Το συμπλήρωμα του Γενικού

Είχαμε σχολιάσει σε προηγούμενη ανάρτησή μας πως βολεύτηκε ο υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μανώλης Αντωνάκος και μέχρι πριν λίγο καιρό Γενικός Γραμματέας της νομαρχίας Πειραιά, δεξί χέρι δηλαδή του νομάρχη Πειραιά Γιάννη Μίχα.

Στη θέση του Ειδικού Συμβούλου στο Πολιτικό Γραφείο του Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Δημήτρη Ρέππα κάθεται, αναδρομικά μάλιστα, με απόφαση του εν λόγω υπουργού.

Πως έγινε αυτό (η αναδρομικότητα);

Άποψή μου είναι ότι θα πρέπει να έχει προχωρήσει πολύ η τεχνολογία του διακτινισμού ή της προσωρινής κλωνοποίησης. Κάτι άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ ώστε ένας υπάλληλος να αναλαμβάνει καθήκοντα αναδρομικά.

Ψάχνω και τη νομοθεσία... Δεν μπορώ να βρω που το λέει.

Ας μη σχολιάσω και το παράδοξο υπουργός και βουλευτής να απασχολεί στο γραφείο του άλλον υποψήφιο βουλευτή...

Βέβαια είναι σίγουρο ότι ο υπουργός Δημήτρης Ρέππας γνωρίζει καλύτερα και λόγω αρμοδιότητας (Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων).

Αναγκαστικά όμως έπρεπε να συμπληρωθεί εκείνη η ανάρτηση καθώς προέκυψαν νέα δεδομένα.

Και το συμπλήρωμα έχει ως εξής:


Συμπλήρωμα 25.6.2010:




Ο Μανώλης Αντωνάκος δημιούργησε ιστοχώρο στη διαδικτυακή διεύθυνση www.mantonakos.gr

Όπως θα διαπιστώσετε στη φωτογραφία της ιστοσελίδας που παρουσιάζει το βιογραφικό του πρώην γενικού γραμματέα της νομαρχίας Πειραιά, με ημερομηνία 6.6.2010, παραλείπεται η αναφορά στη θέση που κατέχει ο κος Αντωνάκος από τις αρχές του χρόνου ως ειδικός σύμβουλος στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Δημήτρη Ρέππα.

Γιατί άραγε;

Στη συνέχεια όμως, προφανώς μετά την ανάρτησή μας, καθώς δεν έπρεπε να δωθούν λάθος εντυπώσεις, προστέθηκε και αυτή η αναφορά.




Κατά τη διάρκεια όμως της πρόσφατης καθιστικής διαμαρτυρίας μπροστά από το υπουργείο Εσωτερικών κατά του σχεδίου Καλλικράτη κατοίκων του δήμου Βοιών Λακωνίας, που θα εξαφανιστεί από τον αυτοδιοικητικό χάρτη λόγω των αλλαγών, περιοχή όπου πολιτεύεται κατά καιρούς ο κος Μανωλάκος, εκφράστηκε και δημόσια η απορία για την αδικαιολόγητη απουσία του υποψήφιου βουλευτή του ΠΑΣΟΚ.

Ασφαλώς οι κάτοικοι δεν γνώριζαν για τις νέες αρμοδιότητες του πολιτευτή τους.

Ωστόσο, όπως θα διαβάσετε και εσείς στον ιστοχώρο του ( www.mantonakos.gr ) ο Μανώλης Αντωνάκος δηλώνει:

"

Υποψήφιος βουλευτής ΠΑΣΟΚ Μανώλης Αντωνάκος

Αγαπητέ φίλε, Αγαπητή φίλη

Σας καλοσωρίζω στην ιστοσελίδα μου την οποία δημιουργήσαμε με σκοπό την άμεση και ουσιαστική επικοινωνία μαζί σας.

Γιατί ο πολίτης πρέπει να γνωρίζει και να γίνεται κοινωνός των θέσεων των πράξεων των δραστηριοτήτων κάθε προσώπου που ασχολείται με το δημόσιο βίο της χώρας μέσα από κάθε θεσμό.

Το διαδίκτυο αποτελεί σημαντικό παράγοντα σε αυτή τη κατεύθυνση. Μετά από μια πορεία 24 χρόνων στην αυτοδιοίκηση Τοπική και νομαρχιακή απο το 1986 μέχρι σήμερα στο Δήμο Πειραιά στο Δήμο Κορυδαλλού στο Δήμο Βοιών Λακωνίας στη Νομαρχία Πειραιά αλλά και μετά την πολύτιμη εμπειρία που αποκόμησα ως υποψήφιος Βουλευτης του ΠΑΣΟΚ στο Νομό Λακωνίας στις Εκλογες του 2009 πιστεύω ακράδαντα οτι ο ενημερωμένος πολίτης είναι ο αλάνθαστος κριτής όλων, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΝΟΜΑΡΧΩΝ ΔΗΜΑΡΧΩΝ καθώς και κάθε κρατικού λειτουργού. Ο πολίτης κρίνει συγκρίνει επιλέγει.

Έχοντας πάντα στην διαδρομή μου ως σημείο αναφορας το πολίτη επιθυμώ καί αγωνίζομαι για την ολόπλευρη ενημέρωση του, τόσο για τα θέματα που αφορούν τα προβλήματα σε τοπικό επίπεδο Νομού Λακωνίας και περιφέρειας Πελοποννήσου οσο και για τα γενικότερου ενδιαφέροντος και εθνικής σημασίας ζητήματα.

Με αυτές τις σκέψεις σας καλοσωρίζω στην ιστοσελίδα mantonakos.gr και σας καλώ να την επισκέπτεσθε συχνά.

Φιλικά
Μανώλης Αντωνάκος

"

(Τα ορθογραφικά λάθη είναι του κου Αντωνάκου).


Μπορεί να κάνουμε λάθος, αλλά παρατηρούμε μια καραμπινάτη ασυμφωνία λόγων και πράξεων. Κοινώς, πολιτικό δούλεμα.

Αφού τα αγοράζουμε καλά κάνουν και μας τα πουλάνε.

Εμείς πάντως,

"Δώσαμε, δώσαμε!".



Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την προηγούμενη ανάρτηση:

Βολεύτηκε πάλι ο Μανώλης Αντωνάκος

Guardian: "Μια θέση στον ήλιο: Η Ελλάδα βγάζει τα νησιά της προς πώληση για να σώσει την οικονομία".

Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Γιώργος Πεταλωτής, απέστειλε σήμερα επιστολή – απάντηση σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Guardian», σχετικά με τη δήθεν πώληση νησιών από την Ελληνική Κυβέρνηση.

Η επιστολή έχει ως εξής:

Αγαπητοί κύριοι/κυρίες

Επιθυμώ να δηλώσω την απογοήτευσή μου για το άρθρο σας με την υπογραφή της κ. Elena Moya, που δημοσιεύτηκε στη σημερινή έκδοση Guardian (25/06/2010).

Αρχικά, ο ισχυρισμός ότι η Ελληνική Κυβέρνηση εμπλέκεται στην πώληση οποιουδήποτε νησιού είναι πλήρως ανακριβής. Οι αγοραπωλησίες νησιών που ανήκουν σε ιδιώτες, ούτε κάτι καινούριο είναι ούτε και αποτελεί νέο, στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού. Πράγματι, το νησί του Ιονίου «Ναυσικά» είναι μια τέτοια περίπτωση που βρίσκεται στην αγορά εδώ και καιρό.

Είναι δε, εξίσου παραπλανητικός ο ισχυρισμός ότι η Ελληνική Κυβέρνηση διαπραγματεύεται, με Ρώσους και Κινέζους επενδυτές, την πώληση γης στη Ρόδο, γεγονός που ανήκει στο πεδίο της ιδιωτικής εμπορικής κτηματομεσιτικής αγοράς που ουδεμία σχέση έχει με το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά βασίζεται σε ανυπόστατες φήμες.

Όσο για την παρατραβηγμένη άποψή σας ότι η Ελλάδα σκέφτεται την πώληση νησιών, «ωθούμενη από την αδυναμία του κράτους να αναπτύξει υποδομές και αστυνόμευση σε πολλά από αυτά», είναι όχι μόνο εκτός πραγματικότητας, αλλά και προσβλητική. Επιπλέον, τέτοιοι ισχυρισμοί πραγματικά εγείρουν ερωτήματα σχετικά με τα κίνητρα μιας τέτοιας δημοσίευσης και μάλιστα στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Guardian».

Τέλος, θα ήθελα να σας επισημάνω ότι η Ελλάδα δεν έλαβε κάποια «απαλλαγή» χρεών ή δωρεάν βοήθεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ένα δάνειο το οποίο και θα αποπληρώσει έγκαιρα και πλήρως.

Θέλω να πιστεύω πως στο μέλλον θα προβείτε σε πιο ενδελεχή έρευνα πριν δημοσιεύσετε τέτοιου είδους «εμπρηστικά» άρθρα. Με δεδομένο δε, ότι το αναληθές άρθρο σας έχει ήδη επανεκδοθεί σε μεγάλο αριθμό διεθνών Μέσων Ενημέρωσης, σας καλώ να δημοσιεύσετε την παρούσα επιστολή και να ανακαλέσετε το εν λόγω άρθρο σας αμέσως.

Με εκτίμηση
Γιώργος Πεταλωτής


ΑΡΘΡΟ TEASER

Στο αρχικό πρωτοσέλιδο άρθρο της (φωτογραφία επάνω) η εφημερίδα ακροβατούσε προσπαθώντας να πείσει χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία ότι η χώρα μας εκπροσωπούμενη από το Ελληνικό Δημόσιο και πιεζόμενη από την οικονομική της συγκυρία έχει πάρει τη στρατηγική απόφαση να εκποιήσει ιδιοκτησίες που της ανήκουν και μεταξύ άλλων Ελληνικά νησιά.

Μετά την επιστολή του κυβερνητικού εκπροσώπου Γιώργου Πεταλωτή η εφημερίδα αναγνώρισε στη διαδικτυακή έκδοσή της ότι "ο τίτλος του άρθρου ξεπερνά το περιεχόμενό του." Προστέθηκε έτσι κείμενο με σκοπό να γίνει ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη προσφορά πώλησης νησιού από το Ελληνικό Δημόσιο.


ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ

Η ιστορία ωστόσο δεν έχει λήξει εδώ.

Η άτυχη στιγμή της εφημερίδας μπορεί να εξηγηθεί από την αγωνία της να προσελκύσει αναγνώστες "below the line" με ένα θέμα που πουλάει διεθνώς σε όλα τα επίπεδα όσο και η προσθετική στήθους μιας γνωστής σταρ. Εκεί καταντήσαμε.

Από την άλλη μεριά όμως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θα πρέπει να μας πληροφορήσει τελικά τι θα γίνει τόσο γενικά όσο και ειδικά με την εκποίηση δημόσιας περιουσίας που προγραμματίζεται απλά και μόνο για την είσπραξη χρημάτων που ασφαλώς θα σπαταλήσουμε στη συνέχεια όπως μόνο εμείς ξέρουμε.

Πραγματικά είναι δύσκολο να απαντήσει κάποιος τί είναι περισσότερο βλαπτικό για τη χώρα μας. Η παραχώρηση γης για ορισμένα χρόνια με σκοπό την αξιοποίησή της ή η εκποίηση όλων των εθνικών υποδομών;

Ακόμη και αν η Ελλάδα μας βρισκόταν σε πολεμική κατάσταση, σε πολιορκία δηλαδή από ξένες δυνάμεις, δεν θα ήταν δυνατό και πιο εύκολο να κατακτηθούν αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμοι, τηλεπικοινωνίες, μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, δίκτυα ύδρευσης, κλπ.

Η κατάσταση είναι πολύ επικίνδυνη καθώς είναι πλέον αδύνατο να ξεχωρίσει κάποιος την ανεπάρκεια από τη σκοπιμότητα σε αυτούς που μας κυβερνούν.

Οι αυτονόητες τάχα αυτές πολιτικές που δήθεν έχουν σκοπό να ξεχρεώσουν τη χώρα μόνο σε χειρότερες μέρες μπορούν να μας οδηγήσουν.

Είμαστε σε σημείο που πρέπει να πούμε "ο Θεός να βάλει το χέρι του" είτε πιστεύουμε είτε δεν πιστεύουμε.



* Τι άλλαξε στο άρθρο μετά την επιστολή Πεταλωτή:

Η Guardian δεν έχει αλλάξει το τίτλο του άρθρου ωστόσο στην όγδοη παράγραφο προστέθηκε κείμενο ώστε να φαίνεται ότι υπάρχει η βούληση αλλά όχι η απόφαση.

Η παράγραφος σε αγγλικό κείμενο ήταν:

"I am sad - selling off your islands or areas that belong to the people of Greece should be used as the last resort," said Makis Perdikaris, director of Greek Island Properties. "But the first thing is to develop the economy and attract foreign domestic investment to create the necessary infrastructure. The point is to get money."

Και έγινε (σε πλάγια γραφή η κρίσιμη αλλαγή):

Told by the Guardian that such sales or leases were in prospect, Makis Perdikaris, director of Greek Island Properties, said that he would be unhappy at the prospect of any outright sale of state land: "I am sad - selling off your islands or areas that belong to the people of Greece should be used as the last resort," he said. But he was not necessarily against long-term leases: "The first thing is to develop the economy and attract foreign domestic investment to create the necessary infrastructure. The point is to get money."




* Η δημοσιογράφος Elena Moya Pereira





Γεννήθηκε στην Ταραγκόνα της Ισπανίας κοντά στην Μπαρτσελώνα. Αφού τελείωσε τις σπουδές της στην επικοινωνία εργάστηκε στην έκδοση El Periodico de Catalunya και στη συνέχεια πήρε τη γνωστή υποτροφία Fullbright για μεταπτυχιακά στη δημοσιογραφία στις ΗΠΑ.

Εγκαταστάθηκε τελικά στο Λονδίνο προσφέροντας υπηρεσίες μισθοδοτούμενη από το Reuters, το Bloomberg και σήμερα την Guardian.

Ο Πύργος του Πειραιά κινείται

Ανέβηκε όσο πιο ψηλά μπορούσε ο Πύργος του Πειραιά και ακόμη ψηλότερα αφού σήμερα έχει την τιμητική του.

Όχι με γιορτές και πανηγύρια, φανφάρες και εξαγγελίες για μεγαλεπήβολα έργα που ποτέ δεν πραγματοποιούνται αλλά… σεμνά και ταπεινά.

Το GreekArchitects.gr και η DuPont μόλις ανακοίνωσαν τους νικητές του ανοιχτού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για την ανάδειξη της όψης του Πύργου Πειραιά.

Τέσσερις προτάσεις από ισάριθμες διεθνείς αρχιτεκτονικές ομάδες, σε σύνολο 380 εντυπωσιακών συμμετοχών, 949 μελετητών και 44 χωρών, κατέκτησαν τα τρία πρώτα βραβεία του ανοιχτού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού ιδεών “Πύργος Πειραιά 2010 – Αλλάζοντας την (πρόσ)ΟΨΗ”.

Η έκθεση με όλες τις συμμετοχές και τις προτάσεις είναι πλέον ανοιχτή στο κοινό, και περιλαμβάνει 380 ιδέες για την αναμόρφωση του «κοιμισμένου γίγαντα».

Λαμβάνει χώρα στον Πολυχώρο Πολιτισμού Αθηναΐς, Καστοριάς 34-36, Βοτανικός, και θα διαρκέσει μέχρι τις 27 Ιουνίου 2010.

“Η Ελλάδα είναι η 5η χώρα στην οποία η DuPont διοργανώνει τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό “Changing the Face”.

Ο αριθμός των προτάσεων που κατατέθηκε από τη διεθνή αρχιτεκτονική κοινότητα σε αυτήν την διοργάνωση ξεπέρασε ακόμα και τις πιο τολμηρές μας προσδοκίες” – είπε ο Wlodek Sobon, Building Innovations, της DuPont.

“Τώρα μοιάζει πολύ εύκολο να αξιοποιήσουμε την εμπειρία των αρχιτεκτόνων την οποία συλλέξαμε κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού και να μετατρέψουμε μια πρόταση σε πραγματικό εγχείρημα, ειδικότερα σήμερα που εκδηλώνεται ενδιαφέρον από τους επενδυτές για την αναμόρφωση του λιμανιού αλλά και του Πύργου του Πειραιά” – υπογραμμίζει.

“Ο διαγωνισμός για τον Πύργο Πειραιά τοποθέτησε το ζητούμενο του σχεδιασμού ανάμεσα στην ιδέα και στην πραγματικότητα. Η προκήρυξη από το περιοδικό GreekArchitects.gr και την DuPont επιζητούσε από τη μία ιδέες ανοιχτές, προσέφερε από την άλλη ένα ρεαλιστικό υπόβαθρο ανάπτυξής τους.

Το ανοιχτό αυτό παράθυρο στην ευρηματικότητα και στην τολμηρή έκφραση όρισε και το περιεχόμενο των συμμετοχών αυτού του διαγωνισμού” – είπε ο Μανώλης Αναστασάκης, αρχιτέκτων, μέλος της οργανωτικής επιτροπής.

“Ένας συνολικός απολογισμός των κατατεθειμένων προτάσεων οδηγείται έτσι σε συγκρίσεις περισσότερο με έργα πρωτοποριακά και ερευνητικά, και λιγότερο με τα υλοποιημένα έργα της τρέχουσας αρχιτεκτονικής παραγωγής”.


1ο Βραβείο: Matthias Hollwich & Marc Kushner – με τη συμμετοχή «Windscraper» -





Αν θέλουμε να σωθούμε από την άμεση οικολογική καταστροφή, οι στρατηγικές ενεργειακής επάρκειας και η βιώσιμη ανάπτυξη πρέπει να προχωρήσει πέρα από τη διατήρηση: χρειαζόμαστε κτήρια που αντλούν ενέργεια από το περιβάλλον και συνδυάζουν την λειτουργία τους με τις φυσικές δυνάμεις.





“Βρισκόμαστε σε μια ενδιαφέρουσα στιγμή στην ιστορία, μπροστά σε μια πρόκληση. Η αρχιτεκτονική είναι στο επίκεντρο αυτής της στιγμής, με τη χρήση 40% όλης της ενέργειας παγκοσμίως. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο παλιότερος τρόπος σκέψης δεν είναι πια κατάλληλος και πρέπει να ενδυναμώσουμε τη συλλογική μας δημιουργικότητα για να βρούμε νέες λύσεις.”


2ο Βραβείο: Danir Safiullin & Irina Prytkova – με τη συμμετοχή «Light – is water of the sky. Water is the light of the Earth. Oh, the noisy light of the waterfall» Fasil Iskander –





Η γεωγραφική θέση της περιοχής, το ιστορικό – μυθολογικό στοιχείο, τα κλιματικά δεδομένα, και η σημασία της εικόνας του κτιρίου ως ένα σύμβολο του κυριότερου λιμανιού της Μεσογείου, έχουν κάτι κοινό – Νερό.





“H αναθεώρηση της εικόνας του κτηρίου στην πόλη με την αρχαία ιστορία και ο χαρακτήρας του Πύργου Πειραιά (το λιμάνι, ‘το φρούριο’, οι υδάτινες πύλες της Αθήνας). Eμπνευστήκαμε από την ίδια την Ελλάδα, από τον εκτεταμένο υδάτινο χώρο της, το ζεστό της κλίμα, τους λογισμούς των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων για το νερό αλλά και το ρόλο του στη διαδικασία δημιουργίας του σύμπαντος”.


3ο Βραβείο: Marco Acerbis – με τη συμμετοχή «Sun Tower» -





Πολύ απλές ιδέες υπήρξαν συχνά στην ιστορία η κινητήριος δύναμη για την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, όπως η ιδέα κάποιου να χρησιμοποιήσει «πανιά», και να επιτρέψει μ’ αυτόν τον τρόπο στους Έλληνες να πλεύσουν σε ολόκληρη τη Μεσόγειο Θάλασσα. Σήμερα, σε μια περίοδο περίπλοκων ενεργειακών προβλημάτων, χρειαζόμαστε και πάλι απλές λύσεις σε δύσκολα προβλήματα. Για να δώσουμε νέα εικόνα στον Πύργο, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας το περιβάλλον και την απαιτούμενη ενεργειακή κατανάλωση για το ‘κλίμα’ του κτιρίου.





“Οι ανοιχτοί διαγωνισμοί ιδεών είναι ο πιο πρακτικός τρόπος για να αγγίξεις πολλούς ανθρώπους και να συμπεριλάβεις πολλές γνώμες έχοντας σαν στόχο την εύρεση της καλύτερης λύσης στα αστικά προβλήματα, τα οποία όλοι μοιραζόμαστε.”.


3ο Βραβείο: Gerald Griggs & Weimeng Lu – με τη συμμετοχή “The Athena Lighthouse”-





Λόγω του ύψους του και της απόστασης του από το νερό, ο πύργος του Πειραιά έχει ήδη γίνει εικονικός - φάρος του λιμανιού και πύλη προς την Αθήνα. Αυτό το σχέδιο προτείνει να καταστεί το κτήριο πιο κομψό και να εξουσιάζει λιγότερο το χώρο, ώστε να μπορεί να αναλάβει αυτούς τους ρόλους.





“Nα εξασφαλίσουμε ότι το κτήριο θα εξέπεμπε δύναμη αλλά δεν θα εξουσίαζε την περιοχή – να βρούμε έναν τρόπο να κάνουμε την τεράστια δομή να δείχνει ελαφριά, κομψή και σοφή. Θέλαμε να σέβεται το Ελληνικό ιδιωματικό του πλαίσιο. Θέλαμε το κτήριο να αντιπροσωπεύει μια μετάβαση από την Κλασσική παράδοση σε σχέδια και τεχνολογίες του πολιτισμού του 21ου αιώνα”.


Ανάμεσα στις πολλές συμμετοχές δεν γίνεται να μην προσέξεις και εκείνη του Ζαχαρία Ανδριανού που δηλώνει μέσα από τη δουλειά του απογοητευμένος ότι ο "Πειραιάς είναι νεκρός" (Piraeus is Dead).

Ε, όχι και νεκρός! Η παρατήρηση του δημιουργού όμως κάτι σημαίνει.


Υπενθυμίζεται ότι ο διαγωνισμός «Αλλάζοντας την (πρόσ)ΟΨΗ» που προκηρύχτηκε τον Ιανουάριο του 2010 από τη DuPont και το GreekArchitects.gr, στόχευε στην ανάδειξη της όψης του Πύργου Πειραιά.

Η πραγματική πρόκληση παρόλα αυτά, αφορούσε στον επαναπροσδιορισμό του πιο ψηλού κτηρίου στο λιμάνι του Πειραιά και δεύτερου υψηλότερου στη χώρα το οποίο παραμένει ένα από τα πιο γνωστά ανολοκλήρωτα έργα από το 1974, αλλά και την αξιοποίησή 30.000 τ.μ. σημαντικής εμπορικής αξίας, προς όφελος της τοπικής κοινωνίας.

Ο διαγωνισμός αποτέλεσε την αφορμή για μια δημόσια συζήτηση που έχει ήδη ξεκινήσει σχετικά με τον Πύργο, που με τα χρόνια έγινε γνωστός με το προσωνύμιο «κοιμισμένος γίγαντας».


Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το διαγωνισμό:
http://www.greekarchitects.gr/competition2010/piraeus

Σχετικά με το Greek Architects:

Το ηλεκτρονικό περιοδικό Greek Architects (GRA) δημιουργήθηκε το Μάρτη του 2002 έχοντας σαν στόχο να αποτελέσει για τους Έλληνες αρχιτέκτονες μία αντικειμενική και ολοκληρωμένη πηγή πληροφόρησης και όραμα να γίνει γι' αυτούς ένα πολύτιμο εργαλείο για τη δουλειά τους. Η πληροφοριακή προσέγγιση του περιοδικού έγκειται στον εντοπισμό και τη συστηματική κάλυψη ζητημάτων της θεωρίας και της πράξης που απασχολούν τον σημερινό αρχιτέκτονα, καθώς και στην καταγραφή ειδήσεων, γεγονότων, απόψεων και υλικών. Το περιοδικό απευθύνεται σε αρχιτέκτονες και πολιτικούς μηχανικούς και ενημερώνεται σε καθημερινή βάση με αφιερώματα, παρουσιάσεις, αρθρογραφίες και άλλα πολλά για την Ελληνική και παγκόσμια αρχιτεκτονική.


Σχετικά με την DuPont:

Με έτος ίδρυσης το 1802, η DuPont θέτει την επιστήμη σε εφαρμογή, για την ανάπτυξη βιώσιμων λύσεων που είναι απαραίτητες για μία καλύτερη, ασφαλέστερη και πιο υγιεινή ζωή για όλους τους ανθρώπους, Η DuPont δραστηριοποιείται σε περισσότερες από 80 χώρες, προσφέροντας ένα ευρύ φάσμα καινοτόμων προϊόντων και υπηρεσιών για διάφορους κλάδους, συμπεριλαμβανομένων της γεωργίας και της επεξεργασίας τροφίμων, της οικοδομής και των κατασκευών, των επικοινωνιών και των μεταφορών.

Βρήκαμε ποιός έφαγε την Άντζελα Γκερέκου

Ο Πρωθυπουργός και Υπουργός Εξωτερικών του Κατάρ (και Σεΐχης) Sheikh Hamad Bin Jassim Bin Jabr Al-Thani είναι αυτός που κυριολεκτικά έφαγε με τα μάτια του την πρώην υφυπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού Άντζελα Γκερέκου.

Όπως διαπιστώνετε και εσείς στη φωτογραφία, ο Σεΐχης ήταν έτοιμος να υπογράψει πολλές συμφωνίες εμπορίου και γενικότερης συνεργασίας με την Ελλάδα αν μεσολαβούσε η κα Γκερέκου.

Δυστυχώς τα αμήχανα μυαλά του Μαξίμου δεν μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν το άστρο της Άντζελας όπως θα έπρεπε, με πρωταρχικό σκοπό το συμφέρον της Πατρίδας μας, όπως το αντιλαμβανόμαστε βέβαια εμείς και όχι αυτοί.

Τη δύναμη της ισχύος μιας ελκτικής γυναικείας παρουσίας την ξέρουν πολύ καλά όσοι έχουν πόστα στρατηγικής σημασίας είτε είναι φανερά είτε κρυφά.

Ο Μπερλουσκόνι έχει στη λογική αυτή συμπεριλάβει στη κυβερνησή του, με επιτυχία, πολλά γυναικεία ονόματα. Το ίδιο γίνεται και στη Γαλλία.

Σε ένα άλλο επίπεδο, είναι γνωστό ότι πολλές κυρίες έχουν ριχτεί εσκεμμένα δίπλα σε επιφανείς κυρίους που νομίζουν, οι αφελείς, ότι αρέσουν.

Όταν λοιπόν βρίσκεις κάποια που ξέρει και να αρθρώνει και πολιτικό λόγο δεν την πετάς έτσι εύκολα στα αζήτητα.

Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που ταυτίζονται με την Κυβέρνηση και γενικότερα το ΠΑΣΟΚ και είναι κυλισμένοι στα σκατά. Κανείς δεν διανοήθηκε (ακόμη) να τους πειράξει.

Φανταστείτε λοιπόν τι θα μπορούσε να προσφέρει η Άντζελα Γκερέκου σε ένα αποφασιστικό υπουργείο που θα έκλεινε συμφωνίες υπέρ μας.

Και ενώ κάποιες φωτογραφίες και ένα αισθησιακό παρελθόν είχαν ξεπεραστεί από όλους και κυρίως από την ίδια την υφυπουργό βρέθηκε δήθεν το φορολογικό ατόπημα του συζύγου της Τόλη Βοσκόπουλου που αποκαλύφθηκε ασφαλώς την κατάλληλη εποχή όταν είχε κορυφωθεί η εσκεμμένη τρομοκρατία κατά συγκεκριμένων πολιτών.

"Δώστε τα μας για να μην σας τα πάρουμε", αν μας καταλαβαίνετε... Και δεν εννοούμε τους γιατρούς!

Δυστυχώς η Άντζελα μιλούσε πολύ και ο πρόεδρος δεν της το συγχώρεσε.

Με την ευκαιρία να σας θυμίσουμε ότι μια από τις πρώτες αναρτήσεις αυτού εδώ του μπλόγκ ήταν για τις παρακολουθήσεις τηλεφώνων. Όλων. Σταθερών, κινητών ακόμη και δορυφορικών.

Οι παρακολουθήσεις γίνονται απομακρυσμένα με τη χρήση λογισμικού που είναι εγκατεστημένο στα κεντρικά τηλεφωνικά ψηφιακά συστήματα των εταιρειών τηλεφωνίας.

Επεκτείνονται αυτόματα σε κάθε αριθμό που καλείτε ή σας καλεί και δημιουργείται έτσι ένας ιστός παρακολούθησης από τον οποίο κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει.

Μόνο οι πρεσβείες ορισμένων χωρών στη χώρα μας, όπως της Αγγλίας, έχουν αναπτύξει αξιόπιστα σύνθετα συστήματα επικοινωνίας που αποφεύγουν τις παρακολουθήσεις είτε με τη χρήση δορυφορικής τεχνολογίας, είτε με ειδικό υλικό και λογισμικό άκρων, είτε με τη χρήση παλιάς τεχνολογίας καθώς στην περίπτωση αυτή η χρήση του παλιού είναι ό,τι πιο σύγχρονο.

Εγώ τα λέω, εγώ τ΄ακούω.


* Η φωτογραφία (www.papandreou.gr) από την υπογραφή διμερών συμφωνιών συνεργασίας μετάξυ Κατάρ και Ελλάδος που έγινε στις 3 Μαΐου 2010 παρουσία του Πρωθυπουργού και Υπουργού Εξωτερικών του Κατάρ Sheikh Hamad Bin Jassim Bin Jabr Al-Thani και του Έλληνα όμοιου ομολόγου του Γιώργου Παπανδρέου.

Δεν είναι έτσι Άδωνη

Στις 4 Μαΐου 2010 ο βουλευτής του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού (ΛΑΟΣ) Άδωνης Γεωργιάδης μέσα από το blog που διατηρεί http://adonisgeorgiadis.blogspot.com σχολίασε την αυθόρμητη και αυτονόητη αντίδραση κάθε Έλληνα πολίτη σε όσα συμβαίνουν γύρω μας να απαιτεί όσοι πολιτικοί έκλεψαν να πάνε φυλακή.

Η άποψη αυτή που ακούστηκε και δημόσια από το στόμα του Λεωνίδα Γεωργιάδη, αδελφού του βουλευτή, στις γνωστές εκπομπές της τηλεόρασης, δεν είναι τίποτε άλλο από την επίκληση και έκκληση τήρησης της αυτονόητης αρχής κάθε Συνταγματικής Δημοκρατίας περί ισότητας όλων απέναντι στο νόμο, μια αρχή του σκληρού πυρήνα κάθε αστικής έννομης τάξης που δεν μπορεί να καμφθεί από καμία άλλη διάταξη ουσιαστικού νόμου εκτός και αν βρισκόμαστε σε μια ανώμαλη κατάσταση, όταν δηλαδή η συνταγματική τάξη δεν μπορεί να έχει εφαρμογή.

Βρισκόμαστε;

Στο σχολιασμό του Άδωνη Γεωργιάδη (που θα διαβάσετε αμέσως πιο κάτω ολόκληρο όπως τον αντέγραψα από το blog του) θα διαπιστώσετε ότι συντάσσεται με την προκλητική για το Λαό αλλά και για το ΛΑΟΣ άποψη ότι η εφαρμογή του άρθρου 86 του Ελληνικού Συντάγματος που αναφέρει ότι "Η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά την πράγραφο 1 αρμοδιότητά της μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος." σημαίνει ότι "όλα τα τυχόν αδικήματα, όλων των Υπουργών, έως και την προηγουμένη Κυβέρνησι, έχουν παραγραφεί!".

Πρώτα απ΄όλα, το ίδιο το Σύνταγμα δεν μιλά για παραγραφή.

Σε ένα τόσο σημαντικό θέμα ο συνταγματικός νομοθέτης θα έλεγε τα πράγματα με το όνομά τους και δεν θα άφηνε κενά για ερμηνεία η οποία άλλωστε μπορεί να γίνει μόνο με επίκληση άλλων άρθρων και γενικών αρχών του Συντάγματος αλλά κυρίως της απαράβατης αρχής που αναφέραμε ήδη δηλαδή της ισότητας όλων έναντι του νόμου.

Πρόκειται δηλαδή η ερμηνεία που επαναλαμβάνει ο Άδωνης για μια αυθαίρετη ανάγνωση που βολεύει όσους επιθυμούν το ακαταδίωκτο των υπουργών αλλά και κατ΄επέκταση ολόκληρου του πολιτικού συστήματος ώστε να αναπαράγεται και να διατηρείται σε αυτό που έχω ονομάσει κατ΄επανάληψη Πολιτική Δικτατορία.

Σύμφωνα με το άρθρο 86 λοιπόν παράγραφος 1, κατά παρέκκλιση των γενικών αρχών του Συντάγματος και για λόγους ιστορικούς της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας η Βουλή αποκτά το προνόμιο άσκησης αρμοδιότητας της Δικαιοσύνης για περιπτώσεις μελών της Κυβέρνησης και υφυπουργών για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους σύμφωνα με αυτά που ισχύουν και έχουν θεσπιστεί από ειδική για το λόγο αυτό νομοθεσία.

Έτσι η Δικαιοσύνη κάμπτεται μπροστά στην ανάγκη να κυβερνηθεί ο τόπος.

Στην παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου 86 όμως του Συντάγματος η Βουλή χάνει αυτήν την κατά παρέκκλιση άσκηση αρμοδιότητας της Δικαιοσύνης αφού ρητά αναφέρεται ότι:

"Η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά την παράγραφο 1 αρμοδιότητα της μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της Βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος. "

Μετά λοιπόν το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της Βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος η αρμοδιότητα επιστρέφει στο φυσικό βάσει του Συντάγματος όργανο να την ασκήσει που δεν είναι άλλο από τη Δικαιοσύνη.

Πρόκειται δηλαδή για μια στρεβλή ερμηνεία παραγραφής που θέλουν να μας παρουσιάζουν κάποιοι ως ορθή ενώ τα εν λόγω άρθρα είναι ξεκάθαρα για κάθε καλόπιστο αναγνώστη.

Ειδικά για το τι σημαίνει παραγραφή ακόμη και αν δεχτούμε ότι είναι ισχυρή αλλά και δίκαιη μια τέτοια γνώμη έχω γράψει ήδη την άποψή μου στο παρελθόν.

(βλ. Περί Ευθύνης Υπουργών: Μια άποψη)


Μάλλον λοιπόν ο Λεωνίδας έχει δίκιο Άδωνη όπως άλλωστε και ολόκληρος ο Ελληνικός Λαός που απαιτεί Δικαιοσύνη.

Η σχετική ανάρτηση του βουλευτή του ΛΑΟΣ Άδωνη Γεωργιάδη είχε ως εξής:

Τρίτη, 04 Μαΐου 2010

" ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΩΝΙ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

από ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ » Τρ. Μάιος 04, 2010 10:30 am

Προχθές στο ΤΗΛΕΑΣΤΥ είχα μία έντονη λογομαχία με τον αδελφό μου τον Λεωνίδα, για τό τί πρέπει να κάνουμε τούτες τις κρίσιμες ώρες. Ο Λεωνίδας εκφράζοντας το "Κοινό Περί Δικαίου Αισθήματος" υπεστήριξε την άποψι ότι πρέπει να βάλουμε όσους πολιτικούς έκλεψαν στην Φυλακή. Εγώ αντιθέτως υπεστήριξα, ότι ακόμη και αν βρίσκαμε ποιοί είναι αυτοί που έκλεψαν και πόσα έκλεψαν, ότι στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να τους κάνουμε απολύτως τίποτε διότι όλα τα τυχόν αδικήματά τους έχουν παραγραφεί.

Αυτή μου η θέσις, παρουσιαζομένη από τον "ΕΥΩΝΥΜΟ" προκάλεσε πλήθος σχολίων και οφείλω να διευκρινίσω ορισμένα πράγματα για να μπουν σε τάξι.

Ξεκαθαρίζω, ότι πάντοτε στην πολιτική μου διαδρομή, επέλεγα τον δύσκολο δρόμο. Όταν όλος ο κόσμος απωθέωνε τις ανοησίες της Αριστεράς, εγώ ήμουν απέναντι. Όταν όλος ο κόσμος, μιλούσε για τους 15χρονους και για το πόσο πρέπει να τους ακούμε, εγώ ήμουν απέναντι κλπ Πιστεύω ακράδαντα ότι η συμμετοχή στην ενεργό πολιτική και μάλιστα η ανάληψις ενός αξιώματος, όπως του βουλευτού, προϋποθέτει την συνείδησι της ευθύνης. Ο πολιτικός δεν πρέπει να λέη στον κόσμο αυτό που ο κόσμος θέλει να ακούση. Ο πολιτικός οφείλει να αντιλαμβάνεται ποιός είναι ο ορθός δρόμος δράσεως σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή και να καθοδηγή πείθωντας τους πολίτες. Η ηγεσία οφείλει να άγει, δηλαδή να οδηγή! Η ελληνική Γλώσσα, η Γλώσσα των Θεών, αυτά τα έχει ξεκαθαρίσει, "ΑΓΩ=ΟΔΗΓΩ, εξ ου και ΗΓΕΤΗΣ, ΗΓΕΣΙΑ κλπ.

Φαντάζεστε έναν οδηγό αυτοκινήτου, που καθορίζει τον τρόπο που θα κάνη ή δεν θα κάνη προσπέρασι, ή που θα αλλάξει κατεύθυνσι και ταχύτητα αναλόγων του τί θέλουν κάθε φορά οι συνεπιβάτες του; θα ήταν ένας καταστροφικός οδηγός!

Στην πολιτική έχουμε πολύ πρόσφατο το παράδειγμα εκείνου του πολιτικού που έκανε -ή μάλλον δεν έκανε- απολύτως τίποτε διότι ήθελε να ακολουθή πάντα τον κόσμο, ώστε να μήν έχη πολιτικό κόστος. Το όνομα αυτού;...Κώστας Καραμανλής! Καθημερινώς διάβαζε τις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις και όταν έβλεπε ότι μία πολιτική του απόφασις προκαλούσε αντιδράσεις (ποιά άραγε πολιτική απόφασις θα μπορούσε να μήν δημιουργή) σταματούσε τα πάντα! Κάπως έτσι φθάσαμε ως εδώ...

Ο πολιτικός έχει μόνον ένα καθήκον, να λέη την αλήθεια στον κόσμο, να του εξηγή ποιες είναι οι επιλογές του και ποιές οι συνέπειες των όποιων αποφάσεών του. Αυτό πάντα προσπαθούσα και πάντα θα προσπαθώ να πράττω, είτε είμαι ευχάριστος είτε όχι.

Πάμε τώρα στο προκείμενο. Όλοι οι Έλληνες πολίτες έχουμε ορκιστεί Πίστι στο Σύνταγμα! Η πίστις αυτή δεν είναι τυπική αλλά προέρχεται από την πεποίθησι όλων μας, ότι είναι προτιμώτερο να ζούμε σε ένα ευνομούμενο κράτος, παρά σε μία ζούγκλα εις την οποία θα ίσχυε το δίκαιον του ισχυροτέρου.

Το Σύνταγμα της Χώρας μας έχει μέσα του και το άρθρο 86: "Η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά την παράγραφο 1 αρμοδιότητά της μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος."

Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι, όλα τα τυχόν αδικήματα, όλων των Υπουργών, έως και την προηγουμένη Κυβέρνησι, έχουν παραγραφεί!

Τώρα κάποιοι λένε, να αλλάξουμε το Σύνταγμα. Πολύ ευχαρίστως!

Η αλλαγή του Συντάγματος γίνεται αφού συμπληρωθεί 5ετία από την προηγουμένη Αναθεώρησι. Η προηγουμένη Αναθεώρησις τελείωσε το 2008. Άρα 2008+5=2013. Η δε Αναθεώρησις γίνεται από την επομένη Βουλή, άρα 2013+4=2017! Η συντομώτερη δυνατή Αναθεώρησις του 'Αρθρου 86, μπορεί να γίνη από το 2017 και εντεύθεν!

Ακόμη όμως και αν υποθέταμε ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε τώρα την Αναθεώρησι, αυτό θα σήμαινε ότι θα μπορούσαμε να βάλουμε κανέναν από τους προηγουμένους στην Φυλακή; Όχι! Ουδεμία Αναδρομική ισχύ δεν μπορεί να υπάρξη σε έναν νόμο. Αυτή είναι η πιο βασική αρχή, ειδάλλως θα μπορούσαμε εκ των υστέρων να χαρακτηρίζαμε ως ποινικά κολάσιμες πράξεις, πράξεις του παρελθόντος και αυτό θα σήμαινε χάος. Η όποια Αναθεώρησις λοιπόν αφορά στο μέλλον και όχι στο παρελθόν.

Αυτή είναι η οδός της εννόμου Τάξεως. Υπάρχει και η άλλη οδός, της Επαναστάσεως! Να γράψουμε δηλαδή το Σύνταγμα και τους Νόμους στα παλιά μας τα παπούτσια και να πούμε ότι παίρνουμε τον νόμο στα χέρια μας. Όμως αυτό θα σήμαινε ότι πλέον στην Ελλάδα θα επιβίωνε ο ισχυρότερος με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Εγώ λοιπόν θα επιμείνω στην αρχή της Νομιμότητος που την θεωρώ απείρως προτιμώτερη. Άλλωστε αυτό το άρθρο μπήκε στο Σύνταγμά μας το 2001. Ψηφίστηκς και από τα δύο Κόμματα, Πασόκ και Ν.Δ. και τα κόμματα αυτά στις τρεις επόμενες της Αναθεωρήσεως εκλογικές Αναμετρήσεις έλαβαν από 85-79%. Στην χειρότερη δε περίπτωσι, ψηφίσθηκαν από τους 8 στους 10 έλληνες. Είμαι βέβαιος, ότι οι περισσότεροι που σήμερα διαμαρτύρονται, έχουν ψηφίσει αυτά τα δύο κόμματα και μάλιστα συνεχώς και άρα αντί να κατηγορούν τους κακούς Υπουργούς, ας κάνουν και λίγο την Αυτοκριτική τους για το τί κακό έκαμαν στην πατρίδα τους οι ίδιοι δια της ψήφου τους, όλα αυτά τα χρόνια.

Λαός ανεύθυνος σε μία Δημοκρατία, δεν υφίσταται!

Είμαι πρόθυμος να ακούσω όλα σας τα σχόλια!

Αναρτήθηκε από ΣΠΥΡΙΔΩΝ - ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ στις 3:35 π.μ

Βολεύτηκε πάλι ο Μανώλης Αντωνάκος

ΜΗΝ ΕΙΔΑΤΕ ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ;

Ο πρώην Γενικός Γραμματέας της Νομαρχίας Πειραιά Μανώλης Αντωνάκος εργάζεται πλέον αναπαυτικά στην κομματική καρέκλα του Ειδικού Συμβούλου στο Πολιτικό Γραφείο του Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Δημήτρη Ρέππα.

Όταν ο κος Αντωνάκος ανακοίνωσε το 2009 στο νομάρχη Πειραιά Γιάννη Μίχα ότι θα κατέβει για βουλευτής του ΠΑΣΟΚ βρήκε την αμέριστη νομαρχιακή υποστήριξη στον προεκλογικό του αγώνα.

Όταν όμως δεν εξελέγη βουλευτής η πόρτα της νομαρχίας ήταν κλειστή.

Τον ψάχναμε από γραφείο σε γραφείο στο υπουργείο Οικονομίας αφού ως γνωστό ο κος Αντωνάκος είναι δημόσιος υπάλληλος διορισμένος εκεί (όπως λέγεται) εδώ και χρόνια με έναν προκλητικό νόμο που λέει ότι αν είσαι διευθυντής πολιτικού γραφείου βουλευτή τότε έχεις όλα τα εχέγγυα να αμείβεσαι την υπόλοιπη ζωή σου από τον κρατικό κορβανά.

Ο βουλευτής Νίκος Γαλανός φαίνεται να άνοιξε την πόρτα του δημόσιου ταμείου στο Μανώλη Αντωνάκο αν και έχει υπηρετήσει εδώ και χρόνια το χώρο της ευρύτερης απροσδιόριστης κομματικής αριστεράς.

(βλ. Νομαρχιακές Αυτ-απάτες)


ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΛΙΤΕΥΤΗΣ

Όσο και να ψάχναμε όμως στα γραφεία του υπουργείου Οικονομίας δεν μπορούσαμε να εντοπίσουμε τον πρώην Γενικό.

Από καιρό εις καιρό έκανε δημόσιες εμφανίσεις αναφερόμενος στα τοπικά μέσα ενημέρωσης στον Πειραιά ως "πολιτευτής".

Τι ακριβώς σημαίνει αυτό δεν ξέρουμε αλλά κάτι πρέπει να σημαίνει διότι ο Πειραιάς έχει πολλούς από αυτούς που φέρονται έτσι κατά κύριο αλλά όχι αποκλειστικό επάγγελμα.

"Και σένα τι σε κόφτει;" θα ρωτήσει κάποιος.

Δικαίωμα καθενός είναι να ακολουθεί το δρόμο που επιλέγει αλλά δεν θα έπρεπε τα δημόσια πρόσωπα και μάλιστα υποψήφιοι βουλευτές να ανακοινώνουν προς τους ψηφοφόρους τους κάθε κίνηση ιδιαίτερα εάν έχει πολιτική σημασία;


ΚΟΛΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΧΑ

Σίγουρα πρόκληση προς το νομάρχη Πειραιά Γιάννη Μίχα είναι η με αρ. πρωτ Δ16α/010/213/ΑΦ/9.4.2010 απόφαση του Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Δημήτρη Ρέππα αλλά και της Υπουργού Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Λούκας Κατσέλη με την οποία ο Μανώλης Αντωνάκος αποσπάται στο Πολιτικό Γραφείο του πρώτου (ΦΕΚ 124/9.4.2010, Τεύχος Υπαλλήλων Ειδικών Θέσεων και Οργάνων Διοίκησης Φορέων του Δημόσιου).

Η απόφαση έχει αναδρομική ισχύ από 16.2.2010 ώστε ο Μανώλης Αντωνάκος να εισπράξει ένα πρόσθετο μπόνους αρκετών χιλιάδων ευρώ. Αμέ!

"Λεφτά υπάρχουν!".

Όχι όμως για σένα... Για άλλους...

Όλα καλά λοιπόν και τακτοποιήθηκε το θέμα που είχε προκύψει. Ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

Θα διακινδυνέψουμε όμως μια πρόβλεψη:

Άδοξο μέλλον επιφυλάσσεται για τον υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Δημήτρη Ρέππα.

Στην καλύτερη περίπτωση να γίνει επίτιμος δημότης στα Βελανίδια Λακωνίας, τόπο καταγωγής του Μανώλη Αντωνάκου.

Μπορεί να είναι η ιδέα μας αλλά η κατάρα του Γενικού θέλει τον ίδιο να επιβιώνει τελικά μεταπηδώντας από κομματική θέση σε κομματική θέση αλλά απ΄όπου και να περνάει, λίγο πριν φύγει, το καράβι να έχει αρχίσει να βουλιάζει.

Περί αστείου πρόκειται φυσικά αλλά το μέλλον θα δείξει αν θα γίνει σοβαρό.

Σκόρδα!


* Η φωτογραφία από το ιστολόγιο του Μανώλη Αντωνάκου http://antonakosinfo.wordpress.com/ όπως είναι σήμερα. Έχει μείνει στις πασχαλινές ευχές ξεχνώντας όμως να ενημερώσει τους ψηφοφόρους που τον στήριξαν για την κομματική τοποθέτηση.


Συμπλήρωμα 25.6.2010:




Ο Μανώλης Αντωνάκος δημιούργησε ιστοχώρο στη διαδικτυακή διεύθυνση www.mantonakos.gr

Όπως θα διαπιστώσετε στη φωτογραφία της ιστοσελίδας που παρουσιάζει το βιογραφικό του πρώην γενικού γραμματέα της νομαρχίας Πειραιά, με ημερομηνία 6.6.2010, παραλείπεται η αναφορά στη θέση που κατέχει ο κος Αντωνάκος από τις αρχές του χρόνου ως ειδικός σύμβουλος στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Δημήτρη Ρέππα.

Γιατί άραγε;

Στη συνέχεια όμως, προφανώς μετά την ανάρτησή μας, καθώς δεν έπρεπε να δωθούν λάθος εντυπώσεις, προστέθηκε και αυτή η αναφορά.




Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης καθιστικής διαμαρτυρίας μπροστά από το υπουργείο Εσωτερικών κατά του σχεδίου Καλλικράτη κατοίκων του δήμου Βοιών Λακωνίας, που θα εξαφανιστεί από τον αυτοδιοικητικό χάρτη λόγω των αλλαγών, περιοχή όπου πολιτεύεται κατά καιρούς ο κος Μανωλάκος, εκφράστηκε και δημόσια η απορία για την αδικαιολόγητη απουσία του υποψήφιου βουλευτή του ΠΑΣΟΚ.

Ασφαλώς οι κάτοικοι δεν γνώριζαν για τις νέες αρμοδιότητες του πολιτευτή τους.

Ωστόσο, όπως θα διαβάσετε και εσείς στον ιστοχώρο του ( www.mantonakos.gr ) ο Μανώλης Αντωνάκος δηλώνει:

Υποψήφιος βουλευτής ΠΑΣΟΚ Μανώλης Αντωνάκος

Αγαπητέ φίλε, Αγαπητή φίλη

Σας καλοσωρίζω στην ιστοσελίδα μου την οποία δημιουργήσαμε με σκοπό την άμεση και ουσιαστική επικοινωνία μαζί σας.

Γιατί ο πολίτης πρέπει να γνωρίζει και να γίνεται κοινωνός των θέσεων των πράξεων των δραστηριοτήτων κάθε προσώπου που ασχολείται με το δημόσιο βίο της χώρας μέσα από κάθε θεσμό.

Το διαδίκτυο αποτελεί σημαντικό παράγοντα σε αυτή τη κατεύθυνση. Μετά από μια πορεία 24 χρόνων στην αυτοδιοίκηση Τοπική και νομαρχιακή απο το 1986 μέχρι σήμερα στο Δήμο Πειραιά στο Δήμο Κορυδαλλού στο Δήμο Βοιών Λακωνίας στη Νομαρχία Πειραιά αλλά και μετά την πολύτιμη εμπειρία που αποκόμησα ως υποψήφιος Βουλευτης του ΠΑΣΟΚ στο Νομό Λακωνίας στις Εκλογες του 2009 πιστεύω ακράδαντα οτι ο ενημερωμένος πολίτης είναι ο αλάνθαστος κριτής όλων, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΝΟΜΑΡΧΩΝ ΔΗΜΑΡΧΩΝ καθώς και κάθε κρατικού λειτουργού. Ο πολίτης κρίνει συγκρίνει επιλέγει.

Έχοντας πάντα στην διαδρομή μου ως σημείο αναφορας το πολίτη επιθυμώ καί αγωνίζομαι για την ολόπλευρη ενημέρωση του, τόσο για τα θέματα που αφορούν τα προβλήματα σε τοπικό επίπεδο Νομού Λακωνίας και περιφέρειας Πελοποννήσου οσο και για τα γενικότερου ενδιαφέροντος και εθνικής σημασίας ζητήματα.

Με αυτές τις σκέψεις σας καλοσωρίζω στην ιστοσελίδα mantonakos.gr και σας καλώ να την επισκέπτεσθε συχνά.

Φιλικά
Μανώλης Αντωνάκος


Μπορεί να κάνουμε λάθος, αλλά παρατηρούμε μια καραμπινάτη ασυμφωνία λόγων και πράξεων. Κοινώς, πολιτικό δούλεμα.

Αφού τα αγοράζουμε καλά κάνουν και μας τα πουλάνε.

Εμείς πάντως,

"Δώσαμε, δώσαμε!".

Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον

ΤΑ ΝΕΑ ΤΖΑΚΙΑ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΑΛΙΑ ΥΛΙΚΑ

"Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον. Δεν θα πεθάνει μόνος. Τσάκισέ τον!", τραγουδάει η Μαρία Δημητριάδη σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου και στίχους Λάδη Φώντα.

Πρόκειται για ένα τραγούδι αριστερής καταγωγής αν και όλοι μας νομίζω ότι πρέπει να βλέπουμε και να ακούμε με καθαρά μυαλά.

Πρέπει να ομολογήσω όμως ότι μόνο το ΚΚΕ έχει πραγματικά "πιάσει" το τι συμβαίνει σήμερα.

Το σύνθημα να μην χρεοκοπήσει ο Λαός ή το άλλο για το τι είναι πατριωτισμός είναι επίσης πετυχημένα βασισμένα στην προσπάθεια προπαγάνδας του ΚΚΕ σε αυτιά εμποτισμένων με την αστική ιδεολογία ακροατών.

Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι αυτό που ζούμε παγκόσμια είναι μια εμπλοκή σε πολεμική αντιπαράθεση του Κεφαλαίου κατά της Εργασίας.

Από τη δεκαετία του 70 αλλά κυρίως τη δεκαετία του 80, όταν οι νέες οικονομικές αντιλήψεις για οικονομική ανάπτυξη ή μεγέθυνση γίνονταν πράξη, υιοθετήθηκαν νέες κυρίως χρηματοοικονομικές πρακτικές και προϊόντα που οδήγησαν τελικά σε μια χαώδη οικονομική κατάσταση.

Η λογική ήταν ότι κάθε επένδυση θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από το χρηματοπιστωτικό σύστημα ή την κεφαλαιαγορά σε ένα μακροοικονομικό περιβάλλον τεχνητά χαμηλών επιτοκίων (κόστους κεφαλαίου δηλαδή αλλά και εκτίμησης κινδύνου) που θα ρυθμίζονταν από την αυξομείωση της ρευστότητας στις αγορές.

Παράλληλα η λογική της παγκοσμιοποίησης και των ρυθμιζόμενα ανοικτών συνόρων θα κρατούσε το κόστος εργασίας σε πολύ χαμηλά επίπεδα αφού τα δις πληθυσμού που πλεόναζαν στις αγορές της Ασίας θα παρήγαγαν για τις ελλειματικές λόγω γήρανσης του πληθυσμού τους αγορές της Δύσης.

Τι γίνεται όμως όταν οι επενδύσεις αυτές αποτυγχάνουν;

Η θεωρία λέει ότι όποιος αποτυγχάνει θα πρέπει να αποχωρεί από την αγορά και το χώρο του να καταλαμβάνουν υγιείς παραγωγικές μονάδες.

Τι γίνεται όμως όταν οι οικονομικές μονάδες που αποτυγχάνουν είναι οι τράπεζες ή ακόμη και τα ίδια τα κράτη; Δηλαδή το ίδιο το σύστημα, οι θεσμοί και οργανισμοί του;

Τότε ξεχνιούνται οι οικονομικές θεωρίες και αναλαμβάνει δράση η επικρατούσα πολιτική λογική.

Αφού λοιπόν εδώ και δεκαετίες δημιουργούνταν φούσκες καθώς δίνονταν χρήματα σε άτομα, επιχειρήσεις ή και κράτη λαμόγια ήρθε η ώρα των εκκαθαρίσεων.

Η αστική ιδεολογία αποφάσισε να βάλει τάξη στα οικονομικά της μεταθέτοντας όλο το βάρος στους εργαζόμενους δηλαδή στην Εργασία.

Μια οικονομική εκκαθάριση βασισμένη στην ελεύθερη οικονομία θα σήμαινε σημαντική αύξηση των επιτοκίων κάτι όμως που το Κεφάλαιο δεν επιθυμεί για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.

Να κλείσουν ή να κρατικοποιηθούν με όρους αγοράς κάποιες τράπεζες είναι πέρα από κάθε άμεση σκέψη αν και αυτό θα γίνει αναγκαστικά στο τέλος.

Είναι λοιπόν ή δεν είναι επίκαιρη η λογική της ταξικής πάλης των κομμουνιστών;

Ας μην ξεχνάμε όμως ποτέ ότι η κομμουνιστική θεώρηση έχει τελικό σκοπό την αντικατάσταση της δικτατορίας του κεφαλαίου από εκείνη της εργασίας.

Το φασισμό πρέπει λοιπόν να τον καταλάβεις βαθιά.


Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΗ

Τι γίνεται όμως στην Ελλάδα της πολιτικής δικτατορίας, της κρατικής απάτης, της διοικητικής πλαστογραφίας και των τοπικών πολιτικών ή επικοινωνιακών φυλάρχων ελέγχου του πληθυσμού; Αυτά δηλαδή που όλοι γνωρίζουμε αλλά θεωρούμε ότι δεν μας αφορούν.

Η χρηματοοικονομική κρίση αναδεικνύει τα προβλήματα αιώνων. Και κυρίως ότι η Ελλάδα απέχει πολύ από τον τύπο των δυτικών ευρωπαϊκών δημοκρατιών.

Τη στιγμή που η χώρα οδηγήθηκε με το χειρότερο δυνατό τρόπο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και όταν η παγκόσμια εικόνα της έχει τρωθεί τόσο πολύ που κάθε αρνητική απόφαση η νέα δυσμενής κατάσταση θα γίνει αποδεκτή από τους περισσότερους ξένους ως δίκαιο αν όχι αναγκαίο αποτέλεσμα των Ελληνικών επιλογών, κάποιοι συνεχίζουν να σκυλεύουν εκείνα τα καρκινικά κομμάτια που δημιούργησαν εξαρχής το πρόβλημα.

Η Ελλάδα θα οδηγηθεί στην οικονομική απομόνωση και πολιτική περιφρόνηση. Αυτό είναι δεδομένο καθώς ο κίνδυνος συνύπαρξης της Ελληνικής παθογένειας σε ένα περιβάλλον πρωταθλητών έχει αποδειχθεί ότι όχι μόνο δεν οδηγεί σε νέα ρεκόρ τη χώρα μας αλλά βάζει τρικλοποδιά και στα γκανιάν που και θέλουν και μπορούν να πρωταγωνιστούν.

Αν θα βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη; Μα καλά... θέλει ρώτημα;

Αυτό που τρομοκρατεί τους πάντες στην Ευρώπη δεν είναι τόσο οι δυσάρεστες εξελίξεις καθώς υπάρχει η θέληση και μάλλον οι δυνάμεις για να αντιμετωπιστούν.

Είναι η ταχύτητα με την οποία αλλάζουν τα δεδομένα. Οι χημικές αντιδράσεις στο οικονομικό κυρίως περιβάλλον είναι πραγματικά πρωτόγνωρες και συνδέονται δίχως άλλο με την ανάπτυξη της Πληροφορικής και της Επικοινωνίας. Ένα θέμα που θα αποτελέσει αντικείμενο πολλών διδακτορικών διατριβών στο μέλλον.

Βασικός στόχος λοιπόν είναι η απομόνωση του προβλήματος και η δημιουργία των συνθηκών εκείνων έτσι ώστε η μετάβαση αυτή να είναι ελεγχόμενη.

Χρόνος δεν υπάρχει.

Και ενώ αυτά γίνονται στο εξωτερικό που μας αφορούν άμεσα εμείς εδώ, στο χωριό, τι κάνουμε;

Ασχολούμαστε με κωμωδίες πολιτικής δικτατορίας εξεταστικών επιτροπών και συζητήσεις για την τιμή του γάλακτος σε Γερμανία και Ελλάδα.

Ειδικά μια μετάφραση των πρακτικών από τη συνεδρίαση της Βουλής για το θέμα των τιμών στην Ελληνική αγορά έκανε πολλούς να τραβούν τα μαλλιά τους.

"Που μπλέξαμε" σκέφτονται.

"Αυτοί που δεν έχουν κατανοήσει τις βασικές αρχές λειτουργίας της αγοράς διαχειρίζονται τα δισεκατομμύριά μας;".

Να σας ενημερώσω επίσης ότι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή βρίσκονται οι περισσότεροι φάκελοι με τα κονδύλια που όδευαν προς την Ελλάδα και χρησιμοποιήθηκαν για σκοπούς άλλους από αυτούς που ορίζει η κοινοτική νομοθεσία, ενώ αρκετές είναι οι υποθέσεις που έχει διαχειριστεί και η OLAF, η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης.

Είναι πολιτική απόφαση το αν και πότε θα κληθεί η Ελλάδα να επιστρέψει κοινοτικούς πόρους.

Ενώ εμείς, εντός των τειχών, συνεχίζουμε με τον τρόπο που ξέρουμε.

Αυθαιρεσίες και λαμογιές συνεχίζονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα ενώ προσπαθούν να χτιστούν τα νέα τζάκια με σαθρά όμως υλικά που έχουν ήδη αποκαλυφθεί ή θα καταγγελθούν στο άμεσο μέλλον.

* Στη φωτογραφία, η σελίδα με αριθμό 14 του φύλλου της 9ης Μαΐου 2010 της εφημερίδας Πρώτο Θέμα. Διαβάστε με προσοχή όλα τα κείμενα και προσέξτε τα ονόματα που αναφέρονται.