Με δύο μέτρα και δύο σταθμά προχωρά η Τουρκία στην εξωτερική της πολιτική.
Οπως δήλωσε ο υπουργός εξωτερικών της γείτονος χώρας Αχμέτ Νταβούτογλου, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του αυτές τις μέρες στο τουρκοκρατούμενο κομμάτι της Κύπρου, "χωρίς αναγνώριση των συνόρων ... δεν μπορούμε να λέμε ότι είμαστε γείτονες".
Αυτή η προϋπόθεση όμως αφορά, απ' ό,τι φαίνεται μέχρι την ώρα, μόνο τις διαδικασίες προσέγγισης Τουρκίας και Αρμενίας που βρίσκονται σε εξέλιξη με άνοιγμα των συνοριακών πυλών (σε δύο μήνες περίπου) και πρωτόκολλα συνεργασίας (που χρίζουν ιδιαίτερης μελέτης).
Το θέμα είναι πολύ σημαντικό για την εξωτερική πολιτική και τη θέση της χώρας μας στη Διεθνή κοινότητα.
Η Τουρκία τους τελευταίους μήνες έχει επιδοθεί σε ένα ράλι διπλωματικών επαφών, κυριολεκτικά ανά τον κόσμο, που μερικές ολοκληρώνονται με πολύ σημαντικές συμφωνίες στον οικονομικό και κατ' επέκταση πολιτικό τομέα.
Ωστόσο ακόμη, οι οικονομικοί δείκτες της, εκτός από τους κερδοσκοπικούς και λογιστικά "μαγειρεμένους", συνεχίζουν να παρουσιάζουν καθίζηση.
Οι εξαγωγές κινούνται στο -30% περίπου και δεν δείχνουν στοιχεία ανάκαμψης. Η χώρα έχει προσφύγει επίσημα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
(Κάτι που, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, θα είναι τελικά και η μόνη διέξοδος για την Ελλάδα, άσχετα αν οι πιστώσεις έρθουν μέσω Βρυξελλών.
βλ. Μονόδρομος η προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο)
Την κατάσταση έχει πάρει στα χέρια της η στρατιωτική, ακαδημαϊκή και εν μέρει πολιτική ελίτ της Τουρκίας, η οποία δίνει το ρυθμό των εξελίξεων για τη σωτηρία της "πατρίδας".
Η ταχύτητα και το πλήθος των κινήσεων, αλλά και η στοχευμένη στρατηγική και τακτική που ακολουθούν οι Τούρκοι είναι αξιοσέβαστη.
Αν μπορούσαν να τα καταφέρουν και στο καθημερινό κοινωνικό πρόβλημα της αυθαιρεσίας και διαφθοράς, που καλά κραττεί και εκεί, αλλά και στην αναβάθμιση της Παιδείας και της Δημόσιας Διοίκησης, τότε θα έκαναν πραγματικά άλματα.
(Η φωτογραφία από την αγγλόφωνη εφημερίδα IRAN DAILY)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου