαντη σχέση μεταξύ των λέξεων και της έννοιας τους.
Αν οι Έλληνες είχαν μια γλώσσα αμφίσημη και παρδαλή, τότε το κλίμα και η οργάνωση της δεν θα ήταν αρκετά για να γίνει η Ελλάδα το λίκνο της δημοκρατίας.
Ενδεχομένως να έχετε ακούσει ότι, λόγω της μεγάλης επικοινωνιακής δύναμης της, η ελληνική γλώσσα κρίνεται ως η μόνη κατάλληλη για την επικοινωνία των υπολογιστών.
Η βασική προϋπόθεση δημοκρατίας, προκύπτει επίσης από το εξής ιστορικό γεγονός:
Το πολίτευμα της Δημοκρατίας ουσιαστικά λειτούργησε μόνο στα κράτη – πόλεις της αρχαίας Ελλάδας.
Στα κράτη με τις απέραντες εκτάσεις και τους πολλούς ανθρώπους – κοινοπολιτείες, αυτοκρατορίες - που δημιουργήθηκαν στα μετέπειτα χρόνια, δεν ήταν δυνατόν να λειτουργήσει δημοκρατία γιατί οι συνθήκες επικοινωνίας ήταν πολύ δύσκολες· γιατί η αμφιενεργή ενημέρωση, η διαβούλευση και οι ψηφοφορίες των πολιτών ήταν πρακτικά πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να πραγματοποιούνται.
Η βασική προϋπόθεση της δημοκρατίας προκύπτει ακόμη και από το Νόμο της Εντροπίας, ο οποίος ισχύει για όλα τα φυσικά συστήματα και συνεπώς και τα πολιτικά συστήματα άσκησης της εξουσίας.
Η ανάπτυξη όμως αυτού του θέματος δεν είναι τόσο εύκολη και μάλιστα στα χρονικά πλαίσια μίας σύντομης ομιλίας.
Η κατανόηση ότι η δημοκρατία φυτρώνει εκεί που υπάρχουν καλές συνθήκες επικοινωνίας των ανθρώπων, είναι ένα σημαντικό και βασικό συμπέρασμα.
Πως σχετίζεται η νέα τεχνολογία με τη δημοκρατία και τι είναι Ψηφιακή Δημοκρατία;
Είναι γνωστό σε όλους, ότι χάρη στην ψηφιακή τεχνολογία των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής, οι άνθρωποι σήμερα απολαμβάνουν όχι απλά καλές, αλλά φανταστικές συνθήκες επικοινωνίας.
Αυτή την πραγματικότητα την καταλαβαίνουν και τη βιώνουν όλοι οι άνθρωποι. Περισσότερο όμως την καταλαβαίνουν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, γιατί αυτοί έχουν γνωρίσει και έχουν βιώσει τις συνθήκες επικοινωνίας που υπήρχαν μέχρι το πρόσφατο παρελθόν.
Το πιο σημαντικό όμως δεν είναι η επίτευξη των φανταστικών δυνατοτήτων επικοινωνίας αλλά το ότι οι δυνατότητες αυτές είναι οικονομικά και λειτουργικά προσιτές σε όλους τους ανθρώπους.
Ποιος δεν έχει σήμερα στην Ελλάδα σταθερό ή κινητό τηλέφωνο;Πόσοι από τους συμπατριώτες μας έχουν σήμερα υπολογιστή και πρόσβαση στο Ιντερνέτ;
Τι ίσχυε πριν από 30 χρόνια; Τι θα ισχύει αύριο;
Είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι οι σημερινές δυνατότητες επικοινωνίας είναι οι καλλίτερες των τελευταίων πέντε χιλιάδων χρόνων της γνωστής ιστορίας του ανθρώπου (3000 πΧ – 2009 μΧ).
Το γεγονός αυτό και η βασική προϋπόθεση δημοκρατίας, οδηγούν εύκολα στο στέρεο συμπέρασμα, ότι
η νέα τεχνολογία μπορεί να γίνει η ευκαιρία και το όχημα βελτίωσης και διεύρυνσης της δημοκρατίας.
Μπορεί, αν το θελήσουν και οι άνθρωποι, να γίνει ευκαιρία και όχημα Αναγέννησης της Δημοκρατίας.
Η Ψηφιακή Δημοκρατία δεν είναι ένα καινούργιο πολίτευμα.
Είναι το πολίτευμα της γνήσιας δημοκρατίας που λειτουργεί με μέσα της ψηφιακής τεχνολογίας· είναι το πολίτευμα της εξουσίας των πολιτών που έχει προσαρμοσθεί στα τεχνολογικά, αλλά και στα κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα του 21ου αιώνα.
Μέχρι σήμερα η λειτουργία ενός γνήσια δημοκρατικού πολιτεύματος με τους παραδοσιακούς τρόπους, είχε αξεπέραστα προβλήματα.
Το άμεσο και το έμμεσο κόστος ενός δημοψηφίσματος ήταν δυσβάσταχτο και φυσικά το πλήρωναν οι πολίτες.
Η αμφιενεργή ενημέρωση και η διαβούλευση των πολιτών, εκτός από το υψηλό κόστος , είχαν και αξεπέραστες λειτουργικές δυσχέρειες.
Όταν συγκεντρώνονται σε ένα γήπεδο τέσσερες χιλιάδες άνθρωποι κάθε τρία χρόνια, τι αμφιενεργή ενημέρωση και διαβούλευση μπορεί να επιτευχθεί ;
Όλα τα προαναφερθέντα αποτελούν μια αντικειμενική και σοβαρή αιτία για την οποία η δημοκρατία των συγχρόνων κοινωνιών λειτούργησε στην αντιπροσωπευτική μορφή της.
Σήμερα όμως αυτά τα προβλήματα αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά με τη βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας, που διασφαλίζει την εύκολη, γρήγορη και από το σπίτι μας πραγματοποίηση αμφιενεργής ενημέρωσης, διαβούλευσης και δημοψηφισμάτων, μειώνοντας αποφασιστικά το κόστος λειτουργίας αυτών των δημοκρατικών θεσμών.
Το στέρεο συμπέρασμα είναι πως σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να ξαναγίνουν οι δημοκρατίες τα πολιτεύματα της εξουσίας των πολιτών.
Τι σημαίνει κοινωνία της πληροφορίας;
Οι τεχνολογίες που αναπτύχθηκαν από το 3000 πΧ μέχρι τα μέσα του 20ου μΧ αιώνα, είχαν ως στόχο την πραγματοποίηση εργασιών που –κυρίως – βασίζονταν στις μυϊκές δυνάμεις του ανθρώπου.
Είχαν ως στόχο την παραγωγή μηχανικού έργου.
Από τα μέσα όμως του 20ου αιώνα άρχισε να αναπτύσσεται μια νέα τεχνολογία που είχε ως στόχο την πραγματοποίηση εργασιών που βασίζονται στις εγκεφαλικές δυνάμεις του ανθρώπου.
Είχε ως στόχο την παραγωγή πνευματικού έργου.
Τέτοιο έργο είναι η διαχείριση και η διακίνηση των πληροφοριών και η πραγματοποίηση μαθηματικών και λογικών υπολογισμών.
Η απογείωση της τεχνολογίας παραγωγής πνευματικού έργου έγινε στα τέλη του 20ου αιώνα, 1970 – 2000, με την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας των ημιαγωγών και της ψηφιακής τεχνολογίας.
Χάρη στη νέα τεχνολογία απολαμβάνουμε σήμερα φανταστικές βελτιώσεις σε τόσους και τόσους τομείς:
Στην έρευνα , στην παιδεία, στην ιατρική, στην παραγωγή υπηρεσιών και αγαθών, στη διοίκηση των επιχειρήσεων, στη δημόσια διοίκηση, στη δημόσια και εθνική ασφάλεια, στη λειτουργία των πολιτικών και των πολιτικών κομμάτων.
Η κοινωνία της οποίας οι άνθρωποι έχουν την οικονομική και λειτουργική δυνατότητα να χρησιμοποιούν τη νέα τεχνολογία σε όλους τους τομείς που προαναφέραμε, είναι η κοινωνία της πληροφορίας.
Το βασικό χαρακτηριστικό της κοινωνίας της πληροφορίας, δεν είναι η ύπαρξη αυτών των δυνατοτήτων.
Το βασικό χαρακτηριστικό είναι η απόκτηση αυτών των δυνατοτήτων από όλους τους ανθρώπους.
Πλούσιους και φτωχούς, ανώτατης και στοιχειώδους εκπαίδευσης, από αυτούς που ζουν στην πόλη, στο χωριό ή σε μια αγροικία.
Τις δεκαετίες του 50 και του 60 αυτές οι δυνατότητες υπήρχαν αλλά ήταν οικονομικά και λειτουργικά προσιτές σε ελάχιστους ανθρώπους.
Για να έχει κάποιος τότε υπολογιστή έπρεπε να έχει τις οικονομικές δυνατότητες της Εθνικής Τράπεζας. Για να μπορεί να γράφει κάποιος στον υπολογιστή μια σελίδα, έπρεπε να έχει ντοκτορά στην πληροφορική.
Τι ισχύει σήμερα το ξέρετε.
Υπολογιστές έχουν ακόμη και τα μικρά παιδιά για να παίζουν και να μαθαίνουν να γράφουν τα πρώτα τους γράμματα, όπως μαθαίναμε εμείς οι παλιότεροι να γράφουμε με το «κοντύλι στην πλάκα».
Στο παρελθόν, μονάχα οι βασιλιάδες μπορούσαν να έχουν ένα σύστημα παραγωγής πνευματικού έργου.
Για το σκοπό αυτό, διατηρούσαν στην αυλή τους μια ομάδα σοφών και σπουδασμένων ανθρώπων, οι οποίοι πραγματοποιούσαν κατ’ εντολή και λογαριασμό του βασιλιά διάφορες πνευματικές εργασίες.
Σήμερα ο κάθε απλός άνθρωπος – ο μαθητής, ο αγρότης, ο επαγγελματίας, ο επιστήμονας – μπορεί να έχει ένα σύστημα παραγωγής πνευματικού έργου, όχι βέβαια διατηρώντας ομάδα σοφών, αλλά έχοντας μηχανές της νέας τεχνολογίας· έχοντας έναν υπολογιστή με πρόσβαση στο Ιντερνέτ.
Με τα μέσα αυτά ο σημερινός απλός πολίτης μπορεί να συγκεντρώνει και να διαχειρίζεται περισσότερες πληροφορίες και στοιχεία από τους βασιλιάδες του παρελθόντος.
Η παρουσία κοινωνίας της πληροφορίας είναι ήδη σήμερα και αισθητή και σημαντική.
Να μερικά παραδείγματα κοινωνίας της πληροφορίας από την Πελασγία.
* Η λειτουργία ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ( e-mail ), στο δημοτικό σχολείο, στο γυμνάσιο, στο λύκειο και σε αρκετές δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις.
* Η λειτουργία ιστότοπου ( web Site) στο λύκειο και σε κάποιες επιχειρήσεις.
* Η ψηφιακή λειτουργία των υπηρεσιών του Δήμου και άλλων ιδιωτικών επιχειρήσεων.
* Η λειτουργία μηχανής ΑΤΜ για την αυτόματη ανάληψη και κατάθεση χρημάτων στην τράπεζα.
* Η χρήση υπολογιστών για την εργασία των υπαλλήλων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, των επαγγελματιών και των μαθητών.
Όλα αυτά και πολλά άλλα παραδείγματα αποτελούν τα σημερινά δομικά στοιχεία της κοινωνίας της πληροφορίας.
Ποιος όμως μπορεί να προβλέψει τα αυριανά δομικά της στοιχεία;
Ενώ όμως η παρουσία της κοινωνίας της πληροφορίας είναι ήδη τόσο σημαντική στους τομείς που προαναφέραμε, είναι ασήμαντη έως μηδενική στον τομέα της συμμετοχής των ίδιων των πολιτών στην άσκηση της εξουσίας.
Οι λόγοι αυτής της αδράνειας είναι μάλλον εύκολο να τους καταλάβει κάποιος.
Η αδράνεια όμως αυτή ενέχει σοβαρούς κινδύνους για τους ανθρώπους, επειδή η νέα τεχνολογία με τις φανταστικές δυνατότητες μπορεί να υπηρετήσει, εξ ίσου αποτελεσματικά, τόσο γνήσια δημοκρατικούς θεσμούς, όσο και ολιγαρχικούς ή ψευτοδημοκρατικούς θεσμούς.
Αν υπηρετήσει δημοκρατικούς θεσμούς, η νέα τεχνολογία θα είναι ευλογία.
Αν όμως υπηρετήσει ολιγαρχικούς και ψευτοδημοκρατικούς θεσμούς θα είναι κατάρα και εφιάλτης.
Για το είδος όμως των θεσμών που θα υπηρετήσει, υπεύθυνη δεν είναι η τεχνολογία. Υπεύθυνοι είναι όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι.
Οι πολιτικοί, οι ειδήμονες και μείς οι απλοί πολίτες.
[ Δημοκρατικοί:
Οι Δημοκρατικοί είναι ένα νέο κόμμα -ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 2009- που προήλθε από διαδικασίες ανοιχτής ηλεκτρονικής διαβούλευσης και διαλόγου μεταξύ ευαισθητοποιημένων ενεργών πολιτών, με έντονη ανησυχία για την επιβίωση και ανόρθωση της χώρας μας από την πολύπλευρη καταστροφική πορεία στην οποία βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε όλα τα πεδία άσκησης των κρατικών πολιτικών: προστασία περιβάλλοντος, παιδεία, υγεία, οικονομία, ασφάλεια, θεσμοί, αξίες.
Οι Δημοκρατικοί ιδρύθηκαν για να εργασθούν για τις μεγάλες τομές που χρειάζεται η πατρίδα μας σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς του δημόσιου βίου, με όπλα την ανεξαρτησία από μεγάλα και μικρά συμφέροντα και την προσήλωση στην πρόταξη του δημόσιου και του εθνικού συμφέροντος. ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου