Focus Socus, Focus Mocus ή Φιλελεύθερη Συμμαχία

"Για εμάς τους φιλελεύθερους πρέπει να είναι ο πρωταρχικός στόχος της ελληνικής κυβέρνησης να λάβει τελικά όλα τα αναγκαία μέτρα το ταχύτερο δυνατό για να βγει η χώρα από την καταστροφική κατάστασή της."

Αυτό και μόνο θα ήταν μια διπλωματική δήλωση δυτικού τύπου και όχι μια θέση ενός κόμματος όπως η Φιλελεύθερη Συμμαχία που υπάρχει και κατεβαίνει σε εκλογές από το 2007.

"Η Φιλελεύθερη Συμμαχία, εδώ και χρόνια, επισημαίνει ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας αποδεικνύεται ο μεγαλύτερος εχθρός της, καθώς αυτό –και μόνο αυτό- ευθύνεται για τα σημερινά και αυριανά δεινά των Ελλήνων πολιτών."

Με αυτή τη διευκρίνηση σώζεται κάπως η κατάσταση ωστόσο δεν εκφράζονται έτσι πολιτικές από ένα μικρό κόμμα που επιθυμεί να διεκδικήσει την προτίμηση ψήφου των νεοελλήνων.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία (ΦΣ) πήρε την πρωτοβουλία όμως, με αφορμή τη δημοσίευση της γνωστής φωτογραφικής καρικατούρας του γερμανικού περιοδικού Focus (που δεν δείχνει τίποτε άλλο από αυτό που θέλουμε να δούμε) και έστειλε μια επιστολή που απευθύνεται σε 1300 αποδέκτες, το σύνολο των μελών του Γερμανικού Κοινοβουλίου, τους Γερμανούς Ευρωβουλευτές, και τα Γερμανικά ΜΜΕ.

Στην επιστολή αναφέρεται ότι η ενιαία αντίδραση του πολιτικού προσωπικού της Ελλάδας στο δημοσίευμα του Γερμανικού περιοδικού FOCUS επιβεβαιώνει, για άλλη μια φορά, ότι η εθνικιστική δημαγωγία θα αποτελεί πάντα ένα πρόσφορο μέσον, στα χέρια απατεώνων και ανικάνων, για τη συγκάλυψη των ευθυνών τους.

Ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Πετσάλνικος, ο δήμαρχος της Αθήνας κ. Κακλαμάνης, ο κ. Παναγιωτόπουλος από τη Νέα Δημοκρατία, και ο κ. Ευθυμίου από το ΠΑΣΟΚ (σύμφωνα με την ΦΣ) δεν διστάζουν να καλλιεργούν ένα κλίμα εθνικιστικής υστερίας θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα ξεχαστούν από τους πολίτες οι εγκληματικές ευθύνες των κυβερνήσεων τους. Στη προσπάθειά τους να συγκαλύψουν πρόσκαιρα τις ευθύνες τους αδιαφορούν για την πολιτική κεφαλαιοποίηση των πράξεών τους από τα άκρα, φαιά και κόκκινα, του πολιτικού φάσματος.

Το φαιοκόκκινο μέτωπο, δηλαδή η σύγκλιση των άκρων, είναι ο μόνος πολιτικός χώρος που κερδίζει πολιτικά από το κλίμα που διαμορφώνουν οι «σοβαροί» πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες της χώρας και περιμένει στη γωνία για να ολοκληρώσει την οικονομική χρεοκοπία της χώρας, να την θέσει εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και να περιορίσει τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών της...

Είναι αυτό το αύριο που προσδοκούν όσοι δεν αντιδρούν σήμερα;


Σημείωση ΕΠ:

Είναι σοβαρή απορία τώρα αυτή από τη ΦΣ;

Οι Έλληνες είναι γνωστό ότι προσδοκούν ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. (Αμήν)

Δεν πρέπει όμως να έρθει και μια ομολογία εν βάπτισμα μήπως και αλλάξει κάτι, ή έστω εις άφεσιν αμαρτιών;




* Που πιστεύουν στη ΦΣ:

Είμαστε ακλόνητα προσηλωμένοι προς τις αρχές, τους κανόνες και τις διαδικασίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας της έκφρασης και της συνάθροισης, των ελεύθερων εκλογών, της διάκρισης της νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας, της διεύρυνσης και εξάπλωσης της δημοκρατίας, των ελευθεριών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ώσπου να καταστούν καθολικές αρχές για την ανθρωπότητα. Ως πολίτες του κόσμου, όλοι μαζί και ο καθένας μας χωριστά αντιτασσόμαστε σε αντιδραστικά καθεστώτα και κινήματα που θεωρούν τη δημοκρατία μισητό τους αντίπαλο, καθεστώτα που καταπιέζουν τους ίδιους τους λαούς τους ή κινήματα που φιλοδοξούν να κάνουν το ίδιο.

Η ζωή, η ελευθερία, η επιδίωξη της ευτυχίας και η νόμιμη ιδιοκτησία αποτελούν αναφαίρετα δικαιώματα κάθε ατόμου και είναι αυτά που προσδιορίζουν τον ιδιωτικό χώρο του κάθε ατόμου γιαυτό και δεν δεχόμαστε κατ' αρχήν, καμία παρέμβαση στον ιδιωτικό χώρο του ενηλίκου ατόμου και δεν αναγνωρίζουμε καμία παρέμβαση στο όνομα της προστασίας του. Κάθε ενήλικο άτομο είναι σε θέση να προστατεύει τον εαυτό του και να τον διαθέτει με τον τρόπο που αυτό κρίνει.

Τα δικαιώματα δεν εμπεριέχουν καμιά θετική υποχρέωση πλην αυτής του σεβασμού τους. Τα δικαιώματα δεν είναι ούτε συλλογικά ούτε αθροιστικά – ενώ συλλογικές έννοιες όπως το «Έθνος», ο «Λαός», η «Τάξη» κ.τ.λ. δεν έχουν δικαιώματα περισσότερα και πέραν αυτών που έχει το κάθε μέλος ξεχωριστά.

Η μόνη έννοια ισότητας που αναγνωρίζουμε είναι η ισότητα απέναντι στους νόμους. Δεν δεχόμαστε καμιά διάκριση λόγω φυλής, φύλου, θρησκευτικών πεποιθήσεων, οικονομικής κατάστασης, σεξουαλικής προτίμησης ή άλλης ιδιαιτερότητας. Το αίτημα ή η προσπάθεια επιβολής κάθε άλλης μορφής ισότητας εμπεριέχει καταναγκασμό και ως εκ τούτου είναι απορριπτέα.

Αναγνωρίζουμε τον οικουμενικό χαρακτήρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και επομένως ζητούμε την εφαρμογή τους και την προστασία τους από όλα τα κράτη και τα πολιτικά κινήματα. Η παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών πρέπει να καταδικάζεται εξίσου, ανεξαρτήτως του ποιος τα παραβιάζει ή ποιο είναι το πολιτιστικό πλαίσιο στο οποίο σημειώνεται η οποιαδήποτε παραβίαση. Απορρίπτουμε τον πολιτιστικό σχετικισμό, σύμφωνα με τον οποίο τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα δεν ταιριάζουν σε ορισμένους λαούς ή έθνη.

Υποστηρίζουμε τη διεθνή ειρήνη και συνεργασία και απαιτούμε από τη διεθνή δημοκρατική κοινότητα να μην μένει απαθής απέναντι σε γενοκτονίες και άλλες κραυγαλέες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που υφίστανται οι λαοί του Τρίτου Κόσμου. Στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας οι ανθρωπιστικές επεμβάσεις, όταν είναι αναγκαίες, δεν θα πρέπει να θεωρούνται κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας, αλλά αποκατάστασή της προς όφελος των ανθρώπων που υποφέρουν. Έτσι, ένα κράτος που παραβιάζει με αποτρόπαιες πράξεις τη συμβίωση των πολιτών του, δεν δικαιούται να προβάλλει ως επιχείρημα για την παράνομη δράση του την εθνική του κυριαρχία και η διεθνής κοινότητα βάσει των αρχών του διεθνούς δικαίου και των μηχανισμών που αυτό προβλέπει, έχει καθήκον να επεμβαίνει για να διασώσει τους πολίτες που κάθε φορά κινδυνεύουν. Για την ελευθερία και την ασφάλεια της Ευρώπης και για την ειρήνη στον κόσμο απαιτείται κοινή εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ και ιδίως τις ΗΠΑ, φυσικά εντός του πλαισίου του ΟΗΕ.

Ως προσφορότερη μορφή οικονομικής οργάνωσης θεωρούμε αυτή της ελεύθερης αγοράς, αλλά αναγνωρίζουμε το δικαίωμα του κράτους να επεμβαίνει σε ακραίες περιπτώσεις νόθευσης του ανταγωνισμού, προστασίας του περιβάλλοντος αλλά και για την προστασία των ειδικών κατηγοριών συμπολιτών μας (π.χ. άτομα με ειδικές ανάγκες, κάτοικοι απόμακρων περιοχών, μειονότητες που υφίστανται διακρίσεις κλπ).

Συνδέουμε την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη με την ανάπτυξη ελεύθερων αγορών και εναντιωνόμαστε στην οικονομική καταπίεση ή την περιβαλλοντική υποβάθμιση. Τα οφέλη από την παγκόσμια ανάπτυξη μέσω της επέκτασης του ελεύθερου εμπορίου θα πρέπει να αναδιανεμηθούν όσο ευρύτερα γίνεται, ώστε να υπηρετήσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, αγροτών και καταναλωτών, παντού στον κόσμο. Απορρίπτουμε τον «εξισωτισμό στη φτώχεια» που ενοχοποιεί το νόμιμο πλουτισμό και τον υγιή ανταγωνισμό.

Αντιλαμβανόμαστε την παγκοσμιοποίηση και ως την πλανητική ολοκλήρωση και την προαγωγή της ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Για να επιτύχουμε τους στόχους αυτούς, υποστηρίζουμε τη ριζοσπαστική μεταρρύθμιση των βασικών θεσμών της παγκόσμιας διακυβέρνησης, την απελευθέρωση του εμπορίου και την βοήθεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Απορρίπτουμε χωρίς επιφυλάξεις τον αντιδυτικισμό, με ακραία και ενδημική μορφή του τον τυφλό αντιαμερικανισμό, ο οποίος αποτελεί την αιχμή της κυρίαρχης ιδεολογίας και θεμελιώδες ενοποιό στοιχείο του αντιφιλελεύθερου «φαιοκόκκινου» μετώπου. Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή ρατσιστικής προκατάληψης και συμπεριφοράς, στον αντιμεταναστευτικό ρατσισμό της άκρας δεξιάς, στον φυλετικό και εθνοτικό ρατσισμό, στο ρατσισμό ενάντια σε ανθρώπους που κατάγονται από μουσουλμανικές χώρες ή στους απογόνους τους καθώς και στην ισλαμοφοβία. Αντιπαλεύουμε την αναβίωση του αντισημιτισμού και της προκατάληψης απέναντι στον εβραϊκό λαό και απορρίπτουμε το πρόσχημα του "αντισιωνισμού".

Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή τρομοκρατίας και απορρίπτουμε κατηγορηματικά την απολογητική ρητορική της και επικρίνουμε τους φορείς της, εγχώριους και διεθνείς. Η τρομοκρατία αποτελεί μια απειλή που χρειάζεται να την αντιμετωπίσουμε και όχι απλά να την ερμηνεύσουμε.

Προασπιζόμαστε την παραδοσιακή φιλελεύθερη αξία της ελευθερίας της σκέψης και της ελεύθερης έκφρασης. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαίο να προασπίσουμε το δικαίωμα των ατόμων να επικρίνουν και να αμφισβητούν ιδέες –ακόμα και ολόκληρα ιδεολογικά συστήματα– που θεωρούνται πολύτιμες από άλλους ανθρώπους. Η κριτική του θρησκευτικού φαινομένου και των μεμονωμένων θρησκειών εμπίπτει στην κατηγορία αυτή. Σε κάθε περίπτωση, ο σεβασμός προς τους άλλους δεν ταυτίζεται με την αποσιώπηση της κριτικής στις πεποιθήσεις τους, εφόσον πιστεύουμε πως όλες οι πεποιθήσεις πρέπει να επιδέχονται κριτική.

Θεωρούμε αναπόσπαστο τμήμα της ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών και παράγοντα ενθάρρυνσης της διανοητικής προσπάθειας των ανθρώπων τη δωρεάν ανάπτυξη του λογισμικού ανοικτού κώδικα και άλλων ανάλογων δημιουργικών εγχειρημάτων και εναντιωνόμαστε στην κατοχύρωση ευρεσιτεχνιών στα γονίδια, τους αλγόριθμους και τα φυσικά δεδομένα. Υποστηρίζουμε την ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο, την ελευθερία διακίνησης πληροφοριών και την αποθάρρυνση κάθε απόπειρας κρατικών παρεμβάσεων και λογοκρισίας σε αυτό.

Με πρόφαση έβγαλαν απόφαση

Έξυναν τον κεφάλι τους οι δικαστές του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων στην Αθήνα για να ανακοινώσουν την περασμένη Παρασκευή μια απόφαση που θα ισορροπούσε στο ασταθές σήμερα πολιτικό και νομικό περιβάλλον.

Ποτέ οι βάσεις των δύο διαπλεκόμενων συστημάτων και υποσυστημάτων της Πολιτικής και της Δικαιοσύνης δεν ήταν μπετόν αρμέ στη χώρα μας.

Η Δικαιοσύνη όμως, πρωτόγνωρο κατασκεύασμα σε σχέση με το Εκτελεστικόν και το Βουλευτικόν, προσπαθούσε τουλάχιστον να κάνει τη διαφορά στηριζόμενη αποκλειστικά στο υψηλό αίσθημα ευθύνης κάποιων δικαστών και εισαγγελέων οι οποίοι δεν επιδίδονταν στην εκγύμναση των σιαγόνων τους αλλά στην οικοδόμηση του θεσμού και στην προάσπιση των δημοκρατικών αρχών με μόνη ιδιοτέλεια την προσδοκία της δικιάς τους θετικής υστεροφημίας.

Όμως, ως άτυπη Γενική Γραμματεία υπαγόμενη στο ομώνυμο Υπουργείο της κάθε κυβέρνησης, η Δικαιοσύνη πήρε το βάρος της ισχυρής στήριξης μιας καταρρέουσας πολιτικής τάξης νομιμοποιώντας καρκινοματικά ινομυώματα της κοινωνίας θεωρώντας αντιφατικά μάλιστα ότι έτσι πράττει το ορθόν αλλά και το δίκαιον ώστε οι ανώμαλοι όγκοι που εντοπίστηκαν έγκαιρα να μην εξελιχθούν ως μεταστατικοί.

Δεν είναι αθώα ή αγνά όμως τα επιχειρήματα αυτά αν αναλογιστεί κανείς ότι οι δικαστές και οι εισαγγελείς σιωπούσαν για πολύ μεγάλο χρόνο κάθε φορά που μετά από μια δικαστική πράξη ή απόφαση που τολμούσε να κάνει τη διαφορά έρχονταν αύξηση των μισθών τους ή ο διπλασιασμός του εφάπαξ τους από τα δανεικά που θα πληρώσουν τα κορόιδα.

Σήμερα η υπόθεση αυτή του παραδικαστικού πιθανόν να μην είχε βρει το δρόμο προς τη δικαστική Δικαιοσύνη όπως δεν φτάνουν εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις που θα προκαλούσαν τη δημοσία αιδώ. Το 2003 με την υπογραφή του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Ευάγγελου Βενιζέλου άλλαξε η ποινική πρακτική και έκτοτε ένας μιλημένος εισαγγελέας μπορεί να στείλει απευθείας τον επίμαχο φάκελο στο αρχείο χωρίς την παρέμβαση μιας ενδικοφανούς έστω διαδικασίας.

Οι μαριονέτες που δικάζουν από το τηλέφωνο όμως πάντα υπάρχουν αν τελικά τα πράγματα φτάσουν στα δικαστήρια.

Γνωστός δικηγόρος στο πανελλήνιο είχε καταγγείλει δημόσια κάποιους που δεν εισηγούνται ή δεν αποφασίζουν εάν δεν δουν τη σχετική πίστωση στο δικαστικό τους τραπεζικό λογαριασμό.

Καμία όμως συνέχεια δεν δόθηκε και τα λόγια αυτά τα πήρε ο άνεμος της λήθης και της παρακμής. Κάποιοι όμως έχουν μνήμη ελέφαντα και ο λογαριασμός θα σταλεί χωρίς ωστόσο να είναι βέβαιο ούτε ότι θα εξοφληθεί στο άρτιο ούτε ότι θα πληρωθεί από αυτούς που πρέπει.

Κατά τον ίδιο τρόπο ξύστηκαν αλλά μάτωσαν λίγο την περασμένη βδομάδα όπου ολοκληρώνονταν μια από τις πολλές υποθέσεις του παραδικαστικού κυκλώματος, με δίκη ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, των Πέτρου Μαντούβαλου, πρώην βουλευτή, Χρήστου Χατζηπαναγιώτου και Σωτήρη Ντινόπουλου, δικηγόρων, Ευάγγελου Καλούση, πρώην προέδρου Πρωτοδικών και Ιωάννη Μπολέτση, επιχειρηματία.

Οι κύριοι αυτοί είχαν παραπεμφθεί με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών σε δίκη αφού είχε διαπιστωθεί επαρκώς η συμμετοχή τους σε κακουργηματικές πράξεις.

Το δικαστήριο θα έκρινε για το αξιόποινο αλλά και για τις περιπτώσεις που δεν μπορούν βάσει της Ελληνικής νομοθεσίας να καταλογιστούν ευθύνες.

Aθώο, ή πιο σωστά μη ένοχο, έκρινε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων τον πρώην βουλευτή της ΝΔ Πέτρο Μαντούβαλο που κατηγορείτο για εμπλοκή σε υπόθεση παραδικαστικού κυκλώματος καθώς όπως κρίθηκε τα στοιχεία δεν ήταν αρκετά για να υπάρξει καταδικαστική απόφαση. Ο κος Μαντούβαλος επιθυμεί να διεκδικήσει, όπως λέγεται, το νέο δήμο Πειραιά. Μάλιστα.

Αθωωτική ομοίως ήταν και η απόφαση για τους Σωτήρη Ντινόπουλο και Χρήστο Χατζηπαναγιώτου, ενώ το δικαστήριο έκρινε ένοχους τον πρώην πρωτοδίκη Ευάγγελο Καλούση για κατάχρηση εξουσίας και συνέργεια σε νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα και τον επιχειρηματία Ιωάννη Μπολέτση, για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα.

Μετά την ανακοίνωση της απόφασης ο κος Μπολέτσης εκτόξευσε βαρείς χαρακτηρισμούς κατά του προέδρου Γιώργου Ευσταθίου αποκαλύπτοντας πως έχει καταγεγραμμένη συνομιλία του στην οποία ακούγεται, σύμφωνα με τον επιχειρηματία, να συζητά για ποσό 60.000 ευρώ με συνομιλητή το γνωστό φερόμενο πολλές φορές ως διαμεσολαβητή αρχιμανδρίτη Ιάκωβο Γιοσάκη εμπλέκοντας όμως έμμεσα πρόσωπο της ίδιας υπόθεσης του παραδικαστικού κυκλώματος που ήταν επίσης στο εδώλιο.

Για το λόγο αυτό υπέβαλε αίτηση εξαίρεσης κατά όλων των μελών του δικαστηρίου, η οποία θα εκδικαστεί την Τρίτη το πρωί στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, από άλλη σύνθεσή του.

Η αίτηση στρέφεται στο πρόσωπο του προέδρου, με αφορμή την επίμαχη συνομιλία, αλλά και στα υπόλοιπα μέλη του δικαστηρίου, καθώς ομόφωνα είχαν αποφασίσει επί της απαλλαγής και ενοχής των κατηγορουμένων.

Υπέβαλε επίσης αίτημα επανάληψης της διαδικασίας κατ΄άρθρο ΚΠΔ 525, που καθιστά μετέωρη την απόφαση που ανακοινώθηκε ενδεχομένως και γι' αυτούς που αθωώθηκαν, ενώ με τη σειρά ο Εισαγγελέας της έδρας, ο προϊστάμενός του αλλά και πιο υπεύθυνα η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου έχουν την υποχρέωση να εξετάσουν τα νέα στοιχεία και να αποφανθούν για την αξία τους να προκαλέσουν επανάληψη της διαδικασίας, ποιούς κατηγορούμενους αυτή θα αφορά, αλλά και αν επιβάλλεται να αποτελέσουν υλικό νέας προκαταρκτικής εξέτασης για τη διερεύνηση διάπραξης άλλων αδικημάτων.

Θα πρέπει επίσης να κριθεί αν μια καταγεγραμμένη συνομιλία ως προϊόν υποκλοπής, αν υποθέσουμε ότι είναι πραγματικό το υλικό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικό μέσο. Θα έχει μέλλον λοιπόν η υπόθεση αυτή με πολλές ενδιαφέρουσες προεκτάσεις.

Μετά την αίτηση εξαίρεσης ο καταδικασθείς επιχειρηματίας αισθάνθηκε έντονη δυσφορία και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο ενώ σε άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα μεταφέρθηκε και ο πρόεδρος του δικαστηρίου, ύστερα από λιποθυμικό επεισόδιο.

Ο επιχειρηματίας καλά, έχει λόγους να αισθάνεται δυσφορία, ειδικά ο πρόεδρος όμως γιατί;

Δεν είναι αργία

Στα γραφεία του νομάρχη Πειραιά Γιάννη Μίχα βρέθηκε σήμερα ο τ. υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, δημοσιογράφος και εκδότης του "Λιμανιού" και του "Νέου Λόγου" Δημήτρης Κατσικάρης, ντυμένος στα πράσινα (που έβγαζαν μάτια).

Ο κος Κατσικάρης υποστηρίχθηκε με το παραπάνω στην κούρσα των προηγούμενων βουλευτικών εκλογών από το νομάρχη Πειραιά και φαίνεται να ανταποδίδει με την εξειδικευμένη κριτική στα δρώμενα μονομερώς του δημαρχιακού Μεγάρου, επιτιθέμενος με τη γραφίδα του τόσο στο δήμαρχο Παναγιώτη Φασούλα όσο και στο Γενικό Γραμματέα Γιώργο Οικονομόπουλο.

Ο Γιάννης Μίχας συχνά προγραμματίζει σημαντικές συναντήσεις ημέρες αργίας, Σάββατα κυρίως, έτσι ώστε να μπορούν οι καλεσμένοι να αποφεύγουν τα περίεργα μάτια των υπαλλήλων αλλά και του πολύ κόσμου. Τις ημέρες αυτές στο κτήριο της οδού Ποσειδώνος βρίσκονται μόνο οι στενοί κομματικοί που γράφουν ώρες υπερωρίας και ανταπόδοσης.

Θα περίμενε όμως κανείς ειδικά σήμερα που είναι ημέρα απεργίας, ο εργατοπατέρας νομάρχης και παλιότερα πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, να δείξει το παράδειγμα και να απέχει από κάθε εργασία ακόμη και κομματική.

Έχουν όμως λιγοστέψει οι ημέρες και δεν θα αργήσει η ώρα που θα ξεκαθαρίσει το τοπίο στην Αυτοδιοίκηση με τις νέες ρυθμίσεις του Καλλικράτη και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα προκαλέσει μείωση των αιρετών θέσεων με αποτέλεσμα κάποιοι να μείνουν χωρίς καρέκλα.

Φαίνεται λοιπόν ότι όλα συγχωρούνται στην προετοιμασία για το κυνήγι του τίτλου επ' ευκαιρία των νέων μελλοντικών τοπικών πολιτικών καλλιστείων.

Το ΚΥΣΥΜ έγινε Διυπουργική Επιτροπή

Την Πέμπτη 4 Μαρτίου ώρα 10:00 στην αίθουσα συσκέψεων του ΟΛΠ Α.Ε., παρουσία των φορέων οι οποίοι συμμετείχαν στις συσκέψεις προετοιμασίας του Αναπτυξιακού Σχεδίου Πειραιά 2010 – 2020, θα βγει τελικά η υποχρέωση και θα γίνει η παρουσίαση του Ειδικού Αναπτυξιακού Σχεδίου για το Λιμάνι και τον Πειραιά από κάποια "Διυπουργική Επιτροπή" της κυβέρνησης.

Η διυπουργική θα είναι, όπως φαίνεται, δι-υπουργική επιτροπή, δηλαδή μια ομάδα εργασίας αποτελούμενη από δύο υπουργούς συν τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Θόδωρο Πάγκαλο που ανέλαβε το βάρος της δέσμευσης για υποστήριξη μιας αναπτυξιακής πρωτοβουλίας στον Πειραιά.

Το Κυβερνητικό Συμβούλιο (ΚΥΣΥΜ), που υποτίθεται ότι θα συνεδρίαζε για τον ίδιο σκοπό στον Πειραιά στις 17 Φεβρουαρίου, μπήκε λίγο στο πλύσιμο που κάνουν στα οικονομικά οι Ευρωπαίοι (αν παρατηρήσετε αναφέρονται όλοι τον τελευταίο καιρό στους "Ευρωπαίους", αφού εμείς όπως φαίνεται δεν έχουμε δικαίωμα να ανήκουμε στην Ευρώπη και να αποκαλούμαστε και εμείς Ευρωπαίοι).

Στη συνάντηση θα συμμετέχουν και αντιπρόσωποι των φορέων αλλά και μερικοί από τους αιρετούς της πόλης που αντέχουν τα πλαστικά χαμόγελα μπροστά στις κάμερες ή παίζουν το τελευταίο τους χαρτί για να καταλάβουν κάποια κρατικοδίαιτη καρέκλα πριν να αναγκαστούν να τρώνε τα επόμενα δεκάδες χρόνια από τα έτοιμα.

Με ένα ακόμη επικοινωνιακό πυροτέχνημα, που έλαβε όμως άλλο αριθμό Πρωτοκόλλου επίσης σήμερα, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ Γιώργος Ανωμερίτης καταγγέλλει την προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ ότι κατά την πενταετία 2005-2009 προχώρησε σε πρόσληψη 530 εργαζομένων στον Οργανισμό ενώ προωθούσε τη διαδικασία παραχώρησης δραστηριοτήτων του ΟΛΠ σε ιδιώτες.

Και γιατί κε Ανωμερίτη δεν απολύετε τους κομματικούς υπαλλήλους που έχουν προσληφθεί με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αφού δεν τους χρειάζεστε όπως γίνεται ανάλογα παντού στην ελεύθερη μη κομματική αγορά με όλους τους άλλους Έλληνες εργαζόμενους;

Και γιατί κε Ανωμερίτη δεν έγινε αντίστοιχη καταγγελία από το δήμαρχο Πειραιά Παναγιώτη Φασούλα που συμμετέχει στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΛΠ, αλλά και τον πολυτάλαντο νομάρχη Πειραιά Γιάννη Μίχα που είχε γνώμη για ό,τι κινείται στον Πειραιά ή τους προέδρους των άλλων φορέων και συνδικαλιστικών οργανώσεων που πρόσκεινται 100% στο ΠΑΣΟΚ όταν δρομολογούνταν τότε αυτές οι προσλήψεις;

Τόσα χρόνια τα κόμματα της συγκυβέρνησης της παρακμής, της κατάντιας και της διαφθοράς, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μας δουλεύουν και συνεχίζουν με τον ίδιο τρόπο ακόμη και τώρα, αφού "δεν μπορείς να μάθεις καινούργια κόλπα σε παλιό σκυλί" όπως λέει μια αγγλοσαξωνική παροιμία.

Τα ψέμματα όμως τελείωσαν.

Οψόμεθα

Το GreekArchitects.gr e-περιοδικό για την αρχιτεκτονική, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του για την προώθηση του αρχιτεκτονικού διαλόγου στη χώρα μας, διεξάγει, με συνδιοργανωτή την DuPont Hellas S.A., εταιρεία πρωτοπόρο στο χώρο των κατασκευαστικών λύσεων, ανοιχτό αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ιδεών με τίτλο:

«ΠΥΡΓΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑ 2010 - Αλλάζοντας την (πρόσ)ΟΨΗ»

Σκοπός των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών μας είναι ο εντοπισμός αστικών προβλημάτων σε καίρια σημεία των Ελληνικών πόλεων και η προσπάθεια επίλυσής τους διαμέσου της Αρχιτεκτονικής, παρουσιάζοντας στους πολίτες και στην Πολιτεία την αληθινή διάσταση της Αρχιτεκτονικής στον πραγματικό χώρο", λέει ο διευθυντής του GreekArchitects.gr, αρχιτέκτονας Βασίλης Μιστριώτης.

"Στο πλαίσιο αυτό εντοπίστηκε ένα Ψηλό Κτήριο στο λιμάνι του Πειραιά το οποίο είναι εδώ και 30 περίπου χρόνια αναξιοποίητο. Το κτήριο διαθέτει 22 ορόφους, έχει ύψος 84 μ. και είναι γνωστό ως «Πύργος του Πειραιά». Σε ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Μεσογείου, με δυναμική ανάπτυξη τις τελευταίες δεκαετίες, βρίσκεται εν υπνώσει ο μοναδικός Πύργος της περιοχής.

Το κύριο πρόβλημα δεν είναι η ολοκλήρωση ενός ακόμη μεγάλου κτιρίου η κατασκευή του οποίου παραμένει σε αναμονή εδώ και χρόνια, αλλά εκτείνεται πολύ πέρα από αυτό. Το ζήτημα ξεφεύγει από τα στενά όρια της διαλεκτικής περί της ανέγερσης ή μη ψηλών κτιρίων και ουρανοξυστών στις Ελληνικές πόλεις και ιδιαίτερα στην Αθήνα.

Ο διαγωνισμός πραγματεύεται μόνο την ανακατασκευή των εξωτερικών όψεων του κτηρίου, ώστε να αναδειχθεί μία συνεκτική και ξεκάθαρη θέση για τον τρόπο με τον οποίο συνδιαλέγεται η μορφή του Πύργου με το αστικό τοπίο του Πειραιά καθώς και τον τρόπο με τον οποίο η νέα αυτή «όψη» συμμετέχει και διαμορφώνει εν μέρει τη σχέση του Λιμανιού, ως σημαντικής εισόδου και εξόδου από την πρωτεύουσα, με το αστικό συγκρότημα της Αθήνας.

Η κάθε πρόταση έχει πλήρη ελευθερία στην επιλογή των υλικών που θα χρησιμοποιήσει. Μοναδική προϋπόθεση είναι να χρησιμοποιηθεί τουλάχιστον ένα υλικό της εταιρείας DuPont.

Η πρόκληση είναι ο Πύργος να καταστεί το τοπόσημο του λιμανιού του Πειραιά αλλά και να αναδειχθεί, μετά τον εκσυγχρονισμό του, ως ένα σημαντικό αρχιτεκτονικό έργο τόσο για την άμεση περιοχή όσο και για ολόκληρη την Αθήνα."


Ο διαγωνισμός έχει ήδη ξεκινήσει από τις 6 Ιανουαρίου. Η καταληκτική ημερομηνία για την κατάθεση των προτάσεων είναι η 14η Απριλίου (λήξη εγγραφών: 31 Μαρτίου).

Θα απονεμηθούν τρία βραβεία (συνοδευόμενα από 5.000, 2.000 και 1.200 ευρώ αντίστοιχα) και τρεις έπαινοι (από 600 ευρώ). Ολες οι προτάσεις θα δημοσιευθούν στην ιστοσελίδα του greekarchitects.gr ενώ θα παρουσιαστούν και σε έκθεση στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

Η κριτική επιτροπή αποτελείται από τους Αν-Λιν Σιτέρν, μηχανικό εκπρόσωπο της εταιρείας DuPont, που είναι και η συνδιοργανώτρια του διαγωνισμού, Πάνο Δραγώνα, αρχιτέκτονα, α. καθηγητή Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Πατρών, Τίμοθι Τζόνσον (ΑΙΑ, LEED ΑΡ), Νίκο Καλογήρου, αρχιτέκτονα, καθηγητή Αρχιτεκτονικής Α.Π.Θ., Κώστα Κονδύλη (ΑΙΑ), Ζήση Κοτιώνη, αρχιτέκτονα, κοσμήτορα και πρόεδρο του τ. Αρχιτεκτόνων Π. Θεσσαλίας, Τάση Παπαϊωάννου, αρχιτέκτονα, καθηγητή τμήματος Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ, Αλέξανδρο Τομπάζη, αρχιτέκτονα, Αλέξανδρο Τριποδάκη, αρχιτέκτονα, καθηγητή τμήματος Αρχιτεκτόνων Π. Κρήτης, Αντόνι Γουντ, αρχιτέκτονα, διευθυντή της CTBUH, και έναν εκπρόσωπο του e-περιοδικού GreekArchitects.gr.


Κόλαφος για τους Πειραιώτες;

Η προγραμματισμένη συνέντευξη τύπου, που θα ενημερώνει για την πορεία του διαγωνισμού και θα προβάλει το γεγονός, θα πραγματοποιηθεί αυτήν την Πέμπτη 25.2.2010 και θα λάβει χώρα στο ξενοδοχείο FRESH στην οδό Σοφοκλέους, στην ... Αθήνα.

Βλέπετε γιατί φωνάζουμε;

Raus, außerhalb der Eurozone

Ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα για την πορεία της Ελλάδας στην Ευρώπη αφήνουν γνώστες των Ευρωπαϊκών θεμάτων, με θέσεις εκεί που παίρνονται οι αποφάσεις.

Αν και μια συνομιλία μαζί τους είναι τις τελευταίες ημέρες ένας γρίφος καθώς έχει δοθεί εντολή να "σφραγιστούν οι πόρτες" που σημαίνει ότι καμία πληροφορία δεν βγαίνει προς τα έξω πέρα από τις επίσημες δηλώσεις και τα δελτία τύπου των αρμόδιων οργάνων, ωστόσο από τα συμφραζόμενα αλλά και από το ύφος της συζήτησης μπορεί κάποιος να βγάλει συμπεράσματα.

Και το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι εντείνονται οι έρευνες που σχετίζονται με τα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας τόσο σε ποσοτικό όσο και σε ποιοτικό επίπεδο ενώ ζητούνται αναλυτικά στοιχεία με συγκεκριμένα ονόματα όσων συμμετέχουν στις συναλλαγές.

Ιδιαίτερη προσοχή δίδεται στο θέμα των ομολόγων, ειδικά εκείνων που αφορούν τιτλοποίηση απαιτήσεων (Securitisation), ειδικότερα των ομολόγων που βασίζονται σε εξασφαλίσεις από δάνεια (Cash securitization, Collateralized Mortgage Obligations, κλπ).

Το ζήτημα αυτό, που επηρεάζει άμεσα τις οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άγγιξε με άρθρο της την περασμένη βδομάδα η εφημερίδα New York Times αναφερόμενη στο ρόλο της Αμερικανικής Goldman Sachs στην εξυπηρέτηση του ετήσιου αλλά και συνολικού χρέους της Ελλάδας με μεθόδους μάλιστα που μασκάρευαν την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας, εξαπατώντας τους επενδυτές.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι η Goldman Sachs δεν είναι η μόνη με προσβάσεις στο πολιτικό καθεστώς της Ελλάδας, αν και φαίνεται να είναι πρώτη με διαφορά αφού μπορεί να μιλά κατευθείαν με υψηλόβαθμα στελέχη της κάθε Ελληνικής κυβέρνησης και να συναλλάσσεται (φορώντας πολλά διαφορετικά καπέλα) με την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, το γνωστό όχημα κάθε πολιτικής επιθυμίας στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Ωστόσο, και άλλοι τραπεζικοί οργανισμοί όπως η Barclays αλλά και η Deutsche Bank βρίσκονται αναμεμιγμένοι στο πάρτυ του εύκολου κέρδους που είχε και έχει στηθεί στην πλάτη του Έλληνα φορολογούμενου αλλά και του Ευρωπαίου πολίτη βάζοντας πλέον σε κίνδυνο όχι μόνο την Ευρωζώνη αλλά και αυτήν την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι δύο τράπεζες πιο πάνω έχουν στηρίξει με το αζημίωτο την τιτλοποίηση απαιτήσεων Ελληνικών τραπεζών και κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πρώτον αν οι τίτλοι αυτοί έχουν αντίκρυσμα στο χαρτοφυλάκιο αναφοράς τους σε πραγματικές μελλοντικές απαιτήσεις ή πρόκειται για τη δημιουργία ενός χρηματοοικονομικού προϊόντος λίγο ως πολύ μαϊμού και δεύτερον σε ποιού συγκεκριμένα τα χέρια βρίσκονται οι τίτλοι αυτοί.

Ας σημειωθεί, ότι κάθε ομόλογο που εκδίδεται από ξένες τράπεζες άμεσα ή έμμεσα και αφορά Ελληνικό χρέος καταλήγει τελικά στα χέρια των διαχειριστών της Ελληνικής οικονομίας καθώς ακόμη και αν κρατηθεί από τους επενδυτές μέχρι την ωριμότητά του θα πρέπει να εξοφληθεί από την Ελλάδα.

Τις περισσότερες φορές όμως οι ίδιες οι ξένες επενδυτικές τράπεζες που βοήθησαν στην έκδοση ενός Ελληνικού ομολόγου ξεφορτώνονται τα καυτά χαρτιά είτε στην αγορά που έχει στηθεί για τον σκοπό αυτό και πρέπει να συντηρείται ακόμη και με ζημία από τις Ελληνικές τράπεζες είτε πωλώντας απευθείας τα ομόλογα στους συνεργάτες τους κατόπιν ασφαλώς πολιτικής παρέμβασης (βλέπε συμφωνίες Goldman Sachs και Εθνικής Τράπεζας), είτε τέλος συμπεριλαμβάνοντας τα ομόλογα αυτά σε πιο σύνθετα προϊόντα άλλων ομολόγων ή ως μερίδια σε εταιρείες αμοιβαίων κεφαλαίων.

Η σαπουνόφουσκα καλά κρατεί και είναι έτοιμη να σκάσει.

Φτάνοντας οι ειδήσεις αυτές στα γραφεία των γνωστών οίκων αξιολογήσεων και με σκοπό να διασώσουν όπως όπως την αξιοπιστία τους προχωρούν άμεσα σε υποβαθμίσεις.

Η Standard & Poor's στις 19.2.2010 υποβάθμισε την σύστασή της για όλες τις δομημένες χρηματοοικονομικές συναλλαγές της Ελλάδας από «ΑΑΑ» σε «ΑΑ» δικαιολογώντας αόριστα την απόφασή της λόγω των αυξημένων κινδύνων όσον αφορά την χώρα.

«Κατά την άποψή μας, η ελληνική οικονομία πιθανόν να αναπτυχθεί με πολύ πιο αργό ρυθμό μεσοπρόθεσμα από αυτό που προβλεπόταν. Επιπλέον, πιστεύουμε ότι η ύφεση στην Ελλάδα ίσως να βαθύνει το επόμενο έτος», ανέφερε η S&P φιλολογώντας.

Υπό αναθεώρηση για πιθανή υποβάθμιση έκανε λόγο άμεσα και η Moody's για την πλειονότητα των δομημένων χρηματοοικονομικών συναλλαγών και των συναλλαγών καλυμμένων ομολόγων της Ελλάδας.

Η Moody's είπε ότι η αναθεώρηση είναι αποτέλεσμα της κατάστασης όσον αφορά τα κρατικά ομόλογα και του τρέχοντος οικονομικού και χρηματοοικονομικού περιβάλλοντος.

Ο οίκος είχε υποβαθμίσει στις 23.12.2009 τα καλυμμένα ομόλογα της Marfin Egnatia Bank ενώ είχε αφήσει ανοικτό το θέμα για υποβάθμιση εκείνων της Εθνικής Τράπεζας αναβάλλοντας την απόφασή του εξηγώντας ότι η Finansbank (θυγατρική της Εθνικής στην Τουρκία) διαθέτει επαρκή ρευστότητα.

Όσον αφορά το φαινόμενο Βγενόπουλου και Marfin έχουμε σχολιάσει δημόσια ότι μας θυμίζει εκείνο το άλλο φαινόμενο Κοσκωτά και Τράπεζας Κρήτης στο κοντινό παρελθόν.

Ο Ανδρέας Βγενόπουλος και οι συν αυτώ είναι ο κατ΄εξοχήν ορισμός της φούσκας που στηρίζει την οικονομική του δύναμη σε μια πυραμίδα ισχυρής μόχλευσης με τιτλοποίηση κάθε μελλοντικής προσδοκίας εσόδων.

Αυτή η μέθοδος είναι απόλυτα ριψοκίνδυνη και μπορεί να είναι χρήσιμη μόνο σε καταστάσεις πολύ ισχυρής, σχεδόν μονοπωλιακής ή χαριστικής θέσης στην αγορά κάτι που ο όμιλος εναγωνίως προσπαθεί να επιτύχει αξιοποιώντας κάθε πολιτικό μέσο.

Οι εξασφαλίσεις που παρουσιάζονται όμως, ως ακίνητα και καράβια ή συμμετοχή σε επιχειρήσεις, δεν φτάνουν για να πληρωθούν τα σπασμένα που θα πρέπει πολύ σύντομα να πληρώσει ο όμιλος γενικά σε αυτούς που τον εμπιστεύθηκαν.

Η ειδική αναφορά στον κο Βγενόπουλο γίνεται καθώς ξεκίνησε ως δικηγόρος στο Πόρτο Κορλεόνε πριν να αξιοποιηθεί από γνωστές οικογένειες εφοπλιστών του λιμανιού του Πειραιά και της Χίου.

Άμεση αλλά και συνεχής θα πρέπει να θεωρείται λοιπόν η υποβάθμιση τόσο των Ελληνικών τραπεζών όσο και της Ελλάδας γενικότερα από όλους τους γνωστούς στη χώρα μας οίκους, Standard & Poor’s, Moody’s και Fitch, αλλά και τα άλλα διεθνώς αναγνωρισμένα Credit Rating Agencies με αποτέλεσμα να υπάρξει ασφυξία ρευστότητας στην Ελληνική οικονομία καθώς ακόμη και αν μείνουν ανοικτά κάποια κανάλια χρηματοδότησης, ωστόσο λόγω του πολύ υψηλού επιτοκίου δανεισμού και των αυξημένων απαιτήσεων εξασφάλισης η χώρα θα οδηγείται στο λεγόμενο "αργό θάνατο".

Ένα άλλο φαινόμενο που επίσης θα πρέπει να σημειωθεί είναι ότι, όταν οι συνθήκες είναι τέτοιες που κάποια επενδυτικά κεφάλαια που βασίζονται σε θεμελιώδη στοιχεία απέχουν ή αποχωρούν από μια αγορά, κάποια άλλα που υιοθετούν διαφορετικές αμφιλεγόμενες μεθόδους εισρέουν και τοποθετούνται προσπαθώντας να αποκομίσουν πολύ υψηλό κέρδος.

Έτσι εξηγούνται οι λύσεις που προτείνονται σήμερα, υποστηριζόμενες από πολιτικούς και δημοσιογράφους, με αναφορές σε νομιμοποίηση μαύρου χρήματος, με παραχώρηση δημόσιας γης σε δάση και παραθαλάσσιες περιοχές ανεκτίμητης αξίας, με παραχώρηση ή ιδιωτικοποίηση των πιο παραγωγικών και κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων, με τακτοποίηση παρανομιών που διαπράχθηκαν ακόμη και σε βαθμό κακουργήματος, κλπ.

Σε μια τέτοια πορεία δεν θα είναι παράξενο να ανακοινωθεί σύντομα η δημιουργία πολυτελών καζίνο για την εξυπηρέτηση των ευγενών τουριστών μας. Άλλωστε τα διαφημιζόμενα ταξίδια για φθηνό αλκοόλ και ευκαιρίες ελεύθερου σεξ στα Ελληνικά νησιά τα έχουμε δει ήδη στο εξωτερικό.

Η χώρα μας έχει ό,τι χρειάζεται για να γίνει μια Ευρωπαϊκή Ταϊλάνδη.

Τι θα γίνει όμως τελικά με τα δημοσιονομικά στην Ελλάδα;

Όταν θέτω αυτή την ερώτηση με παραπέμπουν στη δήλωση των αρχηγών κρατών ή κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 11ης Φεβρουαρίου 2010. Τη λεγόμενη δήλωση στήριξης προς την Ελληνική Κυβέρνηση.

Γιατί όμως μου υποδεικνύουν συνέχεια να διαβάσω τη δήλωση και δεν μου λένε απλά ότι η Ευρώπη θα στηρίξει την Ελλάδα;

Ας δούμε τι λέει αυτή η δήλωση:

"Όλα τα μέλη της ευρωζώνης πρέπει να έχουν αξιόπιστες εθνικές πολιτικές, ευθυγραμμισμένες με τους συμφωνημένους κανόνες. Έχουν κοινή ευθύνη για την οικονομική και δημοσιονομική σταθερότητα της ζώνης.

Σε αυτό το πλαίσιο, υποστηρίζουμε πλήρως τις προσπάθειες της Ελληνικής κυβέρνησης και τη δέσμευσή της να κάνει ό,τι χρειαστεί, περιλαμβανομένης, μεταξύ άλλων, και της θέσπισης πρόσθετων μέτρων, προκειμένου να εξασφαλίσει ότι θα επιτευχθούν οι φιλόδοξοι στόχοι, οι οποίοι τέθηκαν με το πρόγραμμα σταθερότητας για το 2010 και τα επόμενα χρόνια.

Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει όλα αυτά τα μέτρα με αυστηρό και αποφασιστικό τρόπο, ώστε να μειώσει αποτελεσματικά το δημοσιονομικό έλλειμμα κατά 4% εντός του 2010.

Καλούμε το Συμβούλιο Ecofin να υιοθετήσει, κατά τη σύνοδό του της 16ης Φεβρουαρίου, τις συστάσεις προς την Ελλάδα, με βάση την πρόταση της Επιτροπής και τα συμπληρωματικά μέτρα που έχει ανακοινώσει η Ελλάδα.

Η Επιτροπή θα παρακολουθεί στενά την εφαρμογή των συστάσεων σε συνεννόηση με την ΕΚΤ και θα προτείνει τυχόν απαραίτητα πρόσθετα μέτρα, στηριζόμενη στην εμπειρία του ΔΝΤ. Μία πρώτη αξιολόγηση θα γίνει τον Μάρτιο.

Τα μέλη της ευρωζώνης θα αναλάβουν αποφασιστική και συντονισμένη δράση, εάν χρειασθεί, για να διασφαλίσουν τη δημοσιονομική σταθερότητα στο σύνολο της ευρωζώνης. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει υποβάλει αίτημα οικονομικής στήριξης."

Ουπς!

Από την πρώτη κιόλας παράγραφο φαίνεται ότι η δήλωση αυτή δεν αποτελεί καθόλου στήριξη της Ελλάδας αλλά υπογράμμιση των ευθυνών της απέναντι στην οικονομική και δημοσιονομική σταθερότητα της Ευρωζώνης. Στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και αφορά τόσο την ίδια όσο και τους άλλους εταίρους. Σημειώνεται έντονα το θέμα της αξιοπιστίας ("να έχουν αξιόπιστες εθνικές πολιτικές").

Στις επόμενες παραγράφους παρέχεται υποστήριξη, (όμως) για την υιοθέτηση και εφαρμογή κάθε μέτρου σύμφωνα με τα υποδεικνυόμενα και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, για την επίτευξη του στόχου της μείωσης κατά 4% του ελλείμματος ως προς το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν. Ο στόχος αυτός ωστόσο χαρακτηρίζεται "φιλόδοξος". Τα αποτελέσματα, ήδη αναφέρεται στη δήλωση αυτή σε αντίθεση με τα όσα γράφηκαν ως πληροφορίες από την πρόσφατη συνάντηση Eurogroup και Ecofin, αποφασίστηκε να αξιολογηθούν το Μάρτιο.

Η τελευταία παράγραφος, όπως και η πρώτη δίνει την ουσία:

Ότι ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί κάθε πρόσφορο μέσο ώστε να εξασφαλιστεί η δημοσιονομική σταθερότητα στο σύνολο της Ευρωζώνης και ότι αυτό δεν θα είναι η οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα αφού "δεν έχει υποβάλει αίτημα οικονομικής στήριξης".

Ανοικτά λοιπόν είναι όλα τα ενδεχόμενα και αν αξιολογήσει κάποιος με κρύο αίμα όλα τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του τότε η προσωρινή ή μόνιμη αποβολή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη με επαναφορά της δραχμής δεν θα πρέπει να αποκλείεται.

Και Πούτιν και Πούσκιν

Και μια περίεργη είδηση από την Ισραηλινή Haaretz:

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Μόσχα, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, συναντήθηκε εντελώς τυχαία με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου ο οποίος δειπνούσε στο εστιατόριο Πούσκιν.

Μετά από πρόταση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου οι δύο ηγέτες συνέφαγαν στο τραπέζι του κου Νετανιάχου όπου ο τελευταίος ενημέρωσε τον Έλληνα πρωθυπουργό για τον κίνδυνο να αναπτυχθεί μια κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών στην περιοχή σε περίπτωση που η Τεχεράνη αφεθεί να συνεχίσει το πρόγραμμά της.

Όπως δημοσιεύει η εφημερίδα, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός ανέφερε συγκεκριμένα την Αίγυπτο, την Τουρκία αλλά και τη Σαουδική Αραβία ως χώρες που θα επιθυμούσαν να αποκτήσουν πυρηνικά και για το λόγο αυτό υποστήριξε ότι τίποτα λιγότερο από αυστηρές κυρώσεις προς το Ιράν δεν θα σταματήσει αυτήν την πορεία.

Η είδηση είναι πραγματικά αστεία διότι πρώτα απ' όλα δεν μπορώ να φανταστώ να επισκέπτεται ο πρωθυπουργός το τριόροφο Πούσκιν και εντελώς τυχαία να πέφτει επάνω στο Νετανιάχου που ως γνωστό έχει μια συνοδεία από αστυνομικούς γύρω του που δεν αφήνουν πραγματικά κανένα να πλησιάσει ακόμη και αν είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας αν δεν έχει προγραμματιστεί η συνάντηση από πριν.

Επιπλέον, η όλη συζήτηση που διέρρευσε δήθεν στην εφημερίδα από Ισραηλινό αξιωματούχο, είναι ακόμη πιο αστεία αφού είναι επίσης γνωστό ότι υπάρχει μια πολύ ισχυρή συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας που έχει τιμηθεί και από τις δύο πλευρές πάρα πολλές φορές με σημαντικές επιτυχίες.

Επίσης, τόσο η Αίγυπτος όσο και η Σαουδική Αραβία μάλλον βοηθούν τα Ισραηλινά συμφέροντα παρά τα πολεμούν αν και ανοικτά δεν υπάρχει τέτοια θέση.

Ευκαιρία λοιπόν να μάθουμε τι ειπώθηκε στη Μόσχα όχι στο εστιατόριο Πούσκιν αλλά στο παρασκήνιο των συναντήσεων των δύο πρωθυπουργών με τους Ρώσους.

Καλό επίσης θα ήταν να "διαρρεύσει" και κάτι από τις πραγματικές συνομιλίες του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με το Ρώσο Πρωθυπουργό Βλαντίμιρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν, ο οποίος το καλοκαίρι θα βρίσκεται στην Ελλάδα (παρακαλώ σημειώστε το αυτό) και να μας ενημερώσει κάποιος επίσημα για τις δεσμεύσεις της χώρας μας και προς αυτήν την πλευρά.

Goldman Sucks

Πολύ καλό έδαφος φαίνεται να βρήκε στη χώρα μας ο μεγάλος επενδυτικός κολοσσός Goldman Sachs ή Goldman Sucks όπως με νόημα παραφράζουν το όνομά της οι άσπονδοι εχθροί της.

Η Ελληνική Πολιτεία στηρίζεται στους τρεις βασικούς πυλώνες της ανικανότητας, της αμέλειας και του δόλου και βοήθησαν την Γκόλντμαν που βρωμάει να κουνά μπροστά στα μάτια των υπευθύνων ένα επίσης βρωμερό ψάρι και εκείνοι να θέλουν να πιστεύουν ότι σπαρταράει.

Τσίμπησαν για καλά.

Πολλοί μιλούν για αμέτρητα ευρώπουλα που έχουν ταξιδέψει πλενόμενα μέσω Τουρκίας σε άγνωστους προορισμούς.

Προσωπικά δεν θα με παραξενέψει αν τα μεγαλοντίλς των Αθηνών χρηματοδοτούσαν επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν.

Κάπως έτσι λειτουργεί ο κύκλος του χρήματος.

Θα μάθουμε πολύ γρήγορα καθώς ο κόσμος απογοητευμένος και αηδιασμένος αρχίζει να μιλά κυρίως μέσω των μπλόγκς.

Πέρυσι τέτοια εποχή, παρόλα τα προβλήματα της Goldman Sachs η οποία χρωστούσε 10 δισεκατομμύρια δολλάρια στο Αμερικανικό δημόσιο για τη σωτηρία της από την πτώχευση δεν παρέλειψε να ασχοληθεί με έναν πολύ ενοχλητικό μπλόγκερ, τον Μάικ Μόργκαν, που δημοσιεύει στη διαδικτυακή διεύθυνση www.goldmansachs666.com προσλαμβάνοντας μια από τις πιο γνωστές νομικές εταιρείες της Γουώλ Στριτ για να τον φιμώσουν.

Ο συνονόματος Μάικ προειδοποιήθηκε αρχικά να μην χρησιμοποιεί το όνομα της εταιρείας και εκείνος αντέδρασε τοποθετώντας σε εμφανή θέση στο διαδικτυακό του χώρο δήλωση που λέει ότι ουδεμία σχέση έχει με την Γκόλντμαν.

Η προσπάθεια τρομοκράτησης ενός αδύναμου, θεωρητικά τουλάχιστον μπλόγκερ, σίγουρα όμως οικονομικά, είναι γνωστή τακτική που την έχουμε νιώσει και εμείς.

Ο νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας καταγράφηκε στην ιστορία ως ο πρώτος και ο μόνος μέχρι στιγμής νομάρχης που προσπάθησε τρομοκρατώντας να φιμώσει ένα μπλόγκ, συγκεκριμένα το δικό μας.

Και τα κατάφερε ως ένα σημείο, στο κομμάτι της τρομοκρατίας αλλά όχι της φίμωσης.

Ο αμερικανός μπλόγκερ ωστόσο μέχρι σήμερα, ευτυχώς για εμάς, είναι ελεύθερος να γράφει αυτά που πιστεύει ξεκινώντας τις σελίδες του με άγνωστες πλην όμως σοφές αμερικανικές όσο και παγκόσμιες αλήθειες:

"Όταν ο Λαός φοβάται την κυβέρνηση υπάρχει τυραννία. Όταν η κυβέρνηση φοβάται το Λαό υπάρχει ελευθερία", Τόμας Τζέφερσον.

"Όταν ο Λαός και η κυβέρνηση φοβάται τραπεζίτες σαν την Goldman Sachs και την JP Morgan υπάρχει οικονομική δικτατορία που θα καταστρέψει την ίδια τη βάση της ύπαρξής μας ως μια πολιτισμένη κοινωνία", Μάικ Μόργκαν.

"Αφήστε με να ελέγχω τα χρήματα ενός Έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιός θεσπίζει τους νόμους του",

Μέγιερ Ροθστσάιλντ (Δημιουργός του Κεντρικού Τραπεζικού Συστήματος).

Είναι φανερό λοιπόν γιατί έπρεπε ο μπλόγκερ να "σκάσει" (ησυχάσει) σταματώντας άμεσα τις αναρτήσεις του.

Διότι είναι ακόμη οι μνήμες νωπές και δεν είναι αργά η ώρα που θα γίνουν και άλλοι συνειρμοί και εδώ θα είμαστε όταν θα αποκαλύπτεται η αλήθεια σχετικά με ποιούς τροφοδοτούσαν τα κέρδη της Goldman Sachs και ποιές συγκεκριμένες πολιτικές εξυπηρετούσαν.

Η δικαιολογία "Too Big to Fail" δεν είναι τίποτε άλλο από ένα επικοινωνιακό παραμύθι καθώς τα κομμάτια της Goldman Sachs όπως και εκείνα της Lehman Brothers που οδηγήθηκε σε πτώχευση θα απορροφούνταν άμεσα από την ενεργή αγορά της Wall Street.

Ο Μάικ Μόργκαν, για όσους ενδιαφέρονται, και τα πάνε καλά με την Αγγλική γλώσσα, έχει αναρτήσει μια λίστα των δημοσιευμάτων που ασχολούνται με, τι άλλο, την Ελλαδίτσα μας και το ρόλο της Goldman Sachs στο μεγάλο εγχώριο φαγοπότι.

http://www.goldmansachs666.com/

Οι NY Times βάζουν λόγια

Το γύρο του κόσμου κάνει το άρθρο των New York Times που υπογράφουν οι δημοσιογράφοι Louise Story, Landon Thomas και Nelson Schwartz το οποίο αναφέρεται στο ρόλο των αμερικανικών τραπεζών επενδύσεων στη μεταμφίεση ενός διογκούμενου δημόσιου ελλείμματος στην Ελλάδα.

Όπως παρατηρεί ένας αναλυτής, ο Edward Hugh, δεν πρόκειται ουσιαστικά για είδηση αφού τόσο οι Financial Times (φωτογραφία επάνω) όσο και το Γερμανικό Der Spiegel έχουν ήδη αναφερθεί επανειλημμένως σε αυτό το αδιαμφισβήτητο πλέον γεγονός.

Ο ίδιος άλλωστε ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου σε επιστολή που έστειλε στα μέσα Ιανουαρίου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ουσιαστικά παραδέχεται ότι με χρήση εξελιγμένων χρηματοοικονομικών εργαλείων έχουν χειραγωγηθεί τα μεγέθη που αφορούν το έλλειμμα αλλά και το δημόσιο χρέος με αποτέλεσμα αυτά να είναι παραπλανητικά ως προς την κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας.

Επίσης, σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή στο κανάλι 10, ο πρώην υφυπουργός οικονομικών Πέτρος Δούκας, διδάκτωρ του πανεπιστημίου New York University αλλά και γενικός διευθυντής της Citibank στην Ελλάδα για κάποια χρόνια πριν πολιτευτεί, ανέλυσε ξεκάθαρα το πραγματικό Ελληνικό χρέος περίπου ως εξής:

300 δισεκατομμύρια το συνολικό έλλειμμα της κεντρικής διοίκησης, άλλα τόσα το συνολικό έλλειμμα των ασφαλιστικών ταμείων και άλλα τόσα περίπου αυτά που χρωστούν οι Έλληνες στις Ελληνικές τράπεζες. Πλησιάζουμε δηλαδή το 1 τρισεκατομμύριο ευρώ σε μια τεράστια απίστευτη μαύρη τρύπα.

Πρόκειται δηλαδή για ένα χρηματοοικονομικό ανάχωμα που ξεπερνώντας τις αντοχές του οικονομικού συστήματος είναι έτοιμο να σπάσει με κατάρρευση πρώτα των πιο αδύναμων κρίκων. Στη συνέχεια, με κλονισμό της σταθερότητας όλων των άλλων οικονομικών υποσυστημάτων κανείς δεν γνωρίζει πλέον ποια θα είναι η τελική κατάληξη της Ελληνικής οικονομίας. Αλλά όχι μόνο.

Αυτό δηλαδή που διαφέρει στην τοποθέτηση των New York Times είναι η δήλωση ότι:

"Τα εργαλεία που αναπτύχθηκαν από την Goldman Sachs, την JPMorgan Chase και μια ευρεία ομάδα άλλων τραπεζών έδωσαν τη δυνατότητα στους πολιτικούς να μεταμφιέζουν τον πρόσθετο δανεισμό στην Ελλάδα, στην Ιταλία και πιθανόν αλλού".

Το πρόβλημα άρα διευρύνεται και παίρνει διαστάσεις όχι μόνο Ελληνικής παθογένειας αλλά αδυναμίας λειτουργίας των εποπτικών αρχών και φορέων σε επίπεδο τουλάχιστον ευρωζώνης όπως πολύ σωστά τοποθετήθηκε κάπως ανάλογα και ο Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.

Οι τακτικές απόκρυψης των στοιχείων και δανειακής επέκτασης που χρησιμοποιούσαν οι πολιτικοί είναι παρόμοιες σε όλες τις χώρες της Μεσογείου και είναι φανερό ότι οι λομπίστες τραπεζίτες της Αμερικής απευθύνθηκαν, αφού είχαν μελετήσει τις αδυναμίες του Ευρωσυστήματος, προτείνοντας οι ίδιοι τις μεθόδους νόμιμης παραπλάνησης, εκεί που λόγω διαφθοράς αλλά και ιστορικών συγκυριών το έδαφος ήταν πιο γόνιμο για να ευδοκιμήσουν τέτοιες συμφωνίες.

Στην ουσία δεν πρόκειται για κάτι ιδιαίτερα εφευρετικό. Τα εργαλεία αυτά είναι μάλιστα πολύ χρήσιμα όταν υπάρχει υπεύθυνη διαχείριση και πραγματική δυνατότητα ανάληψης κινδύνου βασισμένη στην πραγματική παραγωγική οικονομία και όχι σε φούσκες.

Δεν είναι κάτι άλλο από συμβόλαια Leasing ή Factoring που οι ίδιες οι αμερικανικές τράπεζες συνέτασσαν, στη συνέχεια τα τιτλοποιούσαν εξασφαλίζοντας χρηματοδότηση και στο τέλος τα ξεφορτώνονταν πουλώντας τα συνήθως στην Εθνική Τράπεζα με τεράστια κέρδη για αυτές αλλά χωρίς αμφιβολία και για όλους τους μεσάζοντες του πολιτικού και επιχειρηματικού κατεστημένου.

Άλλες φορές μεσολάβησαν με πιο σύνθετα προϊόντα που αφορούσαν τις ανταλλαγές δημόσιου χρέους σε ξένο νόμισμα (Interest Rate Swaps). Τα δυσανάλογα βάρη που επιβαρύνεται το Ελληνικό δημόσιο από μια κακή νομισματική εξέλιξη για τη χώρα μας δεν εμφανίζονται σήμερα αλλά θα γίνουν ορατά στο μέλλον όταν τα προϊόντα αυτά θα ωριμάζουν. Ούτε τα συμβόλαια αυτά φαίνονται στον προϋπολογισμό.

Για παράδειγμα, ένα παρόμοιο συμβόλαιο 30 ετών που αρχικά υπογράφηκε από την Goldman Sachs με το Ελληνικό δημόσιο αξίας 5,5 δισεκατομμυρίων ευρώ βρίσκεται στα χέρια της Εθνικής Τράπεζας χωρίς να εμφανίζεται ως δημόσιο χρέος.

Σε κάθε περίπτωση τα κόστη θα τα πληρώσουν οι Έλληνες πολίτες καθώς οι τράπεζες αυτές έχουν βρει τον τρόπο τους να ξεφορτώνονται τα συμβόλαια που υπογράφουν πουλώντας τα στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Δύο άλλα θέματα που θα πρέπει να διευκρινιστούν είναι πώς επηρεάζουν την πραγματική κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας οι μαγειρεμένες επίσης συμβάσεις που αφορούν τις στρατιωτικές προμήθειες.

Εκεί υπήρχε ένα μεγάλο κενό μέχρι τις 9 Μαρτίου 2006 όταν η Eurostat πήρε την απόφαση να θεωρούνται τα σύνθετα συμβόλαια στρατιωτικών προμηθειών ως συμβάσεις χρηματοοικονομικές και όχι απλώς παραχώρησης χρήσης εντάσσοντας στο δημόσιο έλλειμμα και χρέος τα αντίστοιχα ποσά.

Ωστόσο, υφίσταται ακόμη το πολύ μεγάλο παράθυρο τα ποσά αυτά να λογιστικοποιούνται κατά την παραλαβή του υλικού κάτι που κάνει τις πονηρές κυβερνήσεις της Μεσογείου να "δοκιμάζουν" έναντι αμοιβής αυτό το στρατιωτικό υλικό επ' αόριστο.

Αν υπάρχει λοιπόν η κακή θέληση υπάρχει και ο κακός τρόπος.

Ειδικά για την Ελλάδα, αναμένεται ακόμη τα επόμενα χρόνια να εκπέσουν ένα πλήθος από εγγυήσεις του δημοσίου προς διάφορους φορείς για παροχή πιστώσεων.

Πρόκειται για ένα άλλο μεγάλο κόλπο παραπλάνησης αφού ενθαρρυνόταν ο ευρύτερος δημόσιος τομέας να συνάπτει δάνεια απευθείας με τις τράπεζες με υψηλά μάλιστα επιτόκια χωρίς να εμφανίζεται η κεντρική διοίκηση ως δανειζόμενος παρά μόνο όταν θα ερχόταν αυτή η ημέρα της πληρωμής και αναγκαστικά πλέον το Ελληνικό δημόσιο θα έπρεπε να αναλάβει τα χρέη με πίστωση των αντίστοιχων ποσών στον κρατικό προϋπολογισμό.

Υπολογίζεται ότι αυτό το ποσό φτάνει περίπου στα 26,2 δισεκατομμύρια ευρώ με πρωταθλητή τον ΟΣΕ που επιβαρύνει με 40% το μέγεθος αυτό.

Και αυτά τα λεφτά δεν μπορεί να καταλάβει ο μέσος πολίτης που δαπανήθηκαν.

Όπως το θέτει ο Edward Hugh, αυτά τα εργαλεία εξασφάλισης που πολύ λίγο καταλάβαιναν οι πολιτικοί ενώ οι ίδιοι οι πολίτες αγνοούσαν την ύπαρξή τους μπορεί να μετατραπούν λίγο ως πολύ σε μια τεράστια πυραμίδα (Pongi Scheme).

Τα πολυδιαφημισμένα ΣΔΙΤ, Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (Public - Private Partnerships) αλλά και οι λιγότερο γνωστές στη χώρα μας Ιδιωτικές Χρηματοδοτικές Πρωτοβουλίες (Private Finance Initiatives - PFI) είναι τα νέα εργαλεία χρηματοδότησης που προωθούν με ισχυρό λόμπιν τα τραπεζικά συμφέροντα των αμερικανικών τραπεζών κατευθείαν στα κέντρα των αποφάσεων στις Βρυξέλλες.

Δεν πρόκειται για κάτι άλλο από την ίδια κλασική συνταγή που δεν είναι άλλη από εκείνη που χρησιμοποιήθηκε και στην λεγόμενη "Ιδιωτικοποίηση" που μας διαφήμιζαν τα προηγούμενα χρόνια ως σωτηρία.

Η πορεία είναι η γνωστή:

Συμβόλαια -> Τιτλοποίηση -> Χρηματοδότηση -> Ξεφόρτωμα

(με τη βοήθεια λαδιού για τους πολιτικούς και με τεράστια κέρδη για τις επενδυτικές τράπεζες).

θα είναι ευτύχημα όταν τα επόμενα χρόνια μιλάμε για κατάρρευση μόνο του ευρώ και όχι αμφισβήτηση της ίδιας της Ευρωπαϊκής ιδέας.

Οι πολιτικές παρεμβάσεις δεν φέρνουν αποτέλεσμα και οι ηγέτες του δυτικού κόσμου δεν έχουν ολοκληρώσει ακόμη το σχέδιο που θα καλεί την Κίνα να ανοίξει τις αγορές της πετώντας το μπαλάκι και τις ευθύνες για τη διεθνή οικονομική κρίση στη νέα υπερδύναμη.

Είδαμε τοίχο με τη βοήθεια της Γουώλ

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο των New York Times αναρτήθηκε μεταφρασμένο στα Ελληνικά από το μπλόγκ του Γιάννη Παπαϊωάννου. (Πολύ πετυχημένη η επιλογή του Γιάννη).

Όλο το άρθρο όπως αναρτήθηκε μεταφρασμένο έχει ως εξής:

Οι τακτικές της Wall Street οι οποίες οδήγησαν στην κρίση των στεγαστικών δάνειων στην Αμερική επιδείνωσαν την κρίση στην Ελλάδα και υπέσκαψαν το ευρώ οδηγώντας τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να κρύβουν τα ιλιγγιώδη χρέη τους.

Καθώς οι φόβοι για την Ελλάδα διαχέονται στις αγορές, αρχεία και συνεντεύξεις δείχνουν ότι με την βοήθεια της Wall Street η χώρα εμπλέχτηκε σε μια δεκαετή προσπάθεια να ξεγελάσει τα ευρωπαϊκά όρια για το χρέος. Μια συμφωνία με την Goldman Sachs βοήθησε να κρυφτούν δισεκατομμύρια από τον ορατό στις Βρυξέλες προϋπολογισμό.

Ακόμη και όταν η κρίση ήταν κοντά στην κορύφωση της οι τραπεζίτες έψαχναν τρόπους να βοηθήσουν την Ελλάδα στέλνοντας στο μέλλον την ώρα της τελικής αποκάλυψης.

Συμφώνα με δυο άτομα που ενημερώθηκαν για την σύσκεψη, αρχές Νοεμβρίου-τρεις μήνες πριν η Αθήνα γίνει το επίκεντρο της παγκόσμιας οικονομικής νευρικότητας- μια ομάδα από την Goldman Sachs έφτασε στην αρχαία πόλη με μια πολύ μοντέρνα πρόταση για την κυβέρνηση που πιέζονταν για να πληρώσει τους Λογαριασμούς της.

Τραπεζίτες καθοδηγούμενοι από τον πρόεδρο της Goldman’s Gary D. Coh πρότειναν συμβόλαιο που θα έσπρωχνε μακριά στο μέλλον τα χρέη της Ελλάδας από το σύστημα υγείας, περίπου όπως οι υπερχρεωμένοι ιδιοκτήτες σπιτιών κάνουν με δεύτερη υποθήκη για να πληρώσουν τα χρέη τους από πιστωτικές κάρτες. [*]

Το σύστημα είχε δουλέψει και στο παρελθόν. Το 2001 αμέσως μετά την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ η Goldman βοήθησε την Κυβέρνηση σιωπηλά δανείζοντάς την δισεκατομμύρια όπως είπαν άνθρωποι που γνώριζαν για αυτές τις συμφωνίες.

Αυτή η συμφωνία -που παρέμεινε κρυφή από το κοινό και έμοιαζε περισσότερο με ταμειακή διευκόλυνση παρά με δάνειο-, βοήθησε την Αθήνα να πιάσει τους σκληρούς κανόνες της ευρωζώνης συνεχίζοντας να ξοδεύει πέρα από τα όρια της.

Η Αθήνα το Νοέμβριο δεν αποδέχτηκε την πρόταση της Goldman αλλά με την Ελλάδα να καταρρέει κάτω από το βάρος των χρεών της και τους πλούσιους πιστωτές της να αποφεύγουν να την βοηθήσουν, εγείρονται ερωτήματα για τις συμφωνίες της τελευταίας δεκαετίας και για τον ρόλο της Wall Street στο τελευταίο οικονομικό δράμα.

Όπως και στην κρίση των στεγαστικών δανείων και του AIG τα οικονομικά παράγωγα έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην άνοδο των χρεών της Ελλάδας. Συμφωνίες επεξεργασμένες από την Goldman Sachs, την JPMorgan Chase και μια ευρεία γκάμα τραπεζών, έπαιξαν ένα κρίσιμο ρόλο στην άνοδο των ελληνικών χρεών οδηγώντας πολιτικούς να μασκαρέψουν τις δανειακές τους ανάγκες στην Ελλάδα, στην Ιταλία και πιθανώς αλλού.

Με δεκάδες περιπτώσεις αντίστοιχων συμφωνιών στην Ευρώπη οι τράπεζες παρείχαν προκαταβολικά ρευστό με αντάλλαγμα κυβερνητικά έσοδα από το μέλλον και έτσι αυτές οι υποχρεώσεις έμεναν έξω από τα επίσημα βιβλία.

Η Ελλάδα για παράδειγμα διαπραγματεύτηκε κρατικά έσοδα από τα δικαιώματα της στο αεροδρόμιο και στα έσοδά της από τυχερά παιχνίδια τα επόμενα χρόνια. [**]

Η υφιστάμενη κριτική λέει ότι τέτοιες συμφωνίες δεν καταγράφονται ως δάνεια, παραπλανούν τους επενδυτές (κερδοσκόπους) και παρακάμπτουν τους κανονισμούς για το χρέος μια χώρας.

Μερικές από αυτές τις Ελληνικές συμφωνίες στο παρελθόν πήραν ονόματα αρχαίων θεών για παράδειγμα Αίολος ο θεός των ανεμών.

Η κρίση στην Ελλάδα αποτελεί την πιο μεγάλη πρόκληση έως τώρα για το ενιαίο νόμισμα το ευρώ και την Ευρωπαϊκή οικονομική ενοποίηση. Η χώρα στο τραπεζικό σύστημα είναι πολύ μεγάλη για να χρεοκοπήσει. Η Ελλάδα χρώστα στο κόσμο 300 δισεκατομμύρια δολάρια και πολλές μεγάλες τράπεζες είναι αγκιστρωμένες σε αυτό το χρέος.

Μια χρεοκοπία θα είχε συνέπειες σε όλο τον κόσμο.

Μια ειδικός (spokeswoman) από το ελληνικό υπουργείο οικονομικών συναντήθηκε με πολλές τράπεζες του τελευταίους μήνες και δεν δεσμεύτηκε σε καμία πρόταση από τράπεζες.

«Όλα τα οικονομικά του χρέους είναι συνδεδεμένα με την προσπάθεια καταπολέμησης της διαφθοράς» έλεγε. Η Goldman and JPMorgan αρνήθηκαν να σχολιάσουν.

Αυτές οι χειραγωγήσεις της Wall Street στην Ευρώπη, δεν έτυχαν προσοχής και δημοσιότητας σε αυτή την πλευρά του ατλαντικού έχουν όμως δεχτεί σφοδρή κριτική στην Ελλάδα και σε περιοδικά όπως το Der Spiegel στην Γερμανία.

«Οι πολιτικοί θέλουν να σπρώξουν την μπάλα μπροστά και εάν ένας τραπεζίτης τους δείξει τον τρόπο για να σπρώξουν το πρόβλημα στο μέλλον θα το αποδεχτούν» είπε ο κος Γκίκας Α Χαρδούβελης, ένας πρώην κυβερνητικός αξιωματούχος ο οποίος βοήθησε στην συγγραφή πρόσφατης αναφοράς για τα οικονομικά της Ελλάδας.

Η Wall Street δεν δημιούργησε το ευρωπαϊκό χρέος. Οι τράπεζες όμως οδήγησαν την Ελλάδα στο να δανειστεί πέρα από τις δυνάμεις της με συμφωνίες απόλυτα νόμιμες. Υπάρχουν ελάχιστοι κανόνες για τον τρόπο δανεισμού των κρατών, έτσι τα κράτη μπορούν να δανειστούν για να καλύψουν έξοδα όπως αμυντικές δαπάνες και δαπάνες υγείας. Στην αγορά χρεών – οι κανόνες της Wall Street για κρατικά δάνεια και χρέη- δεν είναι τόσο βαθιά επικαιροποιημένοι.

“Αν μια κυβέρνηση θέλει να κλέψει την αγορά μπορεί να το κάνει” μας είπε ο Garry Schinasi ένας βετεράνος του ΔΝΤ της ειδικής υπηρεσίας που καταγράφει δείκτες αξιοπιστίας στις παγκόσμιες αγορές.

Οι τράπεζες εγκαίρως προχώρησαν σε αυτό που ήταν για αυτές μια υψηλής ποιότητας συμβίωση με τις σπατάλες κυβερνήσεις. Αν και η Ελλάδα δεν αποδέχτηκε τα πλεονεκτήματα της πρότασης της Goldman τον Νοέμβριο του 2009 ωστόσο πλήρωσε 300 εκατομμύρια χρέος για την συμφωνία του 2001.

Επισκεφθείτε το μπλόγκ του Γιάννη Παπαϊωάννου για να διαβάσετε τα σχόλια:

Το άρθρο της NY Τimes σε μετάφραση για την ιστορία


[* Σημείωση ΕΠ:

Πράγματι κάποια στιγμή υπήρξε και δημόσια πίεση ώστε να εξοφληθούν τα χρέη των νοσοκομείων στις αμερικάνικες φαρμακευτικές εταιρείες.

Μιλώντας σε συνέδριο του Ecomonist, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα κος Σπέκχαρντ έκανε λόγο για ορατό κίνδυνο παύσης προμηθειών, αν ως το τέλος του έτους η κυβέρνηση δεν προχωρήσει στην αποπληρωμή των χρεών, συμπληρώνοντας ότι «με άλλους πρεσβευτές προσπαθούμε να ενθαρρύνουμε την ελληνική κυβέρνηση να βρει μια ταχεία λύση σε αυτό το πρόβλημα».

Αυτό έγινε όμως το Νοέμβριο του 2008 και όχι το 2009 όπως μάλλον λανθασμένα αποκαλύπτει το άρθρο των NYT.

Η ακριβής ημερομηνία στην οποία αναφέρεται το άρθρο έχει μεγάλη πολιτική και οικονομική σημασία καθώς το 2008 είχαμε κυβέρνηση Καραμανλή ενώ το 2009 κυβέρνηση Παπανδρέου ενώ η αλληλουχία των γεγονότων που ακολούθησαν έχει και αυτή την ενδεχόμενη μετάφρασή της.]


[** Σημείωση ΕΠ:

Όπως ήδη έχουμε αποκαλύψει, χωρίς να υπάρχει καμία διάψευση, η Ελλάδα από την εποχή Σημίτη είχε συστήσει εταιρείες Off Shore με τη βοήθεια των οποίων η πολιτική δικτατορία προεξοφλούσε μέχρι τελευταίου σέντ κάθε μελλοντικής οικονομικής αρωγής που περιμέναμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Έτσι κάλυπτε τα δημοσιονομικά ελλείμματα του χρόνου αδιαφορώντας πλήρως για το μέλλον της χώρας.

Έχουμε επίσης αποκαλύψει ότι κάτι παρόμοιο φαίνεται να έχει γίνει και στη συμφωνία ΟΛΠ-COSCO.

Η πολιτική συμμορία προεξόφλησε όλο το ποσό που θα είχαμε λαμβάνειν στο μέλλον και εισέπραξε περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ. Για το λόγο αυτό δεν υπάρχει καμία ουσιαστική δυνατότητα ακύρωσης της συμφωνίας.

Πάνω από 200 εκατομμύρια ευρώ όμως έχει δανειστεί ήδη ο ΟΛΠ τάχα για να αναπτύξει τον προβλήτα Ι χωρίς ακόμη κανένα ορατό αποτέλεσμα.

Έχουν φάει δηλαδή ήδη στο λιμάνι, χωρίς κανένα δισταγμό, σχεδόν τα μισά λεφτά από αυτά που πήραν από τους κινέζους προεξοφλητικά για μια περίοδο 35 χρόνων.]

Και Ντόρα τι γίνεται;

Την εμφάνισή της έκανε επικοινωνιακά η πρώην ισχυρή της Νέας Δημοκρατίας Ντόρα Μπακογιάννη η οποία είχε φθάσει να διεκδικεί ακόμη και την προεδρία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Με συνέντευξη που παραχώρησε στο δημοσιογράφο του Βήματος Βασίλη Χιώτη και δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Κυριακής 14 Φεβρουαρίου, η πρώην υπουργός Εξωτερικών δεν εμφανίζεται με πρόσωπο ανάλογο των ημερών αλλά ούτε και αντίστοιχο του προφίλ που είχε διαμορφώσει η κοινή γνώμη όταν είχε τα σκήπτρα των τυπικών και άτυπων αξιωμάτων που κατείχε μέχρι πρόσφατα.

Δεν είναι μόνο που ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου δεν έδειξε την αγάπη της για κανέναν μέσα στο κόμμα της ΝΔ. Το αντίθετο μάλιστα έπραξε. Πίκρα έβγαινε από τα χείλη της.

Είναι ότι ακόμη και σήμερα δεν έχει συνειδητοποιήσει τι πραγματικά την βρήκε σε αυτόν τον άχαρο κόσμο της πολιτικής.

Η Ντόρα θεωρεί λανθασμένα ως πρόσφατο σταθμό στην πολιτική της καριέρα την αρχηγική αναμέτρηση που την έφερε δεύτερη στην ανακοίνωση των αποτελεσμάτων.

Πιστεύει ότι ρόλο στο αποτέλεσμα των εσωτερικών εκλογών ανάδειξης αρχηγού στη ΝΔ έπαιξε η δικαιολογημένη αντίδραση του κόσμου στην οικογενειοκρατία και η ταύτισή της με την κυβέρνηση Καραμανλή την οποία στήριζε ηθελημένα ώστε να μην μπορεί να κατηγορηθεί ότι πριονίζει την καρέκλα του προέδρου για να αναλάβει τα ηνία.

Καταρχήν το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών δείχνει ότι κανένα πρόβλημα δεν έχει ο κόσμος με την οικογενειοκρατία. Μπορεί λοιπόν να έχει ειδικά με ό,τι αντιπροσωπεύει η πολιτική Μητσοτάκη.

Επίσης, ο Αντώνης Σαμαράς στήριξε και αυτός στον ίδιο βαθμό την διακυβέρνηση Καραμανλή όντας μάλιστα και υπουργός της κυβέρνησης.

Άρα ούτε και αυτό το επιχείρημα ευσταθεί.

Η Ντόρα Μπακογιάννη υποστηρίζει ακόμη στην συνέντευξή της ότι δέχθηκε επίθεση από μηχανισμούς και ενδεχομένως συμφέροντα αναφέροντας ως λάσπη όσα ειπώθηκαν για το πρόσωπό της δημόσια μέσω των ΜΜΕ αναφορικά με σκάνδαλα.

Μα αν κάποιος θα μπορούσε να διαθέτει επίσης μηχανισμό αυτός δεν είναι άλλος από την οικογένεια Μητσοτάκη αλλά και την ίδια την Ντόρα που διαχειριζόταν τα κρυφά κονδύλια του Υπουργείου των Εξωτερικών.

Επίσης, υποστηρίχθηκε και εκείνη από μεγάλους σεφ του κομματισμού και άλλους καντινιέρηδες της πολιτικής (ξέρετε, εκεί που πουλούν τα βρώμικα).

Αλλά και μετά την καταγεγραμμένη ήττα της ο Αντώνης Σαμαράς προσέφερε σωσίβιο σωτηρίας που θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί πολιτικά όπως άλλωστε έκανε και ο Βαγγέλης Βενιζέλος στους πράσινους. Ούτε εκείνο δέχθηκε καθώς θεώρησε όπως λέει ότι δεν ήταν η πρόταση μέσα από την καρδιά του Αντώνη.

Τι άλλο να πει ο Σαμαράς; Είπε "σφουγγάρι". Να έλεγε και σφουγγαρόπανο;

Συνεχίζει λέγοντας ότι νιώθει εν μέρει ανεπιθύμητη στη Νέα Δημοκρατία, αν και όπως δηλώνει, είναι η τελευταία που θα νιώσει ξένη στο κόμμα.

Και εδώ όμως κάνει λάθος.


Αυτά τα συνεχή και απανωτά λάθη είναι που οδήγησαν την Ντόρα Μπακογιάννη στο ψυγείο της Νέας Δημοκρατίας όχι όμως και στο περιθώριο.

Το πολιτικό σύστημα δεν σκοτώνει την παραγωγή του ιδιαίτερα δε όταν πρόκειται για ονόματα στα οποία έχει επενδύσει για δεκαετίες και περιμένει να αποδώσουν πολλαπλάσια.

Υπάρχουν λοιπόν ελπίδες αν η ίδια η Ντόρα Μπακογιάννη αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει γύρω της και πάρει το ρόλο του πρωταγωνιστή παρά του κομπάρσου.





Ένα πολύ απλό παράδειγμα:

Μια βδομάδα μετά την εσωκομματική αναμέτρηση στη Νέα Δημοκρατία κυκλοφόρησε η εφημερίδα το "Έθνος της Κυριακής" με αποκαλυπτικό δημοσίευμα όπου παρουσιαζόταν το περιεχόμενο της συνάντησης που είχαν τον Σεπτέμβριο του 2008 στο Παρίσι οι υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ (FYROM), Ντόρα Μπακογιάννη και Αντόνιο Μιλοσόσκι.

Η εφημερίδα αναφέρει ότι, στη συνάντηση αυτή, το περιεχόμενο της οποίας καταγράφηκε σε «ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΙΔΙΚΟΥ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥ» με ημερομηνία 20.9.2008 από τον τότε πρέσβη στο Παρίσι Δημήτρη Παρασκευόπουλο, η κα Μπακογιάννη εμφανίζεται πριν κλείσουν έξι μήνες από το Βουκουρέστι να «μαδά φύλλο φύλλο» την Ελληνική εθνική κόκκινη γραμμή, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την υποβολή της πρότασης Νίμιτς της 8ης Οκτωβρίου 2008, την οποία «φυσικά» έσπευσε να αποδεχθεί ως βάση προς διαπραγμάτευση.





Συγκεκριμένα ο πρέσβης κος Παρασκευόπουλος φαίνεται να αναφέρει στο Σημείωμα Ειδικού Χειρισμού (αποτελεί την υψηλότερη επίσημη διαβάθμιση απόρρητου εγγράφου στο ΥΠΕΞ):

«Η Κα Υπουργός προσδιόρισε την ουσία της υπόθεσης στην ονομασία και στο εύρος της χρήσης αυτής. Τονίζοντας ότι η ελληνική πλευρά δεν ασχολείται με το σκοπιανό σύνταγμα, δεν επιβάλλει ονομασία, όμως δεν συζητά μια ονομασία για το «χαρτί» αλλά για αποδεκτή ενσυνείδητη χρήση αυτής από τον λαό της ΠΓΔΜ».

Η εφημερίδα, η οποία δεν φημίζεται για το ανεξάρτητο ρεπορτάζ της (είναι η μια εκ των τριών που έφεραν με το ζόρι τον Ερντογάν στην Αθήνα κατά τη διάρκεια των εγκαινίων του Μουσείου της Ακρόπολης) είχε ως διαρροή το περιεχόμενο αυτού του εγγράφου προφανώς πριν από τις εσωκομματικές εκλογές μια βδομάδα πριν.

Δεν δημοσίευσε όμως την είδηση αφού όπως φαίνεται δεν χρειάστηκε να παιχτεί το εθνικό χαρτί στην ανάδειξη αρχηγού στη ΝΔ.

Το έκανε αργότερα αφού υπήρχε έτσι κι αλλιώς το υλικό ώστε και να ωφεληθεί εμπορικά αλλά και να επιβεβαιώσει την καταγεγραμμένη επιλογή όσων πήγαν να ψηφίσουν την Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009.

Η είδηση όμως αυτή είναι από μόνη της σκάνδαλο όχι όπως παρουσιάζεται από την εφημερίδα αλλά από μια άλλη οπτική γωνία.

Η αναφερόμενη συνάντηση των δύο ΥΠΕΞ, Μπακογιάννη και Μιλοσόσκι έγινε την Παρασκευή 19.9.2008 το απόγευμα.

Τι έκανε ο απίστευτος πρέσβης μας Δημήτρης Παρασκευόπουλος την επομένη 20.9.2008;

Το Σάββατο πρωί - πρωί συνέταξε το έγγραφο Ειδικού Χειρισμού και με αυτό έδινε αναφορά για τα τεκταινόμενα στη συνάντηση της προϊσταμένης του πολιτικής ηγεσίας.

Σε ποιόν όμως έδινε ραπόρτο ο πρέσβης;

Πολλοί διπλωματικοί εξυπηρετούν βέβαια αλλότρια συμφέροντα. Αρκετοί είναι απευθείας υπάλληλοι της "Κρατικής" (ΕΥΠ). Για το συγκεκριμένο όμως στέλεχος του ΥΠΕΞ (Πολιτικός Διευθυντής σήμερα) δεν μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε κάτι.

Η Ντόρα Μπακογιάννη λοιπόν ιδέα δεν είχε τι πραγματικά γίνεται στο υπουργείο της αφού οι υφιστάμενοί της έδιναν αναλυτική πληροφόρηση για κάθε της κίνηση χωρίς ούτε σήμερα να μπορούμε να πούμε με σιγουριά σε ποιόν.

Οι επιλογές της πάντως σε πρόσωπα ήταν αφελείς.

Σε κάποιο εσωτερικό ανασχηματισμό, ο πρώην διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του Κώστα Σημίτη, πρέσβης Σωτηρόπουλος, τοποθετήθηκε από την Ντόρα πρέσβης στην ΕΕ στις Βρυξέλλες, ο Ι. Ζέππος, διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του Γιώργου Παπανδρέου, ορίσθηκε εκπρόσωπος της Ελλάδας στη συζήτηση για το μέλλον του ΝΑΤΟ, ενώ ο άλλος διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του κου Παπανδρέου, πρέσβης Δημήτρης Παρασκευόπουλος (αυτός που έγραφε τα σημειώματα ειδικού χειρισμού), ανέλαβε τη σημαντικότατη Διεύθυνση των Ελληνοτουρκικών Σχέσεων.

Ακόμη και ο νέος εκπρόσωπος Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών Γρηγόρης Δελαβέκουρας είχε υπηρετήσει στο διπλωματικό γραφείο του Γιώργου Παπανδρέου ενώ σήμερα κατέχει τη θέση του... εκπροσώπου τύπου.

Όπως και να το κάνουμε, έχουμε διακομματικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και αυτό συνέβαινε πάντα εκτός από τις περιπτώσεις που κάτι χαλάει στη μοιρασιά και δημιουργούνται εντάσεις.

Άλλο αυτό βέβαια και άλλο να είσαι υπουργός των Εξωτερικών χωρίς να αντιλαμβάνεσαι αφελώς τι συμβαίνει γύρω σου.

Εξάλλου οι εκλογές, εσωκομματικές ή άλλες, γίνονται για να επιβεβαιώσουν τις ήδη ειλημμένες αποφάσεις. Αν παρ' ελπίδα οι προβλέψεις ή τα αποτελέσματα δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες υπάρχουν πάντα τρόποι να γίνουν διορθωτικές κινήσεις.

Αν λοιπόν έδειχναν οι μετρήσεις ότι θα έπαιρνε την προεδρία η Ντόρα Μπακογιάννη ακόμη συζητήσεις για το πως θα γίνονταν διαδικαστικά οι εσωκομματικές εκλογές στη Νέα Δημοκρατία θα είχαμε σήμερα.

Ας βάλει λοιπόν τους ιστορικούς της σταθμούς η Ντόρα όχι όταν πραγματοποιούνται τα γεγονότα αλλά όταν λαμβάνονται οι αποφάσεις.

748.000 ευρώ για μούφα υπερωρίες στον Πειραιά

Εκεί γύρω από τα γνωστά επίπεδα κινούνται και φέτος οι πλασματικές υπερωρίες που εισπράττουν οι αρεστοί στο παρακράτος της νομαρχίας Πειραιά προεδρεύοντος, ποιού άλλου, του νομάρχη Γιάννη Μίχα.

Ενώ υποτίθεται ότι έχουν γίνει μεγάλες περικοπές στο δημόσιο τομέα για να αντιμετωπιστούν τα τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα, στο Πόρτο Κορλεόνε δεν άλλαξε κάτι αφού μια από τις πρώτες ενέργειες του παράνομου νομάρχη ήταν η υπογραφή και δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της απόφασης που καθορίζει το ποσό που θα εισπράξουν 600 περίπου βαριά εργαζόμενοι υπάλληλοι της νομαρχίας (αριθμ. Απόφασης 287/123, 8.1.2010).

Για τα χρήματα αυτά γίνεται συνήθως εμφύλιος.

(βλ. "Τρώγονται" για τις υπερωρίες)

Με ποιά κριτήρια αξιολογήθηκαν οι ανάγκες είναι άγνωστο. Πάντως νόμιμα αποκλείεται να είναι αφού δεν μπορεί να γίνει οποιαδήποτε πρόβλεψη ιδιαίτερα από τις υπηρεσίες της νομαρχίας Πειραιά.

Ας σημειωθεί ότι λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου το νομαρχιακό συμβούλιο αποφάσιζε οικονομικές "τακτοποιήσεις" με συνεχείς αλλαγές των προβλεπόμενων κονδυλίων.

Στις 21.12.2009 έγινε, αν είναι δυνατόν, η 7η τροποποίηση του "προϋπολογισμού" της νομαρχίας Πειραιά για το προηγούμενο έτος.

Πρόκειται σίγουρα για μεγάλο πανηγύρι που κρατά πολλά χρόνια αφού το ανεχόμαστε.

Το μεγαλύτερο ποσό των πλαστών υπερωριών πάντως, 680.000 ευρώ, θα εισρεύσει από το μεγάλο κομματικό κουβά του προϋπολογισμού με ένδειξη ΚΑΕ 511 «Αποζημίωση για υπερωριακή εργασία», ενώ ένα μικρότερο ύψους 68.000 ευρώ, από τον ΚΑΕ 512 «Αμοιβή για εργασία κατά τις εξαιρέσιμες ημέρες και νυχτερινές ώρες».

Εκεί πρέπει να βάζεις χέρι άμεσα γιατί τα λεφτά εξαφανίζονται. Είναι ασφαλώς πολλές οι ανάγκες και υπάρχει και έλλειψη προσωπικού... φιλότιμου και τσίπας.

Πως είναι δυνατόν υπάλληλοι της νομαρχίας Πειραιά που έρχονται για δουλειά, αν είμαστε τυχεροί, μετά τις 8.30 π.μ. και φεύγουν πριν τις 2.30 μ.μ., δηλαδή "εργάζονται" 6 ώρες ημερησίως ή 30 ώρες τη βδομάδα να αποζημιώνονται για υπερωριακή απασχόληση την οποία ουδέποτε παρείχαν, αυτό ας μας το εξηγήσουν οι δανειστές του Ελληνικού δημοσίου.

Διότι αυτά τα εκατομμύρια ευρώ που δεν έχουν άλλο σκοπό παρά να στηρίξουν τη διαφθορά του παρακράτους και το κλούβιο πολιτικό σύστημα με υπαλλήλους που θα υπογράφουν αδιαμαρτύρητα ό,τι έρχεται στο γραφείο τους θα τα δανειστούμε με πολύ υψηλό επιτόκιο.

Τα τοκοχρεολύσια θα τα πληρώσουμε με περαιτέρω περιορισμό της εθνικής μας ανεξαρτησίας κατά παραδοχή αν όχι αποδοχή της κυβέρνησης.

Επειδή όμως οι νομαρχίες ενόψει του σχεδίου "Καλλικράτης" δεν θα υφίστανται επ' άπειρο τα κονδύλια αυτά που υποτίθεται ότι θα κάλυπταν όλο το 2010 θα τα τσακίσουν στη νομαρχία οι κομματικοί από τους πρώτους μήνες του χρόνου και το καλοκαίρι δεν θα υπάρχει λέπι στο ταμείο.

Βάζετε στοίχημα;

Δεν θα κοπεί ο 14ος μισθός

Ούτε ο 13ος.

Παντελώς αβάσιμα είναι τα δημοσιεύματα που κινδυνολογούν και τρομοκρατούν τους ήδη φοβισμένους πολίτες με ειδήσεις για εντολή έξωθεν που αφορά δήθεν την περικοπή του 14ου μισθού.

Μέσα σε ένα τραγέλαφο ειδήσεων και ανακοινώσεων κάποιοι (εδώ στην πατρίδα μας και όχι στις διεθνείς αγορές) προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν και να εξυπηρετήσουν γνωστά και άγνωστα συμφέροντα.

Οι ειδήσεις εμφανίζονται όχι ως αποφάσεις της Ελληνικής κυβέρνησης αλλά ως τάχα εντολές ή "πιέσεις" από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).

Έχουν άραγε και άκρες στο ΔΝΤ και μπορούν να γνωρίζουν; Έχουν επιβεβαιώσει ή έστω διασταυρώσει την είδηση;

Αν οι αδύναμοι θεωρητικά μπλόγκερς αναρτούσαν τέτοια σενάρια θα δέχονταν την μύνη του δημοσιογραφικού γκέτο.

Η περικοπή του δώρου των Χριστουγέννων που αποτελεί πλέον μέρος του μισθού ονομαζόμενος ως 14ος μισθός δεν μπορεί να αποφασιστεί και να γίνει νόμος του κράτους ακόμη και αν η Ελληνική κυβέρνηση θα επιθυμούσε κάτι τέτοιο.

Όπως θα εξηγήσουν οι επιφανείς συνταγματολόγοι και νομικοί που θα αναφερθούν σε αυτό τις επόμενες ημέρες είναι αντισυνταγματικό και κατά σαφών και συγκεκριμένων διατάξεων των διεθνών και ευρωπαϊκών συνθηκών κάθε μονομερής περικοπή μισθού τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα.

Το κράτος όμως έχει το προνόμιο και την υποχρέωση για την εξυπηρέτηση του προορισμού του να επιβάλλει φόρους, να μεριμνά για την είσπραξή τους και να οργανώνει τη δίκαιη και αποτελεσματική αναδιανομή του πλούτου.

Άρα, θα ήταν επιπλέον άσκοπο όσο και παράνομο κάθε άκοπο μέτρο για οριζόντια περικοπή μισθού σε όλους τους Έλληνες πολίτες χωρίς κανένα νόμιμο κριτήριο επιλογής.

Όσον αφορά την αύξηση του ΦΠΑ, πρώτοι εμείς στις 4.2.2010 είχαμε δημοσιεύσει ότι πρέπει να θεωρείται βέβαιη (βλ. Έρχεται αύξηση του ΦΠΑ).

Πρόκειται όμως, όπως έχουμε εξηγήσει πιο πάνω, για φορολογία και μάλιστα έμμεση που η κυβέρνηση έχει δικαίωμα και ίσως καθήκον να επιβάλλει.

Το κρίσιμο στην αύξηση του ΦΠΑ είναι η εφαρμογή του να γίνει έτσι ώστε ο φόρος αυτός να λειτουργεί ως αυτόματος σταθεροποιητής της Ελληνικής οικονομίας δίνοντας κίνητρα στην Ελληνική παραγωγή.

Εμείς έχουμε "εισηγηθεί" την αύξηση του μέσου και κύριου ποσοστού ΦΠΑ στο 25% ώστε να υπάρχει χώρος στο υπουργείο οικονομικών να προβαίνει μακροχρόνια όχι μόνο στη αύξηση του φόρου αλλά και στη μείωσή του.

Επίσης έχουμε "προτείνει" την υιοθέτηση 5 κατηγοριών ΦΠΑ από τις 3 που υπάρχουν σήμερα και την κατάργηση κάθε ευνοϊκής ρύθμισης μείωσης του ποσοστού, π.χ. για τα νησιά, κλπ.

Παράλληλα θα πρέπει να υπάρξει μείωση της φορολογίας με σταδιακή εξάλειψη κάθε φόρου που επιβαρύνει το κόστος της Ελληνικής παραγωγής.

Αυτό να αφορά και τα καύσιμα έτσι ώστε η τιμή της αμόλυβδης βενζίνης να σταθεροποιηθεί κάτω του 1 ευρώ το λίτρο.

Η αύξηση του ΦΠΑ είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο που αν γίνει σωστά θα εξυπηρετήσει, όσο και αυτό αν φαίνεται παράξενο, και αναπτυξιακούς στόχους.

Η πίτα έγινε χυλόπιτα

Ήταν Παρασκευή 29 Ιανουαρίου όταν, ολοκληρώνοντας την ανάρτησή μας σχετικά με τις πρωτοβουλίες που παίρνει ο πρόεδρος του ΟΛΠ Γιώργος Ανωμερίτης ενόψει της προγραμματισμένης για μετά τα Κούλουμα πολυδιαφημισμένης στο λιμάνι συνεδρίασης του Κυβερνητικού Συμβουλίου (ΚΥΣΥΜ), γράφαμε:

"Ακόμη και αν γίνει η συνεδρίαση του ΚΥΣΥΜ στις 17.2.2010 στον Πειραιά εμείς θα στείλουμε πίτα στον γνωστό άγιο."

(βλ. Μια πίτα για το λιμάνι του Πειραιά)

Ε, λοιπόν τι έγινε;

Η πολύκροτη συνεδρίαση του ΚΥΣΥΜ που θα θεμελίωνε το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα 2010-2020 για το λιμάνι του Πειραιά αναβλήθηκε για το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου, άγνωστο ποίου έτους.


Υπάρχει και σχετική ανακοίνωση από την Ολυμπιακή Πειραιώς:

Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών των Ομάδων Εργασίας, των Επιτελικών Διαβουλεύσεων και της κοινής διαπίστωσης για περαιτέρω επεξεργασία ορισμένων εκ των προτάσεων, η τελική συνάντηση του ΚΥΣΥΜ για το ειδικό Αναπτυξιακό Σχέδιο Πειραιά και τα Αναπτυξιακά Σχέδια 2010-2020 μετατίθεται από την 17-02-2010 για το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου.

Η Επιτελική Επιτροπή Επεξεργασίας του Στρατηγικού Σχεδιασμού θα συνεχίσει μέχρι τότε τις εργασίες της με τακτικές συσκέψεις κατά θέμα.

Γιώργος Ανωμερίτης
Πρόεδρος και Δ. Σύμβουλος ΟΛΠ.


Βρε παιδιά, τι τα θέλετε τα ΚΥΣΥΜ χωρίς Μπιρσίμ;

Δεν οργανώνετε μια βράβευση, να έρθει ο νομάρχης, να κοπιάσει και ο δήμαρχος, να δωθούν οι πλακέτες, να απαθανατιστεί το γεγονός και του χρόνου πάλι εδώ είμαστε;

(Σε κάθε περίπτωση πάρτε ομπρέλα πριν κατέβετε στο λιμάνι.)

Ό,τι είπαμε, είπαμε, για το έλλειμμα του 2009

Με ανακοίνωση που εξέδωσε το υπουργείο Οικονομικών εχθές 10.2.2010 γίνεται προσπάθεια να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις για νέο μαγείρεμα των λογιστικών στοιχείων που αποτυπώνουν το έλλειμμα του δημόσιου τομέα.

Εδώ και κάμποσο καιρό ένα ποσό περίπου 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ που αφορούσε δαπάνες νοσοκομείων περίσσευε και δεν μπορούσε να κολλήσει πουθενά στις οικονομικές καταστάσεις του 2009 καθώς η κυβέρνηση είχε δεσμευτεί ότι το έλλειμμα του προηγούμενου έτους είχε κλειδώσει στο 12,7 % του ΑΕΠ.

"Που να μπεί, που να μπεί;", σκέφτονταν τα δυνατά στελέχη του υπουργείου. Θα ήταν βαρύ πάλι να αναθεωρήσουμε τα στοιχεία τώρα που προσπαθούμε να πείσουμε ότι αλλάξαμε μυαλά.

"Βρε δεν το βάζουμε στο έλλειμμα του 2008;", είπε κάποιος.

"Ωραία ιδέα!" συμφώνησαν και οι άλλοι, και έτσι έγινε.

Το ποσό αυτό αναθεώρησε το έλλειμμα του 2008, που τώρα έκλεισε επικαιροποιημένο και πιο επίκαιρο από τότε, στο 7,8 % του ΑΕΠ και ας κάνουμε όλοι το σταυρό μας (συγνώμη για τη ρατσιστική διατύπωση) τα τσακάλια των δημόσιων οικονομικών να μην βρουν κάπου ορφανά ποσά δαπανών.

Έλα όμως που δημοσιεύτηκαν και κάποια στοιχεία που έκαναν μερικούς να γελούν.

"Τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, στο πλαίσιο της υποχρέωσης της χώρας για τη δημοσιοποίηση του πίνακα SDDS, αναφέρονται σε όλες τις πληρωμές που γίνονται από την Κυβέρνηση, ανεξαρτήτως αν αφορούν ανταποδοτικές πληρωμές, πληρωμές υποχρεώσεις παρελθόντων ετών ή κοινές δαπάνες του προϋπολογισμού του έτους", απαντά η κυβέρνηση.

Ας σημειωθεί ότι το έλλειμμα του δημόσιου τομέα αναφέρεται στα επίσημα δημόσια έγγραφα ως "Έλλειμμα Γενικής Κυβέρνησης" ή ακυβερνησίας θα λέγαμε εμείς.

Το έλλειμμα γενικής, ειδικής, ή άλλης, Ελληνικής πάντως συνολικής διακυβέρνησης εμείς το έχουμε υπολογίσει για το έτος 2009 με απλά μαθηματικά στο 27% του ΑΕΠ και κάτι ψιλά.

Δεν είναι δυνατόν! Σίγουρα λάθος κάνουμε!

Κυριάκος Βελόπουλος: Διάλεξα την Ελληνική υπηκοότητα

Μας διορθώνει ο βουλευτής του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού Κυριάκος Βελόπουλος δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι όταν η κόρη του γεννήθηκε στη Γερμανία το 1999 ο ίδιος ζήτησε να δωθεί σε αυτή η Ελληνική και μόνο υπηκοότητα αν και είχε δικαίωμα να διασφαλίσει για τις πρώτες δεκαετίες της ζωής της τη Γερμανική με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Είχαμε γράψει,

(βλ. Πρόσωπο με πρόσωπο με τον Κυριάκο Βελόπουλο)

ότι ο κος Βελόπουλος είχε επιλέξει τη Γερμανική ιθαγένεια όπως τουλάχιστον έβγαινε το συμπέρασμα από αυτά που ακούστηκαν στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου "Πρόσωπο με Πρόσωπο" της προηγούμενης Δευτέρας.

Συγκεκριμένα, ο βουλευτής μας "αδειάζει" γράφοντας:


Αγαπητοί κύριοι!

Λυπάμαι αλλά κάνετε λάθος! Για την κόρη μου διάλεξα την ελληνική υπηκοότητα, όπως άλλωστε θα έκανε κάθε Έλληνας!

Ευχαριστώ προκαταβολικά για τη διόρθωση!

Κυριάκος Βελόπουλος


* Για τα πονηρά μυαλά διαβεβαιώνουμε ότι το λάθος μας δεν ήταν σκόπιμο και ότι η όλη ιστορία δεν ήταν "στημένη".

Οι κερδοσκόποι της επικοινωνίας

Χαμένοι θα βγούν όσοι έτρεξαν σήμερα να αγοράσουν Ελληνικά ομόλογα στη διατραπεζική αγορά αλλά και τραπεζικές μετοχές στην αγορά τίτλων του Ελληνικού Χρηματιστηρίου.

Όταν οι αξίες μειώνονται στις ανοικτές αγορές και οι πολιτικοί θέλουν να πουλήσουν αυτά που συνήθως προωθούν χωρίς να τα καταφέρνουν, τότε επιστρατεύονται όλα τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας για κερδοσκοπία, επιθέσεις στο νόμισμα ή στο πολιτικό σύστημα.

Από κοντά και όλοι οι εκλεκτοί δημοσιογράφοι αλλά ακόμη και αυτοί οι επιστήμονες που πολλές φορές μάλιστα δηλώνουν και οικονομολόγοι.

Δεν θα ήταν δυνατό να εξηγήσουν διαφορετικά ότι οι τιμές αργά ή γρήγορα θα τείνουν να προσαρμοστούν με τις πραγματικές δυνατότητες παραγωγής πλούτου είτε αυτός είναι καθαρά οικονομικός, είτε είναι πολιτιστικός, πολιτικός, ή άλλος.

Τότε όλοι θα φτάναμε στο πολύ απλό συμπέρασμα ότι αφού οι αγορές θα αποτυπώσουν τελικά τις παραγωγικές δυνατότητες τότε αν οι αξίες είναι καθοδικές τότε μάλλον και η παραγωγή μας δεν αναμένεται να δημιουργήσει πρόσθετο πλούτο.

Σήμερα όμως που οι τιμές, βασισμένες απόλυτα σε φημολογία, τράβηξαν την ανηφόρα αξιολογώντας θετικά τον... αέρα κανένας δεν βγήκε να καταγγείλει τους κερδοσκόπους και το σπέκουλο.

Δεν πρόσεξαν όμως ότι ακριβώς σήμερα είναι τα στοιχεία τέτοια που να δικαιολογούν μια πρόταση για πώληση και όχι για αγορά Ελληνικών χαρτιών.

Διότι όπως και να το κάνουμε το βασικό Ευρωομόλογο που ήδη υπάρχει και δεν είναι άλλο από το ίδιο το ευρωνόμισμα είναι μια καλύτερη και πιο ασφαλής επένδυση από τις υποσχέσεις για υπεραποδόσεις ενός πνιγμένου στα χρέη δημοσίου που αναζητά σωσίβιο σωτηρίας.

Πολύ γρήγορα λοιπόν αυτοί που θεώρησαν ότι θα κερδίσουν αύριο αγοράζοντας σήμερα απλά θα βγούν χαμένοι και θα πουλήσουν σε χαμηλότερες τιμές καταγράφοντας ζημίες.

Δυστυχώς όμως, στις ανατιμητικές κερδοσκοπίες στη χώρα μας τον πρώτο λόγο έχουν οι ίδιοι οι τραπεζίτες που τζιράρουν τα χρήματα του δημόσιου ταμείου αλλά και της Εκκλησίας.

Όσον αφορά την Εκκλησία, το κατάστημα είναι γωνιακό, όπως είχε δηλώσει κάποτε ένας σεβάσμιος πατέρας.

Υπάρχουν περιθώρια όμως σήμερα για να τζιράρονται όπως - όπως τα λίγα κέρματα που έχουν απομείνει στα δημόσια ταμεία, ασφαλιστικά και άλλα;

Σχετικά με το στρεβλωμένο αποτέλεσμα των σημερινών τιμών, για του λόγου το αληθές, αναφέρουμε ότι η ψαλίδα μεταξύ των Ελληνικών δεκαετών ομολόγων και εκείνων της Γερμανίας (spread) ήταν σήμερα το πρωί στις 280 μονάδες όταν το κόστος εξασφάλισης κατά κινδύνου πτώχευσης του Ελληνικού δημοσίου (CDS) ήταν μεγαλύτερο, στις 284 μονάδες.

Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι τα Ελληνικά ομόλογα στις σημερινές τιμές είναι σαφώς υπερτιμημένα και ο πραγματικός κίνδυνος πτώχευσης του Ελληνικού δημοσίου έχει υποτιμηθεί.

Σε μια κανονική κατάσταση, με δεδομένο το επίπεδο στάθμισης κινδύνου, τα spreads έπρεπε να ήταν στις 320 μονάδες και όχι στις 280.

Θα δούμε λοιπόν τι θα επικρατήσει τις επόμενες ημέρες και αν οι Ελληνικές τράπεζες έχουν πράγματι τη δύναμη να ενισχύσουν και πάλι μέσα από το δίκτυό τους τόσο τα Ελληνικά ομόλογα αλλά και, κατ' επέκταση, τις δικές τους εσωτερικές αξίες.

Πρόσωπο με πρόσωπο με τον Κυριάκο Βελόπουλο

Τι είπε ο Κυριάκος Βελόπουλος στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου Πρόσωπο με Πρόσωπο χθές 8.2.2010 στον Alter;

Όταν γεννήθηκε η θυγατέρα του το 1999 στη Γερμανία ο γιατρός ρώτησε τον κο Βελόπουλο ποιά ιθαγένεια επιθυμούσε να ισχύσει για την κόρη του.

Σύμφωνα με το Γερμανικό δίκαιο το νεογέννητο παιδί μεταναστών έχει δικαίωμα με δήλωση των γονέων του να αποκτήσει την ιθαγένεια είτε της Γερμανίας είτε της χώρας καταγωγής των γονέων του. Μετά την ενηλικίωσή του θα έχει δικαίωμα να επιβεβαιώσει ή να ανατρέψει αυτή την επιλογή.

Τι απάντησε τότε ο σημερινός βουλευτής Κυριάκος Βελόπουλος και πολύ ευαίσθητος στα εθνικά θέματα, σύμφωνα με όσα καταλάβαμε από τα μασημένα λόγια που ακούσαμε στην εκπομπή;

Επέλεξε άραγε την Ελληνική ή τη Γερμανική υπηκοότητα για την κόρη του;

Φυσικά τη Γερμανική!

Ισορρόπησε για άλλη μια φορά και από τα δεξιά ο κύκλος αναξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος. Καλύτερα να πιστεύεις λοιπόν τον μπάρμπα σου τον ψεύτη.

Η συζήτηση όπως καταλάβατε είχε θέμα το μεταναστευτικό.

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ 11.2.2010: Ο βουλευτής απάντησε διορθώνοντάς μας δηλώνοντας ότι επέλεξε την Ελληνική και μόνο ιθαγένεια για την κόρη του (βλ. Κυριάκος Βελόπουλος: Διάλεξα την Ελληνική υπηκοότητα).

Οι προτάσεις της Διεθνούς Ναυτικής Ενώσεως για το λιμάνι

Η Διεθνής Ναυτική Ένωση (ΔΝΕ), ένα σωματείο που συστάθηκε το 1922 από παράγοντες της αγοράς που έχουν άμεσο ενδιαφέρον για την ομαλή λειτουργία και ανάπτυξη του λιμανιού του Πειραιά, κατέθεσε γραπτά τις προτάσεις της σήμερα 9.2.2010, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας που έχει αναλάβει ο ΟΛΠ για τη σύνταξη ενός αναπτυξιακού προγράμματος για την πόλη, με ορίζοντα δεκαετίας.

Η ΔΝΕ συμμετείχε με το προεδρείο της στη δεύτερη ομάδα εργασίας που συνεδρίασε στον ΟΛΠ στις 3.2.2010 μαζί με άλλους φορείς ως ένα πρώτο βήμα διαβούλευσης, προσέγγισης απόψεων και πιθανής συστράτευσης ώστε να συγκεκριμενοποιηθούν τα βασικά σημεία ενδιαφέροντος και ενδεχόμενων προβλημάτων που ζητούν αντιμετώπιση, ολοκληρωμένη διαχείριση και λύσεις.

Τα θέματα που πρότεινε η ΔΝΕ είναι τα εξής:

A. Container Terminals

1. Προώθηση με εντατικούς ρυθμούς προς υλοποίηση της Σύμβασης παραχώρησης και του επενδυτικού προγράμματος του ΣΕΠ.ΑΕ, για τους προβλήτες που έχουν παραχωρηθεί.

2. Ολοκλήρωση εντός του προβλεπομένου χρονοδιαγράμματος του προβλήτα Ι του ΣΕΜΠΟ.
Η υλοποίηση των παραπάνω θα δώσει ώθηση και νέα πνοή στα Container Terminals εις τρόπον ώστε να προσελκυσθεί ελαστική εμπορευματική κίνηση.

3. Προώθηση του μεγάλου εκκρεμούς ζητήματος της σιδηροδρομικής σύνδεσης του εμπορικού τμήματος του λιμένος Πειραιώς, που θα δώσει νέα πνοή στην ταχεία και ομαλή ροή των εμπορευμάτων από και προς το λιμάνι.


Β. Τομέας Κρουαζιέρας Εξωτερικού

1. Μέγα ζήτημα αποτελεί η ρύθμιση του Cabotage με παράλληλη αξιοποίηση και επέκταση των υπαρχουσών υποδομών καθώς και η επέκταση νέων για την τουριστική αξιοποίηση του Πειραιά και την αναζωογόνηση της τοπικής αγοράς, προς την κατεύθυνση ο Πειραιάς να καταστεί σταθμός προορισμού αποβίβασης και παραμονής στην Πόλη των χιλιάδων τουριστών και όχι μόνο λιμάνι διέλευσης.

2. Αποφασιστική ρύθμιση θα αποτελούσε η κατασκευή νέου Σταθμού Κρουαζιεροπλοίων εκτός του κεντρικού λιμένα (περιοχή Σ.Ε.Φ.) με σκοπό την αποσυμφόρηση του κεντρικού λιμένα και την διευκόλυνση της ταχείας προώθησης των τουριστών.

Γ. Car Terminal – Εκσυγχρονισμός Σταθμών Αυτοκινήτων

1. Μηχανοργάνωση σε σύγχρονα πρότυπα logistics αυτοκινήτων.

2.Συντήρηση και βελτίωση υποδομών. Επισκευή / αντικατάσταση ασφαλτοτάπητα στους χώρους αποθήκευσης οχημάτων σύμφωνα με τις ειδικές προδιαγραφές για σταθμούς logistics αυτοκινήτων.

Δ. Car Terminal - Επέκταση Σταθμών Αυτοκινήτων

1. Μετατροπή Μώλου ΔΕΗ σε νέο σταθμό αυτοκινήτων με κατασκευή συνδετήριας γέφυρας με την υπάρχουσα διαχείριση Γ1.

2. Κατασκευή νέου προβλήτα στο Νέο Μώλο Δραπετσώνας για παραβολή πλοίων μεταφοράς αυτοκινήτων μεγάλης χωρητικότητας.

3. Κατασκευή υπέργειου πάρκινγκ για αποθήκευση αυτοκινήτων σε συνδυασμό με τα έργα της παραγρ. 1 ή και 2.

4. Εκβαθύνσεις σε όλους τους προβλήτες παραβολής πλοίων των σταθμών αυτοκινήτων προς υποδοχή πλοίων μεγάλου βυθίσματος άνω των 12 μέτρων.

5. Αναδιάταξη των χρήσεων-δραστηριοτήτων και των λειτουργιών των σταθμών αυτοκινήτων Γ1 και Γ2 με σκοπό την πραγματική αύξηση του ωφέλιμου χώρου αποθήκευσης και τη σύγχρονη διαχειριστική μέθοδο.
6. Έργα απομάκρυνσης εμποδίων διέλευσης και ασφαλούς ναυσιπλοΐας στην Γ8 καρβουνόσκαλα και στην ευρύτερη περιοχή μεταξύ προβλήτα Ι και προβλήτα Γ9.


Η προώθηση και υλοποίηση των προαναφερομένων επενδύσεων, τονίσθηκε ότι θα έχουν ως αποτέλεσμα την βελτίωση και αναβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών του λιμένος Πειραιά, την αύξηση της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητάς του, την άνθηση πολυάριθμων παραναυτιλιακών επιχειρήσεων (τροφοδοσίες πλοίων, επισκευές κλπ), την προσέλκυση νέων Εταιρειών και φορτίων καθώς και την ανάπτυξη και ανάδειξη αυτού ως πρώτου λιμένα της Μεσογείου και ως λιμένα με διεθνείς προδιαγραφές.

Υπογραμμίσθηκε επίσης ότι ο ΟΛΠ.ΑΕ είναι σημαντικός αναπτυξιακός Οργανισμός, οι αποφάσεις του οποίου επηρεάζουν επιχειρηματικά και κοινωνικά χιλιάδες πολίτες, αλλά και την ανάπτυξη της Χώρας στους τομείς της Ναυτιλίας και των θαλασσίων μεταφορών.

Το λιμάνι του Πειραιά οφείλει να είναι ανταγωνιστικό και αναπτυξιακό με πελατοκεντρικό χαρακτήρα και ορθολογικές εν γένει πολιτικές στα νέα διεθνή και περιφερειακά πλαίσια, συμβάλλοντας στην κοινωνική συνοχή και τη βιώσιμη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της Χώρας.

Ας σημειωθεί ότι από τη Δ.Ν.Ε. το 1930 συντάσσεται και υποβάλλεται στο Ε.Β.Ε.Α., όπου «..γίνεται δεκτό με ενθουσιασμό..», Νομοσχέδιο που προέβλεπε τη δημιουργία Λιμενικού Οργανισμού στα πρότυπα των τότε εν ακμή λιμένων Μασσαλίας και "Γενούης" το οποίο τίθεται υπόψη του τότε Πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου.

Εκείνος συμφωνών με τις βασικές αρχές, σε ειδική συγκέντρωση στο Ε.Β.Ε.Α. την 17η Φεβρουαρίου 1930, θα εξαγγείλει τη συγκατάθεσή του για σύσταση Οργανισμού στα πρότυπα των μεγάλων ξένων λιμένων.

Στις 20.7.1930, κατόπιν του Νόμου 4748/15.5.1930 ιδρύεται ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς (ΦΕΚ Α 166/15.05.1930 ΠΕΡΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΙΜΕΝΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (Ο.Α.Π.)).